ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ: ΚΕΙΜΕΝΟ-ΚΑΛΕΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ ΤΑ ΥΠΗΡΕΣΙΑΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΚΑΛΕΣΜΑ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Οι επικείμενες εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια γίνονται σε μία χρονική συγκυρία όπου η Δημόσια Παιδεία βρίσκεται σε κατάσταση διάλυσης λόγω της εφαρμογής των καταστροφικών μνημονιακών πολιτικών και ο κλάδος έχει υποστεί διαδοχικά πλήγματα ( αύξηση ωραρίου , μισθολογικές περικοπές, διαθεσιμότητες- απολύσεις)  και είναι αντιμέτωπος με ακόμη σοβαρότερες προκλήσεις ( αξιολόγηση).

Από πολύ νωρίς, από τα πρώτα χρόνια εφαρμογής των μνημονιακών πολιτικών στο χώρο της εκπαίδευσης είχαμε τονίσει ως Παρεμβάσεις Βοιωτίας, τόσο σε κείμενά μας αλλά και στις γενικές Συνελεύσεις πως η δημόσια εκπαίδευση θα βρισκόταν στο στόχαστρο μίας μαζικής και χωρίς προηγούμενο επίθεσης ως αποτέλεσμα εφαρμογής της Μνημονιακής πολιτικής και ότι επρόκειτο να αποτελέσει προνομιακό πεδίο εφαρμογής αυτών των πολιτικών με ολέθρια και διαλυτικά αποτελέσματα τόσο για τα εργασιακά δικαιώματα και το βιοτικό επίπεδο των εκπαιδευτικών όσο και για τις μορφωτικές ανάγκες των μαθητών και για την ποιότητα της παρεχόμενης παιδείας. Σε μία εποχή που οι γνωστοί και μη εξαιρετέοι εκπρόσωποι του «καθεστωτικού συνδικαλισμού», συνειδητά και ηθελημένα, καθησύχαζαν τον κλάδο με το επιχείρημα ότι δεν υπάρχει λόγος πανικού απέναντι στον ορυμαγδό που ερχόταν,  φθάνοντας, μάλιστα,  μέχρι το σημείο να υποστηρίζουν ότι ο κλάδος δεν έχει τίποτα να φοβηθεί από τις σχεδιαζόμενες πολιτικές, αλλά μάλλον να ωφεληθεί - «Δεν υπάρχει λόγος να είμαστε αντίθετοι στο Ενιαίο Μισθολόγιο, γιατί θα βγούμε κερδισμένοι από αυτό», μας διαβεβαίωναν, « Δεν πρόκειται να γίνουν απολύσεις στην εκπαίδευση, δεσμεύεται για αυτό  η κα Διαμαντοπούλου!» μας καθησύχαζαν, « Δεν έχουμε τίποτα να φοβηθούμε από την αξιολόγηση, είμαστε κλάδος με ακαδημαϊκά προσόντα και πτυχία» μας ενθάρρυναν- επισημαίναμε  κατ’ επανάληψη πως η Δημόσια εκπαίδευση βρισκόταν προ των πυλών μίας επιχείρησης σοκ και δέους, που απέβλεπε στη συρρίκνωση – διάλυση – ιδιωτικοποίηση της και στην υποταγή – χειραγώγηση – εξαθλίωση του κλάδου, τονίζαμε πως ο κλάδος βρισκόταν αντιμέτωπος με μία ενορχηστρωμένη επίθεση φτωχοποίησης, εξαθλίωσης και απαξίωσης του και πως όφειλε να αντιδράσει δυναμικά ξεπερνώντας το φόβο, την απάθεια, τον κυνισμό και τον εφησυχασμό που καλλιεργούσαν οι εκπρόσωποι του «φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού», καλούσαμε σε πολύμορφες και διαρκείς πράξεις αντίστασης και πάλης ως την μόνη εναλλακτική λύση απέναντι στις συνεχιζόμενες καταστροφικές πολιτικές! Είχαμε επίγνωση πως η υπαγωγή της χώρας στο « γύψο του Μνημονίου» δεν μπορούσε παρά να έχει ολέθρια αποτελέσματα για τη Δημόσια Παιδεία και με τις λίγες και ταπεινές δυνάμεις μας προσπαθήσαμε να συμβάλουμε στην αγωνιστική αφύπνιση του κλάδου απέναντι στο μέγεθος της επερχόμενης επίθεσης. 

Σήμερα, 4 χρόνια μετά,  και αφού πλέον η επίθεση εις βάρος της Δημόσιας Εκπαίδευσης έχει δείξει το βάρβαρο και αποκρουστικό της πρόσωπο,  αφήνοντας  τον κλάδο ηθικά και υλικά ταπεινωμένο και απαξιωμένο, με συναδέλφους σε καθεστώς διαθεσιμότητας – απόλυσης,  το δημόσιο σχολείο συρρικνωμένο και ακρωτηριασμένο ( με πραξικοπηματικές καταργήσεις ειδικοτήτων), τους μαθητές παραδομένους στον εφιαλτικό κάτεργο του Νέου Λυκείου και το φάντασμα της αξιολόγησης – χειραγώγησης να βρίσκεται προ των πυλών, ο κλάδος μας καλείται να κάνει τον αναγκαίο και απαραίτητο απολογισμό των όσων υπέστη, των όσων έπραξε αλλά και των όσων δεν έπραξε αλλά όφειλε να πράξει στα τέσσερα αυτά χρόνια εφαρμογής των ισοπεδωτικών μνημονιακών πολιτικών που ρήμαξαν και υποβάθμισαν την δημόσια παιδεία και απειλούν το επόμενο διάστημα να της δώσουν την χαριστική βολή.

Είναι βέβαιο πως οι εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια, χωρίς να αποτελούν το μοναδικό και το πιο αποφασιστικό πεδίο όπου θα κριθεί το μέλλον το κλάδου και της Δημόσιας εκπαίδευσης, συνιστούν μία πρόκληση και ένα κρίσιμο τεστ της ετοιμότητας του κλάδου να κάνει τον αναγκαίο και απαραίτητο απολογισμό και μία ευκαιρία που του δίνεται  και που δεν πρέπει να πάει χαμένη, για την πλήρη, οριστική και αμετάκλητη αποκαθήλωση του φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού. Γιατί αν κάτι πρέπει και επιβάλλεται να κάνει ο κλάδος ως πρώτη αναγκαία πράξη απέναντι στις κρίσιμες προκλήσεις που έχει μπροστά του και στα πλαίσια του αγώνα για την υπεράσπιση της Δημόσιας Παιδείας και την πρακτική ακύρωση των πολιτικών της τελευταίας 4ετίας, είναι το ξεκαθάρισμα των λογαριασμών με τα θλιβερά  ανακυκλωμένα απομεινάρια του καθεστωτικού- φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού, αυτούς που τα τελευταία χρόνια δεν έχασαν ούτε μία ευκαιρία  να μας καθησυχάζουν απέναντι στον ορυμαγδό των μνημονιακών πολιτικών συνιστώντας μας μετριοπάθεια και εποικοδομητικό πνεύμα  απέναντι σε πολιτικές που μας εξαθλίωναν, αυτούς που προσπαθούσαν να μας πείσουν πως, αφού δεν μπορούμε – δήθεν – να ανατρέψουμε τις πολιτικές βιασμού της Δημόσιας Εκπαίδευσης, οφείλουμε να τις απολαύσουμε, αυτούς που ακόμη και τώρα  αυτοπροβάλλονται ως οι εκπρόσωποι του «ρεαλισμού»  και του «εποικοδομητικού συνδικαλισμού», χλευάζοντας ως «μηδενιστικό συνδικαλισμό» οποιαδήποτε πράξη δυναμικής αντίστασης απέναντι στις σχεδιαζόμενες πολιτικές της δικομματικής μνημονιακής κυβέρνησης!

Στα δύο αυτά χρόνια που πέρασαν από τις προηγούμενες εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια οι συνάδελφοι είχαν την ευκαιρία να δουν και αντικρίσουν με τα ίδια τους τα μάτια πού ήταν όλοι αυτοί οι εκπρόσωποι του «εποικοδομητικού συνδικαλισμού» όταν συνάδελφοι, μέσα σε μία νύχτα και με μία μονοκονδυλιά, τέθηκαν  εκτός εκπαίδευσης και πετάχτηκαν στον καιάδα της διαθεσιμότητας, είχαν την ευκαιρία να δουν ποιοι πρωτοστάτησαν ενεργά στους αγώνες για την επαναπρόσληψη και επανένταξη των συναδέλφων στην εκπαιδευτική κοινότητα, εκτός της οποίας τέθηκαν με τον πιο αποτρόπαιο και πραξικοπηματικό τρόπο!

Οι Παρεμβάσεις Βοιωτίας καλούν τους συναδέλφους, ενθυμούμενοι τα πεπραγμένα και τις παραλείψεις των μεν και των δε τα δύο τελευταία χρόνια, να δείξουν οριστικά και αμετάκλητα, την πόρτα της εξόδου σε όλους τους ανοιχτούς και συγκεκαλυμμένους εκφραστές του φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού, ακόμη και αν αυτοί ενδύονται τελευταία το μανδύα του αντιμνημονιακού, καλεί τους συναδέλφους να στηρίξουν και να επιβραβεύσουν με την εμπιστοσύνη και την ψήφο τους όλους αυτούς που έδωσαν δυναμικά το αγωνιστικό παρόν,  με τη φυσική τους παρουσία και την αλληλέγγυα δράση τους, σε όλους τους αγώνες την τελευταία διετία ενάντια στις περικοπές, τις διαθεσιμότητες- απολύσεις  συναδέλφων, τη συρρίκνωση και διάλυση του δημόσιου σχολείου, την υποταγή και την χειραγώγηση του κλάδου!

Στις εκλογές για τα υπηρεσιακά συμβούλια στις 05/11  στηρίζουμε όσους έμπρακτα και ασυμφιλίωτα αγωνίστηκαν την τελευταία 2ετία ενάντια σε διαθεσιμότητες – απολύσεις συναδέλφων, ενάντια στην διάλυση του δημόσιου σχολείου!

Αποκαθηλώνουμε οριστικά και αμετάκλητα τα απομεινάρια του φιλοκυβερνητικού συνδικαλισμού!

Υποψήφιοι για το ΚΥΣΔΕ

με τις  Αγωνιστικές Παρεμβάσεις -Συσπειρώσεις –Κινήσεις.

ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΠΕ02  ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΣΩΠΙΑΣ

ΧΑΛΙΜΟΥΡΔΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΠΕ03    ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΙΑΡΤΟΥ

ΧΡΥΣΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΠΕ04      ΛΥΚΕΙΟ ΑΡΑΧΩΒΑΣ - ΕΠΑΛ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ: ΥΠΟΨΗΦΙΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΥΣΔΕ

Υποψήφιοι για το ΚΥΣΔΕ από τις

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

με τις

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ

ΑΝΔΡΕΟΥ ΜΑΡΙΑ   

ΠΕ02  ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΣΩΠΙΑΣ

ΧΑΛΙΜΟΥΡΔΑ ΑΝΤΙΓΟΝΗ

ΠΕ03    ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΑΛΙΑΡΤΟΥ

ΧΡΥΣΑΦΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ

ΠΕ04      ΛΥΚΕΙΟ ΑΡΑΧΩΒΑΣ - ΕΠΑΛ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

Στείλε μήνυμα καταδίκης

Της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ

Του παλιού και νέου κυβερνητικού συνδικαλισμού

Της συνδιαχείρισης και της συνδιαλλαγής

Της αξιολόγησης και των απολύσεων

Της διάλυσης του Δημόσιου Σχολείου

Του αυταρχισμού και της τρομοκρατίας.

ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΟΥΝ ΟΙ ΔΙΩΞΕΙΣ ΠΟΛΙΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ

Ε΄ ΕΛΜΕ -Θ

Να σταματήσουν οι διώξεις πολιτών για την “Παρέλαση του Λαού”,

την 28η Οκτωβρίου 2011

Στις 23 Οκτωβρίου δικάζονται στο τριμελές εφετείο Θεσσαλονίκης 10 συμπολίτες μας, μεταξύ τους και οι συνάδελφοι δάσκαλοι Ηλίας Σμήλιος και Θανάσης Αγαπητός, γιατί συμμετείχαν στην «Παρέλαση του Λαού», όπως ονομάστηκε η μαζική λαϊκή διαμαρτυρία στην παρέλαση της 28ης Οκτωβρίου 2011.

Την 28^η Οκτωβρίου 2011, πολλές χιλιάδες εργαζόμενοι, άνεργοι, φοιτητές, μαθητές και συνταξιούχοι, στη Θεσσαλονίκη, όπως και σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, έδωσαν στην επέτειο του ηρωικού ΟΧΙ, το πραγματικό της νόημα, βροντοφωνάζοντας το δικό τους «ΟΧΙ», στην οικονομική εξαθλίωση της χώρας και την καθημερινή εξόντωση των εργαζομένων.  Χιλιάδες συμπολίτες μας, εξέφρασαν την οργή τους για τους εκπροσώπους του πολιτικού συστήματος και της κυβέρνησης, που υπηρετούν πιστά τα επιχειρηματικά συμφέροντα και την  τρόικα. Εξέφρασαν την αγανάκτησή τους για την εφαρμογή της πολιτικής των μνημονίων και του κεφαλαίου που επιβάλλουν την εποπτεία και την πολιτική και οικονομική κηδεμονία στη χώρα μας.

Τρία χρόνια μετά κρατικοί και πολιτικοί εκπρόσωποι του συστήματος φαίνεται να ζητούν “εκδίκηση”. Θέλουν να τρομοκρατήσουν όσους τολμούν να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στις πολιτικές τους. Θέλουν να ποινικοποιήσουν το δικαίωμα του λαού να διαδηλώνει και να αντιστέκεται.

Το μαύρο μέτωπο της εξουσίας, σε μια προσπάθεια αποτροπής κάθε αντίδρασης στην αντιλαϊκή πολιτική του, επιχειρεί να συκοφαντήσει, να βγάλει παράνομο και να τιμωρήσει κάθε λαϊκό αγώνα, από την “Παρέλαση του Λαού” μέχρι τον αγώνα ενάντια στην εξόρυξη χρυσού στις Σκουριές και από τον ηρωικό αγώνα των απολυμένων καθαριστριών, καθηγητών και σχολικών φυλάκων μέχρι τους αγώνες ενάντια στα κλεισίματα επιχειρήσεων, τη διάλυση-ιδιωτικοποίηση δημόσιων κοινωνικών υπηρεσιών και τις απολύσεις.

Ό,τι κι αν κάνουν όμως, δε μας φοβίζουν! Οι εκπαιδευτικοί μαζί με όλο το λαό θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα με την ελπίδα και τη σιγουριά ότι πολύ σύντομα θα ζήσουμε μια ΝΕΑ ΠΑΡΕΛΑΣΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ που θα στείλει οριστικά τις αντιλαϊκές πολιτικές στα αζήτητα της ιστορίας…

Απαιτούμε την αθώωση και την οριστική παύση κάθε δίωξης σε βάρος των συναδέλφων μας  και όλων των κατηγορούμενων!

ΠΕΜΠΤΗ 23/10:  καλούμε σε συγκέντρωση αλληλεγγύης στα δικαστήρια της Θεσσαλονίκης, στις 11.30 π. μ.

Για το ΔΣ

Ο Πρόεδρος                                            Η Γραμματέας

Ζαγανίδης Χρήστος                               Παπαδοπούλου Φωτεινή

ΟΛΜΕ-ΔΟΕ: ΑΠΕΡΓΙΑ-ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

   Δ.Ο.Ε.                      Ο.Λ.Μ.Ε

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥΣ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΚΑΙ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ

Απεργία – αποχή από την αξιολόγηση

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Με αποφάσεις των συλλογικών μας οργάνων προχωρούμε στην προκήρυξη Απεργίας –Αποχής από όλες τις διαδικασίες υλοποίησης της ατομικής αξιολόγησης (ΠΔ 152/13) των εκπαιδευτικών, αλλά και της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, όπως και κάθε διαδικασίας αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου που πραγματοποιείται σε υλοποίηση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου (ν. 4024/11, ν. 4142/13, ΠΔ 152/13, ν. 3848/10, ν. 3679/10).

Η ΔΟΕ και η ΟΛΜΕ καλούν όλους τους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές σχολείων και τους σχολικούς συμβούλους να μη συμμετάσχουν σε καμιά διαδικασία με την οποία υλοποιείται το παραπάνω νομοθετικό πλαίσιο για την αξιολόγηση.

Στο πλαίσιο υλοποίησης αυτής της απόφασης καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, τους διευθυντές σχολείων και τους σχολικούς συμβούλους να απέχουν από όσες διαδικασίες προβλέπονται στην πρόσφατη εγκύκλιο του ΥΠΑΙΘ (155922/Γ1–30–09–2014) και το ΠΔ 152/2013. Καλούμε τους συναδέλφους, χωρίς φόβο, να οργανώσουν την αντίστασή τους σε κάθε σχολείο με βάση τις συλλογικές αποφάσεις του κλάδου.

Πιο συγκεκριμένα:

Α. Καλούμε τους διευθυντές (και υποδιευθυντές) των σχολείων να σταθούν δίπλα στους συναδέλφους και να μη μετατραπούν σε αξιολογητές τους. Αυτό σημαίνει ότι, με βάση την απεργία-αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, τους καλούμε να απέχουν:

·       από την εξ αποστάσεως επιμόρφωση,

·       από τον ορισμό ομάδων εργασίας,

·       από τον προγραμματισμό δράσης ή τα σχέδια δράσης,

·       από τις διαδικασίες αξιολόγησής τους, και

·       από την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών του σχολείου τους και γενικότερα από όλες τις διαδικασίες αυτο-αξιολόγησης της σχολικής μονάδας και αξιολόγησης των εκπαιδευτικών.

 Β. Καλούμε όλους τους εκπαιδευτικούς, με βάση την απεργία-αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ, να απέχουν:

·       από τη συγκρότηση ομάδων εργασίας,

·       από τον προγραμματισμό, την κατάθεση σχεδίου εργασίας και την παράδοση του όποιου υλικού μπορεί να αναρτηθεί στο «Παρατηρητήριο» της αξιολόγησης,

·       από την «εθελοντική» αξιολόγηση,

·       από τη σύνταξη έκθεσης ατομικής αξιολόγησης,

·       από κάθε διαδικασία αξιολόγησής τους από τον σχολικό σύμβουλο και τον διευθυντή του σχολείου,

·       από τη στελέχωση των 5μελών επιτροπών ανά νομό, ως παραρτημάτων της ΑΔΙΠΠΔΕ (Αρχής Διασφάλισης Ποιότητας στην Εκπαίδευση).

Δεν συμβάλλουμε στην κατηγοριοποίηση του σχολείου μας με οποιονδήποτε τρόπο. Υπερασπιζόμαστε τον ενιαίο χαρακτήρα της  εκπαίδευσης, το δημόσιο και δωρεάν σχολείο για όλα τα παιδιά. 

Απέχουμε από όλα τα παραπάνω και οτιδήποτε άλλο γίνεται για να υλοποιηθεί το νομοθετικό πλαίσιο (αυτοαξιολόγηση – αξιολόγηση σχολείων και εκπαιδευτικών). Η στάση μας αυτή έχει την απόλυτη και πλήρη κάλυψη από την απεργία – αποχή που κήρυξαν τα αρμόδια όργανα της ΟΛΜΕ και της ΔΟΕ.

Συνάδελφοι, συναδέλφισσες,

Και  στον  υπόλοιπο δημόσιο τομέα, οι εργαζόμενοι δεν έχουν υποκύψει. ΣΥΜΜΕΤΕΙΧΑΝ ΚΑΘΟΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ – ΑΠΟΧΗ της ΑΔΕΔΥ μπλοκάροντας το καλοκαίρι τη διαδικασία, ενώ, με αποφάσεις μαζικών Γενικών Συνελεύσεων, δεν κατέθεσαν τη φόρμα της ατομικής αξιολόγησης, αλλά την παρέδωσαν στα σωματεία τους. Ήδη, πάνω από 20 Ομοσπονδίες του δημόσιου τομέα έχουν κηρύξει  απεργία-αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης με εξώδικα που έχουν αποστείλει στα αντίστοιχα υπουργεία.

Όλοι μαζί συνεχίζουμε τον αγώνα κατά της αξιολόγησης!

                        Ο.Λ.Μ.Ε.                            Δ.Ο.Ε.                  

Η ΔΗΘΕΝ ΜΙΣΘΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗΣ

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Το Υπουργείο Παιδείας και η κυβέρνηση προσπαθούν να σε πείσουν να αξιολογηθείς εθελοντικά. Σε έχουν κυριολεκτικά καθηλώσει μισθολογικά με το νέο μισθολόγιο – βαθμολόγιο (νόμος 4024/11) και τώρα σου τάζουν ελπίδες για μισθολογική βελτίωση. Αρκεί να υποκύψεις.

Σου λένε «δέξου να αξιολογηθείς για να αλλάξεις βαθμό και να βελτιώσεις το μισθό σου». Είναι όμως έτσι; Σου λένε για το «τυρί», αλλά σου αποκρύπτουν τη «φάκα».

ΝΑ, ΛΟΙΠΟΝ, ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

-         Η αξιολόγηση έχει προκαθοριστεί: από όσους εκπαιδευτικούς «αξιολογηθούν» θετικά μόνο ένα ποσοστό θα περνάει στον επόμενο βαθμό (το 100% από τον ΣΤ΄ στον Ε΄ βαθμό, το 90% από τον Ε΄ στον Δ΄,  το 80% από τον Δ΄ στον Γ΄, το 70% από τον Γ΄ στον Β΄, το 30% από τον Β΄ στον Α΄, νόμος 4024/11, άρθρο 7 παρ. 6).

-       Αυτό το ποσοστό όμως είναι το ανώτερο. Στην πραγματικότητα ο Υπουργός Οικονομικών θα αποφασίζει ποιο θα είναι το ποσοστό και θα το «μειώνει ανάλογα με τις δημοσιονομικές δυνατότητες» (νόμος 4024/11, άρθρο 7, παρ. 6).

-       Ακόμα, όμως, και αν όλ’ αυτά τα εμπόδια τα ξεπεράσεις, καμία βαθμολογική – μισθολογική βελτίωση δεν θα έχεις. Σύμφωνα με το νόμο 4263/14 (μεσοπρόθεσμο), μέχρι το 2016 η βαθμολογική ωρίμανση είναι «παγωμένη». Μετά δε το 2016, αυτή θα γίνεται σταδιακά για μια τριετία, μέχρι το 2018, αν δεν υπάρξει βέβαια κάποιο νέο μεσοπρόθεσμο μέχρι τότε, με βάση τις κατευθύνσεις Κυβέρνησης – ΕΕ  - ΔΝΤ (Τρόικας).

-       Εξωφρενική είναι επίσης και η παρ. 4 του άρθρου 8 του νόμου 4024/11, που προβλέπει ότι ο εκπαιδευτικός που κρίνεται αρνητικά «τιμωρείται» και δεν έχει δικαίωμα να διεκδικήσει την προαγωγή του τα επόμενα δύο χρόνια.

-       Ετοιμάζουν νέες υποψηφιότητες για διαθεσιμότητες – απολύσεις. Ο εκπαιδευτικός «ο οποίος εγγράφεται σε δύο διαδοχικούς πίνακες μη προακτέων στον ίδιο βαθμό, παραπέμπεται ….. στο υπηρεσιακό συμβούλιο, το οποίο ….. μπορεί να τον απολύσει ή να τον υποβιβάσει κατά έναν βαθμό» (άρθρο 95 του νόμου 3528/2007).

-       Από την άλλη μεριά, γνωρίζουμε πολύ καλά τις δεσμεύσεις της Κυβέρνησης για νέο μισθολόγιο στο Δημόσιο, που θα σφαγιάζει ακόμα περισσότερο τους μισθούς, στη λογική της σύγκλισης με τον ιδιωτικό τομέα.

Είναι κατανοητό, λοιπόν, πως πρέπει να αποφύγουμε τη «φάκα» της αξιολόγησης, όπως ήδη έχει νομοθετηθεί από την κυβέρνηση.

Όλα τα παραπάνω είναι βέβαιο πως θα οδηγήσουν σε ανταγωνιστικές σχέσεις ανάμεσα στα μέλη του συλλόγου διδασκόντων σε κάθε σχολείο, θα υπονομεύσουν την αναγκαία, οξυγονούχα συλλογικότητά μας και θα μετατρέψουν τις ανθρώπινες σχέσεις μέσα στο σχολείο σε «ζούγκλα».

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Οφείλουμε να πούμε «όχι» στην υλοποίηση της αξιολόγησης που προωθούν με το ψηφισμένο νομοθετικό πλαίσιο το Υπουργείο Παιδείας και η Κυβέρνηση.

Οφείλουμε να αντισταθούμε. Να διασφαλίσουμε τη συλλογικότητά μας. Να αγωνιστούμε συλλογικά για να διασφαλίσουμε τα δημοκρατικά μας δικαιώματα, τις εργασιακές κατακτήσεις και τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών.

Συμμετέχουμε μαζικά στην απεργία – αποχή που κήρυξαν ΔΟΕ και ΟΛΜΕ.

Αθήνα, 8/10/14

ΟΛΜΕ-ΔΟΕ: ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΑ 23 ΟΚΤΩΒΡΗ

ΔΟΕ – ΟΛΜΕ

ΣΗΜΑ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΓΙΑ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΙΔΕΙΑ

·         Καθημερινά αυξάνονται οι μαθητές που πεινάνε και στερούνται  ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης

·         Χιλιάδες μαθητές  εξωθούνται μέσα από ανελέητους εξεταστικούς φραγμούς στη μαθητεία και την κατάρτιση

·         Οι δημόσιες δαπάνες για την παιδεία συνεχώς συρρικνώνονται: 2,75% του ΑΕΠ με συνεχή μείωση τα επόμενα χρόνια, όταν ο μέσος όρος στην Ε.Ε. είναι πάνω από 5%.

·         Χιλιάδες κενά σε όλα τα σχολεία και μηδενικοί μόνιμοι διορισμοί

·         Τα σχολεία καλούνται να διαχειριστούν την απόλυτη φτώχεια

·         Η οικονομική αφαίμαξη των οικογενειών αυξάνεται: οι γονείς των μαθητών δημοτικού, γυμνασίου και λυκείου διαθέτουν κάθε χρόνο πάνω από 2,8 δισ. ευρώ για βιβλία, τετράδια και φροντιστήρια

·         Καταργούνται ή συγχωνεύονται σχολεία και οι μαθητές στοιβάζονται σε 30άρια τμήματα

·         Η Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση απαξιώνεται, τομείς και ειδικότητες καταργήθηκαν, εκπαιδευτικοί τέθηκαν σε διαθεσιμότητα

·         Τα αναλυτικά προγράμματα σπουδών είναι ανεπαρκή και ακατάλληλα και οδηγούν σε αποσπασματική, κατακερματισμένη και υποβαθμισμένη γνώση

·         Διαλύονται οι υποστηρικτικές δομές: ολοήμερα σχολεία, βιβλιοθήκες, ενισχυτική και πρόσθετη διδασκαλία, στήριξη των παιδιών με ειδικές ανάγκες…

·         Οι εκπαιδευτικοί εξοντώνονται εργασιακά και αμείβονται πλέον με μισθούς πείνας

·         Η κυβέρνηση με την αξιολόγηση που προωθεί επιδιώκει να αλυσοδέσει τους εκπαιδευτικούς και να τους ρίξει στον Καιάδα των διαθεσιμοτήτων και των απολύσεων, στοχεύει στη χειραγώγηση, την καλλιέργεια του φόβου της απόλυσης, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων, την κατηγοριοποίηση και το κλείσιμο των σχολείων

·         Η πολιτική της κυβέρνησης και της τρόικας οδηγεί σε ένα φτηνό σχολείο, που θα διαμορφώνει ανθρώπους χωρίς γενική μόρφωση, πειθήνιους, απασχολήσιμους και υποτακτικούς πολίτες

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!! ΟΙ ΚΑΙΡΟΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ

Οι δύο Ομοσπονδίες των Εκπαιδευτικών, ΔΟΕ και ΟΛΜΕ, καλούν σε συμπόρευση  όλες τις δυνάμεις της εργασίας στην κατεύθυνση της ανατροπής των βάρβαρων αντιμνημονιακών μέτρων Κυβέρνησης, Ε.Ε. και Δ.Ν.Τ.

Ξεκινάμε ένα μεγάλο οδοιπορικό υπεράσπισης της Δημόσιας Δωρεάν Εκπαίδευσης.

Πιάνουμε ξανά το νήμα των μεγάλων αγώνων για την Παιδεία.

Συνεχίζουμε  τον αγώνα ενάντια στις διαθεσιμότητες των  εκπαιδευτικών και σε κάθε απόλυση.

Μαζί με τη νεολαία και τον κόσμο της εργασίας διαμορφώνουμε ένα ευρύ κίνημα παιδείας για τα δικαιώματα και τις μορφωτικές ανάγκες της νέας γενιάς, προβάλλοντας το στρατηγικό αίτημα «μόρφωση, δουλειά, δημοκρατία».

Οραματιζόμαστε ένα σχολείο ολόπλευρης μόρφωσης και διαπαιδαγώγησης, όπου θα έχουν ισότιμη πρόσβαση τα παιδιά όλων των λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα από φυλετική και θρησκευτική προέλευση.

ΚΑΛΟΥΜΕ:

·         εκπαιδευτικούς, γονείς,  μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους σε συστράτευση και διαρκή παρατεταμένο αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής της κυβέρνησης και των κυρίαρχων τάξεων

·         την ΑΔΕΔΥ, τη ΓΣΕΕ και τις Ομοσπονδίες να εξαγγείλουν και να συντονίσουν απεργιακό αγώνα με αφετηρία το μήνα Νοέμβριο, ο οποίος θα αγκαλιάζει και θα αναδεικνύει τα προβλήματα όλων των εργαζομένων, δημόσιου και ιδιωτικού τομέα

·         όλους τους εκπαιδευτικούς να στηρίξουν τις  αποφάσεις της  ΔΟΕ και της ΟΛΜΕ για απεργία – αποχή από τις διαδικασίες αξιολόγησης και να μη συμμετέχουν σε διαδικασίες που έχουν ως στόχο τη χειραγώγηση, την απόλυση, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την κατηγοριοποίηση των σχολείων.

ΠΡΩΤΟΣ ΜΑΣ ΣΤΑΘΜΟΣ: Πέμπτη, 23 του Οκτώβρη 2014

ΔΟΕ – ΟΛΜΕ διοργανώνουν κοινά συλλαλητήρια:

Αθήνα: 6 μ.μ.  στα Προπύλαια

Θεσσαλονίκη: 6 μ.μ. στο άγαλμα Βενιζέλου

Στις έδρες των Περιφερειών της χώρας

(Για τη συγκέντρωση της Αθήνας, καλούμε τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και τις ΕΛΜΕ των νομών γύρω από την Αττική να οργανώσουν τη συμμετοχή τους στη συγκέντρωση με πούλμαν)

ΟΛΜΕ –ΔΟΕ

Γ. Καββαδίας: ΤΡΑΠΕΖΑ ΑΝΑ-ΘΕΜΑΤΩΝ

Γιώργος Καββαδίας

«Οι εξετάσεις μοιάζουν με τους ιστούς της αράχνης.

Συγκρατούν τους κοινωνικά αδύνατους και αφήνουν τους δυνατούς να περνούν».

«Νέο» Λύκειο, «αναγκαίες μεταρρυθμίσεις» «αναβάθμιση της παιδείας» και άλλα χαρακτηριστικά στερεότυπα της γλώσσας της εξουσίας - μιας γλώσσας «Πινόκιο» που διαστρεβλώνει την πραγματικότητα και εξαπατά- συνθέτουν μια ακόμα «μεταρρύθμιση» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αν κανείς κοιτάξει, τα τελευταία τριάντα χρόνια, τις διακηρύξεις των Υπουργών Παιδείας κάθε φορά που μιλούσαν για αλλαγή ή άλλαζαν το σύστημα πρόσβασης στην τριτοβάθμια εκπαίδευση θα εκπλαγεί: Γιατί; Επειδή τα αποτελέσματα των νέων τρόπων πρόσβασης στα ΑΕΙ - ΤΕΙ ήταν εντελώς αντίθετα από τις υποσχέσεις τους, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που να μπορεί κάποιος να υποστηρίξει με στοιχεία ότι όποτε η πολιτεία μιλάει για αλλαγή των πανελλαδικών εξετάσεων πρέπει να περιμένουμε τα αντίθετα ακριβώς από όσα υπόσχεται ότι θα πετύχει.  Να το πούμε καθαρά: όλο και πιο έντονα και όλο και πιο έντεχνα, προβάλλονται με διάφορες ταχυδακτυλουργίες, στην ημερήσια διάταξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, παραδοσιακές πρακτικές ως πρωτότυπα και μαγικά ελιξίρια για την «ανανέωση» του σχολείου.

Δεν πρόκειται για νέα μέτρα. Οι κατευθύνσεις έχουν χαραχθεί από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 στα πλαίσια της ΕΕ. Η πολιτική της κυβέρνησης, όπως υπαγορεύεται από ΕΕ και ΔΝΤ και αποτυπώνεται στις περιβόητες εκθέσεις και πορίσματα του ΟΟΣΑ έχει ως άξονα: μόρφωση για τους λίγους – κατάρτιση για τους πολλούς! Αυτό ήταν το δόγμα της «μεταρρύθμισης» Γ. Αρσένη, το 1999, αυτό υλοποιείται και σήμερα από τη δικομματική συγκυβέρνηση και μάλιστα με χειρότερους όρους υπέρ των εμπόρων της γνώσης.

Η λειτουργία της Τράπεζας Θεμάτων στα πλαίσια της εφαρμογής του νέου εξεταστικού συστήματος στο Λύκειο (ν. 4186 /13)  από τον Μάιο – Ιούνιο του 2014, δείχνει ότι αντιλαμβάνονται τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς σαν πειραματόζωα. Ατέλειωτη η αλυσίδα δυσλειτουργιών: Θέματα με υψηλό συντελεστή δυσκολίας για «λίγους και εκλεκτούς», θέματα εκτός ύλης από θεματοθέτες των … τεσσάρων ευρώ, δεκάδες θέματα που αποσύρθηκαν εξαιτίας ασαφειών και μύρια άλλα κακά.

Βίαιη έξωση των κοινωνικά αδυνάτων

Με  το νέο σύστημα το 50% των θεμάτων των προαγωγικών και απολυτηρίων εξετάσεων προέρχεται από την Τ. Θ. και οι βαθμοί κάθε τάξης θα υπολογίζονται στα μόρια για την εισαγωγή στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Οι μαθητές, δηλαδή, δίνουν πανελλαδικές εξετάσεις σε πάνω από 39 μαθήματα 4 φορές, αφού ο βαθμός πρόσβασης για τα ΑΕΙ-ΤΕΙ θα διαμορφώνεται από το βαθμό προαγωγής της Α’ λυκείου, από το βαθμό προαγωγής της Β’ λυκείου, από το βαθμό απόλυσης της Γ’ λυκείου και μετά από το βαθμό στις πανελλαδικές σε 4 μαθήματα μετά τη Γ’ λυκείου!. Έτσι  δρομολογούν την πρόωρη έξοδο ενός τμήματος του μαθητικού πληθυσμού από την «κούρσα» του Λυκείου. Με αριστοτεχνικό τρόπο δημιουργούνται οι όροι που επιβάλλουν «αυτεπαγγέλτως» υψηλά ποσοστά απόρριψης και αποκλεισμού μαθητών. Τα όνειρα πρέπει να κουρεύονται από νωρίς και να μη θεριεύουν.

Αυτό το εξεταστικοκεντρικό σύστημα στο όνομα της δήθεν αντικειμενικής και αξιοκρατικής αξιολόγησης των μαθητών εκφράζει την πολιτική βούληση για βίαιη έξωση μεγάλου τμήματος μαθητών, κυρίως των λαϊκών τάξεων και στρωμάτων και των απομακρυσμένων περιοχών από το γενικό λύκειο και τη μετακίνησή τους στα ιδιωτικά κέντρα κατάρτισης, αφού πρώτα οι περισσότεροι από αυτούς θα έχουν γίνει πελάτες των φροντιστηρίων. Παραφράζοντας τον ποιητή ισχύει ότι «όταν ακούω τράπεζα θεμάτων και εθνικό οργανισμό εξετάσεων, ανθρώπινο κρέας μου μυρίζει». Για να εισαχθεί πλέον ένας μαθητής στα ΑΕΙ της χώρας θα πρέπει πρώτα να επιβιώσει εντός του σχολείου αυτού, περνώντας μέσα από διαδοχικές συμπληγάδες εξετάσεων και σκληρού ανταγωνισμού. Το μήνυμα είναι καθαρό: Παιδιά από φτωχές οικογένειες, που σήμερα μετρώνται σε εκατοντάδες χιλιάδες, δεν μπορεί να τρέφουν όνειρα για σπουδές στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Η Τράπεζα θ(υ)μάτων είχε ως αποτέλεσμα την παραπομπή του 20% των μαθητών της Α΄ Λυκείου για το Σεπτέμβριο. Η «σφαγή» των εφήβων, αφορά πλέον τον έναν στους τέσσερις μαθητές των Γενικών Λυκείων κατά μέσο όρο πανελλαδικά, ενώ σε πολλούς υποβαθμισμένους δήμους του Λεκανοπεδίου και του νομού Θεσσαλονίκης, καθώς και σε αρκετούς νομούς χτυπημένους από την ανεργία και τον τουρισμό, η «στρατιά» των μετεξεταστέων περιλαμβάνει τον έναν στους τρεις μαθητές. Οι αλλαγές και οι τροπολογίες του Υπουργείου Παιδείας περίπου οριακά μείωσαν το παραπάνω ποσοστό.

Σχολείο – φροντιστήριο

Η εκπαιδευτική διαδικασία κόβεται και ράβεται κακήν κακώς στην εξεταστικοκεντρική, πνευματοκτόνα και ψυχοφθόρα  λογική του «νέου λυκείου». Στην πραγματικότητα το «νέο» λύκειο οικοδομείται με τα παλιά υλικά. Μετατρέπεται σε καθολικό εξεταστικό κέντρο και ο ήδη υποβαθμισμένος μορφωτικός του ρόλος απαξιώνεται πλήρως. Τα παιδιά μετατρέπονται σε κυνηγούς αποσπασματικών γνώσεων και βαθμών, σε «άλογα κούρσας» με επιπτώσεις για το μυαλό και την ψυχή τους. Ακόμη περισσότερα φροντιστήρια, ακόμη περισσότερα έξοδα για τη λαϊκή οικογένεια, που ήδη αιμορραγεί οικονομικά.

Οι γραφειοκράτες του υπουργείου αναμασούν τα περί «ποιοτικής διδασκαλίας», «κριτικής ικανότητας και αναστοχασμού των μαθητών», αλλά οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί που αναπνέουμε καθημερινά κιμωλία και αφουγκραζόμαστε την αγωνία των μαθητών μας, γνωρίζουμε ότι η μετατροπή του λυκείου σε απέραντο εξεταστικό ναρκοπέδιο εντείνει τη στείρα απομνημόνευση, μετατρέπει τους μαθητές μας σε «άλογα κούρσας» με αποτέλεσμα την προσφυγή στα φροντιστήρια για προμήθεια συνταγών επιτυχίας.

Παράλληλα η φροντιστηριακή εκγύμναση κερδίζει έδαφος ως «σώμα και πνεύμα» στο σχολείο εκτρέποντας το εκπαιδευτικό έργο σε τεχνικές απομνημόνευσης πληροφοριών και όχι αναλυτική επεξεργασία της ύλης και δημιουργικής αφομοίωσης από τους μαθητές. Είναι προφανείς οι συνέπειες όμως και για τον εκπαιδευτικό που μπορεί να οδηγηθεί γρήγορα στην απώλεια του παιδαγωγικού του ρόλου, του δασκάλου εμψυχωτή, καθώς θα σπρώχνεται να μετεξελιχθεί σε μικρόψυχο ελεγκτή, έναν συμβολαιογράφο επιδόσεων, εξεταστή, επιτηρητή, διορθωτή, έναν κακοπληρωμένο τεχνικό χωρίς διάθεση και χαμόγελο. Ειδικότερα ως «καλό» Λύκειο αναγορεύεται αυτό που μιμείται το φροντιστήριο. Αυτό δηλαδή που καλουπώνει και παραδίδει αποσπασματικές γνώσεις χρήσιμες για τις εξετάσεις.

Το «νέο λύκειο» μπορεί  να χειραγωγεί εκπαιδευτικούς και μαθητές, να απαξιώνει τους μάχιμους εκπαιδευτικούς και τον παιδαγωγικό τους ρόλο, να βάζει την εκπαιδευτική διαδικασία στα εκπαιδευτικά φέρετρα της αυτοαξιολόγησης – αξιολόγησης μετατρέποντας το σχολείο σε «νησί των νεκρών», να διευκολύνει την κατηγοριοποίηση τους με αγοραία κριτήρια και το κλείσιμό τους, αλλά σε καμιά περίπτωση δε βελτιώνει το δημόσιο σχολείο. Είναι φανερό ότι το σχολικό δίκτυο θα συρρικνωθεί δραστικά ανοίγοντας τις λεωφόρους της από – μόρφωσης, της μαθητικής διαρροής και των απολύσεων χιλιάδων εκπαιδευτικών.

Στα σκλαβοπάζαρα της κατάρτισης

Η κυρίαρχη πολιτική αποδομώντας  το δημόσιο σχολείο προκρίνει ένα σχολείο επιλεκτικό και υποταγμένο στους νόμους της αγοράς , ώστε να διαμορφώνει ανθρώπους, χωρίς γενική μόρφωση, πειθήνιους απασχολήσιμους – υποτακτικούς πολίτες. Για τους εξόριστους του λυκείου δημιουργούνται με το νόμο 4186, οι ΣΕΚ (Σχολές Επαγγελματικής Κατάρτισης). Πρόκειται για μεταγυμνασιακά ΙΕΚ. Τα περισσότερα απ’ αυτά θα είναι ιδιωτικά, αφού οι σχολάρχες των ΙΕΚ θα μπορούν να τα ιδρύουν σχεδόν αυτοδίκαια. Και στις Δημόσιες ΣΕΚ θα υπάρχουν δίδακτρα. Έτσι κι αλλιώς οι ΣΕΚ θ’ ανήκουν στην «μη τυπική εκπαίδευση», δηλαδή στον Οργανισμό Δια Βίου Μάθησης που απλώς εποπτεύεται από το Υπουργείο Παιδείας. Στις ΣΕΚ λοιπόν θα υπάρχει πρόωρη κατάρτιση και μαθητεία (ουσιαστικά απλήρωτη εργασία σε επιχειρήσεις). Οι δεκαπεντάχρονοι μαθητές πρέπει να πάρουν στενή ειδίκευση και κατάρτιση και κυρίως να δουλεύουν χωρίς πολλές απαιτήσεις. Χρειάζεται να εξοικειωθούν με τη μελλοντική «εργασία» των 400 ευρώ, για την οποία δε χρειάζονται ούτε ολοκληρωμένες προσωπικότητες ούτε αμφισβητήσεις του συστήματος εκμετάλλευσης.

Σχολείο για όλους

Το  τι πρέπει να γίνει δεν μπορούμε να το δούμε απομονωμένα από το τι παιδεία και τι κοινωνία θέλουμε. Στα πλαίσια αυτά πρέπει να σταθούμε κριτικά απέναντι στο περιεχόμενο, τις μορφές και τις κατευθύνσεις των αναλυτικών προγραμμάτων και βιβλίων και στις σχολικές πρακτικές (τι, πώς και γιατί μαθαίνουν οι μαθητές) που εντυπώνουν στους μαθητές μας από την πιο τρυφερή ηλικία, αντιλήψεις, πεποιθήσεις και στάσεις για τη φύση και την κοινωνία απαραίτητες για την «παραγωγή» παθητικών, συντηρητικών προσωπικοτήτων .

Να σταθούμε κριτικά απέναντι στην τεμαχισμένη, αποσπασματική και τυποποιημένη γνώση. Τα  νέα βιβλία  πέρα από την  ιδεολογική μονομέρεια, την αντιεπιστημονικότητα, και το μυθολογικό - θεολογικό τρόπο προσέγγισης της πραγματικότητας, θρυμματίζουν τις γνώσεις με  αποτέλεσμα να χάνεται η σχέση αιτίας και αποτελέσματος καθώς και κάθε νόημα σε τέτοιο βαθμό που οδηγούν σε βιασμό της πνευματικής συγκρότησης

Να μιλήσουμε για τις χιλιάδες μαθητών για τους οποίους η συζήτηση για το σύστημα πρόσβασης στην Ανώτατη εκπαίδευση είναι έξω από το οπτικό τους πεδίο καθώς δεν ολοκληρώνουν ούτε καν την υποχρεωτική -εδώ και αρκετές δεκαετίες- 9χρονη εκπαίδευση. Από τη πλευρά του κόσμου της εργασίας χρειάζεται να οργανωθεί ένα ευρύ μορφωτικό κίνημα παιδείας με μια εκπαιδευτική διακήρυξη για τα δικαιώματα και τις μορφωτικές ανάγκες της νέας γενιάς προβάλλοντας το στρατηγικό αίτημα «μόρφωση και  δουλειά για όλους» . Σήμερα περισσότερο από ποτέ άλλοτε έχουμε ανάγκη από ένα σχολείο που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά χωρίς αποκλεισμούς και διακρίσεις, όπου πρωταρχική σημασία έχει ο πνευματικός εξοπλισμός των μαθητών, η καλλιέργεια «ελεύθερων και δημοκρατικών πολιτών», έτσι ώστε να μπορούν να αντιμετωπίσουν κριτικά την κοινωνία με την ενεργή συμμετοχή τους και παρέμβαση σ ΄όλα τα επίπεδα της κοινωνικής δραστηριότητας. 

* O Γιώργος Κ. Καββαδίας είναι φιλόλογος, μέλος της Σ.Ε. του περιοδικού «Αντιτετράδια της Εκπαίδευσης».

ΠΗΓΗ: e-lesxi.gr

 

Συζήτηση για την Παιδεία (των Κωστόπουλου Ιωάννη και Καζάνη Άρη)

Ανοίγουμε την συζήτηση για την Παιδεία

Των Κωστόπουλου Ιωάννη*

[και Καζάνη Άρη]

Δημόσια Δωρεάν Παιδεία για όλο τον λαό.

Η ελεύθερη πρόσβαση στην γνώση,την επιστήμη,την τέχνη και τον πολιτισμό σε όλες τις ηλικίες και όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο μέχρι το Πανεπιστήμιο δεν είναι απλά ανθρώπινο δικαίωμα είναι προσωπική και κοινωνική ανάγκη.

Αντίθετα, η κυβέρνηση με εντολή των ντόπιων και ξένων οικονομικών συμφερόντων υλοποιώντας την πιο σκληρή και αδίστακτη νεοφιλελεύθερη πολιτική κάνει ότι μπορεί και μάλιστα με συνοπτικές διαδικασίες και μεταμεσονύκτιες τροπολογίες να βάλει από τη μια μεριά, όλο και μεγαλύτερα ταξικά εμπόδια στη νεολαία, και να εμπορευματοποιήσει τη γνώση και τη μόρφωση, από την άλλη.

Οι εκπαιδευτικές αλλαγές που έχουν ξεκινήσει πριν μερικά χρόνια επί υπουργίας Διαμαντοπούλου συνεχίζονται με ολοένα και πιο εντατικούς ρυθμούς σήμερα, ώστε μέχρι το τέλος του έτους η καταστροφή της δημόσιας δωρεάν παιδείας να είναι τεράστια και πολύ δύσκολα επανορθώσιμη.

Η χαριστική βολή δε, θα γίνει με την επικείμενη αναθεώρηση του Συντάγματος, οπότε και θα εξαλειφθεί και τυπικά το δικαίωμα της νεολαίας και των εργαζομένων στη μόρφωση.

Με ποιους τρόπους υλοποιούνται όλα αυτά;

Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση

·                 Από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αρχίζουν απίστευτοι ταξικοί φραγμοί και διαχωρισμοί.

·                 Βρεφονηπιακοί σταθμοί που λειτουργούν με τροφεία, ακόμα και οι δημοτικοί, επιβαρύνοντας το ήδη επιβαρυμένο και εξαφανισμένο οικογενειακό εισόδημα.

·                 Νηπιαγωγεία που λειτουργούν κάτω από πολύ δύσκολες συνθήκες σε άθλια κτήρια στις φτωχογειτονιές σε ισόγεια πολυκατοικιών χωρίς αυλές πράσινο και χώρους παιχνιδιού.

·                 Δεν υπάρχουν επαρκή κτήρια και προσωπικό  με αποτέλεσμα στο προνήπιο να μην μπορούν να φιλοξενηθούν όλα τα νήπια και να βάζουν τα παιδιά σε κλήρωση κρατώντας τους γονείς σε ομηρία.

·                 Ήδη από το νηπιαγωγείο και το δημοτικό το οικονομικό κόστος ακόμα και στα δημόσια σχολεία πέφτει στους γονείς που καλούνται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη για να εξασφαλιστούν τα στοιχειώδη (γραφική ύλη – χαρτί εκτύπωσης – κόλες,  κλπ).

·                 Ασφυκτικό Αναλυτικό Πρόγραμμα στο Δημοτικό, πολύ «βαρύ» και δυσνόητο από τη μεγάλη πλειοψηφία των μικρών μαθητών, ώστε να μην μπορούν να εμπεδώσουν την ύλη και ταυτόχρονα να κλονιστεί η αυτοεκτίμησή τους. Έτσι σταδιακά απαξιώνουν τη γνώση και τις ικανότητές τους.

Δευτεροβάθμια εκπαίδευση

·                 Εγκατάλειψη των κτιριακών υποδομών σχολεία χωρίς χώρους άθλησης χωρίς αμφιθέατρα για να μπορεί να γίνει μια γιορτή η ένα δρώμενο χωρίς καμία υποδομή για καλλιτεχνικά μουσική η το μάθημα της τεχνολογίας με απίστευτες  ελλείψεις εργαστηρίων φυσικής χημείας κλπ.

·                  Οικονομική ασφυξία που οδηγεί σε τραγελαφικές καταστάσεις με τους καθηγητές να βάζουν χρήματα από την τσέπη τους για να αγοράσουν ακόμα και τον μαρκαδόρο που γράφουν στον πίνακα όταν οι κυβερνήσεις και οι δημοτικοί άρχοντες που πέρασαν μιλούσαν για διαδραστικούς πίνακες και εποπτικά μέσα.

·                 Συγχωνεύσεις τμημάτων που οδηγούν σε τμήματα με 29 παιδιά ανά τάξη την ίδια στιγμή που οι σύγχρονες παιδαγωγικές θεωρίες απαιτούν προσαρμογή της διδασκαλίας στις ιδιαίτερες ανάγκες του κάθε μαθητή και ομαδοσυνεργατικές μεθόδους με την χρήση εποπτικών μέσων και εργαστηριακών πειραμάτων.

Φυσικά η πολιτική αυτή οδηγεί στην ιδιωτική εκπαίδευση τους λίγους έχοντες και στην αμάθεια και τον αποκλεισμό την πλειοψηφία των μαθητών,

Οι αλλαγές αυτές γίνονται σε μια κοινωνία που σαρώνεται από την κρίση, με ένα σχολείο του οποίου η δυνατότητα να παράγει εκπαιδευτικό έργο και να στηρίζει τους πιο αδύνατους μαθητές όλο και μειώνεται, καθώς καταργούνται οι όποιες υποστηρικτικές δομές υπήρχαν, ενώ επιδεινώνονται ραγδαία οι συνθήκες διδασκαλίας και μέσα στο κανονικό πρόγραμμα – με κλειδί τη διαρκή αύξηση του αριθμού των μαθητών ανά τμήμα.

Αν παράλληλα λάβει κάποιος υπόψη όχι μόνο την υψηλή δυσκολία της ύλης στο ελληνικό σχολείο αλλά και τον ίδιο τον προσανατολισμό της εκπαίδευσης, η οποία είναι «κατασκευασμένη» για να είναι πιο οικεία (και πιο εύκολη) για τα παιδιά των πόλεων και των μορφωμένων (μεσαίων και ανώτερων) αστικών στρωμάτων, θα καταλάβει ότι μιλάμε για μια σκληρή ταξική μεταρρύθμιση η οποία δυνάμει μπορεί να δημιουργήσει στρατιές απορριπτόμενων μαθητών.

Η κατάσταση επιδεινώνεται  με τη δραματική μείωση του εισοδήματος των εκπαιδευτικών ειδικά των νέων με απίστευτο κατακερματισμό των εργασιακών σχέσεων. Σήμερα στην μέση δημόσια εκπαίδευση υπάρχουν έξι  διαφορετικές σχέσεις εργασίας.

·                 Μόνιμοι εκπαιδευτικοί με διαχωρισμό σε παλιούς και νέους και αντίστοιχο μισθολογικό χάσμα.

·                 Αναπληρωτές πλήρους ωραρίου.

·                 Αναπληρωτές μειωμένου ωραρίου.

·                 Δύο είδη συμβάσεων ΕΣΠΑ

·                 Καθηγητές αμειβόμενοι με μπλοκάκι.

·                 Επιπλέον οι απολύσεις των σχολικών φυλάκων, έχουν σαν αποτέλεσμα τα σχολεία να είναι αφύλακτα.

Το σχολείο όμως πρέπει να είναι προσανατολισμένο στις πραγματικές κοινωνικές ανάγκες, πρέπει να έχει στόχο του την ολόπλευρη και αρμονική ανάπτυξη της προσωπικότητας κάθε παιδιού.

Να εφοδιάζει το μαθητή με αξίες, γνώσεις, ικανότητες και στάσεις ζωής ώστε να μπορεί μέσα από την κατανόηση του φυσικού και κοινωνικού περιβάλλοντος να  λειτουργεί συλλογικά και να συμβάλει στην αλλαγή του κόσμου προς όφελος του κοινωνικού συνόλου.

Αυτό βέβαια μπορεί να γίνει μόνο με την καλλιέργεια και την ανάπτυξη όλων των φυσικών και πνευματικών ικανοτήτων του παιδιού, μέσα σε ένα περιβάλλον που θα καλλιεργεί τον αλληλοσεβασμό και τη συνεργασία, που θα βάζει τους κατάλληλους σε κάθε στάδιο στόχους και όρια, που θα επιβραβεύει τις επιτυχίες και θα το ενθαρρύνει για την αντιμετώπιση των δυσκολιών.

Που θα διαπνέεται από τη χαρά της γνώσης και της δημιουργίας και θα δίνει έτσι τα κίνητρα και την απαραίτητη υποστήριξη σε όλα τα παιδιά να ανταποκριθούν στους στόχους του σχολείου.

Ενώ η επιλογή του επαγγέλματος και η  αντίστοιχη εκπαίδευση, επαγγελματική ή επιστημονική, μπορεί να γίνει μόνο μετά την ενηλικίωση οπότε ο νέος έχει κατακτήσει το απαιτούμενο επίπεδο ωριμότητας.

  Τεχνική Εκπαίδευση ΕΠΑΛ

Στην τεχνική εκπαίδευση η επίθεση που εξαπέλυσε η κυβέρνηση ήταν άνευ προηγουμένου.

Κορυφαίο παράδειγμα, με τις πρόσφατες διαθεσιμότητες, είναι η κατάργηση των εύρωστων τομέων των ΕΠΑΛ, οι οποίοι αποτελούν φιλέτο για τα ιδιωτικά ΙΕΚ. Κεντρικότερος στόχος είναι η στροφή προς την τεχνική εκπαίδευση ενός μεγάλου κομματιού της νεολαίας και από εκεί, μέσα από τα διάφορα δίκτυα, στη μαθητεία και την κατάρτιση.

 Αυτό δεν αποτελεί απλώς μια διαφορετική επιλογή, αλλά επιφέρει βαθύτερες ιδεολογικές συνέπειες που θα διαμορφώσουν και την πολιτική συμπεριφορά μιας ολόκληρης γενιάς, ως προς το πώς αντιμετωπίζει την οργάνωση και την κατάσταση της κοινωνίας και πώς επιδιώκει να τη μετασχηματίσει.

Δεκάδες χιλιάδες νέοι θα πιστέψουν πως δεν μπορούν να τα καταφέρουν και πως κάποια πράγματα είναι πάνω από τις δυνάμεις τους.

Θα αποδεχτούν εύκολα τις μειωμένες ή τις μηδαμινές προσδοκίες που μπορεί να έχει κάποιος στη μνημονιακή Ελλάδα και θα βγουν στην αγορά εργασίας με σκυμμένο το κεφάλι.

Με σκοπό να χαρίσει στη κυριολεξία τις πιο αναγκαίες και αυξημένες σε ζήτηση ειδικότητες έκλεισε ολόκληρο τον τομέα της υγείας και τις ειδικότητες της  βρεφοκομίας της κομμωτικής και της αισθητικής δίνοντας ένα απίστευτο δώρο στους σχολάρχες της ιδιωτικής εκπαίδευσης και αποκλείοντας χιλιάδες μαθητές από την δυνατότητα να μάθουν μια τέχνη αν δεν έχουν χιλιάδες ευρώ διαθέσιμα να πληρώσουν.

·                 Ταυτόχρονα έστειλε στην απόγνωση τους εκπαιδευτικούς και τις οικογένειες τους αντιμετωπίζοντας τους ανθρώπους σαν αναλώσιμους και απρόσωπους δείκτες και αριθμούς.

·                 Οι ιθύνοντες απειλούν με ακόμα περισσότερες απολύσεις με πρόσχημα την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών κλείσιμο και άλλων ειδικοτήτων και εν τέλει διάλυση της δημόσιας τεχνικής εκπαίδευσης και χάρισμα της στο κεφάλαιο ως άλλον ένα τομέα που θα αυξήσει την κερδοφορία του.

·                 Εισάγουν τον θεσμό της μαθητείας για να δώσουν φθηνό εποχιακό  και νέο εργατικό δυναμικό χωρίς δικαιώματα και ασφάλιση στις επιχειρήσεις (Τουρισμό – Κατασκευές – Ναυτιλία)  εκμεταλλευόμενοι την ανεργία και ταυτόχρονα οξύνουν το πρόβλημα αυξάνοντας την ανεργία και την ανασφάλεια.

Από τα παραπάνω γίνεται σαφές ότι το «νέο» σχολείο έρχεται μαζί και από το παρελθόν και από το μέλλον. Όχι μόνο από το κοντινό παρελθόν των διάφορων συστημάτων εξετάσεων, αλλά και από το κάπως ξεχασμένο παρελθόν του απλήρωτου πιτσιρικά που μαθαίνει τη δουλειά στο συνεργείο. Έρχεται όμως και από το μέλλον της Ελλάδας της κρίσης με τους πενιχρούς μισθούς και τους πειθαρχημένους και χωρίς προσδοκίες και απαιτήσεις εργαζομένους. Γι’ αυτό και η μη εφαρμογή του αποτελεί κεντρική μάχη για το λαϊκό κίνημα και τη νεολαία. Γιατί ακριβώς αποτελεί το συμπλήρωμα στην εκπαίδευση όσων έχουν συμβεί στην εργασία και την κοινωνία. Και αυτή τη μάχη πρέπει όχι μόνο να τη δώσουμε, αλλά μπορούμε και να την κερδίσουμε!

Τριτοβάθμια Εκπαίδευση

Στη Βουλή οργιάζει η κυβέρνηση ψηφίζοντας προκλητικά και αυθαίρετα ότι δεν πρόλαβε να «τακτοποιήσει» μέχρι τώρα. Για να ξηλώσει ότι απέμεινε από το δημόσιο, δωρεάν, δημοκρατικό χαρακτήρα της ανώτατης εκπαίδευσης. Για να ισοπεδώσει το επίπεδο σπουδών, να ακυρώσει τους τίτλους και να διαλύσει τα επαγγελματικά δικαιώματα των αποφοίτων της ανώτατης εκπαίδευσης. Για να ικανοποιήσει τις πολιτικές πιέσεις και τη διαπλοκή με τις ξένες πρεσβείες και τους πάσης φύσεως επιχειρηματίες – πλιατσικολόγους της εκπαίδευσης.

·                 Εφαρμογή του σχεδίου ΑΘΗΝΑ με συγχωνεύσεις – καταργήσεις σχολών σε ΑΕΙ και ΤΕΙ που επέφερε σειρά από αδιέξοδα αποκλεισμούς και πλήγματα στα ιδρύματα αλλά και στους φοιτητές τους γονείς τους και την κοινωνία συνολικότερα

·                 Απολύσεις διοικητικού προσωπικού αλλά και εκπαιδευτικών (συμβάσεις 407) που οδήγησαν τα Ιδρύματα σε υπολειτουργία.

·                 Εισαγωγή διδάκτρων σε μεταπτυχιακά – διδακτορικά καταλύοντας κάθε έννοια δωρεάν εκπαίδευσης.

·                 Ασυδοσία στο επίπεδο της έρευνας με πλήρη υποταγή στο κεφάλαιο και τις εταιρείες των προγραμμάτων έρευνας λειτουργώντας τα ερευνητικά κέντρα των Πανεπιστημίων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια για λογαριασμό αποκλειστικά μεγάλων επιχειρήσεων χρησιμοποιώντας τους ερευνητές -μεταπτυχιακούς – Διδακτορικούς τις περισσότερες φορές αμισθί ή με  απαράδεκτες ελαστικές σχέσεις εργασίας.

·                 Δημιουργία του ανοικτού Πανεπιστημίου που μόνο ανοικτό δεν είναι .

Είναι ένα πανεπιστήμιο που πουλάει την γνώση κατακερματισμένη και ακριβά λειτουργώντας μόνο για την μειοψηφία των εχόντων και αποκλείοντας αυτούς που έχουν χαμηλά εισοδήματα δηλαδή τούς εργαζόμενους και τους άνεργους αυτούς που έχουν πραγματικές ανάγκες για δουλειά γνώση και ευκαιρίες στην ζωή τους.

Στο Ανοικτό Πανεπιστήμιο δεν υπάρχει πρόβλημα αιώνιων φοιτητών διότι βέβαια το ζήτημα δεν είναι η παιδεία αλλά το χρήμα και όποιος το έχει ανοίγουν γι’ αυτόν όλες οι πόρτες.

Δια βίου εκπαίδευση

Την ανάγκη για διαρκή επαφή με την γνώση και τις νέες τεχνολογίες των εργαζομένων την παραδίδουν πλήρως στο κεφάλαιο αφού δεν υπάρχει καμιά προσπάθεια να καλυφθεί από το δημόσιο και χαρίζεται πλήρως μέρα με την μέρα σε κάθε λογής ιδιωτικά ΚΕΚ – ΙΕΚ κλπ που καρπώνονται την αδράνεια των δημοτικών και κυβερνητικών αρχόντων.

Η μόνιμη πλέον προσπάθεια του ελληνικού καπιταλισμού για τη «δια βίου μάθηση» επιχειρείται να πάρει σάρκα και οστά γι’ ακόμη μία φορά, με την ίδρυση Διευθύνσεων Δία Βίου Μάθησης (στις οποίες υπάγονται ΣΕΚ, ΙΕΚ, ΚΔΒΜ), και οι οποίες θα επιδιωχθεί σαφώς να παίξουν ρόλο στον τομέα της επανακατάρτισης ενηλίκων, δημιουργώντας παράλληλα και τη σχετική αγορά κατάρτισης.

ΙΔΙΩΤΙΚΗ ΕΚΠ/ΣΗ

Τα ιδιωτικά σχολεία και εκπαιδευτήρια έχουν παραδοθεί στην πλήρη ασυδοσία του κεφαλαίου. Το Υπουργείο Παιδείας και οι Διευθ/σεις Δευτεροβάθμιας δεν έχουν πια κανένα δικαίωμα να ελέγχουν ούτε το Πρόγραμμα Σπουδών ούτε τις εργασιακές σχέσεις των εκπ/κών στα σχολεία αυτά.  Έχουν περάσει διοικητικά και εργασιακά στο Υπουργείο Εμπορίου και λογίζονται καθαρά πια σαν επιχειρήσεις που πουλάνε ένα οποιοδήποτε εμπόρευμα, με ότι αυτό συνεπάγεται τόσο για την ποιότητα και την ποσότητα της παρεχόμενης εκπ/σης  όσο και για το εργασιακό καθεστώς των εργαζομένων σε αυτά εκπ/κών.

ΤΕΧΝΗ- ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Τα μαθήματα των καλλιτεχνικών της μουσικής και του θεάτρου  όλο και πιο πολύ κάθε μέρα τίθονται στο περιθώριο με το να μην διορίζονται νέοι εκπαιδευτικοί ενώ στην πόλη δεν υπάρχει χώρος για ελεύθερη έκφραση και καλλιτεχνική δημιουργία.

Οι όποιες νησίδες καλλιτεχνικών εργαστηρίων στο δήμο δεν είναι δωρεάν για όλους τους μαθητές και αντιμετωπίζονται όχι σαν ανάγκη όλων αλλά σαν μια περιττή πολυτέλεια.

ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ

·                 Ότι συμβαίνει στα πολιτιστικά συμβαίνει και στον αθλητισμό όπου τίποτα δεν είναι δωρεάν δεν υπάρχουν χώροι άθλησης για την νεολαία που να είναι συντηρημένοι και σε καλή κατάσταση με αποτέλεσμα να σπρώχνουν τους νέους στα κάθε λογής ιδιωτικά γυμναστήρια.

·                 Όπου υπάρχει κάποια προσπάθεια εκτός από την κυριαρχία ιδιωτικοοικονομικών κριτηρίων

επικρατεί η λογική του πρωταθλητισμού με ότι αυτό σημαίνει.

ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΤΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ

Αυτή είναι μια πρώτη προσέγγιση των προβλημάτων που δημιουργεί στην κοινωνία η εφαρμογή του Καλλικράτη στους Δήμους αλλά και του “Καλλικράτη” στην εκπαίδευση τα τελευταία 4 χρόνια.

Ο Καλλικράτης που στην ουσία είναι η ΕΕ και η πολιτική του κεφαλαίου σε τοπικό επίπεδο πρέπει να ξεσκεπαστεί και να αναδειχθεί ο ρόλος του διότι βρίσκεται κάτω από κάθε αντιδραστική τομή που επιβάλει σήμερα η ΕΕ στις τοπικές κοινωνίες.

Η αλήθεια είναι πως δεν μπορούμε σε καμιά περίπτωση να μιλάμε για ένα κοινωνικά ουδέτερο σύνολο γνώσεων, αλλά ούτε για γνώσεις απλά τεχνικού χαρακτήρα. Για να είμαστε ακριβείς, οι σχολικές γνώσεις που προσφέρονται στους μαθητές, τους προσανατολίζουν σε συγκεκριμένες κοινωνικές θέσεις, «εγχαράσσοντας» αξίες, κανόνες και πρότυπα συμπεριφοράς, που πηγάζουν πάντα από το χώρο της κυρίαρχης ιδεολογίας και στοχεύουν να κάνουν τους εκπαιδευόμενους ικανούς και πρόθυμους να αναλάβουν τις συγκεκριμένες κοινωνικές τους θέσεις και λειτουργίες.

Η σχολική γνώση έχει έντονα ιδεολογικό χαρακτήρα και ορίζεται από δύο βασικά παραμέτρους: το τι εργαζόμενο και τι πολίτη θέλει να φτιάξει το σχολείο και ποια πολιτική ιδεολογία θέλει να εγχαράξει σε αυτόν τον εργαζόμενο και πολίτη. Οι αντιπαραθέσεις για το τι θα διδαχθούν τα παιδιά στο σχολείο είναι πάντοτε αντιπαραθέσεις για το τι κοινωνία θέλουμε και ποιο θα είναι το μέλλον της.

Η απελευθέρωση της γνώσης του πολιτισμού της τέχνης και γενικότερα της Παιδείας προϋποθέτει την ανατροπή και πλήρη κατάργηση του Καλλικράτη και της πολιτικής κυβέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ-Κεφαλαίου.

Ταυτόχρονα προϋποθέτει την αυτοοργάνωση και την πάλη των λαϊκών εργατικών νεολαιίστικων δυνάμεων για την επιβολή του δικού τους προγράμματος αναγκών και δικαιωμάτων.

Σε αυτή την κατεύθυνση θέλουμε να συνεισφέρουμε ως ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην Πάτρα για την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή στο πλευρό κάθε συλλογικότητας εργαζομένων – εκπαιδευτικών- γονέων που αντιδρά στην βαρβαρότητα και τον σύγχρονο μεσαίωνα που θέλουν να μας επιβάλλουν.

·                 Είναι Εκπαιδευτικοί,  υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι με την «ΑΝΤΑΡΣΙΑ στην Πάτρα για την Αντικαπιταλιστική Ανατροπή».