Κατέρρευσε και η Ηλεκτρονική Αξιολόγηση της Γεροβασίλη! Το 61% των δημοσίων υπαλλήλων δε συμμετείχε

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ –ΚΙΝΗΣΕΙΣ –ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ στο ΔΗΜΟΣΙΟ

http://paremvaseisdimosiou.blogspot.gr                    dimosio.paremvasis@gmail.com

Δήλωση των εκπροσώπων των Παρεμβάσεων στην ΕΕ της ΑΔΕΔΥ

Στάθη Γκότση (6972009614 – stgotsis@gmail.com) και

Κώστα Τουλγαρίδη (6977002645 – kostoulgaridis@yahoo.gr)

27/6/2018

Κατέρρευσε και η Ηλεκτρονική Αξιολόγηση της Γεροβασίλη!

Το 61% των δημοσίων υπαλλήλων δε συμμετείχε

Πλήρης είναι η αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ να επιβάλει στους εργαζόμενους του δημόσιου τομέα, την αξιολόγηση του προσωπικού, την οποία φέτος αποφάσισε να την κάνει ηλεκτρονικά, μήπως και γλιτώσει από την επανάληψη του περσινού φιάσκου!

Όπως προκύπτει από τα στοιχεία που περιλαμβάνονται στην«Έκθεση συμμόρφωσης - Πρόγραμμα Υποστήριξης Σταθερότητας του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας για την Ελλάδα», που συνέταξε η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, στις 20 Ιουνίου, για την 4η αξιολόγηση του προγράμματος, (θυμίζουμε ότι η προθεσμία για τη συμμετοχή όλων των υπαλλήλων τυπικά εξέπνευσε στις 14/6 και άτυπα στις 18/6), στην φάση της ηλεκτρονικής αυτοαξιολόγησης συμμετείχαν μόλις 90.808 από τους 161,252 υπαλλήλους που καταγράφηκαν στην σχετική διαδικτυακή βάση δεδομένων (ποσοστό 56%).

Στην ίδια έκθεση διαπιστώνεται πως περίπου 70.000 υπάλληλοι ούτε καν εγγράφηκαν στην ηλεκτρονική πλατφόρμα... (Θυμίζουμε ότι η απεργία αποχή κάλυπτε και τους υπαλλήλους ώστε να μην διαμορφώσουν την πλατφόρμα). Έτσι, από το σύνολο των περίπου230.000 υπαλλήλων που υπάγονται στις σχετικές διατάξεις του νόμου Βερναρδάκη, συμμετείχε στην ηλεκτρονική αξιολόγηση μόλις το 39,4%!

Τα στοιχεία αυτά αποτελούν κόλαφο για την κυβέρνηση και όσους, φανερά ή κρυφά, έδωσαν μαζί της τη μάχη ενάντια στην απεργία/αποχή.

Αποδεικνύεται, για μια ακόμη φορά, πως ο δημοσιοϋπαλληλικός κόσμος, στην συντριπτική του πλειονότητα

·  κατανόησε πλήρως πως η αξιολόγηση όχι μόνο δεν έχει καμία σχέση με τη βελτίωση των δημόσιων υπηρεσιών ή με την υποστήριξη των υπαλλήλων για να κάνουν καλύτερα τη δουλειά τους, αλλά αντίθετα είναι ένα εργαλείο πειθάρχησης και υποταγής, κατηγοριοποίησης και διάσπασης των εργαζομένων, ένα όπλο που μπορεί ανά πάσα στιγμή να στραφεί εναντίον τους,

·  αγνόησε τις αυταρχικές μεθοδεύσεις της Γεροβασίλη, που επανέφερε άρον - άρον την αντιδημοκρατική, εκφοβιστική και αντιαπεργιακή ρύθμιση για αποκλεισμό των προϊσταμένων που δε θα αξιολογήσουν,

·  γύρισε την πλάτη τους κάθε λογής μηχανισμούς, που για άλλη μια φορά ενεργοποιήθηκαν για να παραπλανήσουν, να αποκοιμίσουν, να νουθετήσουν τους «απείθαρχους» με έμμεσες και άμεσες απειλές πως όλα αυτά γίνονται για το καλό μας!

·  έκλεισε τα αυτιά του στις Σειρήνες της απεργοσπασίας, στην οποία επιδόθηκαν συνδικαλιστικές δυνάμεις και παράγοντες σε πρωτοβάθμια σωματεία και ομοσπονδίες,

·  διέψευσε όσους, ακόμα και στην ΑΔΕΔΥ, προδίκαζαν ότι είναι μια υπόθεση χαμένη, γιατί «ηλεκτρονικά ο κόσμος θα συμμετέχει» και ταυτόχρονα δεν έκαναν τίποτα για να οργανώσουν τη συλλογική αντίσταση,

·  απέδειξε ότι η Γεροβασίλη και το Υπ. Διοικητικής Ανασυγκρότησης έλεγαν απροκάλυπτα ψέματα πέρσι για τη «μεγάλη συμμετοχή» στην αξιολόγηση.

Χαιρετίζουμε τους/τις χιλιάδες συναδέλφους/ισσες σε όλη τη χώρα,

που, θαρρετά αποφασιστικά και με αίσθηση ευθύνης και αλληλεγγύης, συμμετείχαν μαζικά στην απεργία/αποχή, στέλνοντας ένα ηχηρό μήνυμα αντίστασης και αγώνα!

Κονιορτοποίησαν και φέτος τη διαδικασία που είναι διάτρητη και δεν μπορεί να την επικαλεστεί κανένας για οποιαδήποτε χρήση.

Έδωσαν τη βάση για να αμφισβητηθεί και να ακυρωθεί η διαδικασία στο σύνολό της, καθώς και να ακυρωθούν οι προσπάθειες αποκλεισμού στελεχών από κρίσεις σε εφαρμογή της κατάπτυστης διάταξης Γεροβασίλη.

Καλούμε τους αξιολογητές – καθώς οι προθεσμίες για συμμετοχή τους είναι σε εξέλιξη - να αναλογιστούν την ευθύνη τους απέναντι στον κοινό αγώνα

και να συνταχθούν με το μαζικό ρεύμα αντίστασης σε μια απαράδεκτη και επικίνδυνη για το μέλλον όλων μας διαδικασία!

Άλλωστε δε νομιμοποιούνται να αξιολογήσουν ερήμην των υπαλλήλων,

όταν οι υπάλληλοι δήλωσαν ξεκάθαρα ότι δε συμμετέχουν στην αξιολόγηση.

Καλούμε τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες να συνεχίσουν αποφασιστικά τον αγώνα μέχρι τέλους και στις επόμενες προθεσμίες για τα στελέχη, με συλλογικές διαδικασίες (συσκέψεις στελεχών, μαζικές παρεμβάσεις στους χώρους δουλειάς κλπ)

Με τη συλλογική στάση και αγώνα μπορούμε να ακυρώσουμε το βασικό μνημονιακό μέτρο της αξιολόγησης – εργαλείο για την επιβολή της αντιδραστικής μεταρρύθμισης και συρρίκνωσης του δημοσίου σε βάρος των εργαζόμενων και της κοινωνίας

Τα μνημόνια τελειώνουν η κατοχή συνεχίζεται

Του Νίκου Ιγγλέση

https://greekattack.wordpress.com

To Eurogroup που συνεδρίασε στο Λουξεμβούργο, στις 21-22 Ιουνίου 2018, αποφάνθηκε ότι: «Η Ελλάδα αποχωρεί από το πρόγραμμα οικονομικής βοήθειας με μια πιο ισχυρή οικονομία, στηριζόμενη στις δημοσιονομικές και διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν». Προφανώς διέφυγε από το Eurogroup το γεγονός ότι η χώρα μας μπήκε στο πρόγραμμα, το 2010, με δημόσιο χρέος 299 δις. ευρώ ή 129,3% του ΑΕΠ, και «βγαίνει» απ’ αυτό, με χρέος 343,7 δις. ή 193,9% του ΑΕΠ (Μάρτιος 2018) και αυτό παρ’ όλο το καταστροφικό «κούρεμα» των ομολόγων το 2012, που υποτίθεται ότι μείωσε σημαντικά το χρέος. Επίσης διέφυγε από το Eurogroup ότι η εγχώρια παραγωγή (Ακαθάριστη Προστιθέμενη Αξία) μειώθηκε κατά 28,5%, η ανεργία και η υποαπασχόληση  εκτοξεύτηκαν, οι πολίτες φτωχοποιήθηκαν και η κοινωνική συνοχή διαλύθηκε.

Η Ελλάδα «βγαίνει» από το πρόγραμμα σε δραματικά χειρότερη κατάσταση απ’ αυτήν που ήταν όταν μπήκε. Προς τι λοιπόν οι πανηγυρισμοί και οι θριαμβευτικές δηλώσεις των εκπροσώπων των δανειστών στο Eurogroup και της ελληνικής κυβέρνησης; Την εξήγηση δίνει συνοπτικά η γαλλική εφημερίδα Le Monde στις 22-6-18: «Το πρόγραμμα που συμφωνήθηκε το 2010 ήταν καταστροφικό, η χώρα κατέρρευσε, η οικονομία μπήκε στην <εντατική>, η ανεργία σημείωσε έκρηξη, ειδικά ανάμεσα στους νέους, το ηθικό των Ελλήνων έπεσε πολύ χαμηλά. Αλλά η Ελλάδα επέζησε, το Grexitαποφεύχθηκε, η Ευρωζώνη δεν εξερράγη». Μετά οκτώ χρόνια, είναι «ηλίου φαεινότερον» ότι το ελληνικό δράμα οφείλεται στη λυσσαλέα προσπάθεια να παραμείνει, ανεξαρτήτως κόστους και συνεπειών, η χώρα στο ευρώ προκειμένου να μη διαλυθεί το σαθρό οικοδόμημα της Ευρωζώνης.

Το δημόσιο χρέος είναι η «αχίλλειος πτέρνα» του ευρώ για όλες σχεδόν τις χώρες που το έχουν υιοθετήσει. Το ευρώ δεν είναι εθνικό αλλά ξένο νόμισμα γιατί δεν μπορεί να εκδοθεί από τα κράτη που το χρησιμοποιούν. Έτσι όταν το 2002 το δημόσιο χρέος που ήταν στα εθνικά νομίσματα μετατράπηκε σε ευρώ, τότε όλο το χρέος έγινε συναλλαγματικό χρέος. Καμιά χώρα στον κόσμο, πέρα από τα κράτη-μέλη της Ευρωζώνης, δεν έχει το σύνολο του χρέους της σε συνάλλαγμα. Αυτό αποτελεί την ασφαλέστερη συνταγή χρεοκοπίας.

Το 2001, πριν την είσοδο στο ευρώ, το δημόσιο χρέος της Ελλάδας ήταν 155,8 δις από τα οποία τα 117 δις ή το 75% ήταν σε δραχμές και μόνο τα 39 δις ή το 25% σε συνάλλαγμα. Μέχρι τότε η χώρα μας μπορούσε να εξυπηρετεί το δραχμικό χρέος εκδίδοντας νόμισμα, ενώ τα τοκοχρεολύσια παρέμεναν στην ελληνική οικονομία. Ύστερα από μόνο δέκα έξι  χρόνια, μέσα στο ευρώ, το χρέος υπερδιπλασιάστηκε και ανήλθε, στο τέλος του 2017, σε 328,7 δις, δηλαδή, αυξήθηκε κατά 110,9%, και είναι στο σύνολό του σε συνάλλαγμα. Το μεγαλύτερο μέρος των τοκοχρεολυσίων πληρώνονται τώρα στο εξωτερικό. Συμπέρασμα: Το ξένο νόμισμα, το ευρώ δημιούργησε το χρέος και το χρέος υποδούλωσε τη χώρα. Το δυσθεώρητο αυτό συναλλαγματικό χρέος είναι η αιτία όλων των δεινών που βιώνουν και θα βιώνουν στο διηνεκές, αν τίποτα δεν αλλάξει, οι έλληνες πολίτες.

Τα μέτρα για το χρέος.

Το μοναδικό ενδιαφέρον του Eurogroup ήταν να καταστήσει το ελληνικό χρέος βιώσιμο, δηλαδή, να μπορεί η χώρα μας να το εξυπηρετεί δανειζόμενη από τις «αγορές», προκειμένου να πληρώνει τα διακρατικά δάνεια που έλαβε την οκταετή περίοδο των τριών Μνημονίων. Αποφασίστηκαν μια σειρά από ημίμετρα ώστε το χρέος να θεωρηθεί μεσοπρόθεσμα βιώσιμο από τις «αγορές», αλλά παράλληλα η Ελλάδα να παραμείνει εξαρτημένη από τους δανειστές – εκβιαστές και αδιαμαρτύρητα υπάκουος μαθητής της Ευρωζώνης. Τα σημαντικότερα από αυτά τα ημίμετρα είναι:

1. Η Ελλάδα θα λάβει ένα τελευταίο δάνειο ύψους 15 δις που θα αυξήσει περαιτέρω το συνολικό χρέος της. Από το ποσό αυτό 5,5 δις θα κατατεθούν σε ξεχωριστό λογαριασμό για την εξυπηρέτηση του χρέους και μπορεί να χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή ενός μέρους των ακριβών (λόγω επιτοκίου) δανείων του ΔΝΤ ή των παλαιών ομολόγων που κατέχει η ΕΚΤ. Το υπόλοιπο ποσό των 9,5 δις θα προστεθεί στο απόθεμα ασφαλείας (buffer) ή «μαξιλάρι» ρευστότητας που θα χρησιμοποιηθεί για την πληρωμή των προσεχών δόσεων του χρέους σε περίπτωση που οι «αγορές» δεν είναι πρόθυμες να μας δανείσουν με «λογικά» επιτόκια. Το «μαξιλάρι» ρευστότητας μαζί με τα λεφτά που έχουν συγκεντρωθεί από εθνικούς πόρους (ομόλογα, repos, διαθέσιμα δημόσιων φορέων κλπ) υπολογίζεται να ανέλθει σε 24,1 δις, τα οποία αρκούν για την εξυπηρέτηση του χρέους τους επόμενους 22 μήνες.
2. Παρατείνονται κατά 10 χρόνια οι λήξεις (ωριμάνσεις) ενός μεγάλου μέρους των δανείων της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης (EFSF) του 2012. Πρόκειται για ένα ποσό της τάξης των 96,6 δις από τα συνολικά 141,8 δις που μας έχει χορηγήσει ο EFSF. Παράταση κατά 10 χρόνια δίνεται και για την πληρωμή των τόκων αυτού του ποσού. Έτσι τα τοκοχρεολύσια των 96,6 δις θα αρχίσουν να πληρώνονται αυξημένα (λόγω τόκων) από το 2033. Ουσιαστικά παρατείνεται κατά μια πρόσθετη δεκαετία η εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές.
3. Επιστρέφονται τα κέρδη που έχουν επιτύχει η ΕΚΤ και οι άλλες κεντρικές τράπεζες της Ευρωζώνης (SMPs και ANFAs) από την κερδοσκοπία πάνω στα ελληνικά ομόλογα που εξαιρέθηκαν από το PSI του 2012. Πρόκειται για ένα σχετικά μικρό ποσό περίπου 4,8 δις που θα επιστραφεί σε 8 εξαμηνιαίες δόσεις των 600 εκατ. ξεκινώντας από το Δεκέμβριο του 2018 ως τον Ιούνιο του 2022. Η επιστροφή σε δόσεις αντί της επιστροφής ολόκληρου του ποσού εφ’ άπαξ επιλέχτηκε για να εκβιάζεται η Ελλάδα και να εφαρμόζει τις μνημονιακές δεσμεύσεις που της έχουν επιβληθεί. Αν υπάρχει οποιαδήποτε παρέκκλιση δε θα καταβάλλονται τα χρήματα αυτά.
4. Καταργείται η πρόσθετη επιβάρυνση του επιτοκίου (step up) για το μικρό τμήμα του δανείου (16 δις) της δεύτερης Δανειακής Σύμβασης που είχε χρησιμοποιηθεί από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου για την επαναγορά χρέους το Δεκέμβριο του 2012. Το μέτρο αυτό θα εξαρτάται, όπως και το προηγούμενο, από τη συμμόρφωση της χώρας μας στις επιταγές των δανειστών.
5. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να επιτυγχάνει κατ’ έτος πρωτογενές πλεόνασμα 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 και στη συνέχεια 2,2% μέχρι το 2060. Το πρωτογενές πλεόνασμα είναι απαραίτητο γιατί μ’ αυτό πληρώνονται οι τόκοι του δημόσιου χρέους και έτσι δε θα απαιτείται πρόσθετος δανεισμός.

Όλα αυτά τα ημίμετρα δεν αποτελούν ούτε διαγραφή ενός μέρους του χρέους, ούτε ελάφρυνση του, αλλά απλώς μια ρύθμιση – διευθέτηση για να μπορεί η χώρα μας να το αποπληρώνει δανειζόμενη από τις «αγορές». Ουσιαστικά η Ελλάδα γίνεται μια «κανονική», όπως μας λένε, χώρα αλλάζοντας δανειστή. Τα Μνημόνια τελειώνουν αλλά η κατοχή της Ελλάδας από τους ξένους που κατέχουν το χρέος της συνεχίζεται. Η λιτότητα, η ανεργία και η υποαπασχόληση, η έλλειψη ρευστότητας και η παραγωγική συρρίκνωση θα συνεχιστούν γιατί, για τους επικυρίαρχους δανειστές, προέχει η εξυπηρέτηση του χρέους και για το λόγο αυτό επέβαλλαν, πριν οκτώ χρόνια, τα Μνημόνια. Το Eurogroup, ένα άτυπο όργανο της Ευρωζώνης (η ύπαρξη του δεν προβλέπεται από τις Συνθήκες της Ε.Ε.), ήταν και θα είναι στο μέλλον, η πραγματική κυβέρνηση της Ελλάδας, όσο αυτή παραμένει στο ευρώ.

Η αντιπολίτευση, όλων των κομμάτων που στηρίζουν την παραμονή στο ευρώ-σύστημα, κατηγορεί τη σημερινή κυβέρνηση ότι έφερε ένα αχρείαστο 3ο και 4ο Μνημόνιο, επιβάρυνε το χρέος με 100 έως 200 δις και δέσμευσε τη χώρα μέχρι το 2066. Επειδή αυτά τα επιχειρήματα αποσκοπούν στο να διατηρήσουν στο απυρόβλητο την Ευρωζώνη και το ρόλο των «εταίρων» δανειστών, να θυμίσουμε ότι:

α) Με το πρώτο Μνημόνιο (κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ) η Ελλάδα δανείστηκε 52,9 δις από τα κράτη της Ευρωζώνης και άλλα 20,3 από το ΔΝΤ. Σύνολο 73,2 δις.

β) Με το δεύτερο Μνημόνιο (συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) δανειστήκαμε 141,8 δις από τον EFSF και άλλα 11,7 από το ΔΝΤ. Σύνολο 153,5 δις.

γ) Με το τρίτο Μνημόνιο (κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ) η χώρα μας δανείστηκε από τον ESM 46,9 δις συν 15 για το «μαξιλάρι» ρευστότητας. Σύνολο 61,9 δις.

Αυτά τα συνολικά 288,6 δις διακρατικού, ενυπόθηκου και συναλλαγματικού χρέους είναι η «φυλακή» μέσα στην οποία έχουν κλείσει την Ελλάδα. Υπάρχει και ένα πρόσθετο χρέος 55,1 δις προς άλλους πιστωτές (ΕΚΤ, τράπεζες και ιδιώτες). Όλοι όσοι δεν αμφισβητούν το χρέος, αλλά προσπαθούν να το εξυπηρετούν και όσοι δεν αμφισβητούν το ξένο νόμισμα, το ευρώ, που το δημιουργεί είναι το ίδιο συνυπεύθυνοι.

«Τα δάνεια δούλους τους ελεύθερους ποιεί…» Μένανδρος.

 Το κείμενο αυτό αποτελεί τμήμα του κεφαλαίου για το Δημόσιο Χρέος στο νέο βιβλίο του Νίκου Ιγγλέση «Στρατηγικές επιλογές επιβίωσης του Ελληνισμού» που θα κυκλοφορήσει τον προσεχή Σεπτέμβριο.

ΟΛΜΕ: Για την αυτοδίκαιη απόλυση αναπληρωτών καθηγητών

Κύριε Υπουργέ,

Όπως είναι γνωστό η τελευταία εργάσιμη του τρέχοντος μήνα είναι η Παρασκευή  29 Ιουνίου. Με αυτό το δεδομένο οι συνάδελφοι αναπληρωτές αναγκάζονται να παραμείνουν στον τόπο εργασίας τους έως τη Δευτέρα 2 Ιουλίου προκειμένου να γίνουν όλες οι διαδικασίες που προβλέπονται για την αυτοδίκαιη απόλυσή τους.

Αν συμβεί αυτό, τότε οι αναπληρωτές, θα υποχρεωθούν από τους ιδιοκτήτες των κατοικιών που διαμένουν  να  τις εγκαταλείψουν  και  να πληρώσουν επιπλέον κατά το δοκούν ή να διαμείνουν σε ξενοδοχεία.   Επιπλέον όσοι υπηρετούν στις νησιωτικές περιοχές θα χάσουν την έκπτωση που έχουν καθορίσει οι ναυτιλιακές εταιρείες για τους εκπαιδευτικούς γιατί αυτή σταματάει την 1η Ιουλίου.

Είναι επίσης γνωστό ότι οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί είναι οι χαμηλότερα αμειβόμενοι εκπαιδευτικοί και εργάζονται 9 μήνες maximum.

Το ΔΣ της ΟΛΜΕ ζητά να γίνουν οι απαραίτητες διαδικασίες για την αυτοδίκαιη απόλυση των αναπληρωτών χωρίς να είναι απαραίτητη η παρουσία τους στις 2 Ιουλίου και να σταλούν τα έγγραφα απόλυσης με ηλεκτρονικό τρόπο στους δικαιούχους για  να αποφύγουν οι συγκεκριμένοι συνάδελφοι τις ανωτέρω επιβαρύνσεις.

 

ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΥΣΔΕ ΣΕ ΠΥΣΔΕ

ΚΟΙΝΟ ΥΠΟΜΝΗΜΑ ΤΩΝ ΕΛΜΕ ΣΤΕΡΕΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ

ΠΡΟΣ:

      Τον Περιφερειακό  Δ/ντη Εκπαίδευσης

                                                                         Στερεάς κ. Δημητρίου  Χρήστο

                                                                     ΚΟΙΝΟΠΟΙΗΣΗ: 1. Υπ. Παιδείας

                                                                      κ. Γαβρόγλου  και κ. Μπαξεβανάκη

                                                         2. ΟΛΜΕ

                                                                                                                                     24/6/2018

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΙΣ ΑΠΟΣΠΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΠΥΣΔΕ ΣΕ ΠΥΣΔΕ 

         

Τα ΔΣ των ΕΛΜΕ καταγγέλλουν την απαράδεκτη πρακτική του Υπουργείου Παιδείας στο ζήτημα των αποσπάσεων των εκπαιδευτικών της Β/θμιας εκπαίδευσης.

Στην περσινή σχολική χρονιά είχαμε ριζική περικοπή των αποσπάσεων εκπαιδευτικών. Μετά τους μηδενικούς διορισμούς, τις ελάχιστες μεταθέσεις,  η περιστολή αυτή των αποσπάσεων έδωσε τη χαριστική βολή στους νεότερους συναδέλφους, που για άλλη μία φορά,  έμειναν εγκλωβισμένοι μακριά από τον τόπο συμφερόντων τους και τις οικογένειές τους.

Το αποτέλεσμα αυτής της τακτικής καθιστά πάρα πολλούς εκπαιδευτικούς, με οικογενειακά, οικονομικά και προβλήματα υγείας, ανήμπορους να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, μακριά από τον τόπο μόνιμης κατοικίας τους, ειδικά μέσα στο ασφυκτικό πλαίσιο της οικονομικής εξαθλίωσης των τελευταίων ετών. Πέρα από την προσωπική τους ταλαιπωρία, αυτό φυσικά έχει επιπτώσεις και στις οικογένειές τους.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι:

    Ο αριθμός των περσινών αποσπάσεων ήταν ο μικρότερος των τελευταίων ετών.

    Κατά τη διαδικασία των περσινών αποσπάσεων αγνοήθηκε παντελώς το γεγονός ότι οι αποσπάσεις από ΠΥΣΔΕ σε ΠΥΣΔΕ πραγματοποιούνται κάθε χρόνο τόσο για την κάλυψη των υπηρεσιακών αναγκών όσο και για σοβαρούς λόγους, οικογενειακούς και υγείας.

   Κατά τη διαδικασία των περσινών αποσπάσεων δεν λήφθηκε καμία ιδιαίτερη μέριμνα για συνάδελφους με σοβαρότατα προβλήματα οικογενειακά ή υγείας (αναπηρίες των ιδίων ή άμεσων συγγενών, γονείς τρίτεκνων οικογενειών κλπ).

   Κατά τη διαδικασία των περσινών αποσπάσεων δεν ελήφθησαν υπόψη τα λειτουργικά κενά της Α/θμιας εκπαίδευσης που έμειναν αδιάθετα από τις αποσπάσεις σε αυτήν. Θα μπορούσαν να δοθούν για αποσπάσεις αφού πρώτα υπολογιστεί η επιθυμητή κινητικότητα συναδέλφων των κοινών ειδικοτήτων μεταξύ των δύο βαθμίδων σε επίπεδο ΠΥΣΔΕ/ΠΥΣΠΕ (εντός του ίδιου νομού). 

    Κατά τη διαδικασία των περσινών αποσπάσεων δεν υπολογίστηκαν εκατοντάδες κενά που  προέκυψαν άμεσα από τις κρίσεις των υποδιευθυντών και από τις μετατάξεις ΕΔΙΠ.

   Για πρώτη φορά πέρυσι , καταστρατηγήθηκαν διατάξεις και περιορίστηκε η συνδικαλιστική ελευθερία συναδέλφων.

Είναι απαράδεκτο να υπάρχουν τα λειτουργικά κενά και να μην αποσπώνται οι εκπαιδευτικοί  στα κενά αυτά.

Αναφέρουμε ενδεικτικά περίπτωση συναδέλφου ΠΕ 04.01 μονογονεϊκής  οικογένειας με σοβαρά προβλήματα, που πέρυσι υπηρετούσε σε θέση Βιολόγου στο ΠΥΣΔΕ Αιτωλοακαρνανίας το οποίο είχε 10 πλεονάζοντες συναδέλφους ΠΕ 04.01. !

Η συνάδελφος ενώ έκανε αίτηση απόσπασης για τη Βοιωτία, τη Φωκίδα και τη Φθιώτιδα, τελικά μπόρεσε να έρθει στο ΠΥΣΔΕ Βοιωτίας μετά από πολλές προσπάθειες τον Φεβρουάριο.

Να τονίσουμε ότι στη Βοιωτία κατά σχολική χρονιά 2017-18 προσλήφθηκαν 12 συνάδελφοι αναπληρωτές ΠΕ 04, εκ των οποίων οι 5 είναι ΠΕ 04.01.

Στη Φωκίδα κατά σχολική χρονιά 2017-18 προσλήφθηκαν 4 συνάδελφοι αναπληρωτές ΠΕ 04, εκ των οποίων οι  2 είναι ΠΕ 04.01.

Στη Φθιώτιδα κατά σχολική χρονιά 2017-18 προσλήφθηκαν 5 συνάδελφοι αναπληρωτές ΠΕ 04, εκ των οποίων ένας είναι ΠΕ 04.01.

Για τους  λόγους αυτούς:

- ζητάμε την ικανοποίηση του μέγιστου αριθμού των αιτήσεων απόσπασης, στα πραγματικά λειτουργικά κενά, οι οποίες, λόγω των αντιεκπαιδευτικών πολιτικών, των τεχνητών πλεονασμάτων, της αύξησης του αριθμού των μαθητών στα τμήματα, της αύξησης του ωραρίου των εκπαιδευτικών και της πολιτικής απόκρυψης των κενών, δεν ικανοποιήθηκαν πέρυσι οδηγώντας τους συναδέλφους σε απόγνωση.

        - την ικανοποίηση των αιτήσεων απόσπασης στα λειτουργικά κενά που υπάρχουν, με βάση τα κοινωνικά κριτήρια που διέπουν την πολιτική των αποσπάσεων και τον τερματισμό της ταλαιπωρίας των συναδέλφων λόγω των απαράδεκτων αντι-εκπαιδευτικών πολιτικών.

Τα ΔΣ των ΕΛΜΕ 

Βοιωτίας, Ευβοίας, Ευρυτανίας, Φθιώτιδας, Φωκίδας.

ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΔΙΑΙΩΝΙΣΗΣ ΤΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΚΑΙ ΥΠΟΤΕΛΕΙΑΣ

To πολυνομοσχέδιο που δόθηκε στη δημοσιότητα και κατατέθηκε στη Βουλή την Παρασκευή 8 Ιουνίου είναι για την Αυγή «το τελευταίο πολυνομοσχέδιο πριν από την έξοδο από τα Μνημόνια», όπως γράφει σε ένα αδιάφορο «χτύπημα» της 1^ης σελίδας. Συνεπώς, μικρό το κακό κι απομεινάρι ενός παρελθόντος που περνάει στην ιστορία οριστικά κι αμετάκλητα…

Tου Λεωνίδα Βατικιώτη

Ισχύει όμως το ακριβώς αντίθετο. Το πολυνομοσχέδιο με το οποίο θα κλείσει η τέταρτη αξιολόγηση που αποτελεί προϋπόθεση για την έγκριση της εκταμίευσης της δόσης στο Eurogroup της 21^ης Ιουνίου, είναι το τελευταίο και πιο φαρμακερό καρφί στο φέρετρο της ελληνικής χρεοκρατίας, όχι λόγω των πολλών και σοβαρών αντιλαϊκών μέτρων που περιλαμβάνει, όπως άλλωστε περιελάμβανε κάθε άλλο πολυνομοσχέδιο που απαιτούσαν οι δανειστές από το πρώτο του 2010, μέχρι σήμερα. Το πολυνομοσχέδιο που θα ψηφισθεί την Πέμπτη 14 Ιουνίου στη Βουλή ισοδυναμεί με όλεθρο στο διηνεκές επειδή μέσα σε λίγα μόλις άρθρα ολοκληρώνεται ένα οικονομικό έγκλημα που ξεκίνησε να σχεδιάζεται και να υλοποιείται τον Αύγουστο του 2015, όταν ΣΥΡΙΖΑ κι ΑΝΕΛ παραδόθηκαν ολοσχερώς στους πιστωτές: την υποθήκευση της δημόσιας περιουσίας, που μετατρέπεται σε εγγύηση για την αποπληρωμή των δανείων.

Στους δανειστές η δημόσια περιουσία

Η πρώτη πράξη ήταν η δημιουργία του υπερταμείου (Ελληνική Εταιρεία Συμμετοχών και Περιουσίας, ΕΕΣΥΠ) με το νόμο 4389/2016, στο πλαίσιο της πρώτης αξιολόγησης  όπου πέρασε όλη η δημόσια περιουσία. Τα επιχειρήματα που επικαλούνταν τότε οι ΣΥΡΙΖΑίοι ξεκίναγαν και τελείωναν με την ανάγκη καλύτερης διαχείρισης, αξιοποιώντας τα τρωτά της δημόσιας διοίκησης. Αποδεικνύεται πώς Τσακαλώτος, Χουλιαράκης και οι συν αυτώ συνειδητά εξαπατούσαν κι έριχναν στάχτη στα μάτια της ελληνικής κοινωνίας, γιατί αποκλείεται να μην είχαν ακούσει το  αίτημα των πιστωτών, που όλη η κοινωνία διαισθανόταν και φοβόταν από το 2010! Οι επόμενες δύο πράξεις που επιχειρούν να ναρκοθετήσουν κάθε μελλοντική πιθανότητα μονομερούς διαγραφής του δημόσιου χρέους με πράξεις κυρίαρχου κράτους (όπως περιγράφονταν στο πόρισμα της Επιτροπής αλήθειας του δημόσιου χρέους  το 2015, ή ακόμη και αδυναμίας αποπληρωμής) ορίζονται στο υπό ψήφιση πολυνομοσχέδιο.

Στο Γ’ Κεφάλαιο, άρθρο 109, προβλέπεται η τροποποίηση της δανειακής σύμβασης, όπως (σοφά και καθόλου τυχαία) είχε προβλεφθεί από τον Αύγουστο του 2015 «προκειμένου να ληφθεί υπόψη η οντότητα που περιγράφεται στη Δήλωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης ως το ανεξάρτητο ταμείο που θα δημιουργηθεί από τοπ δικαιούχο κράτος μέλος για να διαχειρίζεται αξιόλογα περιουσιακά στοιχεία και να τα αξιοποιεί με ιδιωτικοποιήσεις και άλλα μέσα». Έκτοτε, «το Φεβρουάριο του 2017 συγκροτήθηκε σε σώμα το πρώτο διοικητικό συμβούλιο της. Τον Ιανουάριο του 2018, οι συμμετοχές του δικαιούχου κράτους μέλους σε διάφορες εταιρείες μεταφέρθηκαν στην ΕΕΣΥΠ», όπως με σαφήνεια γράφεται στο προοίμιο.

Και περνάμε έτσι στο επίμαχα άρθρα, που μετατρέπουν την Ελλάδα κανονικά και με τον υπό ψήφιση σε αποικία χρέους:

14.2A Η ΕΕΣΥΠ αμετάκλητα και άνευ όρων:

14.2Α.1 εγγυάται στον ΕΜΣ την έγκαιρη εκπλήρωση από το δικαιούχο κράτος μέλος των υποχρεώσεων του δικαιούχου κράτους μέλους βάσει της σύμβασης.

14.2Α.2 υπόσχεται στον  ΕΜΣ ότι κάθε φορά που το δικαιούχο κράτος μέλος δεν καταβάλλει ποσό οφειλόμενο βάσει ή σε σχέση με τη Σύμβαση, η ΕΕΣΥΠ μετά από αίτημα θα φέρει την ευθύνη καταβολής αυτού του ποσού σαν να ήταν ο κύριος οφειλέτης, εφόσον τα συνολικά καταβλητέα ποσά βάσει αυτής της εγγύησης δεν θα υπερβαίνουν συνολικά τα 25.000.000.000 ευρώ.

Δεν είναι όμως μόνο αυτό: ότι κάθε φορά που δεν καταβάλλεται κάποια δόση οι πιστωτές στην πράξη θα κατάσχουν τμήματα της δημόσιας περιουσίας. Είναι επίσης και το γεγονός ότι το υπερταμείο του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε ένα ακόμη ανεξέλεγκτο κέντρο, που θα λειτουργεί σαν τοποτηρητής των συμφερόντων των πιστωτών. Αρκεί μια ματιά στις υποχρεώσεις και αρμοδιότητές του, όπως περιγράφονται στο πολυνομοσχέδιο – έκτρωμα:

Η ΕΕΣΥΠ αναλαμβάνει την υποχρέωση να:

(i) παρέχει στον ΕΜΣ τις οικονομικές καταστάσεις του εξαμήνου (μη ελεγμένες) και ετήσιες (ελεγμένες σύμφωνα με τα Διεθνή Πρότυπα Χρηματοοικονομικής Πληροφόρησης, όπως ισχύουν κάθε φορά), μόλις αυτές είναι διαθέσιμες και εν πάση περιπτώσει εντός της σχετικής περιόδου που καθορίζεται στον Εσωτερικό κανονισμό της ·

(ii) παρέχει στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πληροφορία σχετικά με οποιοδήποτε γεγονός το οποίο εύλογα θα μπορούσε να αναμένεται να προκαλέσει την εμφάνιση ενός Γεγονότος Αθέτησης, εγκαίρως αφού λάβει γνώση (και τα τυχόν μέτρα που λήφθηκαν, εάν συντρέχει τέτοια περίπτωση, για την αποκατάστασή του) και

(iii) κοινοποιεί στον ΕΜΣ οποιαδήποτε πρόταση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΕΣΥΠ στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ σε σχέση με τη δήλωση ή διανομή μερίσματος από την ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών αυτής της πρότασης, με την υποβολή της σχετικής πρότασης στη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ και των λεπτομερειών οποιασδήποτε έγκρισης από τη γενική συνέλευση της ΕΕΣΥΠ για τη διανομή μερίσματος.

Με βάση αυτές τις προβλέψεις οι δανειστές θα έχουν συνεχή και πεντακάθαρη εικόνα για την αξία των «ασημικών». Με αυτό τον τρόπο θα μπορούν να επισπεύδουν σχέδια ιδιωτικοποιήσεων στο βαθμό που εξυπηρετούν συγκεκριμένες εταιρείες τους. Έτσι, οι οικονομικές καταστάσεις του υπερ-ταμείου θα μοιάζουν θα μοιάζουν με ένα διαρκώς ενημερωμένο κατάλογο προϊόντων, που θα κυκλοφορεί από μέιλ σε μέιλ κι από χέρι σε χέρι, κάνοντας την κρίση της Ελλάδας ευκαιρία εύκολου πλουτισμού κάθε απατεώνα που θα εμφανίζεται ως φιλόδοξος επενδυτής…

Εν κατακλείδι, το συγκεκριμένο Γ’ Κεφάλαιο του πολυνομοσχεδίου αποδεικνύει ότι η έξοδος από τα Μνημόνια δεν συμπίπτει με μια περίοδο αυξημένων δυνατοτήτων άσκησης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής, όπως διατείνονται οι ΣΥΡΙΖΑίοι, προς άγραν αφελών. Το υπερ-ταμείο εγγυάται ότι η δημόσια περιουσία (από ακίνητα υπουργείων και μετοχές, μέχρι πάλαι ποτέ ΔΕΚΟ) θα είναι αλυσοδεμένη στους όρους των πιστωτών επί πολλές δεκαετίες ακόμη.

Νέα αντιλαϊκά μέτρα

Δεν είναι ωστόσο μόνο η υπαγωγή της δημόσιας περιουσίας στη διάθεση των πιστωτών• πράξη που ισοδυναμεί με εσχάτη προδοσία καθώς βουλευτές που εξελέγησαν στο όνομα του ελληνικού λαού χαρίζουν δημόσια περιουσία στους δανειστές. Ποιόν ρώτησαν; Από πού νομιμοποιούνται να ψηφίζουν ό,τι ζητάει ο κάθε Γιουνκέρ;

Το πολυνομοσχέδιο περιλαμβάνει ακόμη πλήθος αντιλαϊκών μέτρων, που θα φτωχύνουν τον λαό. Οι συνέπειές τους δε, εκτείνονται πολύ πέραν της 20^ης Αυγούστου 2018, όταν η κυβέρνηση θα γιορτάζει το «τέλος των μνημονίων», κερνώντας σανό ψηφοφόρους της και μη. Ορισμένα από τα αντιλαϊκά μέτρα που περιλαμβάνει το πολυνομοσχέδιο είναι τα εξής:

1.                              Διευκόλυνση της ιδιωτικοποίησης του Ελληνικού, για χάρη του ομίλου Λάτση.Συγκεκριμένα, σύσταση φορέα διαχείρισης της ομαλής λειτουργίας της επένδυσης, με ευθύνη την καθαριότητα, τη συγκέντρωση των απορριμμάτων, τον ηλεκτροφωτισμό, τη συντήρηση των υποδομών κ.α. που προφανώς θα είναι δημόσια έτσι ώστε τα κέρδη να είναι ιδιωτικά (Τμήμα Α, πολυνομοσχεδίου).

2.                              Επιτάχυνση ιδιωτικοποίησης ηλεκτρικής ενέργειας. Το πολυνομοσχέδιο προσαρμόζει στα νέα δεδομένα το σχέδιο ξεπουλήματος της ΔΕΗ και εισόδου των ιδιωτών. Συγκεκριμένα, καθώς είναι θέμα χρόνου η ιδιωτικοποίηση των λιγνιτικών μονάδων της ΔΕΗ «μειώνονται κατά 50% οι προς δημοπράτηση ποσότητες», καθώς κανένας ιδιώτης δεν θα επιτρέψει τη λεηλασία που γινόταν επισήμως στην παραγωγή της ΔΕΗ μέσω των δημοπρασιών, στο όνομα του ανοίγματος της αγοράς. (Άρθρο 42)

3.                              Αυστηροποίηση του νόμου Κατσέλη για τους δανειολήπτες. Με βάση όσα προβλέπει το πολυνομοσχέδιο, παύει να ισχύει για τους δανειολήπτες που αιτούνται την υπαγωγή τους στο νόμο το τραπεζικό απόρρητο σε βάθος πενταετίας, ενώ σε περίπτωση καθυστέρησης πληρωμής τουλάχιστον τριών μηνιαίων δόσεων, παύει να ισχύει η αναστολή των καταδιωκτικών μέτρων. (Κεφάλαιο Β’)

4.                              Συγκέντρωση των αποθεματικών του δημοσίου σε έναν ενιαίο λογαριασμό. Στόχος είναι να τεθούν υπό τον έλεγχο του κράτους ποσά ύψους γύρω στα 6 δισ. που είναι σε λογαριασμούς εμπορικών τραπεζών, ώστε το δημόσιο να χτίσει το περίφημο «μαξιλαράκι ασφαλείας» που θα διευκολύνει την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους μετά τον Αύγουστο. Η ρευστότητα του δημοσίου ή οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων, με άλλα λόγια, θα εγγυηθούν την ομαλή αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους. (Τμήμα Ι’).

Ωστόσο, η εμβάθυνση και επέκταση της λιτότητας πολύ πέραν της 20^ης Αυγούστου πετυχαίνεται με το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Δράσης, που αποτελεί και το τελευταίο μέρος του πολυνομοσχεδίου. Συνολικά, είναι ένα ασφυκτικό πλαίσιο που προσδιορίζει από τώρα τη φορολογική και δημοσιονομική πολιτική της επόμενης 5ετίας, διευκολύνοντας μια κυβέρνηση της ΝΔ να μην ψηφίσει κανένα νέο αντιλαϊκό μέτρο! Θα είναι περιττό και αχρείαστο…

Νέα …μεσοπρόθεσμη λιτότητα

Εν συντομία, το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο που δεν αναιρεί, ούτε καν χαλαρώνει αλλά κάνει ακόμη πιο επιθετική την ισχύουσα μνημονιακή πολιτική προβλέπει, μεταξύ άλλων τα εξής:

§                                 Μείωση των συντάξεων μέσω αναπροσαρμογής στις κύριες συντάξεις, περικοπή της προσωπικής διαφοράς στις επικουρικές συντάξεις έως και 18% του ύψους της καταβαλλόμενης σύνταξης, κ.α. Ως αποτέλεσμα θα επιφέρουν στο κράτος εξοικονομήσεις ύψους 12,5 δισ. ευρώ από το 2019 ως το 2022. Αφού δηλαδή θα έχουμε βγει από τα μνημόνια…

§                                 Αύξηση φόρων μέσω κυρίως της μείωσης του αφορολόγητου που ως αποτέλεσμα θα έχουν αυξημένα έσοδα για το κράτος και απώλειες για τους πιο φτωχούς μισθωτούς και συνταξιούχους 6,04 δισ. ευρώ όπως φαίνεται και στον πίνακα. Κι αυτές οι μειώσεις θα εφαρμοστούν μετά την έξοδο από τα μνημόνια…

§                                 Διαιώνιση της υπερχρέωσης. Το 2022 το δημόσιο χρέος θα ανέρχεται στα 318,7 δισ. ευρώ (από 315 δισ. ευρώ το 2016), ενώ το ύψος των ποσών που θα καταβάλλει ετησίως σε ρευστό για τόκους το ελληνικό δημόσιο θα φτάνει τα 6,9 δισ. ευρώ, από 5,6 δις. ευρώ που πληρώναμε το 2016.

§                                 Νέες ιδιωτικοποιήσεις που θα σημάνουν ακριβότερα τιμολόγια για τους πολίτες και κέρδη για τους ιδιώτες οι οποίο θα πάρουν στα χέρια τους σε εξευτελιστικές τιμές περιουσιακά στοιχεία μεγάλης αξίας. Το σύνολο των εσόδων μεταξύ 2018 και 2022 εκτιμάται σε 3,95 δις. ευρώ.

ΠΗΓΗ:  https://leonidasvatikiotis.wordpress.com/

Τα άπαντα του Παπαδιαμάντη δωρεάν στο διαδίκτυο!

Εταιρεία Παπαδιαμαντικών Σπουδών

Ίσως η κορυφαία έκδοση του έργου του μεγάλου μας συγγραφέα, είναι διαθέσιμη στο διαδίκτυο.
Τα Άπαντα, όπως συγκεφαλαιώθηκαν από τις εκδόσεις Δόμος, με την φιλολογική επιμέλεια του Ν.Δ Τριανταφυλλόπουλου.

 
Περιηγηθείτε και διαβάστε με ένα ΚΛΙΚ στα λινκς:

ΤΟΜΟΣ 1 
ΤΟΜΟΣ 2 
ΤΟΜΟΣ 3 
ΤΟΜΟΣ 4 
ΤΟΜΟΣ 5

Διαβάστε περισσότερα: http://www.alfavita.gr/arthron/tehni/ta-apanta-toy-papadiamanti-dorean-sto-diadiktyo#ixzz5ILLDXjr6

ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ – ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ

ΕΝΩΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ  Ε΄ΕΛΜΕ ΑΝΑΤΟΛΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ

ΕΜΒΟΛΙΜΗ ΤΡΟΠΟΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ – ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΕΠΑΡΚΕΙΑ ΨΗΦΙΖΕΤΑΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΜΕΣ

ΟΛΟΙ ΑΥΡΙΟ ΣΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ 6.30 ΣΤΑ ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ

Νύχτα κατέθεσε αιφνιδιαστικά στη Βουλή η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ στο νομοσχέδιο για τις δομές και την αξιολόγηση, τροπολογία  για την παιδαγωγική και διδακτική επάρκεια. Στην αιτιολογική έκθεση κατά την προσφιλή, αλλά προβλέψιμη πλέον επικοινωνιακή πολιτική του Υπουργείου Παιδείας, αναφέρει πως στόχος είναι η εκλογίκευση της διαδικασίας παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας , στην πραγματικότητα, όμως, αποτελεί τροποποίηση του 3848/2010 της Διαμαντοπούλου σε αντιδραστική κατεύθυνση.

Πίσω από τις ασάφειες της τροπολογίας τι κρύβεται- τι προβλέπεται.

1.               Τινάζονται στον αέρα τα επαγγελματικά δικαιώματα και η αξία των πτυχίων ως προσόντων άσκησης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού, αφού αποκόπτει την λεγόμενη διδακτική και παιδαγωγική επάρκεια από το πτυχίο, ακόμη και των Παιδαγωγικών σχολών. Η παιδαγωγική επάρκεια για το σύνολο των σχολών, θα πιστοποιείται με ξεχωριστή βεβαίωση πέρα από το πτυχίο και όχι ως αναπόσπαστο κομμάτι του - όπως ίσχυε ως τώρα - την οποία θα αποκτούν οι φοιτητές μετά από παρακολούθηση ομάδας μαθημάτων είτε εντός της σχολής τους, είτε σε σχολή όπου θα προσφέρονται τα μαθήματα αυτά, εντός του πρώτου κύκλου ή μετά από αυτόν. Το πτυχίο σε καμιά περίπτωση δεν θεωρείται επαρκές και το Τμήμα αποφασίζει ποια θα είναι η διαδικασία απόκτησης βεβαίωσης παιδαγωγικής επάρκειας.

2. Ανατρέπει τα προγράμματα σπουδών των Πανεπιστημιακών Τμημάτων, αφού τα μαθήματα που θα πρέπει να παρακολουθήσει κάποιος για να πάρει τη βεβαίωση παιδαγωγικής επάρκειας, δεν είναι απαραίτητα αυτά του Προγράμματος Προπτυχιακών Σπουδών, αλλά ειδικού προγράμματος, στη διάρκεια του πρώτου κύκλου ή μετά από αυτόν και μπορεί να τα παρακολουθήσει ορισμένος αριθμός φοιτητών ή αποφοίτων κι όχι όλοι. Ενώ γράφεται στην αιτιολογική έκθεση πως η παρακολούθηση του προγράμματος θα είναι δωρεάν, η λέξη  «δωρεάν» δεν υπάρχει στην τροπολογία , ενώ είναι σαφές ότι η δυνατότητα να παίρνει κάποιος παιδαγωγική επάρκεια μέσω μεταπτυχιακών σε επιστήμες αγωγής ή μέσω της ΑΣΠΑΙΤΕ θα είναι επί πληρωμή  και θα είναι πολλοί πιθανά  οι δρόμοι απόκτησης της για αυτούς  που δε θα χωράνε στην άλλη διαδικασία.

3. Στην τροπολογία κανείς δεν εξαιρείται. Είναι αυτονόητο για τους προπτυχιακούς  φοιτητές, αλλά και για τους απόφοιτους ορίζεται πως η βεβαίωση θα χορηγείται μόνο εφόσον  το Τμήμα κρίνει πως τα μαθήματα του πτυχίου επαρκούν. Σε διαφορετική περίπτωση , αν έτσι θεωρήσει, τότε θα πρέπει να παρακολουθήσουν επιπλέον μαθήματα. Από τη βεβαίωση της επάρκειας δεν εξαιρούνται ούτε οι φοιτητές και απόφοιτοι των Παιδαγωγικών Τμημάτων!!! Είναι φανερό πως ακόμη και μεγάλες κατηγορίες αναπληρωτών μπαίνουν στο μάτι του κυκλώνα για το αν τα πτυχία τους χωράνε στο κουστούμι της παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας. Στο κάδρο μπαίνουν και όσοι δουλεύουν στην ιδιωτική εκπαίδευση, αφού διατηρείται η διάταξη του 3848/2010 για διδακτική και παιδαγωγική επάρκεια ως προσόν πρόσληψης στον ιδιωτικό τομέα.

Τροπολογία εναρμονισμένη στις εκθέσεις του ΟΟΣΑ-ΙΟΒΕ και των προαπαιτούμενων της δ΄αξιολόγησης

 Γίνεται φανερό ότι η τροπολογία του Υπουργείου είναι κομμένη και ραμμένη στην πρόταση  του ΙΕΠ από τον Οκτώβριο του 2017 και είναι πλήρως εναρμονισμένη με τις προτάσεις σχετικά με το συγκεκριμένο ζήτημα, που περιέχονται στη μελέτη του ΙΟΒΕ και στην ενδιάμεση έκθεση του ΟΟΣΑ. Αποτελεί δε μνημονιακό προαπαιτούμενο από το 2017 και μπροστά στη δ΄αξιολόγηση.

Συγκεκριμένα, η Μελέτη του ΙΟΒΕ (Ίδρυμα Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών των Ελλήνων Βιομηχάνων), Ιούλιος 2017, με θέμα «Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στην Ελλάδα, Επιπτώσεις της κρίσης και προκλήσεις», αναφέρει:«…Στη μείωση της ζήτησης για ανώτατη εκπαίδευση και στην ρύθμιση των ροών μπορεί να συμβάλει, επιπλέον, η μεταρρύθμιση όσων θεσμικών παραμέτρων την στρεβλώνουν ενισχύοντάς την. Τέτοια θεσμική παράμετρο αποτελεί η απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων διορισμού στην δημόσια εκπαίδευση σε αποφοίτους πρώτου κύκλου σπουδών και η κατοχύρωση της απαιτούμενης «παιδαγωγικής επάρκειας» μέσω της απόκτησης μεγάλης ποικιλίας τίτλων μεταπτυχιακών σπουδών. Στο πλαίσιο αυτό, η αρχική εκπαίδευση των εκπαιδευτικών θα πρέπει να σχεδιαστεί ειδικά και να προσφέρεται από θεσμοθετημένες πανεπιστημιακές Σχολές Εκπαίδευσης, να έπεται της ολοκλήρωσης του πρώτου κύκλου σπουδών, και ο συνολικός αριθμός όσων εισάγονται να συνδεθεί με τις ανάγκες σε εκπαιδευτικούς, που γενικά, είναι ευκολότερα προβλέψιμες… Η απόδοση της ανώτατης εκπαίδευσης μπορεί περαιτέρω να βελτιωθεί, και η ζήτηση να μειωθεί, εφόσον η απόδοση επαγγελματικών δικαιωμάτων περιοριστεί στα ρυθμιζόμενα επαγγέλματα και αποσυνδεθεί από το πτυχίο…»

Και η  Ενδιάμεση Έκθεση του ΟΟΣΑ, OECD (2017), Education policy in Greece. A preliminary review:“.. Σύμφωνα με το συνεχές μοντέλο εκπαίδευσης εκπαιδευτικών (consecutive model)  τα ειδικευμένα μαθήματα στην παιδαγωγική και στη διδακτική  θα είναι προσβάσιμα  μετά την ολοκλήρωση των σπουδών σε ένα συγκεκριμένο επιστημονικό πεδίο (οι εκπαιδευτικοί πρώτα ολοκληρώνουν  τις σπουδές τους σε ένα επιστημονικό πεδίο και μετά λαμβάνουν παιδαγωγική κατάρτιση). Σύμφωνα με τον νόμο 4186 του 2013, από το 2017 όλοι οι απόφοιτοι πανεπιστημίου που θέλουν να εργαστούν στην εκπαίδευση θα πρέπει να έχουν πιστοποίηση στην παιδαγωγική και στη διδακτική ικανότητά τους»(σελ 69).Το έδαφος έχουν προετοιμάσει οι Υπουργοί Παιδείας με τον κ. Γαβρόγλου να δηλώνει ότι οι καθηγητές δεν έχουν καλή παιδαγωγική κατάρτιση και ο Ν. Φίλης ότι οι δάσκαλοι υστερούν στα Μαθηματικά.

Εν  μέσω εξεταστικής περιόδου για τους φοιτητές και με τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας και της πρωτοβάθμιας να είναι πριν τη λήξη του σχολικού έτους φέρνει την τροπολογία, γιατί μεταξύ άλλων  η κυβέρνηση θέλει  να αποφύγει μια νέα αντιπαράθεση και σύγκρουση με το εκπαιδευτικό κίνημα, όπως έγινε το Μάρτιο του 2018 με τους φοιτητές που προχώρησαν σε αγωνιστικές κινητοποιήσεις και καταλήψεις σχολών, μετά την εμφάνιση της πρότασης του ΙΕΠ για την απόκτηση παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας, καθώς και τις κινητοποιήσεις των ελαστικά εργαζόμενων εκπαιδευτικών που διεκδικούσαν μαζικούς διορισμούς όλων των συμβασιούχων με κριτήριο την προϋπηρεσία και την ημερομηνία κτήσης πτυχίου, ενάντια στο προσοντολόγιο . Θέλει  να αποφύγει να ενωθούν τα πληττόμενα κομμάτια της νεολαίας και των ελαστικά εργαζόμενων, όπως έγινε το Μάρτη στις μεγάλες  πανελλαδικές κινητοποιήσεις και στις Γ.Σ του κατειλημμένου Υπουργείου. Οι κινητοποιήσεις που υπάρχουν αύριο το απόγευμα σε Αθήνα _Θεσσαλονίκη κλπ, για να μην ψηφιστεί το νομοσχέδιο για τις Δομές, αποκτούν αναβαθμισμένη σημασία και για τους εκπαιδευτικούς, μόνιμους και αναπληρωτές, και τους φοιτητές.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ.

ΤΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΤΟ ΝΕΟΛΑΙΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΒΑΛΕΙ ΦΡΑΓΜΟ ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ            ΑΝΑΤΡΕΨΕΙ