Έκτακτη γενική συνέλευση ΕΛΜΕ ΒΟΙΩΤΙΑΣ
Τετάρτη 26 Νοέμβρη στις 3 μ.μ. στο ΕΠΑΛ Λιβαδειάς
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
Μπλόκο στη φτώχεια, την ακρίβεια, την αξιολόγηση - πειθάρχηση, την καταστολή!
Αγώνας μέχρι τη ΝΙΚΗ!
Πρόταση-Σχέδιο Αγώνα των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ
https://drive.google.com/file/d/14QqDLr5gkajJlLWVo7WxymI0xSlDHY8W/view?usp=sharing
Πολίτες της Θήβας σε αναβρασμό για την ανεξέλεγκτη εγκατάσταση ΑΠΕ και βιομηχανικών έργων στην περιοχή
Με έντονη ανησυχία και αυξανόμενη οργή οι κάτοικοι του Δήμου Θήβας βλέπουν τις ανεμογεννήτριες, τις μονάδες αποθήκευσης ενέργειας, τις σχεδιαζόμενες εγκαταστάσεις καύσεις απορριμμάτων και τις πολλαπλασιαζόμενες ιχθυοκαλλιέργειες να επεκτείνονται χωρίς επαρκή έλεγχο, απειλώντας —όπως καταγγέλλουν— το περιβάλλον και την ποιότητα ζωής τους.
Το Συντονιστικό Όργανο Επιτροπών Πολιτών Θήβας, Αγίου Βασιλείου-Καπαρελλίου, Αλυκής, Ελλοπίας, Δομβραίνας-Θίσβης, Λεύκτρων, Ξηρονομής, Χωστίων-Σαραντίου και Ερυθρών διοργανώνει ανοιχτή εκδήλωση ενημέρωσης την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025, στις 11:00, στο Συνεδριακό Κέντρο Θήβας, με στόχο να παρουσιαστούν τα δεδομένα και να οργανωθεί η αντίδραση των πολιτών.
Σύμφωνα με τις συλλογικότητες, ανεμογεννήτριες «ξεφυτρώνουν» σε ολόκληρο τον νομό, ενώ σχεδιάζεται η εγκατάσταση περισσότερων από 30 μονάδων αποθήκευσης ηλεκτρικής ενέργειας. Παράλληλα, καταγγέλλεται ότι δρομολογείται και η δημιουργία μονάδας καύσης απορριμμάτων, χωρίς μέχρι στιγμής να έχει γίνει γνωστή η ακριβής τοποθεσία, γεγονός που εντείνει την ανησυχία.
Στο κάδρο μπαίνουν και οι ιχθυοκαλλιέργειες, οι οποίες —σύμφωνα με τους κατοίκους— αυξάνονται χωρίς ουσιαστικό έλεγχο, προκαλώντας φόβους για υποβάθμιση του φυσικού περιβάλλοντος.
Το 2019, ο Δήμος Θηβαίων είχε εγκρίνει υπέρβαση κατά 35% του ανώτατου ορίου εγκατάστασης ανεμογεννητριών στη Δ.Ε. Θίσβης. Παρά τις αντιδράσεις, η αναίρεση της απόφασης ήρθε μόλις πέντε χρόνια αργότερα, αφού όμως στο μεσοδιάστημα είχαν προχωρήσει σχεδόν όλες οι αιτήσεις εγκατάστασης.
Οι κάτοικοι τονίζουν πως, σε άλλες περιοχές όπου οι δημοτικές αρχές στάθηκαν αποφασιστικά απέναντι σε αυτές τις εγκαταστάσεις, οι αγώνες των πολιτών δικαιώθηκαν. Στη Θήβα, όμως, δηλώνουν εγκαταλελειμμένοι.
Ιδιαίτερα έντονη είναι η αντίδραση των πολιτών απέναντι στον δήμαρχο Θηβαίων, Γιώργο Αναστασίου, ο οποίος —όπως καταγγέλλουν— προεκλογικά υποσχόταν στήριξη, αλλά πλέον δηλώνει πως «αυτά τα θέματα δεν αφορούν τους δήμους».
Κατά
τη συνεδρίαση λογοδοσίας της 5/11/25, ο
δήμαρχος φέρεται να δήλωσε:
«Τι
θέλετε δηλαδή, να βγούμε στους δρόμους
και να φωνάζουμε;»
Η δήλωση αυτή προκάλεσε σοκ και απογοήτευση στους κατοίκους, οι οποίοι καταγγέλλουν ότι ο δήμαρχος «μεριμνά περισσότερο για τις εταιρείες και όχι για τους δημότες».
Η εκδήλωση της 30ης Νοεμβρίου επιδιώκει:
να γίνει πλήρης ενημέρωση για τα έργα που προωθούνται,
να αναλυθούν οι συνέπειες στο περιβάλλον και την υγεία,
να ληφθούν συλλογικές αποφάσεις δράσης.
Οι επιτροπές καλούν όλους τους δημότες να συμμετάσχουν, τονίζοντας πως μόνο η μαζική κινητοποίηση μπορεί να αναχαιτίσει την ανεξέλεγκτη επέλαση των ΑΠΕ και άλλων βιομηχανικών έργων στην περιοχή.
Το Συντονιστικό Όργανο Επιτροπών Πολιτών Θήβας, Αγίου Βασιλείου-Καπαρελλίου, Αλυκής, Ελλοπίας, Δομβραίνας- Θίσβης, Λεύκτρων, Ξηρονομής, Χωστίων-Σαραντίου, Ερυθρών διοργανώνει εκδήλωση ενημέρωσης την Κυριακή 30 Νοεμβρίου 2025 και ώρα 11:00 στο Συνεδριακό Κέντρο της Θήβας με θέμα τις ανεμογεννήτριες, που ανεξέλεγκτα και αυθαίρετα εγκαθίστανται στο νομό, τις αποθήκες ηλεκτρικής ενέργειας που σχεδιάζουν να εγκαταστήσουν σε πλέον 30 σημεία στην περιοχή, στη μονάδα καύσης απορριμμάτων που επίσης σχεδιάζεται να κατασκευαστεί σε άγνωστο προς το παρόν σημείο και τις ιχθυοκαλλιέργειες που πολλαπλασιάζονται, αψηφώντας τις συνέπειες στο περιβάλλον και στην ποιότητα ζωής των κατοίκων.
Ο Δήμος Θηβαίων, ο οποίος ενέκρινε το 2019 την υπέρβαση κατά 35% του ποσοστού εγκατάστασης ανεμογεννητριών στην περιοχή της Δ.Ε. Θίσβης, έπειτα από πιέσεις ανακάλεσε την απόφαση 5 χρόνια αργότερα. Ωστόσο στο μεσοδιάστημα είχαν ήδη εγκριθεί σχεδόν όλες οι αιτήσεις για εγκατάσταση νέων.
Σε όσες περιοχές της χώρας οι δημοτικές αρχές εναντιώθηκαν αποφασιστικά ενάντια στην εγκατάσταση ΑΠΕ, κερδήθηκαν αγώνες και οι πολίτες δικαιώθηκαν. Σε αυτόν τον αγώνα, οι πολίτες είναι ουσιαστικά μόνοι τους καθώς ο δήμαρχός Θηβαίων, κύριος Γιώργος Αναστασίου, ενώ προεκλογικά υποσχόταν ότι θα στηρίξει τους αγώνες, τώρα θεωρεί ότι τα θέματα αυτά δεν αφορούν τις δημοτικές αρχές. Στην ειδική συνεδρίαση λογοδοσίας στις 5/11/25, ο κύριος Αναστασίου μάλιστα είπε: "τι θέλετε δηλαδή να βγούμε στους δρόμους και να φωνάζουμε;" Οι πολίτες δηλώνουν στην πλειοψηφία τους απογοητευμένοι, ανήσυχοι για το μέλλον και σοκαρισμένοι από τα λόγια του δημάρχου που καθώς φαίνεται μεριμνά περισσότερο για τις εταιρείες και όχι για τους δημότες που τον εξέλεξαν εκπρόσωπό τους.
Εκδήλωση για τα Τέμπη: Δικαιοσύνη τώρα!
Η ΕΛΜΕ Νέας Σμύρνης – Καλλιθέας – Μοσχάτου διοργανώνει την Κυριακή 30 Νοεμβρίου, στις 7:00 μ.μ., στο 1ο ΓΕΛ Καλλιθέας (ΙΖΟΛΑ), εκδήλωση για τα Τέμπη με τίτλο:
«Δικαιοσύνη τώρα! Η αλήθεια δεν μπαζώνεται.»
Στόχος της εκδήλωσης είναι να αναδείξει όλες τις όψεις του εγκλήματος των Τεμπών, τη διεκδίκηση πλήρους διαλεύκανσης της υπόθεσης και την ανάγκη για πραγματική απόδοση ευθυνών. Ως εκπαιδευτικοί, εργαζόμενοι και πολίτες, οφείλουμε να σταθούμε στο πλευρό των οικογενειών που συνεχίζουν τον αγώνα για δικαιοσύνη, αλλά και να συμβάλουμε στη συλλογική απαίτηση για ασφάλεια, διαφάνεια και ουσιαστικό σεβασμό της ανθρώπινης ζωής.
Μετά τις εισηγήσεις θα ακολουθήσει συζήτηση, ώστε να υπάρξει χώρος για ερωτήσεις, τοποθετήσεις και ανταλλαγή προβληματισμών. Η παρουσία και η ενεργή συμμετοχή όλων μας είναι κρίσιμη, τόσο για τη διατήρηση της μνήμης, όσο και για την ενίσχυση των κοινωνικών διεκδικήσεων που παραμένουν ανοιχτές.
Ομιλητές:
Μαρία Καρυστιανού, Πρόεδρος του Συλλόγου Πληγέντων του Δυστυχήματος “Τέμπη 2023”
Ηλίας Παπαγγελής, Μέλος του Συλλόγου Πληγέντων του Δυστυχήματος “Τέμπη 2023”
Άρης Χατζηγεωργίου, Δημοσιογράφος της Εφημερίδας των Συντακτών
Γιώργος Γκρίλης, Πρόεδρος ΕΛΜΕ Ν. Σμύρνης, Καλλιθέας, Μοσχάτου
Παρεμβαίνει διαδικτυακά ο Βασίλης Κοκοτσάκης, Τεχνικός σύμβουλος οικογενειών θυμάτων
Προλογίζει ο Αντώνης Αντωνίου, Αντιπρόεδρος ΕΛΜΕ Ν. Σμύρνης, Καλλιθέας, Μοσχάτου
ΝΑ ΣΥΜΜΕΤΑΣΧΟΥΜΕ ΜΑΖΙΚΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ (26/11)
Στη Συγκέντρωση Διαμαρτυρίας ενάντια στην Αδιοριστία και τα πολλαπλά Κενά, ΠΔΕ, 2μμ
Στη ΓΣ της ΕΛΜΕ, 2ο ΓΕΛ, 6μμ
Να αντισταθούμε στην αντιλαϊκή πολιτική που επιτείνεται με τα βάρβαρα μέτρα:
της αδιοριστίας και των υπερωριών
των μισθών της πείνας και της ακρίβειας
των διώξεων και της ποινικοποίησης των αγώνων μας
Η κυβέρνηση της ΝΔ –μέσα σε συνθήκες σκανδάλων (Τέμπη-ΟΠΕΚΕΠΕ), προκλητικής διασπάθισης του δημόσιου χρήματος και ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας- εντείνει την αντιδραστική πολιτική της Υποχρηματοδότησης της Εκπαίδευσης και όλων των δημοσίων υπηρεσιών, της φτώχειας, της φοροληστείας, της ακρίβειας, και της ποινικοποίησης των λαϊκών αγώνων.
Ειδικότερα. η κυβέρνηση –αξιοποιώντας το αντιλαϊκό έργο των προκατόχων της και τη συμπολιτευόμενη αντιπολίτευση όλων αστικών κομμάτων- θέτει ως στόχο της την αποδόμηση των βασικότερων συλλογικών κατακτήσεων στην εκπαίδευση, ακολουθώντας τις επιταγές του ΟΟΣΑ, του ΣΕΒ και γενικώς της εγχώριας ολιγαρχίας, αλλά και τις αντιλαϊκές κατευθύνσεις των συνθηκών της λυκοσυμμαχίας της ΕΕ.
Στη βάση αυτή, η κυβέρνηση μεθοδικά στοχεύει τόσο στα εργασιακά και δημοκρατικά δικαιώματα των εκπαιδευτικών, όσο και στα μορφωτικά των παιδιών των λαϊκών οικογενειών, επιδιώκοντας την καθιέρωση κριτηρίων ιδιωτικο-οικονομικής λειτουργίας στο σχολείο και επιτείνοντας τους ταξικούς φραγμούς στη γνώση. Για το λόγο αυτό, ενώ βρισκόμαστε στον 3ο μήνα λειτουργίας των σχολείων, τα ΚΕΝΑ στην εκπαίδευση φτάνουν τα 10.000 (!) πανελλαδικά, τα περισσότερα σχολεία υπολειτουργούν, οι προσλήψεις γίνονται με το σταγονόμετρο, τμήματα συγχωνεύονται. Επιπλέον, έπεται το νέο αντιδραστικό μέτρο των ΥΠΕΡΩΡΙΩΝ(!), έτσι ώστε μαζί με τους μισθούς της πείνας, την αδιοριστία, τις διώξεις να επικρέμεται και η απειλή της αύξησης του ήδη αυξημένου από το 2013 ωραρίου μας, όπωςεπιτάσσειτο βάρβαρο μέτρο του μεροκάματου των 13ωρών που ψήφισε πρόσφατα.
Η επίθεση αυτή συμπορεύεται και με τα αντιδραστικά θεσμικά μέτρα επίτασης των ταξικών φραγμών (ΕΒΕ-Τράπεζα Θεμάτων, Ωνάσεια, Συγχωνεύσεις, Εθνικό Απολυτήριο, Εξετάσεις «Pisa». Μεταγυμνασιακά ΙΕΚ, «Ακαδημίες Κατάρτισης» κλπ), με το νέο «Πειθαρχικό» της Καταστολής, με τη βιομηχανία των Διώξεων. με την Αξιολόγηση-Κατηγοριοποίηση-Άρση της Μονιμότητας και τους Μισθούς της Πείνας.
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση των ματωμένων πλεονασμάτων αυξάνει τις δαπάνες της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ (5% του ΑΕΠ) και μετατρέπει τη χώρα σε ορμητήριό του με τις βάσεις του θανάτου, αλλά και σε «ενεργειακό κόμβο» (!) εισαγωγής του ακριβού υγροποιημένου αμερικάνικου φυσικού αερίου. Στηρίζει το κράτος-δολοφόνο του Ισραήλ στη γενοκτονία των αδούλωτων Παλαιστινίων και το φασιστικό καθεστώς Ζελένσκι, χαρίζει πολλά δισ. στο ντόπιο και ξένο μονοπωλιακό κεφάλαιο, με φοροαπαλλαγές και πολλά «επενδυτικά» πακέτα, διαλύει το ΕΣΥ και τον πρωτογενή αγροτικό τομέα, ιδιωτικοποιεί τα ΕΛΤΑ και γενικώς όλες τις δημόσιες υποδομές μεταφοράς, ενέργειας κλπ.
Αυτή η ολομέτωπη επίθεση της κυβέρνησης -με την κριτική ανοχή της συμπολιτευόμενης αστικής αντιπολίτευσης- επιβεβαιώνει την ανάγκη μιας Ενιαιο-μετωπικής και ανυποχώρητης Συλλογικής Αντίστασης των εργαζομένων, η οποία δεν αναπτύσσεται, γιατί βρίσκει στήριξη στα συνδικαλιστικά αναχώματα των παρατάξεων της συναίνεσης: ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ /ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ-ΠΕΚ /ΠΑΣΚ. Και οι τρεις αυτές παρατάξεις διαμορφώνουν τους αντιλαϊκούς συσχετισμούς των αποφάσεων στην ΟΛΜΕ-ΕΛΜΕ. Ειδικότερα: Αρνούνται την ψήφιση κλαδικών απεργιακών αγώνων, επιλέγοντας τις αποσπασματικές στάσεις εργασίας, που αποδυναμώνουν το κίνημα, έχοντας και τη στήριξη της ΑΣΕ /ΠΑΜΕ. Λειτούργησαν πραξικοπηματικά (με πρώτη τη ΔΑΚΕ που στήριξαν ΣΥΝΕΚ και ΠΕΚ /ΠΑΣΚ) στο προηγούμενο συνέδριο 22ο της ΟΛΜΕ, για να μην καταγραφεί το ΟΧΙ(!) του συνεδρίου στην Αξιολόγηση. Συμμετέχουν, μαζί με την ΑΣΕ /ΠΑΜΕ, στην Αξιολόγηση της σχολικής μονάδας με τα περιώνυμα «Ενιαία Κείμενα», αρνήθηκαν την κήρυξη κλαδικής απεργίας για τα Ωνάσεια, ψηφίζοντας κινητοποιήσεις των… θιγόμενων ΕΛΜΕ κλπ.
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η κυβέρνηση της ΝΔ – η κυβέρνηση που διώκει 2.500 χιλιάδες συνεπείς αγωνιστές-συναδέλφους, που απαλλάσσει τους υπεύθυνους από τα δυσώδη σκάνδαλα και ποινικοποιεί τις συγκεντρώσεις έξω από τη Βουλή- βρίσκει πρόσφορο τοπίο, για να εντείνει την αντιδραστική πολιτική της. Αποτελεί επομένως άμεση και επιτακτική ανάγκη η αγωνιστική ανασυγκρότηση του κλάδου.
Για τους λόγους αυτούς, προτείνουμε στη ΓΣ των προέδρων (29/11)
Να ληφθεί απόφαση για άμεση κήρυξη Απεργίας (48ωρη 4και 5/12) και να οργανωθεί αγώνας νικηφόρας προοπτικής και κλιμάκωσης.
ΔΙΕΚΔΙΚΟΥΜΕ
Να καλυφθούν ΤΩΡΑ όλα τα κενά – Μαζικούς διορισμούς Μονίμων.
Καμία Υπερωρία – Επιστροφή στο ωράριο του 2013
Μονιμοποίηση των Νεοδιορίστων, χωρίς αξιολόγηση και των Αναπληρωτών
Αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις που θα καλύπτουν το κόστος της ζωής (1.200ευρώ στο νεοδιόριστο) – Επιστροφή 13ου και 14ου μισθού – 15% του προϋπολογισμού για την παιδεία
Καμία Αξιολόγηση-Άρση μονιμότητας-Ιδιωτικοποίηση-Κατάργηση του αντιλαϊκού θεσμικού πλαισίου επιβολής του (ν 4823 και 4692) – Καμία σύνδεση του σχολείου με τους νόμους της αγοράς
Να Απαλλαγούν από κάθε κατηγορία όλοι οι Διωκόμενοι Συνάδελφοι – Κατάργηση των αντισυνδικαλιστικών νόμων Γεωργιάδη-Χατζηδάκη-Νέου Πειθαρχικού
Κατάργηση του Προσοντολογίου – ΟΧΙ στο νέο ΑΣΕΠ
Κάτω το αντιλαϊκό θεσμικό πλαίσιο επίτασης των ταξικών φραγμών
Επαναφορά των μαθημάτων των Κοινωνικών Επιστημών
Κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών και δημοκρατικών δικαιωμάτων
Καμία εμπλοκή της χώρας στα ιμπεριαλιστικά εγκλήματα – Όχι στο μακελειό του Ουκρανικού λαού από τους ιμπεριαλιστές (Ρωσία-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ) – Λευτεριά-Πατρίδα-Γη στην Παλαιστίνη Να κλείσουν όλες οι ΑμερικανοΝΑΤΟϊκές βάσεις
Ψωμί, Μόρφωση, Σταθερή Δουλειά, Δημοκρατία, Ειρήνη, Εθνική Ανεξαρτησία-Διεθνιστική Συνεργασία και Φιλία μεταξύ των λαών
Μια εκπαιδευτική πολιτική που φορτώνει τα βάρη σε λάθος πλάτες
Αν κάποιος περνούσε έστω για μια εβδομάδα μέσα σε μια σχολική αίθουσα, θα διαπίστωνε ότι όσα συμβαίνουν εκεί δεν είναι μόνο «προβλήματα του σχολείου», αλλά καθρέφτης μιας ολόκληρης κοινωνίας.
Τα
ξεσπάσματα, οι εντάσεις, η βία χαμηλής
ή υψηλής έντασης, δεν
φύονται στο θρανίο.
Μεταφέρονται από κάπου αλλού —από το
σπίτι, από το κοινωνικό περιβάλλον, από
τις οικονομικές συνθήκες, από την
πολιτισμική πίεση που βαραίνει την
καθημερινότητα των παιδιών.
Και
αυτή η μεταφερόμενη πίεση, περνάει
τελικά και στον εκπαιδευτικό, που
βρίσκεται στην πρώτη γραμμή χωρίς
επίσημη ασπίδα.
Παράλληλα, η κυρίαρχη εκπαιδευτική πολιτική μοιάζει τα τελευταία χρόνια να στηρίζεται σε ένα παράδοξο: απαιτεί από τον εκπαιδευτικό υπερδυνάμεις για να διαχειριστεί συνθήκες που δεν ελέγχει και, όταν το σύστημα δεν λειτουργεί, τον ορίζει αποκλειστικό υπεύθυνο.
Ας δούμε λοιπόν τις βαθύτερες αιτίες που τροφοδοτούν την κλιμακούμενη πίεση και τη βία που συχνά βιώνουν οι εκπαιδευτικοί.
Εξωεκπαιδευτικές αιτίες: όταν η κοινωνική πραγματικότητα εισβάλλει στην τάξη
Α. Οικογενειακή πίεση, αστάθεια και σύγκρουση
Το
σχολείο δέχεται καθημερινά μαθητές που
ζουν μέσα σε δύσκολες οικογενειακές
συνθήκες: οικονομική ανασφάλεια, γονεϊκές
συγκρούσεις, υπερκόπωση, απουσία χρόνου,
ψυχική εξάντληση.
Όπως λέει η δασκάλα
Μ. Κ. με 20 χρόνια εμπειρίας: «Πολλά
παιδιά έρχονται στο σχολείο έχοντας
ήδη κουβαλήσει μια ολόκληρη καταιγίδα
από το σπίτι. Η τάξη γίνεται το μέρος
όπου αυτή η καταιγίδα ξεσπά.»
Η επιθετικότητα, η αδυναμία ρύθμισης συναισθημάτων, η ανάγκη για έλεγχο ή για προσοχή είναι συχνά αντανάκλαση κοινωνικής πίεσης – όχι «κακής αγωγής» ούτε «απείθαρχων παιδιών».
Β. Ψυχοκοινωνικές δυσκολίες χωρίς υποστήριξη από δομές
Σε
πολλές περιοχές, η πρόσβαση σε
παιδοψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς
ή υποστηρικτικές δομές είναι
περιορισμένη ή ανύπαρκτη.
Αποτέλεσμα;
Η διαχείριση σοβαρών ψυχικών και
συμπεριφορικών δυσκολιών πέφτει σχεδόν
αποκλειστικά στον εκπαιδευτικό.
Ο καθηγητής Νίκος Γαλάνης περιγράφει: «Έχω μαθητή που χρειάζεται καθημερινή ψυχοκοινωνική υποστήριξη, κι όμως εγώ είμαι αυτός που προσπαθεί να τον ‘κρατήσει’ μέσα στην ώρα. Δεν είμαι ειδικός — αλλά δεν υπάρχει κανείς άλλος.»
Γ. Ψηφιακή κουλτούρα και επιθετικότητα χαμηλής ορατότητας
Τα
παιδιά μεγαλώνουν πλέον σε περιβάλλον
διαρκούς υπερδιέγερσης, σύγκρισης και
διαδικτυακής σύγκρουσης. Αυτές οι
συμπεριφορές —ειρωνεία, προκλητικότητα,
παθητική επιθετικότητα— περνούν στην
τάξη με φυσικό τρόπο.
Ο εκπαιδευτικός
καλείται να διαχειριστεί έναν τρόπο
επικοινωνίας που συχνά δεν ταιριάζει
στη σχολική πραγματικότητα.
2. Πίεση από την επικρατούσα εκπαιδευτική πολιτική: όταν το σύστημα «απαιτεί αλλά δεν στηρίζει»
Εδώ βρίσκεται ίσως η πιο βαριά πηγή πίεσης. Η εκπαιδευτική πολιτική των τελευταίων ετών μοιάζει συχνά να κινείται σε ένα σχήμα υπευθυνοποίησης του εκπαιδευτικού: εκείνος καλείται να λύσει τα πάντα, από την κοινωνική βία μέχρι την ψυχική υγεία των μαθητών.
Α. Το εκπαιδευτικό σύστημα που μετατοπίζει τις ευθύνες προς τα κάτω
Όταν
ένα παιδί εκδηλώνει βίαιη ή απρόβλεπτη
συμπεριφορά, το σύστημα σπάνια εξετάζει
τις υποδομές, τους θεσμούς, την οικονομική
ανισότητα, την έλλειψη υποστηρικτικών
δομών.
Πιο συχνά, η ερώτηση είναι: «Τι
έκανε (ή τι δεν έκανε) ο εκπαιδευτικός;»
Ένας διευθυντής σχολείου χαρακτηριστικά σημειώνει: «Όταν γίνεται ένα επεισόδιο, η πίεση ανεβαίνει προς τα πάνω μόνο για να επιστρέψει πάλι σε εμάς. Μας ζητούν αναφορές, εξηγήσεις, σχέδια δράσης. Λες και εμείς δημιουργούμε τις συνθήκες.»
Β. Η κουλτούρα αξιολόγησης ως μηχανισμός πίεσης — όχι στήριξης
Σε
ένα ιδανικό σύστημα, η αξιολόγηση θα
αποτελούσε εργαλείο ενδυνάμωσης. Στην
πράξη, πολλοί εκπαιδευτικοί αισθάνονται
ότι λειτουργεί ως εργαλείο ελέγχου.
Η
διοίκηση πιέζει για «τάξη», «ηρεμία»,
«αποτελέσματα», «σχολικό κλίμα» — χωρίς
να λαμβάνει υπόψη τις πραγματικές
συνθήκες.
«Μας λένε να έχουμε ήρεμες τάξεις. Πώς; Με 28 παιδιά, με διαφορετικές ανάγκες, με δύο σοβαρά περιστατικά την εβδομάδα και χωρίς καμία υποστήριξη;» σημειώνει η καθηγήτρια Μαίρη Πρίμη.
Γ. Η γραφειοκρατία που «τρώει» την παιδαγωγική ουσία
Οι
απαιτήσεις για αναφορές, πρωτόκολλα,
καταγραφές, σχέδια επίλυσης συγκρούσεων,
ψηφιακές πλατφόρμες και υποχρεωτικές
δράσεις αφήνουν λιγότερο χρόνο για την
πραγματική διδασκαλία — και πολύ
περισσότερο για τη διαχείριση κρίσεων.
Η
πίεση εντείνεται όταν η διοίκηση
αντιμετωπίζει τους εκπαιδευτικούς ως
υπεύθυνους για κάθε διολίσθηση, κάθε
μικροσύγκρουση, κάθε «παρέκκλιση».
Δ. Η υπερχείλιση ενός σχολείου που καλείται να λύσει κοινωνικά ζητήματα χωρίς πόρους
Η
εκπαιδευτική πολιτική συχνά εισάγει
νέους στόχους: πρόληψη της βίας,
καλλιέργεια ψυχικής ανθεκτικότητας,
δημιουργική απασχόληση, ψηφιακός
γραμματισμός, δεξιότητες, κλιματική
ευαισθητοποίηση.
Όλοι αυτοί οι στόχοι
είναι σημαντικοί.
Αλλά όταν προστίθενται
χωρίς ενίσχυση προσωπικού, χωρίς
επιμόρφωση, χωρίς μείωση ωραρίου ή
μαθητών ανά τάξη, μετατρέπονται σε μια
ακόμη μορφή πίεσης.
Όπως είπε ο εκπαιδευτικός Χρίστος Σόφης: «Κάθε φορά που προστίθεται μια νέα ‘δράση’, ξέρω ότι θα αφαιρεθεί από την ηρεμία της τάξης μου.»
3. Επιστροφή στην τάξη: ο εκπαιδευτικός στο κέντρο μιας πίεσης για την οποία δεν ευθύνεται
Η βία και η ένταση που συχνά βιώνει ο εκπαιδευτικός δεν είναι αποτέλεσμα «ανεπάρκειας», αλλά συνέπεια τριών παραγόντων:
μιας κοινωνίας σε πίεση,
ενός σχολείου χωρίς δομές,
μιας πολιτικής που μετατρέπει τον εκπαιδευτικό σε αποδιοπομπαίο τράγο.
Κι
όμως — παρά τις αντιξοότητες, οι
περισσότεροι συνεχίζουν να στηρίζουν
τα παιδιά με αξιοθαύμαστη αντοχή και
φροντίδα.
Είναι ίσως από τα ελάχιστα
επαγγέλματα όπου, ενώ η ευθύνη μεγαλώνει
και το πλαίσιο στενεύει, η διάθεση για
προσφορά παραμένει.
Και αυτή η διάθεση είναι που κρατά ακόμη ζωντανό το δημόσιο σχολείο.
Για να αλλάξει το κλίμα, πρέπει πρώτα να αλλάξει η οπτική
Η κοινωνία και η πολιτεία χρειάζεται να δουν καθαρά τι πραγματικά συμβαίνει στις σχολικές τάξεις:
Ότι οι εκπαιδευτικοί δεν είναι υπεύθυνοι για την κοινωνική βία· απλώς την αντικρίζουν πρώτοι.
Ότι δεν δημιουργούν το πρόβλημα· καλούνται απλώς να το διαχειριστούν.
Ότι δεν μπορούν να υποκαταστήσουν όλες τις ειδικότητες του κόσμου.
Ότι η παιδαγωγική ουσία δεν μπορεί να αναπνέει σε περιβάλλον υπερβολικών απαιτήσεων και ελάχιστης στήριξης.
Η αλλαγή δεν θα έρθει με νέες εντολές από τα πάνω, αλλά με ενίσχυση, σεβασμό, πραγματική συνεργασία και πολιτικές που αναγνωρίζουν τη ρίζα του προβλήματος έξω από την τάξη — όχι στον άνθρωπο που στέκεται μπροστά της.
Κι
αν κάτι παραμένει σταθερό, είναι το φως
που κρατούν οι εκπαιδευτικοί μέσα
τους.
Ένα φως που, παρά την πίεση,
εξακολουθεί να φωτίζει το πιο σημαντικό
δωμάτιο μιας κοινωνίας: την σχολική
αίθουσα.
Συγκεκριμένα, αναφέρουν πώς με το υψηλό κόστος ζωής στα νησιά και μισθούς που δεν επαρκούν ούτε για τις βασικές ανάγκες, πολλοί εκπαιδευτικοί δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης. Ζητούν άμεση τροποποίηση της σχετικής νομοθεσίας και τη στήριξη των ομοσπονδιών για την καθολική ένταξη όλων των μόνιμων εκπαιδευτικών στο μέτρο.
Ολόκληρη η ανακοίνωση:
Να θεσμοθετηθεί άμεσα η δυνατότητα επιδότησης στέγασης και σίτισης από τους Δήμους και για όλους τους μόνιμους εκπαιδευτικούς
Παρά τα επανειλημμένα αιτήματα, ψηφίσματα, ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες, από τους εκπαιδευτικούς συλλόγους των Κυκλάδων, όπως και άλλων περιοχών, σχετικά με την απολύτως άδικη και ακατανόητη εξαίρεση όλων των μόνιμων συναδέλφων από τη δυνατότητα πρόσβασης στην επιδότηση στέγασης και σίτισης από τους Δήμους, με βάση το άρθρο 32 του ν. 4483/2017 και τις αλλαγές που επήλθαν με το άρθρο 88 του νόμου 5003 του 2022, η συγκεκριμένη άδικη ρύθμιση συνεχίζει να υφίσταται χωρίς να έχει γίνει ακόμα καμία τροποποίηση από το αρμόδιο Υπουργείο Εσωτερικών.
Και όλα αυτά μάλιστα τη στιγμή που ο μισθός του νεοδιόριστου εκπαιδευτικού ξεκινάει από τα 780 ευρώ καθαρά, τη στιγμή που χιλιάδες εκπαιδευτικοί αναγκάζονται να ξενιτεύονται και να αναζητούν κατοικία και αξιοπρεπή διαβίωση στα πανάκριβα τουριστικά και υπερτουριστικά νησιά των Κυκλάδων, τη στιγμή που η ακρίβεια «καλπάζει» στις μετακινήσεις, στη θέρμανση, σε όλα τα αγαθά και αυτονόητα πλέον μόνιμοι και αναπληρωτές εκπαιδευτικοί αγωνίζονται όχι απλά για την αξιοπρεπή διαβίωσή τους αλλά για την επιβίωσή τους…
Την ανακοίνωση συνυπογράφουν οι Σύλλογοι Εκπαιδευτικών:
25η Νοεμβρίου 2025 – Απαιτούμε έναν κόσμο ασφαλή και χωρίς βία. Καμία ανοχή στην έμφυλη βία.
Η 25η Νοεμβρίου έχει καθιερωθεί από τον ΟΗΕ ως Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, αναγνωρίζοντας ότι η έμφυλη βία αποτελεί παραβίαση ανθρωπίνων δικαιωμάτων, και τιμώντας τις αδελφές Μιραμπάλ, που δολοφονήθηκαν το 1960 από το καθεστώς του Τρουχίγιο. Η ιστορία τους είναι σύμβολο γυναικείας δύναμης και αντίστασης και υπενθύμιση ότι ο αγώνας ενάντια στη βία και την καταπίεση δεν σταματά.
Παρά τις κατακτήσεις των τελευταίων δεκαετιών, η πραγματικότητα παραμένει σκληρή για εκατομμύρια γυναίκες παγκοσμίως:
- σχεδόν 1 στις 3 γυναίκες έχει υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία,
- 1 στις 3 έχει βιώσει σεξουαλική παρενόχληση στον χώρο εργασίας,
- 1 στις 5 έχει πέσει θύμα παρενοχλητικής παρακολούθησης (stalking).
Η βία κατά των γυναικών είναι βαθιά ριζωμένη στις ιστορικά άνισες σχέσεις εξουσίας και στις συνεχείς διακρίσεις σε βάρος τους. Δεν γνωρίζει κοινωνικά, οικονομικά ή εθνικά σύνορα και είναι από τις πιο συστηματικές και διαδεδομένες παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που δυστυχώς παραμένει ευρέως ατιμώρητη.
Σε όποια μορφή κι αν εκδηλώνεται, σωματική, ψυχολογική, σεξουαλική ή οικονομική, η βία έχει άμεσες και μακροπρόθεσμες συνέπειες για τον ψυχισμό και τη σωματική ακεραιότητα των γυναικών. Στην πιο ακραία μορφή της, τη γυναικοκτονία, κάθε 10 λεπτά μια γυναίκα χάνει τη ζωή της από τον σύντροφο ή μέλος της οικογένειάς της.
Στην Ελλάδα, χιλιάδες γυναίκες ζητούν βοήθεια κάθε χρόνο από τη γραμμή SOS 15900, τα συμβουλευτικά κέντρα και τους ξενώνες φιλοξενίας. Κι όμως, αυτές οι δομές παραμένουν “δοκιμαστικές”, με προσωπικό σε καθεστώς ανασφάλειας για σχεδόν 15 χρόνια.
Η έμφυλη βία δεν είναι οικογενειακή ή ιδιωτική υπόθεση. Είναι ταξική και τοξική, δηλητηριάζει τη δημοκρατία και τις ζωές όλων μας! Χωρίς ουσιαστικές πολιτικές, κοινωνικές και οικονομικές παρεμβάσεις, η κατάσταση δεν θα αλλάξει. Απαιτούμε την οργανωμένη δράση της πολιτείας για την πρόληψη και αντιμετώπιση της έμφυλης βίας, για ισχυρό κοινωνικό κράτος που να παρέχει μόνιμες και επαρκείς δομές στήριξης.
Την 25η Νοέμβρη, όπως και κάθε μέρα του χρόνου, αγωνιζόμαστε για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών.
Τα σωματεία καλούμαστε να αναγνωρίσουμε την ωμή πραγματικότητα και να κάνουμε δική μας υπόθεση την αντιμετώπιση των σεξιστικών διακρίσεων και της έμφυλης βίας στον χώρο δουλειάς.
Καλούμε τον καθένα και την κάθε μια να μην κλείνει τα μάτια στη βία κατά των γυναικών.
Οργανωνόμαστε, διαδηλώνουμε και διεκδικούμε ένα κόσμο ασφαλή χωρίς βία.
Στις 25 Νοέμβρη, η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τις ομοσπονδίες και τα σωματεία-μέλη της, να πάρουν μέρος στις κινητοποιήσεις που θα γίνουν με αφορμή τη μέρα. Στην Αθήνα η Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τις ομοσπονδίες και τα σωματεία-μέλη της σε συγκέντρωση στην πλ. Κλαυθμώνος, στις 17:00 και πορεία στο Σύνταγμα.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
«Διώξεις, τρομοκρατία, το νέο πειθαρχικό έκτρωμα για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης και να φιμώσουν τα σωματεία. Η απάντηση του κινήματος» που διοργάνωσαν την Κυριακή 19/10 στον Πύργο της Παιδαγωγικής Σχολής του ΑΠΘ τα εκπαιδευτικά σωματεία της Θεσσαλονίκης: Γ΄ ΕΛΜΕ, Ε΄ ΕΛΜΕ, Β’ ΣΕΠΕ, Ζ΄ ΣΕΠΕ, Η΄ ΣΕΠΕ, ΣΕΠΕ Λαγκαδά
Στην εκδήλωση μίλησαν οι
Έφη Λάζου, πρόεδρο του ΣΕΠΕ Ζακύνθου, διώκεται για την πραγματοποίηση παιδικής θεατρικής παράστασης «Η Άννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης».
Σοφία Στεφανίδου, γραμματέας της Ε ΕΛΜΕ-Θ, διώκεται γιατί στο σχολείο της δεν πραγματοποιήθηκαν οι εξετάσεις PISA.
Kώστας Τουλγαρίδης, πρόεδρος του ΣΕΠΕ Ανατολικής Αττικής «Κ. Σωτηρίου», διώκεται με αβάσιμες κατηγορίες οι οποίες ενώ κατέπεσαν, συνεχίζουν τη δίωξή του για να τον κρατούν σε ομηρία.
Περικλής Παυλίδης πανεπιστημιακός, πρώην πρόεδρος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης ΑΠΘ
Την εκδήλωση συντόνισε ο πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Χρήστος Ζαγανίδης
Δείτε τα βίντεο από την εκδήλωση:
Η Ομοσπονδία καταγγέλλει ότι «δεν αποτελούν απάντηση τα ευχολόγια της Κυβέρνησης και πολλών Δήμων», ενώ επισημαίνει πως ακόμη και το υπάρχον θεσμικό πλαίσιο για ανακούφιση των εκπαιδευτικών «δεν εφαρμόζεται». Στο επίκεντρο της πίεσης που ασκεί η ΔΟΕ βρίσκεται η άμεση ανάγκη για πραγματικές λύσεις, καθώς —όπως τονίζεται— «κάθε χρόνο το ζήτημα της στέγασης, σε συνδυασμό με το τεράστιο κύμα ακρίβειας και τους πενιχρούς μισθούς γίνεται ακόμα οξύτερο».
Η ανακοίνωση της ΔΟΕ
Για τις πρωτοβουλίες-δράσεις του Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. για το στεγαστικό πρόβλημα των εκπαιδευτικών
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. από την έναρξη και αυτής της σχολικής χρονιάς, στο πλαίσιο των αποφάσεων και των διεκδικήσεών του, αλλά και στην προσπάθεια να αναδείξει όλα τα σημαντικά και διαχρονικά προβλήματα που αντιμετωπίζει ο εκπαιδευτικός κόσμος ανέλαβε, σε συνέχεια των ενεργειών-δράσεων που εδώ και χρόνια πραγματοποιεί, σημαντικές πρωτοβουλίες για το πολύ οξυμένο πρόβλημα της στέγασης των εκπαιδευτικών στις νησιωτικές και όχι μόνο, περιοχές.
Και τη φετινή χρονιά είδαμε εικόνες ντροπής με εκπαιδευτικούς να κοιμούνται στα αυτοκίνητα, σε σκηνές, να πληρώνουν υπέρογκα ποσά σε ξενοδοχεία, μέχρι να βρούν ένα δωμάτιο το οποίο θα πληρώσουν αδρά και το οποίο θα αναγκαστούν να εγκαταλείψουν την περίοδο που ξεκινά η καλοκαιρινή τουριστική περίοδος. Μέχρι και κάμπινγκ «διαφήμιζαν» τη δυνατότητα να «φιλοξενήσουν» συναδέλφους νεοδιόριστους και αναπληρωτές.
Δεν αποτελούν απάντηση στα οξυμένα αυτά προβλήματα τα ευχολόγια της Κυβέρνησης και πολλών Δήμων για λύσεις που ίσως δοθούν κάπου, κάποτε, τη στιγμή που δεν εφαρμόζεται ακόμα και το νομοθετικό πλαίσιο που ήδη υπάρχει για να ανακουφίσει την κατάσταση ( π.χ. άρθρο 32 του ν.4483/2017 και απόφαση της Κ.Ε.Δ.Ε. της 15ης Μαΐου 2024).
Για αυτούς τους λόγους το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. πραγματοποίησε στις 9/9/2025 συνάντηση με τον υπουργό Εσωτερικών Θ. Λιβάνιο όπου έθεσε, μεταξύ πολλών θεμάτων, με αναλυτικό τρόπο το ζήτημα της στέγασης και τη διαβίωσης των εκπαιδευτικών. Ταυτόχρονα πραγματοποίησε επισκέψεις κλιμακίων της ΔΟΕ σε Κέρκυρα, Χίο (8-9/10) Κεφαλονιά (18-19/9), και Σάμο (17-18/9) σε συνεργασία με τους τοπικούς Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε και προχώρησε από κοινού σε δράσεις διεκδίκησης, συναντήσεις με την Τοπική Διοίκηση (Περιφέρειες, Δήμους), συνεντεύξεις τύπου κλπ.
Σε όλη αυτή τη δραστηριότητα επιμείναμε να πάρουμε απαντήσεις και δεσμεύσεις για την επίλυση των οξυμένων προβλημάτων των συναδέλφων (από την ηγεσία του ΥΠ.ΕΣ., μέχρι τους Δήμους και τις Περιφέρειες). Τονίσαμε πως κάθε χρόνο το ζήτημα της στέγασης, σε συνδυασμό με το τεράστιο κύμα ακρίβειας και τους πενιχρούς μισθούς γίνεται ακόμα οξύτερο. Έτσι εξηγούνται και οι εκατοντάδες παραιτήσεις εκπαιδευτικών που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια.
Ξεκαθαρίσαμε πως όλες οι αποφάσεις αλλά και οι καθυστερήσεις είναι θέμα πολιτικών προτεραιοτήτων, αφού την ίδια στιγμή που ανακοινώνονται από την Κυβέρνηση υπερπλεονάσματα δις ευρώ, που δίνονται «δωράκια» σε διάφορους «μεγαλοσχήμονες» και πολεμικές δαπάνες, που ξοδεύονται αφειδώς χρήματα σε διάφορες «δράσεις» και «προγράμματα» (με το τελευταίο παράδειγμα του πλεξίματος και της κεραμικής να ξεπερνά και τα όρια της φάρσας), οι εκπαιδευτικοί βλέπουμε την Κυβέρνηση να «πετά το μπαλάκι» των ευθυνών στους Δήμους και οι Δήμοι στην Κυβέρνηση, ακούμε συνεχώς πως για στοιχειώδεις ανάγκες δεν δίνονται παρά ελάχιστα χρήματα. Μάλιστα αντιμετωπίζουμε «κόφτες» και εξοικονόμηση σε οτιδήποτε αφορά τις ανάγκες μας. Βιώνουμε δηλαδή μια αντιμετώπιση από το κράτος που δεν ταιριάζει προς τους δασκάλους των παιδιών του ελληνικού λαού.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Μέσα από αυτή τη δραστηριότητα και την πίεση που ασκήσαμε και ασκούμε από κοινού η Ομοσπονδία και οι τοπικοί Σ.Ε.Π.Ε., προσπαθήσαμε να αναδείξουμε και να επικοινωνήσουμε και αυτό το τεράστιο θέμα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις αποσπάσαμε δεσμεύσεις από Δήμους και Περιφέρειες (Β. Αιγαίο, Άρτα, Ιόνια κ.α.) για εφαρμογή μέτρων ανακούφισης προς τους νεοδιόριστους και αναπληρωτές καθώς και για αξιοποίηση εγκαταλειμμένων κτηριακών δομών (πρώην ξενοδοχεία, νοσοκομεία κλπ.) με μετατροπή τους σε κατοικίες για εκπαιδευτικούς και δημοσίους υπαλλήλους γενικότερα. Σημαντική είναι η απόφαση της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Βορείου Αιγαίου για την στήριξη των δίκαιων αιτημάτων της Δ.Ο.Ε.
Γνωρίζουμε πως το πρόβλημα της στέγασης έχει οξυνθεί σχεδόν σε όλη τη χώρα (και όχι μόνο τις τουριστικές περιοχές), αφορά όλους τους εργαζόμενους και δεν μπορεί να λυθεί με επιδόματα και ευχολόγια. Η δημιουργία κτηριακών υποδομών και η διεκδίκηση κονδυλίων για μια πολιτική στήριξης της λαϊκής κατοικίας και πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς ώστε να μπορούμε να ζήσουμε αξιοπρεπώς από το μισθό μας αποτελούν βασικές προϋποθέσεις ώστε να λυθεί το πρόβλημα της στέγασης το οποίο υπονομεύει τη λειτουργία των σχολείων και των δημοσίων υπηρεσιών ιδιαίτερα στη νησιωτική χώρα.
Το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. καλεί όλους τους/τις συναδέλφους να δυναμώσουμε μέσα από τους Συλλόγους Εκπαιδευτικών Π.Ε. και την Ομοσπονδία, τις δράσεις μας για τη διεκδίκηση στέγης και της επίλυσης των οξυμένων προβλημάτων διαβίωσης των εκπαιδευτικών. Γνωρίζουμε καλά ότι αυτή η προσπάθεια απαιτεί συνεχή, συλλογικό και οργανωμένο αγώνα για να μπορούμε οι εκπαιδευτικοί να ζούμε και να δουλεύουμε με αξιοπρέπεια. Συσπειρωμένοι και ενωμένοι μπορούμε να τα καταφέρουμε!
Δυναμώνουμε τον αγώνα μας για αυξήσεις στους μισθούς, για επαναφορά 13ου και 14ου μισθού και υπογραφή Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Στο πλαίσιο της κλιμάκωσης του αγώνα μας για όλα τα παραπάνω το Δ.Σ. της Δ.Ο.Ε. σε συνεργασία με τους τοπικούς Συλλόγους καθώς και τις άλλες εκπαιδευτικές Ομοσπονδίες θα προχωρήσει σε νέες δράσεις, συσκέψεις, συναντήσεις και περιοδείες με σκοπό την διοργάνωση νέας πανεκπαιδευτικής κινητοποίησης το επόμενο διάστημα.
