ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ: ΚΑΛΕΣΜΑ ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗΣ

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

“Ζούμε την κανονικότητα έκτακτων γεγονότων..."

Σαρώνουμε σα χώρα τις πρωτιές στη φτώχεια, την ανεργία και τη λιτότητα, αλλά είμαστε εθνικά υπερήφανοι ως η δεύτερη χώρα στην αύξηση των δισεκατομμυριούχων (έρευνα UPS). Χαρές και ανακούφιση γιατί πέρασαν τα stress test οι ελληνικές τράπεζες εκτός από … δύο, αφού πληρώσαμε οκτώ φορές την αξία τους, για την ανακεφαλαιοποίηση τους, ενώ ο κυρ Μήτσος στενάζει για να βγάλει τον ΕΝΦΙΑ. Κάποτε το να φύγουν τα μνημόνια, σήμαινε ότι αποκαθίσταται η ζωή μας στο επίπεδο τουλάχιστον του 2009. Τώρα ερμηνεύεται από την κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου, ότι θα μείνουν οι 55 εφαρμοστικοί νόμοι, τα περί τα 22.000 άρθρα, συν το Δημοσιονομικό Σύμφωνο της ΕΕ, τα πρόστιμα και την εποπτεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε κάθε ευρώ του προϋπολογισμού, που πάει κι έρχεται εναλλάξ με την Τρόικα στις Βρυξέλλες. Το όραμα για την ανάπτυξη ωστόσο πλησιάζει στη γειτονιά μας: μόνιμη ανεργία, δουλειά με όρους «η χαρά του εργοδότη» μέσω ΕΣΠΑ – ΕΕ, υγεία, παιδεία, ασφάλιση για όποιον έχει να πληρώνει, ξεπούλημα δημόσιας γης -περιουσίας… και οι πολεμικές μηχανές της «ευρωνατοϊκής ειρήνης» να φουντώνουν στην Ουκρανία, το Κομπάνι, τη Γάζα…

Κι εμείς, επιπλέον ζούμε στον αστερισμό του «νέου  Λυκείου», κοπής 1950 –«τι να τα κάνουν όλα τα παιδιά τα γράμματα;».  Με επιχειρησιακό μάνατζμεντ του στυλ –λίγοι πόροι, χαμηλό κόστος, υψηλή εμπορευσιμότητα των προϊόντων μαθητών, λίγα τμήματα – πολλοί μαθητές - υψηλές επιδόσεις- με πολύ καινοτομία, δράσεις και «καλές πρακτικές» διαφήμισης των σχολείων, με το my school - πανοπτικό μάτι του υπουργείου και του κράτους. Τρέχουμε από σχολείο σε σχολείο, συμπληρώνουμε φόρμες, κλικάρουμε ρουμπρίκες, τρέχουμε την ύλη, διδάσκουμε τα θέματα, τρέμουμε μη τυχόν και κάποιος μαθητής έχει πολλές απορίες και δε φτάσει η ώρα. Αλλά καλούμαστε να αυξήσουμε και τη δική μας εμπορευσιμότητα, να πάρουμε περισσότερα πιστοποιητικά επιμόρφωσης από το διπλανό μας, να δείξουμε ότι οι «άλλοι» είναι ανεπαρκείς, να αξιολογηθούμε πιο ψηλά, να (υπ)ακούσουμε στις συμβουλές των ιθυνόντων, όσο κι αν οι συνάδελφοί μας «διαθέσιμοι», μας δείχνουν το «μέλλον». Ο υπουργός παιδείας, συνεντευξιάζεται ανακοινώνοντας τη μια μέρα νούμερα που διαψεύδει την επόμενη. Τι κι αν μπαίνουμε Δεκέμβρη και τα ακάλυπτα κενά στα σχολεία έγιναν καθεστώς, η ύλη εξεταστικοποιείται, τα επιστημονικά αντικείμενα συνθλίβονται, τα εφηβικά μυαλά πολτοποιούνται μεταξύ φροντιστηρίων, εντατικοποίησης και χαμένων προσδοκιών; Όλο το παιχνίδι είναι οι απαιτήσεις της αγοράς. Εξάλλου, η μόρφωση, η κριτική σκέψη, η αναζήτηση και η ελευθερία, δεν παράγουν υψηλό ποσοστό κέρδους.

Την ίδια ώρα, βγάζουν παράνομες ή επιστρατεύουν όλες τις μορφές αγώνα, αν και «θεωρούν ότι ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται». Βρίζουν το συνδικαλισμό ως συντεχνίες, όταν δεν μοιάζει στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ (κι όμως υπάρχει ακόμη). Διατυμπανίζουν σ’ όλους τους τόνους ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πέθανε, αλλά καλού – κακού ετοιμάζουν και (αντι)συνδικαλιστικό νόμο και ενεργούν πειθαρχικά, μήπως αναστηθεί από κάτι «άμυαλους» που δεν ασπάστηκαν το προφίλ του κοινωνικού εταίρου.  Τα ΜΜΕ ανακαλύπτουν το «τσαγανό» του κ. Φορτσάκη, πρύτανη του ΕΚΠΑ, γιατί δίνει 3,4 εκατ. ευρώ σε εταιρεία σεκιούριτι (ενώ απέλυσε τους φύλακες) για να κάνει face control σε φοιτητές κι εργαζόμενους και να τους κλειδώνει ενίοτε μέσα, όταν τα ΜΑΤ καλούνται να «περιφρουρήσουν» τον εξωτερικό χώρο εν όψει φοιτητικών κινητοποιήσεων. Να μην το σκεφτεί το 1974, η χουντική ηγεσία… θα είχε γλυτώσει από τα «Πολυτεχνεία»…

Με λίγα λόγια, συνάδελφοι μου. Κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, μεγαλοεργοδότες, τράπεζες, ΜΜΕ και λοιποί συγγενείς σου λένε: Σκύψε, δούλευε –όταν σου δίνουν-, ζήσε με φιλανθρωπίες, βλέπε τηλεόραση και σώπα. Θεώρησε τις διαθεσιμότητες τις απολύσεις τις αξιολογήσεις τους, ως μέρος της φυσιολογικής ζωής σου. Άλλωστε δικαίωμα στη ζωή πρέπει να έχουν μόνο οι «καλύτεροι» και οι «υγιείς». Οι υπόλοιποι είναι βάρος κοστοβόρο για το δημόσιο. Ας επιβιώσουν όπως μπορούν …… Γίνε επιτέλους, το σωστό υπόδειγμα για τη μαθητιώσα νεολαία. Κι επειδή «μπορεί και να απειθαρχήσεις, ας πάρουμε και τα μέτρα μας». Γι΄ αυτό και στήνονται μαθητοδικεία όταν οι μαθητές διεκδικούν το αυτονόητο: καθηγητές στα σχολεία και ένα πιο ανθρώπινο σχολείο που δεν θα είναι εξεταστικό κάτεργο.

 Γιατί όλα αυτά; Τι φοβούνται; Μέσα σε ένα αναστατωμένο οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, όπου η κρίση σοβεί, ακόμη κι όταν οι δείκτες μεγεθύνονται παροδικά, η πολιτική αστάθεια τους γίνεται μόνιμη. Το σκηνικό γίνεται εύθραυστο και οι ρωγμές αμφισβήτησης εμφανίζονται, όλο και συχνότερα. Φοβούνται το συλλογικό μας μπόι σε τέτοιες ρωγμές. Όταν η ανυπακοή γίνεται αλληλεγγύη και μαζικός, αποφασιστικός αγώνας και βγαίνει στις πλατείες και τους δρόμους. Αλλά και τη συλλογική μας συνείδηση και ταυτότητα για έναν κόσμο με πρώτο κριτήριο τις ανάγκες των ανθρώπων, την ελευθερία και το δημόσιο,  κοινωνικό όφελος. Γι αυτό χρειάζονται τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ, τη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, να δρα ώστε η οργή να εξατμίζεται σε 24ωρες λιτανείες και οι κλάδοι να μη συναντιούνται, εν μέσω βέβαια αγωνιστικών κορόνων και αναγκαστικής υποχώρησης. Ώστε ο ανταγωνισμός και το κέρδος, με την εξαγορά και την υποταγή να καθοδηγούν την ανθρώπινη δράση. Αλλά και η αδυναμία της ανοχής και του «τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει».

Τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι επιτροπές, η μαζικοποίηση, η οργάνωση και ανασυγκρότηση των εργατικών συλλογικοτήτων και των διαδικασιών τους, είναι το δικό μας όπλο. Για να μπορέσουμε όμως να το χρησιμοποιήσουμε αποτελεσματικά επιβάλλεται να συμμετέχουν ενεργά στο ΔΣ της  ΕΛΜΕ όλα του τα μέλη. Δυστυχώς, φέτος κάτι τέτοιο δεν συνέβη λόγω της συχνής και αδικαιολόγητης απουσίας δύο μελών δύο παρατάξεων. Αυτό δεν πρέπει να επαναληφθεί. Αν θέλουμε στα σοβαρά, ν’ αποκτήσουμε την αφήγηση των δικών μας αναγκών, της εργασίας, της εκπαίδευσης, της ελευθερίας και των αναγκών της κοινωνίας και των παιδιών της. Αν θέλουμε να τα βάλουμε στα σοβαρά με αυτούς που μας τις στερούν και να ξανακτίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας. Καθόλου δεν προσφέρουν σ’ αυτό, οι κυρίαρχες λογικές του «όλα θα λυθούν» άκοπα και κυρίως «στην κάλπη». Και μάλιστα με μια νέα ανάθεση για να διαχειριστεί καλύτερα τα πράγματα κάποιος άλλος με διαπραγματευτική δεινότητα, εντός του ίδιου πλαισίου. Ή η  λογική της αναχώρησης από τις απαιτήσεις του σήμερα, ωσότου ωριμάσουν οι συνθήκες πιο γενικευμένων ξεσηκωμών για τη λαϊκή εξουσία. Στον παρόντα χρόνο θα κριθεί η ζωή μας και το αν θα έχει μέλλον. Με το φως της εμπειρίας του ιστορικού παρελθόντος και των αιτιών της σημερινής μας κατάστασης. Εμείς θα επιβάλλουμε δρόμους ή θα δεχθούμε ήττες, επελαυνόντων φασισμών και οφείλουμε να προετοιμαστούμε για το πρώτο.

Οι Παρεμβάσεις Βοιωτίας –αυτόνομες από τα κυβερνητικά συμφέροντα, το συνδικαλισμό της αναρρίχησης, τους κρατικούς μηχανισμούς και τις πληρωμές του ΕΣΠΑ, αλλά όχι από τις ανάγκες και τα δικαιώματα εκπαιδευτικών, μαθητών και την πολιτικής τους -  αυτή την προτεραιότητα ιεραρχούν. Με αυτό το μέτρο κρίνουν τις ανεπάρκειες στη δράση τους. Σ’ αυτό το στόχο επιδιώκουν να συσπειρώσουν και να ενώσουν μεγαλύτερο δυναμικό ανθρώπων στην κοίτη της κοινής δράσης. Από αυτή τη σκοπιά προτείνουν, συζητούν, αντιπαρατίθενται με  άλλες απόψεις.

Συμμετέχετε στις Γενικές Συνελεύσεις και τις διαδικασίες της ΕΛΜΕ. Δώστε ζωή στο σωματείο και φωνή στην οργή μας. Είμαστε τόσο μικροί όσο οι φόβοι μας και τόσο μεγάλοι όσο οι εχθροί που επιλέγουμε να συγκρουστούμε.

Για να ανασάνουν τα όνειρα μας. Για να κάνουμε ζωή τη σημερινή επιβίωση.

Πλαισιώστε, στηρίξτε το ψηφοδέλτιο των Παρεμβάσεων Βοιωτίας.

Συνάδελφοι, σας καλούμε να συμμετέχετε μαζικά στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ την Τρίτη 2 Δεκέμβρη στις 9.30 π.μ. στο Συνεδριακό Κέντρο της Κρύας στη Λιβαδειά.