Δευτέρα 20 Αυγούστου 2018

ΕΝΑΣ ΜΗΝΑΣ ΧΩΡΙΣ ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΑΝΟ ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ. ΔΕΚΑ ΜΟΝΑΔΙΚΑ ΚΑΙ ΑΞΕΧΑΣΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ!



Σε ηλικία 80 ετών στις 22 Ιουλίου έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας ποιητής, στιχουργός και πεζογράφος Μάνος Ελευθερίου.

Είχε πρόσφατα αντιμετωπίσει ένα πρόβλημα υγείας, το ξεπέρασε αλλά απεβίωσε από ανακοπή καρδιάς.
Ο Μάνος Ελευθερίου έχει γράψει ποιητικές συλλογές, διηγήματα, μία νουβέλα, δύο μυθιστορήματα και περισσότερα από 400 τραγούδια.
Παράλληλα έχει εργαστεί ως αρθρογράφος, επιμελητής εκδόσεων, εικονογράφος και ραδιοφωνικός παραγωγός.
Κατά καιρούς είχε συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες. Τον Σταύρο Κουγιουμτζή, τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο και πολλούς άλλους.

Ο Μάνος Ελευθερίου στη ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ερμούπολη της Σύρου. Ο πατέρας του ήταν ναυτικός. Σε ηλικία 14 ετών έρχεται με την οικογένειά του από την Σύρο στην Αθήνα και τα πρώτα επτά χρόνια κατοικούν στο Χαλάνδρι. Το 1960 μετακομίζουν οικογενειακώς στο Νέο Ψυχικό. Το 1955 γνωρίζεται με τον Άγγελο Τερζάκη ο οποίος τον ωθεί να παρακολουθήσει μαθήματα στη δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου ως ακροατής. Το 1956 γράφεται στο τμήμα θεάτρου της Σχολής Σταυράκου με καθηγητές τον Χρήστο Βαχλιώτη, Γιώργο Θεοδοσιάδη και Γρηγόρη Γρηγορίου. Το 1960 στα Ιωάννινα όπου βρέθηκε για να εκτελέσει την στρατιωτική του θητεία αρχίζει να γράφει θεατρικά έργα και ποιήματα. Το 1962 σε ηλικία μόλις 24 ετών δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Συνοικισμός, με δικά του χρήματα αλλά δεν είχε την αναμενόμενη επιτυχία. Την ίδια εποχή στα Ιωάννινα γράφει τους πρώτους στίχους, ανάμεσα στους οποίους ήταν και «Το τρένο φεύγει στις 8:00» που αργότερα μελοποίησε ο Μίκης Θεοδωράκης. Τον Οκτώβριο του 1963 ξεκινά να εργάζεται στο «Reader’s Digest» όπου και παρέμεινε για τα επόμενα δεκαέξι χρόνια. Στο μεταξύ κυκλοφορούν τα δύο πρώτα του βιβλία με διηγήματα, Το διευθυντήριο (1964) και Η σφαγή (1965) για τα οποία γράφτηκαν εξαιρετικές κριτικές.Το 1964 παρουσιάζεται στην ελληνική δισκογραφία. Συνεργάζεται με το συνθέτη Χρήστο Λεοντή καθώς και τον Μίκη Θεοδωράκη (1967) με τον οποίο η συνεργασία διακόπηκε λόγω της Δικτατορίας. Τα συγκεκριμένα τραγούδια πρωτοκυκλοφόρησαν το 1970 στο Παρίσι. Συνεργάστηκε με τον Δήμο Μούτση (Άγιος Φεβρουάριος, 1971) και με τον Γιάννη Μαρκόπουλο στον δίσκο Θητεία του οποίου η ηχογράφηση άρχισε το Νοέμβριο του 1973, διακόπηκε από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και τελικά κυκλοφόρησε το 1974 με την Μεταπολίτευση. Κατά καιρούς έχει συνεργαστεί σχεδόν με όλους τους Έλληνες συνθέτες, όπως με τον συνθέτη Σταύρο Κουγιουμτζή και τον τραγουδιστή Γιώργο Νταλάρα καθώς και με το Θανάση Γκαϊφύλλια στην Ατέλειωτη Εκδρομή (1975), τον Μάνο Χατζιδάκι, τον Γιάννη Σπανό, τον Γιώργο Ζαμπέτα, τον Σταμάτη Κραουνάκη, τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τον Γιώργο Χατζηνάσιο, τον Αντώνη Βαρδή και πολλούς άλλους. Παράλληλα γράφει και εικονογραφεί παραμύθια για παιδιά και επιμελείται την έκδοση λευκωμάτων με θέμα την Σύρο: Ενθύμιον ΣύραςΘέατρο στην Ερμούποληκ.α. Την δεκαετία του ‘90 αρθρογραφεί και συγχρόνως κάνει ραδιοφωνικές εκπομπές στον Αθήνα 9,84 και στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Το 1994 εκδίδει τη πρώτη του νουβέλα με τίτλο Το άγγιγμα του χρόνου. Το 2004 δημοσιεύει το πρώτο του μυθιστόρημα Ο Καιρός των Χρυσανθέμων που τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας 2005. Το 2013 ο Μάνος Ελευθερίου, βραβεύθηκε για την συνολική προσφορά του από την Ακαδημία Αθηνών.[1]

10 τραγούδια σε στίχους του Μάνου Ελευθερίου που έχουν ήδη χαραχτεί στη συλλογική μας μνήμη.











eretikos.gr



Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗ ΝΟΜΟΘΕΣΙΑ ΓΙΑ ΤΟ 2018-19


ΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ

Γ Υ Μ Ν Α Σ Ι Ο


Γ Ε Ν Ι Κ Ο Λ Υ Κ Ε Ι Ο


 blogs.sch.gr/sapiens/2018/07/21/τρεχουσα-εκπαιδευτικη-νομοθεσια/


Δευτέρα 6 Αυγούστου 2018

ΔΗΛΩΣΗ ΑΙΡΕΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗΣ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ


Ανεξάρτητη   Αγωνιστική   Παρέμβαση

Ο νέος νόμος 4547/18, που αφορά τις δομές στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση, επιχειρεί να εισαγάγει και μακροπρόθεσμα να εμπεδώσει μια  κουλτούρα αξιολόγησης και να προωθήσει ένα καθολικό αξιολογικό μοντέλο. Αποσκοπεί να μας καταστήσει όλους αξιολογητές και όλες αξιολογήτριες για να μας μετατρέψει σε αξιολογούμενους/αξιολογούμενες σε επόμενη φάση. Στόχος του είναι, καθ’ υπαγόρευση της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ την οποία υιοθετεί ασμένως η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, το σύνολο του εκπαιδευτικού σώματος να έχει εσωτερικεύσει δια της συμμετοχής του την «αναγκαιότητα» της αξιολόγησης και να είναι πλέον ευάλωτο και εκτεθειμένο στη γενίκευση αυτού του μοντέλου. Συνεπώς είναι προφανές πως μέσα από αυτές τις διαδικασίες  επιχειρείται η συμφιλίωση των εκπαιδευτικών με την «κουλτούρα αξιολόγησης» και η αθόρυβη αλλά αποτελεσματική προώθηση της αξιολόγησης / αυτοαξιολόγησης της σχολικής μονάδας. Για παράδειγμα, οι εκπαιδευτικοί μιας σχολικής μονάδας με την κραυγαλέα εξαίρεση των αναπληρωτών και των αναπληρωτριών καλούνται να συμπληρώνουν, σε ετήσια βάση, ανώνυμα ερωτηματολόγια αξιολόγησης του διευθυντή/της διευθύντριας.
Με βάση το άρθρο 47 του νόμου που τιτλοφορείται «Προγραμματισμός και αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων» γίνεται κατανοητός κι ο επιτελικός ρόλος που έρχονται να διαδραματίσουν τόσο τα ΠΕΚΕΣ όσο και οι συντονιστές στελέχη του στο ζήτημα της αυτοαξιολόγησης των σχολείων. Συγκροτούνται οι όροι μιας διαδικασίας χρονοβόρας, αμιγώς γραφειοκρατικής, αναντίστοιχης των πραγματικών αναγκών της εκπαιδευτικής κοινότητας, που καμία σχέση δεν έχει με εσωτερικές και ανατροφοδοτικές συλλογικές παιδαγωγικές λειτουργίες. Ταυτόχρονα με τη συγκρότηση και λειτουργία των νέων «επιτελικών» οργάνων (ΠΕΚΕΣ - ΚΕΣΥ – ΚΕΑ), δημιουργούν μία απόλυτα ελεγχόμενη από το υπουργείο Παιδείας περιφερειακή εκπαιδευτική εξουσία, που καθημερινά θα εποπτεύει και θα ελέγχει τα πάντα, διαμορφώνοντας ταυτόχρονα μια δυναμική κωδικοποίησης, συγκρισιμότητας, διαφοροποίησης, κατάταξης και ανταγωνισμού των σχολικών μονάδων. Δηλαδή, μιας διαδικασίας αυτοαξιολόγησης που μπορεί να πάρει σαφέστερα χαρακτηριστικά με την έκδοση των υπουργικών αποφάσεων που θα ορίσουν τις φόρμες και τους δείκτες των σχετικών εκθέσεων.
Με λίγα λόγια οι νέες δομές είναι δομές ασφυκτικού ελέγχου, επιτήρησης, αξιολόγησης, αποκέντρωσης, γραφειοκρατίας,  περικοπών και απόδοσης της ευθύνης λειτουργίας του σχολείου στους εκπαιδευτικούς.
Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ., που θα έχουν ρόλο «μικρών υπουργείων παιδείας»,  θα συγκεντρώνουν πλήθος αρμοδιοτήτων και θα παίζουν καθοριστικό ρόλο στη χάραξη της εκπαιδευτικής πολιτικής εξειδικευμένης σε επίπεδο περιφέρειας.
Αυτός ο σχεδιασμός «απαντά στην ανάγκη για δημιουργία ενός περισσότερο αποκεντρωμένου εκπαιδευτικού συστήματος που να επιτρέπει και να επιδιώκει τη «διαφοροποίηση» με την έννοια της ανταπόκρισης στην ετερογένεια των αναγκών και των ενδιαφερόντων όλων των μαθητών» σύμφωνα με το αρχικό σχέδιο του Υπουργείου Παιδείας. Απομένει μόνο η υπουργική απόφαση του άρθρου 18 για να φανεί καθαρά ότι υλοποιείται η αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος που «επαγγέλονταν»  οι υπουργοί Παιδείας  όλων των κυβερνήσεων απ’ την δεκαετία του 1990 και αποτελεί στρατηγικό στόχο του ΟΟΣΑ της ΕΕ και του ΣΕΒ.
Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ. εφαρμόζουν τις εκπαιδευτικές πολιτικές της κυβέρνησης σε επίπεδο περιφέρειας, προωθούν τις νόρμες προγραμματισμού του εκπαιδευτικού έργου στα σχολεία και  αποτελούν τα βασικά όργανα αξιολόγησης των σχολικών μονάδων και των εκπαιδευτικών.
Με τη δημιουργία των ΚΕΣΥ, το Υπουργείο καταργεί και συγχωνεύει τα ΚΕΔΔΥ, τα Σ.Σ.Ν., τα ΚΕ.ΣΥ.Π. και τα ΓΡΑ.Σ.Ε.Π., διαλύοντας στην ουσία τη βοήθεια που προσέφεραν σε γονείς και εκπαιδευτικούς, αφού η νέα δομή θα λειτουργεί με πολύ μικρότερο ειδικευμένο εκπαιδευτικό προσωπικό υποστήριξης.   
Ιδιαίτερα η ρευστοποίηση των ΚΕΔΔΥ μέσω των ΚΕΣΥ, οδηγεί στη διάλυση των δομών για την ειδική αγωγή. Στα ΚΕΣΥ εξαφανίζεται εντελώς η λειτουργία της διάγνωσης.  Καταργείται  το εξειδικευμένο ιατρικό προσωπικό που μέχρι τώρα προβλεπόταν στις πενταμελείς επιτροπές διάγνωσης των ΚΕΔΔΥ.  Το βάρος ρίχνεται μόνο στη συμβουλευτική υποστήριξη.  Παράλληλα η ευθύνη για την ένταξη μαθητών με ειδικές ανάγκες μεταφέρεται από το κράτος στους εκπαιδευτικούς των σχολείων, μέσω επιτροπών των συλλόγων εκπαιδευτικών, που μπορεί να μην έχουν καν τη γνώση χειρισμού τέτοιων περιπτώσεων.
Ίδια λογική συγχώνευσης και εξοικονόμησης προσωπικού αποτελούν τα ΚΕΑ που συγχωνεύουν τις δομές της Περιβαλλοντολογικής εκπαίδευσης, Υγείας και Πολιτισμού.
Με την πεποίθηση πως οι αιρετοί δε συνδιοικούν, δεν αξιολογούν, αλλά ελέγχουν και προωθούν στα υπηρεσιακά συμβούλια τις διεκδικήσεις του εκπαιδευτικού κινήματος δηλώνουμε πως στη συγκεκριμένη διαδικασία επιλογής των στελεχών – συντονιστών των ΠΕΚΕΣ-ΚΕΣΥ-ΚΕΑ εμείς  παρακολουθούμε τη διαδικασία αλλά δεν βαθμολογούμε, βάζουμε παύλα, δεν αξιολογούμε.
Οι αιρετοί της Ανεξάρτητης Αγωνιστικής Παρέμβασης στο ΑΠΥΣΔΕ Στερεάς  Ελλάδας
Όλγα Κολιού
Ευθύμιος Παλέτσος