Η Γενοκτονία των Ποντίων

Ένα εκλεκτό τμήμα του Ελληνισμού ζούσε στα βόρεια της Μικράς Ασίας, στην περιοχή του Πόντου, μετά τη διάλυση της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Η άλωση της Τραπεζούντας το 1461 από τους Οθωμανές δεν τους αλλοίωσε το φρόνημα και την ελληνική τους συνείδηση, παρότι ζούσαν αποκομμένοι από τον εθνικό κορμό. Μπορεί να αποτελούσαν μειονότητα -το 40% του πληθυσμού, αλλά γρήγορα κυριάρχησαν στην οικονομική ζωή της περιοχής, ζώντας κυρίως στα αστικά κέντρα.

Η οικονομική τους ανάκαμψη συνδυάστηκε με τη δημογραφική και την πνευματική τους άνοδο. Το 1865 οι Έλληνες του Πόντου ανέρχονταν σε 265.000 ψυχές, το 1880 σε 330.000 και στις αρχές του 20ου αιώνα άγγιζαν τις 700.000. Το 1860 υπήρχαν 100 σχολεία στον Πόντο, ενώ το 1919 υπολογίζονται σε 1401, ανάμεσά τους και το περίφημο Φροντιστήριο της Τραπεζούντας. Εκτός από σχολεία διέθεταν τυπογραφεία, περιοδικά, εφημερίδες, λέσχες και θέατρα, που τόνιζαν το υψηλό τους πνευματικό επίπεδο.

Το 1908 ήταν μια χρονιά - ορόσημο για τους λαούς της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τη χρονιά αυτή εκδηλώθηκε και επικράτησε το κίνημα των Νεότουρκων, που έθεσε στον περιθώριο τον Σουλτάνο. Πολλές ήταν οι ελπίδες που επενδύθηκαν στους νεαρούς στρατιωτικούς για μεταρρυθμίσεις στο εσωτερικό της θνήσκουσας Αυτοκρατορίας.

Σύντομα, όμως, οι ελπίδες τους διαψεύστηκαν. Οι Νεότουρκοι έδειξαν το σκληρό εθνικιστικό τους πρόσωπο, εκπονώντας ένα σχέδιο διωγμού των χριστιανικών πληθυσμών και εκτουρκισμού της περιοχής, επωφελούμενοι της εμπλοκής των ευρωπαϊκών κρατών στο Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Το ελληνικό κράτος, απασχολημένο με το «Κρητικό Ζήτημα», δεν είχε τη διάθεση να ανοίξει ένα ακόμη μέτωπο με την Τουρκία.

Οι Τούρκοι με πρόσχημα την «ασφάλεια του κράτους» εκτοπίζουν ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού πληθυσμού στην αφιλόξενη μικρασιατική ενδοχώρα, μέσω των λεγόμενων «ταγμάτων εργασίας» («Αμελέ Ταμπουρού»). Στα «Τάγματα Εργασίας» αναγκάζονταν να υπηρετούν οι άνδρες που δεν κατατάσσονταν στο στρατό. Δούλευαν σε λατομεία, ορυχεία και στη διάνοιξη δρόμων, κάτω από εξοντωτικές συνθήκες. Οι περισσότεροι πέθαιναν από πείνα, κακουχίες και αρρώστιες.

Αντιδρώντας στην καταπίεση των Τούρκων, τις δολοφονίες, τις εξορίες και τις πυρπολήσεις των χωριών τους, οι Ελληνοπόντιοι, όπως και οι Αρμένιοι, ανέβηκαν αντάρτες στα βουνά για να περισώσουν ό,τι ήταν δυνατόν. Μετά τη Γενοκτονία των Αρμενίων το 1916, οι τούρκοι εθνικιστές υπό τον Μουσταφά Κεμάλ είχαν πλέον όλο το πεδίο ανοιχτό μπροστά τους για να εξολοθρεύσουν τους Ελληνοπόντιους. Ό,τι δεν κατάφερε ο Σουλτάνος σε 5 αιώνες το πέτυχε ο Κεμάλ σε 5 χρόνια!

Το 1919 οι Έλληνες μαζί με τους Αρμένιους και την πρόσκαιρη υποστήριξη της κυβέρνησης Βενιζέλου προσπάθησαν να δημιουργήσουν ένα αυτόνομο ελληνοαρμενικό κράτος. Το σχέδιο αυτό ματαιώθηκε από τους Τούρκους, οι οποίοι εκμεταλλεύθηκαν το γεγονός για να προχωρήσουν στην «τελική λύση».

Στις 19 Μαΐου 1919 ο Μουσταφά Κεμάλ αποβιβάζεται στη Σαμψούντα για να ξεκινήσει τη δεύτερη και πιο άγρια φάση της Ποντιακής Γενοκτονίας, υπό την καθοδήγηση των γερμανών και σοβιετικών συμβούλων του. Μέχρι τη Μικρασιατική Καταστροφή το 1922 οι Ελληνοπόντιοι που έχασαν τη ζωή τους ξεπέρασαν τους 200.000, ενώ κάποιοι ιστορικοί ανεβάζουν τον αριθμό τους στις 350.000.

Όσοι γλίτωσαν από το τουρκικό σπαθί κατέφυγαν ως πρόσφυγες στη Νότια Ρωσία, ενώ γύρω στις 400.000 ήλθαν στην Ελλάδα. Με τις γνώσεις και το έργο τους συνεισέφεραν τα μέγιστα στην ανόρθωση του καθημαγμένου εκείνη την εποχή ελληνικού κράτους και άλλαξαν τις πληθυσμιακές ισορροπίες στη Βόρειο Ελλάδα.

Με αρκετή, ομολογουμένως, καθυστέρηση, η Βουλή των Ελλήνων ψήφισε ομόφωνα στις 24 Φεβρουαρίου 1994 την ανακήρυξη της 19ης Μαΐου ως Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού.

ΠΗΓΗ:  https://www.sansimera.gr/articles/140

 

Πρώτα ήρθαν για τον Ασάντζ, την Μάνινγκ, τον Σνόουντεν, τη Δάφνη, τον Γιαν, την Μαρίνα....

Γιατί ναι, στις 3 Μαΐου, ήταν η ημέρα...«ελευθερίας του Τύπου»

http://www.toperiodiko.gr/%CF%80%CF%81%CF%8E%CF%84%CE%B1-%CE%AE%CF%81%CE%B8%CE%B1%CE%BD-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B1%CF%83%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B6-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%BC%CE%AC%CE%BD%CE%B9%CE%BD%CE%B3%CE%BA/#.XOEGh9SLSt9

ΕΙΝΑΙ ΤΟ 12 ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 37; (η αριθμητική του ΣΥΡΙΖΑ...)

Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση Εκπαιδευτικών ΔΕ Ιωαννίνων: 

ΕΙΝΑΙ ΤΟ 12 ΤΟ ΜΙΣΟ ΤΟΥ 37; (η αριθμητική του ΣΥΡΙΖΑ...)

 

Η Ενωτική Αριστερή Παρέμβαση καταγγέλλει το νέο ευφάνταστο τρόπο που επινόησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ για να εξοικονομήσει προσωπικό στα ΕΠΑΛ σε βάρος φυσικά των μαθητών: το μισό του 37 είναι το 12 και το άλλο μισό το 25!

Πριν λίγες ημέρες λοιπόν δόθηκε στη διαβούλευση ο κανονισμός λειτουργίας των Εργαστηριακών Κέντρων (Ε.Κ.), ο οποίος προβλέπει:

«…Ο χωρισμός των τμημάτων γίνεται από το αντίστοιχο ΕΠΑ.Λ. 

λαμβάνοντας υπόψη τους/τις παρακολουθούντες/-ούσες μαθητές/-τριες κατά την έναρξη των μαθημάτων.

 Όταν ο αριθμός των μαθητών/τριών δικαιολογεί το χωρισμό 

του  τμήματος σε δύο ή περισσότερα τμήματα πρέπει να

γίνεται ως εξής: Αν το τμήμα έχει μέχρι 37 μαθητές/τριες, τότε

γίνονται δύο τμήματα, ένα με 12 μαθητές/τριες (οπότε απαιτείται

ένας/μια καθηγητής/τρια στο εργαστήριο) και ένα με τους υπόλοιπους μαθητές/-τριες (οπότε απαιτούνται δύο καθηγητές/-τριες στο εργαστήριο). Αν οι μαθητές/τριες είναι από 38 έως 50

τότε χωρίζονται σε δύο ισάριθμα τμήματα. Με το ίδιο σκεπτικό γίνεται ο χωρισμός των τμημάτων σε κάθε περίπτωση…»

Τα τμήματα, δηλαδή, στα ΕΠΑΛ δεν θα δημιουργούνται με την παιδαγωγικά και λογικά ορθή ισοκατανομή των μαθητών, αλλά με τέτοιο τρόπο ώστε να προκύπτει τουλάχιστον ένα τμήμα με 12 μαθητές. Αυτό θα γίνεται ακόμη και αν αναγκαστικά προκύψει δεύτερο τμήμα με 25 μαθητές!!! Ο στόχος εμφανής : αν η κατανομή γινόταν στη μέση 19 και 18 μαθητές αντίστοιχα θα απαιτούνταν 2 καθηγητές για κάθε τμήμα(4 συνολικά) καθώς ο κανονισμός λειτουργίας των εργαστηρίων προβλέπει 1 καθηγητή για κάθε 12 μαθητές σε εργαστηριακά μαθήματα, ενώ με την προτεινόμενη ρύθμιση απαιτούνται 3 καθηγητές ( 1 για το τμήμα των 12 ατόμων και 2 για αυτό των 25). 

Προκειμένου λοιπόν να γλιτώσει έναν καθηγητή, το 

υπουργείο γράφει στα παλιά του τα παπούτσια τα ΕΠΑΛ 

και τους μαθητές!!!

Μάλιστα έρχεται το ίδιο το υπουργείο να διευκρινίσει πως το παραπάνω μέτρο ισχύει όταν ο αριθμός των μαθητών είναι μικρότερος ή ίσος του 37. Όταν ο αριθμός των μαθητών είναι από 38 ως 50 τότε χωρίζονται σε δυο ισάριθμα τμήματα. Βλέπετε, σε αυτή την δεύτερη περίπτωση, αν δημιουργούνταν ένα τμήμα των 12 οι εναπομείναντες μαθητές θα έπρεπε να ξαναχωρίσουν σε άλλα δύο τμήματα, μιας και ο αριθμός τους θα ξεπερνούσε τον μέγιστο αριθμό ανά τμήμα. Έτσι θα δημιουργούνταν τρία τμήματα αντί των δυο που θα προκύψουν με την ισοκατανομή. 

Κάτι τέτοιο αλήθεια δεν θα έχει επιπτώσεις στην

ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας; Η επιλογή αυτή ή

δεν θα αποβεί σε βάρος των μαθητών; Η εκπαίδευση 25

μαθητών σε εργαστηριακούς χώρους, που υπάρχουν εργαλεία και μηχανές, δεν είναι προβληματική και δεν εγκυμονεί μεγαλύτερους κινδύνους ασφαλείας; Και είναι

εξοπλισμένα τα εργαστήρια με 25 σταθμούς εργασίας ή ένας

θα μαθαίνει και οι άλλοι θα παρακολουθούν;

Είμαστε σίγουροι πως θα βρεθούν κάποιοι να πουν πάλι πως διαδίδουμε fake news, πως η πρακτική αυτή υπήρχε και παλαιότερα και κακώς δημιουργούμε θέμα και μονίμως αντιδρούμε κτλ. Για να τους προλάβουμε ενημερώνουμε πως τώρα γίνεται προσπάθεια απ’ το υπουργείο να νομοθετηθεί μια κακή πρακτική που ακολουθούνταν από Δ/νσεις Εκπ/σης και συναντούσε την αντίδραση των εκπαιδευτικών, οι οποίοι όχι λίγες φορές κατάφεραν να αποτρέψουν έναν τέτοιο διαχωρισμό. 

Τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, αντί να νομοθετήσει το αυτονόητο, 
δηλαδή την μείωση του αριθμού μαθητών ανά τμήμα και την
ισοκατανομή τους στα τμήματα, έρχεται να νομιμοποιήσει μια 
απαράδεκτη, αντιπαιδαγωγική (και επισφαλή για μαθητές 
και εκπαιδευτικούς) πρακτική.

Εξάλλου δεν θα είναι το πρώτο αντιπαιδαγωγικό μέτρο που έχει νομοθετήσει ο ΣΥΡΙΖΑ για τα ΕΠΑΛ. Έχουν προηγηθεί ο ελάχιστος αριθμός μαθητών για την δημιουργία τμημάτων, τομέων και ειδικοτήτων, οι συγχωνεύσεις τομέων και ειδικοτήτων, ο χαρακτηρισμός μαθητών ως «μη παρακολουθούντες» στο τέλος του Α΄ τετραμήνου, οι αλλαγές σε ωρολόγια προγράμματα κτλ. Και όλα αυτά έχουν στόχο την μείωση του απαραίτητου αριθμού εκπαιδευτικού προσωπικού. Φτάνει πια.

·                     Να αποσυρθεί η συγκεκριμένη διάταξη

·                     Μέγιστος αριθμός μαθητών: 20 στο τμήμα – 15 στις Ο. Π. – 10 στα εργαστήρια.

ΠΗΓΗ:  http://paremvasi-ioa.blogspot.com/2019/05/12-37.html

Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο: Σχόλιο για τη δίωξη της ιταλίδας καθηγήτριας

του Δημήτρη Μαριόλη

Τα τελευταία χρόνια, ένα επιτραπέζιο ψυχολογικό παιχνίδι που ονομάζεται «Πέφτει η νύχτα στο Παλέρμο» έχει συναρπάσει και κερδίσει με τις αναρίθμητες εκδοχές και τους κανόνες του μικρούς και μεγάλους. Με δυο λόγια, σκοπός του παιχνιδιού για τους Καλούς είναι να αναγνωρίσουν και να διώξουν απ’ το παιχνίδι τους Μαφιόζους προτού εκείνοι τους σκοτώσουν όλους και για τους Μαφιόζους να προλάβουν να σκοτώσουν τους Πολίτες πριν γίνουν αντιληπτοί.

Η νύχτα όμως που απλώνει το σκοτάδι της στο Παλέρμο της Σικελίας μοιάζει να είναι πολύ πιο επικίνδυνη για τους πολίτες της. Μία καθηγήτρια ιταλικής γλώσσας σε γυμνάσιο του Παλέρμο στη Σικελία τιμωρήθηκε από το Υπουργείο Παιδείας για πλημμελή επίβλεψη των 14χρονων μαθητών της, οι οποίοι στη διάρκεια των εορτασμών της ημέρας της Μνήμης του Ολοκαυτώματος είχαν παρουσιάσει ένα βίντεο που παραλλήλιζαν τους φυλετικούς νόμους του 1938 επί Μουσολίνι με τους νόμους για την ασφάλεια που προωθεί ο υπουργός Εσωτερικών, Ματέο Σαλβίνι. Η δίωξη της καθηγήτριας ήταν το αποτέλεσμα μιας μακράς διαδικασίας που πυροδοτήθηκε από δημοσιεύματα ακροδεξιών και δεξιών κύκλων στο διαδίκτυο και καταγγελίες ότι «εξανάγκασε 14χρονους να πουν ότι ο Σαλβίνι είναι σαν τον Χίτλερ επειδή εξολοθρεύει τους μετανάστες».

Ακολούθως, η αναπληρώτρια γ.γ. του υπουργείου Πολιτισμού και στέλεχος της Λίγκας Λουτσία Μποργκοντζόνι, κάλεσε με δήλωσή της στο Facebook το υπουργείο Παιδείας «αν αληθεύει, να διωχθεί με καταισχύνη μία τέτοια καθηγήτρια και να της απαγορευθεί η διδασκαλία δια βίου». Πρόκειται για την ίδια ακριβώς μεθοδολογία στοχοποίησης και διασυρμού που ακολουθούν οι ακροδεξιοί κύκλοι και στην Ελλάδα απέναντι σε εκπαιδευτικούς, με πιο πρόσφατα παραδείγματα τις περιπτώσεις στο κέντρο της Αθήνας και σε άλλες περιοχές το περασμένο φθινόπωρο και με αφορμή τη γιορτή του Πολυτεχνείου.

Η σχετική έρευνα του ιταλικού Υπουργείου Παιδείας κατέληξε στην πειθαρχική παύση της καθηγήτριας για δύο εβδομάδες από την εργασία της. Η 63χρονη καθηγήτρια που παραδίδει μαθήματα ελευθεροφροσύνης, πρέπει να πάρει το μάθημά της, τα 14χρονα παιδιά πρέπει επίσης να πάρουν το δικό τους μάθημα. Το σκληρό μάθημα της ανελευθερίας και του φασισμού, της λογοκρισίας, του πολιτικού και κοινωνικού διασυρμού. Όπως δήλωσε η ίδια η 63χρονη Ντελ’ Άρια: «αυτό που συνέβη το θεωρώ τη μεγαλύτερη πίκρα και το μεγαλύτερο πλήγμα στην επαγγελματική μου ζωή και φυσικά δεν μιλώ για την οικονομική πτυχή της παύσης μου, αλλά για την ηθική κι επαγγελματική βλάβη που υπέστην μετά μία ολάκερη ζωή που έχω αφιερώσει στο σχολείο και στα παιδιά». Ωστόσο, στο πλευρό της καθηγήτριας βρέθηκαν οι ίδιοι οι μαθητές της που δήλωσαν σε ανακοίνωσή τους: «Έχουμε δυσαρεστηθεί όλοι μας για ό,τι συνέβη και είμαστε αλληλέγγυοι προς την καθηγήτριά μας. Κανείς μας δεν υποχρεώθηκε να συμμετάσχει στην εργασία αυτή, οι εικόνες που χρησιμοποιήθηκαν στο πρόγραμμα παρουσίασης power point δεν επιλέχθηκαν από την καθηγήτρια, η οποία μόνον μας βοήθησε στην ορθογραφία και τη λογική σύνταξη του κειμένου».

Η δίωξη της καθηγήτριας έχει διχάσει την ιταλική κοινωνία και έχει μετατραπεί σε σημείο αντιπαράθεσης ακόμα και στο κοινοβούλιο, καθώς το δικαίωμα των μαθητών να ασκούν κριτική στο Σαλβίνι και να διαπιστώνουν τις πολιτικές και ιστορικές αναλογίες της σημερινής συγκυρίας με εκείνη του μεσοπολέμου και τα κοινά σημεία της αντιμεταναστευτικής πολιτικής Σαλβίνι με το φασιστικό καθεστώς Μουσολίνι εγείρει ευρύτερα κοινωνικά, πολιτικά αλλά και παιδαγωγικά ζητήματα. Η τιμωρία της καθηγήτριας, απλώς επιβεβαιώνει, με τον πιο δεικτικό τρόπο το βάσιμο της κριτικής των μαθητών της. Στην Ελλάδα, οι φασιστικοί κύκλοι πανηγυρίζουν: «Και πολύ καλά της έκαναν», τιτλοφορείται σχετικό άρθρο ακροδεξιάς ιστοσελίδας.

Στο ψυχολογικό παιχνίδι «Πέφτει η Νύχτα στο Παλέρμο», η ευφυΐα, η επινοητικότητα, η μπλόφα, η τύχη και η διαρκής αλλαγή ρόλων συνθέτουν μια συνεχή και αέναη πάλη του καλού με το κακό, σε ένα ασφαλές και παιγνιώδες πλαίσιο. Στην Ιταλία του Τζουζέπε Κόντε και του Ματέο Σαλβίνι, στο πραγματικό Παλέρμο, το σκοτάδι του φασισμού μοιάζει να απλώνεται πάνω από την πόλη, να κυκλοφορεί στις ιστοσελίδες του διαδικτύου, να ισοπεδώνει ζωές, δικαιώματα, το ίδιο το πλαίσιο ελεύθερης έκφρασης που αποτελεί προϋπόθεση της διδασκαλίας. Κι όμως, το σκοτάδι δεν είναι ποτέ μόνο και ανίκητο. Η καθηγήτρια και οι μαθητές της, η σχολική τάξη που όρθωσε το ανάστημά της, είναι ο άγριος σπόρος που φυτρώνει ξανά και ξανά, σήμερα στο Παλέρμο, αύριο κάπου αλλού. Και είναι υπόθεση του καθένα μας να ανθίσει αυτός ο σπόρος…

ΠΗΓΗ: https://www.e-lesxi.gr/%CF%80%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CE%B7-%CE%BD%CF%8D%CF%87%CF%84%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF%CF%80%CE%B1%CE%BB%CE%AD%CF%81%CE%BC%CE%BF-%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CF%84/

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΕΚΛΟΓΩΝ ΕΛΜΕ ΒΟΙΩΤΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

	2019	2017	2019	2017	2019 ΑΝΤ/ΠΟΙ	2017 ΑΝΤ/ΠΟΙ
Ψήφισαν	524	495
Έγκυρα	507	480
Άκυρα-Λευκά	17	15
ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ (ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ)	148	150	29,19%	31,25%	2	2
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ (ΣΥNEK)	122	75	24,06%	15,6%	1	1
ΑΣΕ - ΠΑΜΕ	89	59	17,55%	12,29%	1	-
ΔΑΚΕ	88	103	17,36%	21,46%	1	1
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ	60	71	11,83%	14,79%	-	1
ΠΕΚ	-	22	-	4,58%	-	-

ΑΝΤΙΠΡΌΣΩΠΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΤΟΠΙΚΟ ΤΜΗΜΑ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ:

ΑΣΕ – ΠΑΜΕ 5,  ΔΑΚΕ 4,  ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ  8,  ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ 3,  ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ 6.

15 ΜΑΗ: ΕΚΛΟΓΕΣ ΓΙΑ 19ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ & Ν.Τ. ΑΔΕΔΥ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Ανδρέου                    Μαρία                         ΠΕΟ2      Γυμν.Λ.Τ.Πύλης

Ασήμου

Κωνσταντίνα

ΠΕΟ2

1ο Γυμν. Θήβας

Παπαγεωργίου	Γεώργιος	ΠΕ19	ΕΠΑΛ Λιβαδειάς
Περλεπέ	Βασιλική	ΠΕ02	Γυμν. Αλιάρτου
Χαλιμούρδα	Αντιγόνη	ΠΕ03	Γυμν. Αλιάρτου
Χρυσαφόπουλος	Κωνσταντίνος	ΠΕ04	ΣΔΕ Ορχομενού- ΓΕΛ Αράχωβας

                                   

Όχι στον κυβερνητικό συνδικαλισμό

και στην υποταγμένη ΟΛΜΕ.

Για σωματεία όργανα πάλης και όχι συνδιαλλαγής.

Στηρίζουμε-ψηφίζουμε

Αγωνιστική Ενότητα Παρεμβάσεις Βοιωτίας

ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΜΕ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

ΕΚΛΟΓΟΑΠΟΛΟΓΙΣΤΙΚΗ  ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΛΜΕ

ΓΙΑ ΤΟ 19^ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΠΕΜΠΤΗ 9/5/2019 και ώρα 9:30πμ στην ΛΙΒΑΔΕΙΑ.

(Συνεδριακό Κέντρο «Χρήστος Παλαιολόγος» στην Κρύα). 

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 19o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

19_o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ:

Ενισχύουμε την αυτοτέλεια των σωματείων μας 

και την ανάπτυξη των αγώνων!

Πλησιάζοντας στην συμπλήρωση μιας τετραετίας ακραιφ­νώς νεοφιλελεύθερης πολιτικής η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί ως η καλύτερη μέχρι τώρα επιλογή του οικονο­μικού συστήματος. Η επιβολή των πολιτικών λιτότητας και διάλυσης του δημοσίου σχολείου συνεχίζονται με την ίδια και μεγαλύτερη ένταση. Σε αυτά τα χρόνια είδαμε να νομιμοποι­ούνται όλα τα προηγούμενα μνημονιακά νομοθετήματα και να ολοκληρώνονται. Να γίνονται πραγματικότητα όσα μέτρα υποτίμησης των εργασιακών σχέσεων δεν τόλμησαν ή δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις («κόφτης» μισθών και συντάξεων, μετατροπή του ασφαλι­στικού σε μια μορφή κεφαλαιοποιητικού συστήματος, κλπ).

     Από την άλλη μεριά όσο κι αν κομπάζουν για έξοδο από τα μνημόνια, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού παραμένει, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, οι τράπεζες αρπάζουν τα σπίτια, η απασχόληση αντικαθιστά την πλήρη εργασία, η ανεργία καλπάζει. Επίσης, συνέπεια όλων αυτών, ο εθνικι­σμός και ο ρατσισμός αναβιώνουν, η μετανάστευση προβάλ­λει πολλές φορές ως σωτήρια λύση επιβίωσης. Μια κατάστα­ση που μας πάει πολύ πίσω, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση βλέπει… ανάπτυξη.

     Όμως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, βρίσκεται προ των πυλών η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρ­νηση: προωθεί το Νέο Λύκειο με μια Γ΄ Λυκείου – φρο­ντιστήριο και με απολυτήριες εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων. Έτσι θα έχουμε πλέον διάφορες κατηγορίες μαθητών: κάποιοι θα παίρνουν απολυτήριο, άλλοι όχι, κάποιοι θα περνούν σε σχολές ελεύθερης πρόσβασης και κάποιοι θα διαγωνίζονται για τις σχολές υψηλής ζήτησης. Με αυτό το σύστημα προσπαθεί προφανώς να ωθή­σει πολλούς μαθητές προς την επαγγελματική εκπαίδευση, την οποία ταυτόχρονα υποτιμά με το νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια ώστε, με την προώθηση της κατάρτισης, να μετατραπούν τα ΕΠΑΛ στον «καιάδα» της εκπαίδευσης. Άλλωστε έχει γίνει πραγματικότητα πλέον ο θεσμός της φθηνής εργασίας- μαθητείας. Οι μαθητές μας ωθούνται σε μια νέα μορφή voucher για τις ανάγκες των επιχειρήσε­ων αλλά και τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης για απόκρυψη των πραγματικών ποσοστών ανεργίας, ενώ πα­ράλληλα καθιερώνεται η εμπλοκή εκπαιδευτικών σε μορφές μη τυπικής εκπαίδευσης.

                        Προωθεί ένα μοντέλο διορισμών που απαξιώνει την προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο έναντι κάθετων τίτλων και προσόντων (μεταπτυχιακών, διδακτορικών κλπ). Είναι μια νεοφιλελεύθερη επινόηση που μεταφέρει, επίσημα πλέ­ον, την ευθύνη της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στους ίδιους απαλλάσσοντας το κράτος από κάτι τέτοιο.

                        Φέρνει επίσημα πλέον από τον Σεπτέμβριο την αυ­τοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, έχοντας προωθήσει παράλληλα το όλο βοηθητικό πλαίσιο (δημιουργικές εργασί­ες, θεματική εβδομάδα, προώθηση περιγραφικής αξιολόγη­σης κλπ). Ετοίμασε ήδη και την αξιολογική «αλληλοσφαγή» προσπαθώντας να βάλει τους εκπαιδευτικούς του πρωινού ωραρίου να αξιολογούν το έργο των συναδέλφων της ενι­σχυτικής διδασκαλίας και το αντίστροφο.    Άρχισε να εφαρμόζει το νόμο για τις «νέες δομές» όπου, εκτός από την αυτοαξιολόγηση, προβλέπει ένα σύνο­λο παρεμβάσεων στον τρόπο λειτουργίας τους σχολείου που αλλάζει ριζικά το υπάρχον εργασιακό μοντέλο για τους εκ­παιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί, μέσα από τη λειτουργία των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, καλούνται, χωρίς να γνωρίζουν, να σχεδιάζουν και να υλοποιούν προγράμματα ενίσχυσης των μαθητών, ενώ υποχρεώνονται να συμμετέ­χουν σε διάφορες ομάδες, οι οποίες θα λειτουργούν σε ένα πλαίσιο συνεχών «απολογητικών» εκθέσεων.

    Οι μαθητές στριμώχνονται σε 27άρια τμήματα, ενώ κάποιοι μεταφέρονται χωρίς τη θέλησή τους από σχολείο σε σχολείο για να εξοικονομήσει το κράτος τμήματα και επομέ­νως και εκπαιδευτικό προσωπικό.

     Επιπλέον έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κινηματική μετάλ­λαξη του δευτεροβάθμιου σωματείου. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποδείχτηκε δέσμια των μνημονιακών κομμάτων. Σπέρνει συνειδητά την αδράνεια, την απογοήτευση και την παθητικότητα στον κλάδο, γιατί έχει ευθυγραμμιστεί πια ανοιχτά με την τακτική της συναίνεσης απέναντι στην κυ­βέρνηση, δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στη σημερινή και στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Συγκεκριμένα, την τελευταία διετία η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ): Άφησε ακάλυπτο τον κλάδο και αρνήθηκε προ­τάσεις εναντίωσης και συνδικαλιστικής κάλυψης των συνα­δέλφων στη θεματική βδομάδα, στη συγκρότηση Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, στο πρόγραμμα «μια νέα αρχή στα ΕΠΑΛ», κ.ά. Δεν συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις της ούτε έναν από τους πολιτικούς στόχους του κλάδου που ψη­φίστηκαν σε προηγούμενα συνέδρια της ΟΛΜΕ (κατάρ­γηση των μνημονίων, ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, κ.ά.). Αρνήθηκε να οργανώσει πανελλαδικές κινητο­ποιήσεις για τα καθημερινά προβλήματα σχολείων και εκ­παιδευτικών και τα παρέπεμπε στις ΕΛΜΕ. Υπονόμευσε τον μεγάλο αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο – έκτρωμα: δεν συγκάλεσε Γ.Σ., δε δέχθη­κε να καταγγελθεί η κυβερνητική καταστολή, δεν εξέδωσε ούτε μία ανακοίνωση κατά του προσοντολογίου. Εδώ βέ­βαια και στις δυνάμεις του αγώνα υπήρχε διάσταση, αφού το ΠΑΜΕ δεν στήριζε πτυχίο και προϋπηρεσία, ενώ καλούσε για συντονισμό σε ξενοδοχεία, διαφωνώντας με την κατάληψη στην πρυτανεία και την κλιμάκωση του αγώνα. Δεν οργάνωσε τον κλάδο, αλλά ούτε ενημέρω­σε την κοινωνία για τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο για το Λύκειο, τη στιγ­μή που οι προτάσεις ήταν γνωστές από το Σεπτέμβρη.. Στις εισηγήσεις του ΔΣ για τις ΓΣ προέδρων απου­σίαζε οποιασδήποτε κριτική στην κυβέρνηση, διαπίστωνε θε­τικά μέτρα, ζητούσε εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις για 24ωρες απεργίες εν αναμονή κήρυξής τους από ΑΔΕΔΥ. Το σωματείο μεταβλήθηκε σε ουρά της ΑΔΕΔΥ με αποτέλεσμα άνευρες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά όταν η απεργία το Νοέμβρη άλλαζε ημερομηνία κάθε μέρα για να συμπέσει με τη ΓΣΕΕ! Ένας νέος τύπος κινητοποίησης απειλεί να ρίξει σε βαθιά αδράνεια τον κλάδο: Η απεργία την ημέρα ψήφισης! Αφήνεις τους κρατούντες να αλωνίζουν για μήνες σε κάθε ευκαιρία και στέλνεις τον κλάδο απροετοίμαστο σε απεργία την ημέρα ψήφισης, σπέρνοντας την ηττοπάθεια στους ερ­γαζομένους. Το παράδειγμα του ασφαλιστικού το 2016 είναι αποκαλυπτικό. Με όλη την Ελλάδα στο δρόμο το Γενάρη και Φλεβάρη του 2016, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και ΠΑΜΕ (για δια­φορετικούς λόγους βέβαια) οδήγησαν το κίνημα σε ύφεση και πτώση και τελικά το ασφαλιστικό πέρασε ατουφέκιστα το Πάσχα.

• Επέλεξαν πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές δια­δικασίες και υπονόμευσαν τις Γ.Σ. των προέδρων που είναι το κυρίαρχο όργανο αποφάσεων του κλάδου (δεν ανα­γνώρισαν αποφάσεις για κήρυξη απεργίας – αποχής κατά αξιολόγησης), αρνήθηκαν να βάλλουν σε ψηφοφορία προτάσεις Γ.Σ. ΕΛΜΕ, κ.ά.).Από την άλλη βλέπουμε τις παρενέργειες του οργανωμένου κομματικά συνδικαλιστικού κινήματος (ΠΑΜΕ) να λειτουρ­γούν ενίοτε παραλυτικά για τις κινηματικές διαθέσεις των συναδέλφων. Δεν μπορεί να είναι εχθρός οι Παρεμβάσεις και όχι η κυβερνητική πολιτική.

                    Όλα αυτά που συμβαίνουν στην ΟΛΜΕ έδειξαν ότι το μοντέλο συνδικαλιστικής οργάνωσης που κυριαρχείται από την γρα­φειοκρατία, τον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό και τους ισόβιους εκπροσώπους των παρατάξεων τείνει να καταργήσει κάθε έννοια αυτοτέλειας της Ομοσπονδίας και να τη μετατρέψει σε οργάνωση τύπου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η σημε­ρινή ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπι­στοσύνη στον κλάδο, η ανατροπή της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από το τέλμα και αυτό πρέπει να κριθεί και στις εκλογικές διαδικασίες του 19ου Συνεδρίου.

   Εμείς συνεχίζουμε δυναμικά στη συγκρότηση ενός ακηδεμόνευτου συνδικαλιστικού κινήματος που οργανώνεται από τα κάτω για να προωθήσει στο ΔΣ της ΟΛΜΕ ανθρώπους που προτάσσουν τα κλαδικά ζητήματα πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό και κομματικό συμφέρον . Ο κλάδος οφείλει να δώσει ένα σαφές μήνυμα στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του κυβερνητικού εφησυχασμού αλλά και των κομματικών προτεραιοτήτων.  Δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας. Συνεχίζουμε να προασπίζουμε τα ερ­γασιακά μας δικαιώματα αλλά και τις παιδαγωγικές συνθήκες των σχολείων μας. Παραμένουμε σταθεροί στα γενικά πολιτικά μας αιτήματα:

-    Ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και όλου του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου.

 -   Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό–τοκογλυφικό χρέος

  -   Σταθερό μέτωπο αγώνα ενάντια στο φασισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Στην εκπαίδευση:

 -      Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο (συν δύο χρόνια προσχολική αγωγή) των όλων και των ίσων. Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Όχι στη μαθητεία με τη μορφή της φθηνής εργασίας.

 -     Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, στις συγχωνεύσεις σχολεί­ων – τμημάτων, στην κατάργηση ολόκληρων τύπων σχολείων και εκπαιδευτικών θεσμών, που οδηγούν την ελληνική εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευ­θύνσεις και 10 στα εργαστήρια.

  -     Όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Πάνω από όλα οι ανάγκες των μαθητών .

 -      Μαζικοί διορισμοί, επαναφορά του ωραρίου στα επίπεδα του 2013, πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές μέχρι την μονιμοποίησή τους.

  -     Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, κατάργηση και του νέου ενιαίου μισθολογίου και του νέου ασφαλιστικού νόμου. Κανείς κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά! Επαναφορά του 13ου-14ου μισθού και απόδοση των αναδρομικών. Σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς.

 -     Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που δι­αλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

Αποκαθήλωση των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού

(ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ)

Οι εκπαιδευτικοί στο προσκήνιο, πρωταγωνιστές στα σωματεία!

Οι αγώνες θα κρίνουν το μέλλον του σχολείου και της εργασίας μας!

Ενισχύουμε την αυτοτέλεια των σωματείων μας και την ανάπτυξη  των αγώνων