ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ 19o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΟΛΜΕ

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

19_o ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΟΛΜΕ:

Ενισχύουμε την αυτοτέλεια των σωματείων μας 

και την ανάπτυξη των αγώνων!

Πλησιάζοντας στην συμπλήρωση μιας τετραετίας ακραιφ­νώς νεοφιλελεύθερης πολιτικής η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει αναδειχθεί ως η καλύτερη μέχρι τώρα επιλογή του οικονο­μικού συστήματος. Η επιβολή των πολιτικών λιτότητας και διάλυσης του δημοσίου σχολείου συνεχίζονται με την ίδια και μεγαλύτερη ένταση. Σε αυτά τα χρόνια είδαμε να νομιμοποι­ούνται όλα τα προηγούμενα μνημονιακά νομοθετήματα και να ολοκληρώνονται. Να γίνονται πραγματικότητα όσα μέτρα υποτίμησης των εργασιακών σχέσεων δεν τόλμησαν ή δεν πρόλαβαν να υλοποιήσουν οι προηγούμενες κυβερνήσεις («κόφτης» μισθών και συντάξεων, μετατροπή του ασφαλι­στικού σε μια μορφή κεφαλαιοποιητικού συστήματος, κλπ).

     Από την άλλη μεριά όσο κι αν κομπάζουν για έξοδο από τα μνημόνια, η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού παραμένει, η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται, οι τράπεζες αρπάζουν τα σπίτια, η απασχόληση αντικαθιστά την πλήρη εργασία, η ανεργία καλπάζει. Επίσης, συνέπεια όλων αυτών, ο εθνικι­σμός και ο ρατσισμός αναβιώνουν, η μετανάστευση προβάλ­λει πολλές φορές ως σωτήρια λύση επιβίωσης. Μια κατάστα­ση που μας πάει πολύ πίσω, την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση βλέπει… ανάπτυξη.

     Όμως σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, βρίσκεται προ των πυλών η ολομέτωπη επίθεση ενάντια στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρ­νηση: προωθεί το Νέο Λύκειο με μια Γ΄ Λυκείου – φρο­ντιστήριο και με απολυτήριες εξετάσεις με τράπεζα θεμάτων. Έτσι θα έχουμε πλέον διάφορες κατηγορίες μαθητών: κάποιοι θα παίρνουν απολυτήριο, άλλοι όχι, κάποιοι θα περνούν σε σχολές ελεύθερης πρόσβασης και κάποιοι θα διαγωνίζονται για τις σχολές υψηλής ζήτησης. Με αυτό το σύστημα προσπαθεί προφανώς να ωθή­σει πολλούς μαθητές προς την επαγγελματική εκπαίδευση, την οποία ταυτόχρονα υποτιμά με το νέο σύστημα εισαγωγής στα πανεπιστήμια ώστε, με την προώθηση της κατάρτισης, να μετατραπούν τα ΕΠΑΛ στον «καιάδα» της εκπαίδευσης. Άλλωστε έχει γίνει πραγματικότητα πλέον ο θεσμός της φθηνής εργασίας- μαθητείας. Οι μαθητές μας ωθούνται σε μια νέα μορφή voucher για τις ανάγκες των επιχειρήσε­ων αλλά και τις επικοινωνιακές ανάγκες της κυβέρνησης για απόκρυψη των πραγματικών ποσοστών ανεργίας, ενώ πα­ράλληλα καθιερώνεται η εμπλοκή εκπαιδευτικών σε μορφές μη τυπικής εκπαίδευσης.

                        Προωθεί ένα μοντέλο διορισμών που απαξιώνει την προϋπηρεσία και το βασικό πτυχίο έναντι κάθετων τίτλων και προσόντων (μεταπτυχιακών, διδακτορικών κλπ). Είναι μια νεοφιλελεύθερη επινόηση που μεταφέρει, επίσημα πλέ­ον, την ευθύνη της επιμόρφωσης των εκπαιδευτικών στους ίδιους απαλλάσσοντας το κράτος από κάτι τέτοιο.

                        Φέρνει επίσημα πλέον από τον Σεπτέμβριο την αυ­τοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, έχοντας προωθήσει παράλληλα το όλο βοηθητικό πλαίσιο (δημιουργικές εργασί­ες, θεματική εβδομάδα, προώθηση περιγραφικής αξιολόγη­σης κλπ). Ετοίμασε ήδη και την αξιολογική «αλληλοσφαγή» προσπαθώντας να βάλει τους εκπαιδευτικούς του πρωινού ωραρίου να αξιολογούν το έργο των συναδέλφων της ενι­σχυτικής διδασκαλίας και το αντίστροφο.    Άρχισε να εφαρμόζει το νόμο για τις «νέες δομές» όπου, εκτός από την αυτοαξιολόγηση, προβλέπει ένα σύνο­λο παρεμβάσεων στον τρόπο λειτουργίας τους σχολείου που αλλάζει ριζικά το υπάρχον εργασιακό μοντέλο για τους εκ­παιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί, μέσα από τη λειτουργία των Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, καλούνται, χωρίς να γνωρίζουν, να σχεδιάζουν και να υλοποιούν προγράμματα ενίσχυσης των μαθητών, ενώ υποχρεώνονται να συμμετέ­χουν σε διάφορες ομάδες, οι οποίες θα λειτουργούν σε ένα πλαίσιο συνεχών «απολογητικών» εκθέσεων.

    Οι μαθητές στριμώχνονται σε 27άρια τμήματα, ενώ κάποιοι μεταφέρονται χωρίς τη θέλησή τους από σχολείο σε σχολείο για να εξοικονομήσει το κράτος τμήματα και επομέ­νως και εκπαιδευτικό προσωπικό.

     Επιπλέον έχουμε να αντιμετωπίσουμε την κινηματική μετάλ­λαξη του δευτεροβάθμιου σωματείου. Η πλειοψηφία του Δ.Σ. της ΟΛΜΕ αποδείχτηκε δέσμια των μνημονιακών κομμάτων. Σπέρνει συνειδητά την αδράνεια, την απογοήτευση και την παθητικότητα στον κλάδο, γιατί έχει ευθυγραμμιστεί πια ανοιχτά με την τακτική της συναίνεσης απέναντι στην κυ­βέρνηση, δίνοντας έτσι συγχωροχάρτι στη σημερινή και στις προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις.

Συγκεκριμένα, την τελευταία διετία η πλειοψηφία της ΟΛΜΕ (ΔΑΚΕ, ΣΥΝΕΚ, ΠΕΚ): Άφησε ακάλυπτο τον κλάδο και αρνήθηκε προ­τάσεις εναντίωσης και συνδικαλιστικής κάλυψης των συνα­δέλφων στη θεματική βδομάδα, στη συγκρότηση Ομάδων Εκπαιδευτικής Υποστήριξης, στο πρόγραμμα «μια νέα αρχή στα ΕΠΑΛ», κ.ά. Δεν συμπεριέλαβε στις ανακοινώσεις της ούτε έναν από τους πολιτικούς στόχους του κλάδου που ψη­φίστηκαν σε προηγούμενα συνέδρια της ΟΛΜΕ (κατάρ­γηση των μνημονίων, ανατροπή της πολιτικής Κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ, κ.ά.). Αρνήθηκε να οργανώσει πανελλαδικές κινητο­ποιήσεις για τα καθημερινά προβλήματα σχολείων και εκ­παιδευτικών και τα παρέπεμπε στις ΕΛΜΕ. Υπονόμευσε τον μεγάλο αγώνα ενάντια στο προσοντολόγιο – έκτρωμα: δεν συγκάλεσε Γ.Σ., δε δέχθη­κε να καταγγελθεί η κυβερνητική καταστολή, δεν εξέδωσε ούτε μία ανακοίνωση κατά του προσοντολογίου. Εδώ βέ­βαια και στις δυνάμεις του αγώνα υπήρχε διάσταση, αφού το ΠΑΜΕ δεν στήριζε πτυχίο και προϋπηρεσία, ενώ καλούσε για συντονισμό σε ξενοδοχεία, διαφωνώντας με την κατάληψη στην πρυτανεία και την κλιμάκωση του αγώνα. Δεν οργάνωσε τον κλάδο, αλλά ούτε ενημέρω­σε την κοινωνία για τις αντιεκπαιδευτικές αλλαγές που επιφέρει το νομοσχέδιο για το Λύκειο, τη στιγ­μή που οι προτάσεις ήταν γνωστές από το Σεπτέμβρη.. Στις εισηγήσεις του ΔΣ για τις ΓΣ προέδρων απου­σίαζε οποιασδήποτε κριτική στην κυβέρνηση, διαπίστωνε θε­τικά μέτρα, ζητούσε εν λευκώ εξουσιοδοτήσεις για 24ωρες απεργίες εν αναμονή κήρυξής τους από ΑΔΕΔΥ. Το σωματείο μεταβλήθηκε σε ουρά της ΑΔΕΔΥ με αποτέλεσμα άνευρες κινητοποιήσεις με αποκορύφωμα τη φετινή χρονιά όταν η απεργία το Νοέμβρη άλλαζε ημερομηνία κάθε μέρα για να συμπέσει με τη ΓΣΕΕ! Ένας νέος τύπος κινητοποίησης απειλεί να ρίξει σε βαθιά αδράνεια τον κλάδο: Η απεργία την ημέρα ψήφισης! Αφήνεις τους κρατούντες να αλωνίζουν για μήνες σε κάθε ευκαιρία και στέλνεις τον κλάδο απροετοίμαστο σε απεργία την ημέρα ψήφισης, σπέρνοντας την ηττοπάθεια στους ερ­γαζομένους. Το παράδειγμα του ασφαλιστικού το 2016 είναι αποκαλυπτικό. Με όλη την Ελλάδα στο δρόμο το Γενάρη και Φλεβάρη του 2016, ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ αλλά και ΠΑΜΕ (για δια­φορετικούς λόγους βέβαια) οδήγησαν το κίνημα σε ύφεση και πτώση και τελικά το ασφαλιστικό πέρασε ατουφέκιστα το Πάσχα.

• Επέλεξαν πρωτοφανείς αντιδημοκρατικές δια­δικασίες και υπονόμευσαν τις Γ.Σ. των προέδρων που είναι το κυρίαρχο όργανο αποφάσεων του κλάδου (δεν ανα­γνώρισαν αποφάσεις για κήρυξη απεργίας – αποχής κατά αξιολόγησης), αρνήθηκαν να βάλλουν σε ψηφοφορία προτάσεις Γ.Σ. ΕΛΜΕ, κ.ά.).Από την άλλη βλέπουμε τις παρενέργειες του οργανωμένου κομματικά συνδικαλιστικού κινήματος (ΠΑΜΕ) να λειτουρ­γούν ενίοτε παραλυτικά για τις κινηματικές διαθέσεις των συναδέλφων. Δεν μπορεί να είναι εχθρός οι Παρεμβάσεις και όχι η κυβερνητική πολιτική.

                    Όλα αυτά που συμβαίνουν στην ΟΛΜΕ έδειξαν ότι το μοντέλο συνδικαλιστικής οργάνωσης που κυριαρχείται από την γρα­φειοκρατία, τον κυβερνητικό και κομματικό συνδικαλισμό και τους ισόβιους εκπροσώπους των παρατάξεων τείνει να καταργήσει κάθε έννοια αυτοτέλειας της Ομοσπονδίας και να τη μετατρέψει σε οργάνωση τύπου ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ. Η σημε­ρινή ηγεσία της ΟΛΜΕ δεν μπορεί να εμπνεύσει εμπι­στοσύνη στον κλάδο, η ανατροπή της είναι απαραίτητη προϋπόθεση για να βγούμε από το τέλμα και αυτό πρέπει να κριθεί και στις εκλογικές διαδικασίες του 19ου Συνεδρίου.

   Εμείς συνεχίζουμε δυναμικά στη συγκρότηση ενός ακηδεμόνευτου συνδικαλιστικού κινήματος που οργανώνεται από τα κάτω για να προωθήσει στο ΔΣ της ΟΛΜΕ ανθρώπους που προτάσσουν τα κλαδικά ζητήματα πάνω από οποιοδήποτε προσωπικό και κομματικό συμφέρον . Ο κλάδος οφείλει να δώσει ένα σαφές μήνυμα στις συνδικαλιστικές δυνάμεις του κυβερνητικού εφησυχασμού αλλά και των κομματικών προτεραιοτήτων.  Δεν κάνουμε ούτε ένα βήμα πίσω στις διεκδικήσεις μας. Συνεχίζουμε να προασπίζουμε τα ερ­γασιακά μας δικαιώματα αλλά και τις παιδαγωγικές συνθήκες των σχολείων μας. Παραμένουμε σταθεροί στα γενικά πολιτικά μας αιτήματα:

-    Ανατροπή του δημοσιονομικού συμφώνου σταθερότητας, των δανειακών συμβάσεων, των μνημονίων και όλου του μνημονιακού νομικού οπλοστασίου.

 -   Δε χρωστάμε, δεν πληρώνουμε, δεν αναγνωρίζουμε το ληστρικό–τοκογλυφικό χρέος

  -   Σταθερό μέτωπο αγώνα ενάντια στο φασισμό, τον πόλεμο και τον ιμπεριαλισμό ΕΕ, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ.

Στην εκπαίδευση:

 -      Ενιαίο δημόσιο και δωρεάν 12χρονο σχολείο (συν δύο χρόνια προσχολική αγωγή) των όλων και των ίσων. Τεχνική Επαγγελματική Εκπαίδευση ενταγμένη στο δημόσιο σύστημα εκπαίδευσης και εξ ολοκλήρου στο Υπουργείο Παιδείας. Όχι στη μαθητεία με τη μορφή της φθηνής εργασίας.

 -     Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εγκατάλειψη της εκπαίδευσης, στις συγχωνεύσεις σχολεί­ων – τμημάτων, στην κατάργηση ολόκληρων τύπων σχολείων και εκπαιδευτικών θεσμών, που οδηγούν την ελληνική εκπαίδευση πολλές δεκαετίες πίσω. 20 μαθητές στο τμήμα, 15 στις κατευ­θύνσεις και 10 στα εργαστήρια.

  -     Όχι στην υποταγή της εκπαίδευσης στις ανάγκες της αγοράς. Πάνω από όλα οι ανάγκες των μαθητών .

 -      Μαζικοί διορισμοί, επαναφορά του ωραρίου στα επίπεδα του 2013, πλήρη δικαιώματα στους αναπληρωτές μέχρι την μονιμοποίησή τους.

  -     Αύξηση των δαπανών για την εκπαίδευση, κατάργηση και του νέου ενιαίου μισθολογίου και του νέου ασφαλιστικού νόμου. Κανείς κάτω από 1.000 ευρώ καθαρά! Επαναφορά του 13ου-14ου μισθού και απόδοση των αναδρομικών. Σύνταξη με 30 χρόνια δουλειάς.

 -     Να μην περάσει οποιαδήποτε προσπάθεια εφαρμογής μηχανισμού αξιολόγησης που δι­αλύει εργασιακές – εκπαιδευτικές σχέσεις, κατηγοριοποιεί σχολεία, καθηλώνει μισθολογικά τους εκπαιδευτικούς και οδηγεί σε απολύσεις. Κανείς αξιολογητής στην τάξη.

Αποκαθήλωση των εκπροσώπων του κυβερνητικού συνδικαλισμού

(ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ)

Οι εκπαιδευτικοί στο προσκήνιο, πρωταγωνιστές στα σωματεία!

Οι αγώνες θα κρίνουν το μέλλον του σχολείου και της εργασίας μας!

Ενισχύουμε την αυτοτέλεια των σωματείων μας και την ανάπτυξη  των αγώνων