ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ, ΤΙΣ ΔΙΩΞΕΙΣ, ΤΟΝ ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟ!
ΚΑΜΙΑ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ στο Έγκλημα των Τεμπών. Έξω η Ηellenic Τrain. Δημόσιες, ασφαλεΙς, μεταφορές
ΑΥΞΗΣΕΙΣ-1200 κατώτατο μισθό
ΜΑΖΙΚΟΙ ΔΙΟΡΙΣΜΟΙ, ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑ, ΜΟΝΙΜΗ ΔΟΥΛΕΙΑ
Πρωτομαγιά 2025
Πέμπτη 1 Μάη - Συγκεντρώσεις στις 10.30
Λιβαδειά & Θήβα: Κεντρικές Πλατείες
Χαλκίδα: Παραλία Χαλκίδας Στρογγυλό
Το κάλεσμα των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΔΕ:
Αποθανέτω η ψυχή μου μετά των φιλελευθέρων. Αλλιώς αποχαιρέτα την τη μονιμότητα που χάνεις, τον παχυλό μισθό των 1000 plus ευρώ -παράς με ουρά-την webex και όλες τις πλατφόρμες της ασυνεννοησίας, κυρίως όμως την απαστράπτουσα πεφωτισμένη δεσποτεία των νέων ταγών του έθνους. Διότι η χώρα παίρνει τα εύσημα του ΔΝΤ, είναι σε τροχιά ανάπτυξης, βρίσκεται σε χειρουργική κλίνη, για να αποτινάξει τα κατάλοιπα του κοινωνικού κράτους, της δωρεάν παιδείας και υγείας, της δυνατότητας διαφωνίας κατ ' αρχήν και κατ' άρθρον με τα θέσφατα του δηλωσία της ευρωπαϊκής νομιμότητας, της δημοσιονομικής εξυγίανσης, της αντικομμουνιστής υστερίας. Λαμπρά. Για όλα υπάρχει λύση.
Για την ακρίβεια το καλάθι του νοικοκυριού (απολυμένοι, προσκυνημένοι, χρεοκοπημένοι, κακοπληρωμένοι θα τρώνε μόνο μαράτα του σούπερ, όχι τη γλυκιά του τραγουδιού), για την πλύση εγκεφάλου ο Σκάι και τα παραρτήματα, για τους διαδηλωτές το άγριο ξύλο, για την παιδεία τα ωνάσεια, για την υγεία τα νιάρχεια, για τη μεταφορά των ασθενών η καρότσα των αγροτικών, για τους καρκινοπαθείς ο εύσχημος θάνατος. Ελλάδα 2.0.
Στη λεωφόρο της δύσης χάσαμε τη λογική και την ανθρωπιά μας, πυροβολήσαμε το μέλλον με τραπεζογραμμάτια του ευρώ, φιμώσαμε την ιστορία, μέχρι να γίνουμε περίγελος των αγώνων και ντροπή εσαεί.
ΤΣΑΦΑΡΑ ΜΑΡΙΑ, φιλόλογος στο 16ο Γυμνάσιο Περιστερίου
Αντιπρόεδρος του ΔΣ της ΕΛΜΕ Περιστερίου
EΛΜΕ ΦΩΚΙΔΑΣ Άμφισσα 30-04-2025
Καμία απόφαση για δυνητική αργία –
Καμία δίωξη συναδέλφου!
Η τρομοκρατία και ο αυταρχισμός δεν θα περάσουν!
Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Φωκίδας καταγγέλλει την αυταρχική και εκδικητική στάση του Υπουργείου Παιδείας και της Διοίκησης, οι οποίοι παραπέμπουν εννέα (9) συναδέλφισσες φιλολόγους του 1ου ΓΕΛ Αλεξανδρούπολης στο Πειθαρχικό Συμβούλιο, με σκοπό να εξεταστεί η δυνατότητα επιβολής δυνητικής αργίας.
Η εκδίκαση της υπόθεσης έχει οριστεί στις 30/04/2025 στις 09:00 π.μ. στην Κομοτηνή. Είναι καθήκον μας να εκφράσουμε τη στήριξή μας στις διωκόμενες συναδέλφισσες.
Η υπόθεση ξεκίνησε από ένα περιστατικό αποκλίνουσας συμπεριφοράς μαθητών κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής, το οποίο εδώ και έναν χρόνο έχει οδηγήσει σε διαδοχικές ΕΔΕ από τη ΔΔΕ ΕΒΡΟΥ και τελικά στη σημερινή παραπομπή των συναδελφισσών (στην πραγματικότητα οι εννέα (9) συναδέλφισσες παραπέμπονται διότι απευθύνθηκαν στο σωματείο τους για στήριξη!). Ο Σύλλογος Διδασκόντων έχει στοχοποιηθεί και υποστεί πολλαπλές πιέσεις, με σοβαρές συνέπειες για το κλίμα του σχολείου και τη λειτουργία του.
Συναδέλφισσες – συνάδελφοι,
Η προσπάθεια καταστολής, φίμωσης και πειθάρχησης των εκπαιδευτικών αποκαλύπτει την επιχείρηση επιβολής αυταρχισμού στη δημόσια εκπαίδευση. Η παιδαγωγική ευθύνη και ο ρόλος του εκπαιδευτικού τίθενται σε αμφισβήτηση και αντικαθίστανται από λογικές πειθαρχίας και φόβου.
Δηλώνουμε κατηγορηματικά:
Στηρίζουμε απόλυτα τις συναδέλφισσες του 1ου ΓΕΛ Αλεξανδρούπολης.
Αρνούμαστε κάθε μορφή δίωξης, ποινής ή στοχοποίησης.
Αντιστεκόμαστε στην προσπάθεια διάλυσης του σχολείου και της εκπαιδευτικής κοινότητας.
Απαιτούμε:
Την άμεση παύση κάθε πειθαρχικής διαδικασίας.
Την απόσυρση του ενδεχομένου επιβολής δυνητικής αργίας.
Την οριστική αρχειοθέτηση της υπόθεσης.
Την αποκατάσταση της ομαλότητας και του παιδαγωγικού κλίματος στο σχολείο.
Η παραπομπή των εννέα φιλολόγων δεν αποτελεί μεμονωμένο περιστατικό. Είναι επίθεση στο σύνολο του κλάδου και υπονομεύει τη λειτουργία του δημόσιου σχολείου. Δεν θα το επιτρέψουμε!
Κανείς
και καμία μόνος/η απέναντι στην
αυθαιρεσία.
Όλοι και όλες στον
δρόμο του συλλογικού αγώνα!
Στηρίζουμε την πανεκπαιδευτική κινητοποίηση – Παράσταση διαμαρτυρίας και έμπρακτης αλληλεγγύης - την Τετάρτη 30/4, στην Κομοτηνή, έξω από την έδρα του Πρωτοβάθμιου Πειθαρχικού Συμβουλίου της Περιφερειακής Διεύθυνσης Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ανατολικής Μακεδονίας –Θράκης!
Με απόλυτη σαφήνεια, η ΟΛΜΕ υπενθυμίζει ότι στο δημόσιο σχολείο έχουν θέση όσοι το στηρίζουν καθημερινά με αυταπάρνηση, παρά τις δυσκολίες και τις ελλείψεις, αναφερόμενη στους εκπαιδευτικούς, οι οποίοι –όπως σημειώνει– αποτελούν τον πλέον προσοντούχο κλάδο στη χώρα. Η Ομοσπονδία υπερασπίζεται το συνταγματικό δικαίωμα των εκπαιδευτικών να διεκδικούν τα αιτήματά τους, κάνοντας χρήση όλων των δημοκρατικών μέσων, συμπεριλαμβανομένου του δικαιώματος στην απεργία.
Η ΟΛΜΕ απορρίπτει το αφήγημα της κυβέρνησης περί αξιολόγησης ως βελτιωτικού εργαλείου, χαρακτηρίζοντάς την «μηχανισμό επιβολής και ελέγχου» που στοχεύει στην κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την όξυνση των κοινωνικών ανισοτήτων και την προώθηση της ιδιωτικοποίησης στην εκπαίδευση.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Αυτό που δεν έχει θέση στο δημόσιο σχολείο είναι η πολιτική της κυβέρνησης της ΝΔ
Οι τελευταίες δηλώσεις του Πρωθυπουργού, κατά την επίσκεψή του στο Υπουργείο Παιδείας, με τις οποίες ανέφερε πως «όποιος αρνείται να αξιολογηθεί δεν έχει θέση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα»,καθώς και οι διαρροές σε εκπαιδευτικά sites για νέο τιμωρητικό νόμο, συνιστούν προκλητική και απαράδεκτη επίθεση στον κλάδο των εκπαιδευτικών.
Δηλώνουμε με απόλυτη σαφήνεια: στο δημόσιο σχολείο έχουν θέση όσοι και όσες το στηρίζουν καθημερινά, με αυταπάρνηση, παρά τις δυσκολίες και τις ελλείψεις – και αυτοί/ες είναι οι εκπαιδευτικοί, οι οποίοι/ες είναι μακράν ο πιο προσοντούχος κλάδος της χώρας και προσλαμβάνονται με απόλυτη αξιοκρατία και όχι με κριτήρια κοινωνικών φρονημάτων, όπως ονειρεύεται η κυβέρνηση. Οι εκπαιδευτικοί έχουν δικαίωμα να διεκδικούν τα αιτήματά τους και να προασπίζονται τη δημόσια εκπαίδευση με κάθε δημοκρατικό μέσο, όπως το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην απεργία.
Η κυβέρνηση που αξιολογείται μόνη της και θεωρεί ότι είναι "άξια και άριστη", επιχειρεί να παρουσιάσει την αξιολόγηση ως ουδέτερο και βελτιωτικό εργαλείο. Όμως, είναι ξεκάθαρο πως πρόκειται για ένα μηχανισμό επιβολής, βίας και ελέγχου, που στόχο έχει την κατηγοριοποίηση σχολείων και εκπαιδευτικών, την όξυνση των ανισοτήτων και την προώθηση της εμπορευματοποίησης και της ιδιωτικοποίησης της Παιδείας.
Την ίδια στιγμή που η κυβέρνηση προτάσσει προσχηματικά την αξιολόγηση:
Χιλιάδες αναπληρωτές/τριες αναπληρώνουν κάθε χρόνο τον εαυτό τους, καλύπτοντας κενά ακόμα και στα μέσα της σχολικής χρονιάς.
Η πλειονότητα των σχολικών μονάδων αντιμετωπίζει σοβαρά προβλήματα υποδομών, με μόλις ένα μικρό ποσοστό –περίπου 5%– να προβλέπεται να ενταχθεί σε προγράμματα κτιριακής αναβάθμισης, τη στιγμή που οι ανάγκες είναι καθολικές.
Οι δαπάνες των οικογενειών για την παραπαιδεία έχουν αυξηθεί δραματικά.
Τα παιδιά στριμώχνονται σε ασφυκτικά πολυπληθή τμήματα, λόγω της αύξησης του αριθμού μαθητών/τριών ανά τμήμα και των συγχωνεύσεων.
Η κυβέρνηση σχεδιάζει και υλοποιεί ένα σχολείο πολλών ταχυτήτων, στο οποίο το θεμελιώδες δικαίωμα στη μόρφωση μετατρέπεται –σύμφωνα με τις δηλώσεις του ίδιου του Πρωθυπουργού– σε «ευκαιρία», δηλαδή σε εμπόρευμα. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, προβάλλονται ως πρότυπο οι ιδιωτικοποιήσεις και η κατηγοριοποίηση εκπαιδευτικών, μαθητών/τριών και σχολείων μέσα από τα λεγόμενα «Ωνάσεια Σχολεία», το Διεθνές απολυτήριο (ΙΒ), τις επαγγελματικές ακαδημίες κατάρτισης, τα κολέγια και τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια ενώ παράλληλα προτείνεται, κατά τρόπο πλήρως αντιπαιδαγωγικό και πρόωρο, η επαγγελματική επιλογή των μαθητών/τριών ήδη από την ηλικία των 15 ετών.
Δε λαμβάνεται κανένα ουσιαστικό μέτρο για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του bullying, παρά τη ραγδαία αύξηση των σχετικών περιστατικών και τη διαρκή επιβάρυνση της σχολικής ζωής.
Ο εξεταστικοκεντρικός προσανατολισμός του εκπαιδευτικού συστήματος εντείνεται. Η Τράπεζα Θεμάτων παραμένει σε ισχύ, η Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής (ΕΒΕ) εξακολουθεί να αποκλείει χιλιάδες μαθητές/τριες από την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, ενώ ο εξεταστικός μαραθώνιος διαμορφώνει ένα ασφυκτικό και εξοντωτικό πλαίσιο για μαθητές και μαθήτριες.
Η Ειδική Αγωγή έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της. Χωρίς επαρκές επιστημονικό και υποστηρικτικό προσωπικό, χωρίς σταθερό πλαίσιο λειτουργίας και με σοβαρές ελλείψεις, παραμένει στο περιθώριο των εκπαιδευτικών πολιτικών της κυβέρνησης.
Είναι προφανές ότι ο στόχος της αξιολόγησης δεν είναι η βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, αλλά η μετακύλιση των τεράστιων ευθυνών της κυβέρνησης για τα οξυμένα προβλήματα των σχολείων στις πλάτες της εκπαιδευτικής κοινότητας και η «αποδέσμευση» του κράτους από την συνταγματική επιταγή για παροχή δημόσιας δωρεάν Παιδείας, προκειμένου να προωθηθούν περαιτέρω οι ιδιωτικοποιήσεις. Για αυτό η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει την απαράδεκτη υποχρηματοδότηση της Παιδείας, παρά την «ανάπτυξη» και τα υπερπλεονάσματα που ευαγγελίζεται, και αρνείται να επιλύσει οποιοδήποτε πρόβλημα.
Ας μας ενημερώσουν λοιπόν, εδώ και 5 χρόνια που «αξιολογούν» σχολεία και εκπαιδευτικούς, σε ποια συμπεράσματα κατέληξαν και ποιες βελτιωτικές κινήσεις νομοθέτησαν. Καμία απολύτως και αυτό αποδεικνύει τον προσχηματικό χαρακτήρα της «αξιολόγησης», που μοναδικό στόχο έχει την υποταγή των αγωνιζόμενων εκπαιδευτικών και την προώθηση «ημετέρων». Αν ενδιαφέρεται ο κ. Μητσοτάκης για την βελτίωση του εκπαιδευτικού έργου, των σχολείων και των εκπαιδευτικών, τον πληροφορούμε ότι η ΟΛΜΕ έχει προτάσεις για όλα τα φλέγοντα προβλήματα , αλλά τα τελευταία χρόνια οι υπουργοί παιδείας απαξιούν ακόμη και να συναντήσουν τις εκπαιδευτικές ομοσπονδίες.
Η αποφασιστική στάση του κλάδου προκαλεί εμφανή αμηχανία στην κυβέρνηση, η οποία, μπροστά στην αυξανόμενη αντίσταση, χάνει την ψυχραιμία της και αποκαλύπτει το πραγματικό της πρόσωπο.Ο πρωθυπουργός δε γνωρίζει ούτε τους νόμους που ο ίδιος και η κυβέρνησή του ψηφίζουν. Αλήθεια, η ποινή της «αποβολής από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα λόγω διαφωνιών επί της αρχής», σε ποιο άρθρο του ν.4823 προβλέπεται; Οι δηλώσεις του Πρωθυπουργού είναι απαράδεκτες και επιβεβαιώνουν την πίεση που ασκεί η συλλογική, ενιαία και αγωνιστική στάση των εκπαιδευτικών απέναντι στις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές.
Το Δ.Σ. της ΟΛΜΕ καλεί όλους/ες τους/τις συναδέλφους/ισσες να στηρίξουν τις συλλογικές μας αποφάσεις. Συνεχίζουμε σταθερά τον κρίσιμο αγώνα για να διαφυλάξουμε τον δημόσιο και καθολικό χαρακτήρα της εκπαίδευσης, ενάντια σε κάθε μορφή ιδιωτικοποίησης και κατηγοριοποίησης, που προωθεί και η αξιολόγησή τους.
Μαζί με γονείς και μαθητές/τριες, συνεχίζουμε ενωτικά τους αγώνες μας. Αντιστεκόμαστε στις πιέσεις και τις απειλές. Υπερασπιζόμαστε τον δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης και το δικαίωμα όλων των παιδιών σε πραγματικά ποιοτική μόρφωση.
Βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα άγρια επίθεση, που δέχεται ο κόσμος της εκπαίδευσης, από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τον πιο κυνικό και αδίστακτο από την Μεταπολίτευση και μετά!… Ακούει από τον ίδιο τον Κ. Μητσοτάκη το απίστευτο, παράνομο κι αντισυνταγματικό, ότι όποιος διαφωνεί με την πολιτική της κυβέρνησης, θα απολύεται. Προφανώς, ο πρωθυπουργός δεν αντέχει αυτό που συμβαίνει στην εκπαίδευση, δηλαδή, τις δυσκολίες και τις αποτυχίες κατά την εφαρμογή της πολιτικής του, μιας πολιτικής που θέλει να ιδιωτικοποιήσει το δημόσιο σχολείο και την εκπαίδευση, όπως κάνει με την υγεία, το ρεύμα, το νερό και το ίδιο το περιβάλλον, τα τρένα και τις συγκοινωνίες συνολικά, και κάθε άλλο δημόσιο αγαθό...
Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ζητάμε και πάλι, να συνεδριάσει το ΔΣ της ΟΛΜΕ αύριο Τρίτη 29/4, ή μέχρι τις 2/5, ώστε να παρθούν άμεσα αγωνιστικές αποφάσεις για ΓΣ των ΕΛΜΕ και Συνέλευση προέδρων, απεργία και δράσεις του κλάδου, ως μαχητική απάντηση στον αδίστακτο πρωθυπουργό και στις αντιεκπαιδευτικές και αντιλαϊκές πολιτικές που εφαρμόζει η κυβέρνηση της ΝΔ. Είχαμε ήδη ζητήσει να υπάρξει συνεδρίαση του ΔΣ και η απάντηση ήταν ότι αυτό θα γίνει την Τρίτη 6/5 διότι κάποια μέλη του Δ.Σ. θα βρίσκονται στη Ρόδο για να γιορτάσουν για μια ακόμη φορά τα 100 χρόνια της ΟΛΜΕ(!)… Όμως, ας αφήσουμε γιορτές και πανηγύρια πριν γίνει η Ομοσπονδία ικανή μόνο για τα πανηγύρια... Να σημειώσουμε ότι έχουν περάσει 3 μέρες από τις κατάπτυστες δηλώσεις του πρωθυπουργού και η ομοσπονδία δεν έχει προχωρήσει σε ανακοίνωση ως απάντηση. Ένα σχέδιο κειμένου βρίσκεται στην ηλεκτρονική διαβούλευση αλλά ΔΑΚΕ, ΠΕΚ και ΣΥΝΕΚ δεν είχαν κάνει τον κόπο ούτε καν να το σχολιάσουν μέχρι χτες το βράδυ.
Καταθέτουμε πρόταση σύμφωνα με την οποία πρέπει να αποφασιστούν:
Νέες Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ πανελλαδικά έως τις 9/5.
Νέα Γενική Συνέλευση προέδρων των ΕΛΜΕ το αργότερο μέχρι τις 10/5 με βάση και τα αιτήματα των ΕΛΜΕ που έχουν φτάσει και καταφτάνουν στην ομοσπονδία και το καταστατικό της ΟΛΜΕ.
Οι συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και η συνέλευση των προέδρων επιβάλλεται να αποφασίσουν δράσεις και νέα απεργιακή κινητοποίηση ως απάντηση στη νέα επίθεση του πρωθυπουργού και της κυβέρνησης. Προτείνουμε πανεκπαιδευτική απεργία και κινητοποίηση στις 15/5.
Νέα συνέλευση προέδρων στις 24/5 για να αποφασιστούν τα επόμενα αγωνιστικά βήματα με ορίζοντα τις πανελλαδικές εξετάσεις.
Ο κλάδος περιμένει υπεύθυνη, ουσιαστική και αγωνιστική στάση από την ομοσπονδία, και δεν ανέχεται πρακτικές κυβερνητικού συνδικαλισμού, τώρα που η κυβέρνηση αμφισβητεί ευθέως την εργασία μας.
Το πογκρόμ διώξεων και πειθαρχικών κατά των εκπαιδευτικών, οι δηλώσεις Μητσοτάκη για απολύσεις και διαπιστευτήρια κοινωνικών φρονημάτων που ετοιμάζουν για τους εκπαιδευτικούς γιατί αγωνίζονται κατά της αξιολόγησης, η πολιτική άμεσης ιδιωτικοποίησης που προωθούν (Ωνάσεια, μπακαλορεά/ΔΑ-ΙΒ, ακαδημίες/campus), καθώς και η ακρίβεια που συνεχίζεται και η αισχροκέρδεια που εντείνεται, δεν λαμβάνουν την πρέπουσα πολιτική και συνδικαλιστική απάντηση από την ΟΛΜΕ.
Συμπαράσταση στον καθηγητή Κώστα Κορδάτο
Πρώτη ημέρα έναρξης των μαθημάτων μετά τις διακοπές του Πάσχα, οι μαθητές προχώρησαν σε κατάληψη του Σχολείου τους, με αίτημα την επιστροφή του Καθηγητή τους Κώστα Κορδάτου.
Δ Ι Α Μ Α Ρ Τ Υ Ρ Ι Α
Γονέων - Μαθητών - & Φίλων ΕΠΑ.Λ Καινούργιου Αιτωλ/νίας
Εκπαιδευτικών - Αυτοδιοικητικών & Εκπροσώπων φορέων
«Όταν κτίζαμε το σχολείο, κανείς σας δεν άκουσε τίποτε;
τώρα που πύργος όρθιος στέκεται μπροστά σας, εσείς, γιατί κλείνετε τα μάτια;
γιατί θέλετε συνεχώς να ζείτε το σκοτάδι;»
----------------
ΠΡΟΣ: Υπουργό Παιδείας, Διοίκηση Εκπαίδευσης, ΕΠΑΛ, Αυτοδιοίκηση, Φορείς, ΟΛΜΕ, Βουλευτές
Γνωστοποίηση: Δικαιοσύνη – Ανεξάρτητες Αρχές
---------------
Το υπουργείο παιδείας, παραβιάζοντας κάθε έννοια κράτους δικαίου, αδιαφορώντας για το «τεκμήριο της αθωότητας», έθεσε εκτός εκπαιδευτικής διαδικασίας τον καθηγητή Κώστα Κορδάτο, Μηχανολόγο του ΕΠΑΛ Καινούργιου (π. Δ/ντή του Τεχνικού Επαγγελματικού Εκπαιδευτηρίου - Τ.Ε.Ε.), για την πολύκροτη υπόθεση στέγασης του σχολείου, στο κτήριο του Α/Σ το 1998-2002!
Ο εκπαιδευτικός κ. Κορδάτος είναι ο πρώτος διευθυντής, από την ίδρυση αυτής της Σχολικής μονάδας Τεχνικής Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, ιδρύθηκε το 1998 (ενώ και σήμερα κατείχε θέση ευθύνης), δηλαδή από τους βασικούς συντελεστές ύπαρξης του σχολείου μας στην περιοχή της Τριχωνίδας.
Συνεχίζουν την άδικη δίωξή του από το 2004, όπου ξεκίνησαν αυτές οι μεθοδεύσεις, των διοικούντων για λόγους μάλλον, όχι για το εκπαιδευτικό του έργο, που είναι γνωστό σε όλους.
Μετά δύο μήνες χωρίς μαθήματα (εν μέρη και λόγω του προβλήματος της υγείας του), στον ευαίσθητο τομέα των εργαστηριακών μαθημάτων ειδικότητας, μετά από αυτή την αρνητική εξέλιξη μετά την άστοχη και άκυρη απόφαση της διοίκησης, οι μαθητές βρίσκονται «όμηροι» μιας ατελείωτης γραφειοκρατίας, και της «ανάλγητης» και ατελέσφορης καταδίωξης του καθηγητή του ΕΠΑΛ.
Συγκεκριμένα οι μαθητές των τμημάτων Β’ Μηχανολογίας και της ειδικότητας Γ’ Ψυκτικών, ουσιαστικά δεν κάνουν μαθήματα, στα αντικείμενα της ειδικότητας, που διδάσκει αποκλειστικά ο κ. Κορδάτος Κώστας – Μηχανολόγος Εργαστηρίων.
Η απώλεια για το σχολείο έστω και στο τέλος της καριέρας του, είναι μεγάλη, αφενός διότι είναι ο πιο έμπειρος στα εργαστήρια στη Δημόσια Τεχνική Επαγγελματική Εκπ/ση στον τομέα του, αφετέρου δε καθοδηγεί και τους νέους καθηγητές με την εμπειρία του (υπηρεσία πάνω από 40 χρόνια) σε ένα άρτιο εκπαιδευτικό έργο που γίνεται στο ΕΠΑΛ.
Πρέπει να γνωρίζουν οι «αξιωματούχοι» στην εκπαίδευση και κάθε διοικητικό δικαιοδοτικό όργανο, που σχετίζεται με την απονομή δικαιοσύνης, ότι οι μαθητές της ειδικότητος Γ’ Ψυκτικών ΕΠΑΛ, λαμβάνουν Πτυχίο με επαγγελματικά δικαιώματα 4ου επιπέδου και πρέπει να έχουν διδαχθεί την προβλεπόμενη διδακτέα ύλη του υπουργείου παιδείας.
Το Υπουργείο Παιδείας όφειλε να είχε ενημερώσει και να είχε λάβει όλα τα μέτρα ώστε οι μαθητές εδώ και δύο μήνες να μην στερούνται τις εκπαιδευτικές υπηρεσίες του καθηγητή ειδικότητας του ΕΠΑΛ Καινουργίου.
Ταυτόχρονα δεν μερίμνησαν όπως φαίνεται, όλοι αυτοί που παίρνουν τις αποφάσεις, πως θα καλυφτούν τα μαθησιακά κενά των μαθητών, όταν μάλιστα δεν προβλέπεται και η αναπλήρωση των χαμένων διδακτικών ωρών και η συνέχεια του προγράμματος εκπαιδευσης!
Διαπιστώνουμε με λύπη μας, ότι η υπόθεση του τρόπου στέγασης του σχολείου, έχει οριστικά λήξη για την τοπική κοινωνία και επανέρχεται ξανά μετά από 23 χρόνια!
Μήπως για να επιβεβαιώσει τους ισχυρισμούς μας, ότι η δίωξή του, δυο μήνες πριν την αποχώρησή του (λόγω αυτοδίκαιης συνταξιοδότησής) με τη λήξη του διδακτικού έτους 30-6-2025, τον έχουν προγραμμένο για άρον - άρον τιμωρία;
Κύριοι
Όσοι κάνουν επίκληση του «Δημοσίου συμφέροντος», στην υπόθεση, οφείλουν να παίρνουν υπόψη και εμάς και τα παιδιά του ΕΠΑΛ Καινούργιου, όλοι είμαστε Έλληνες φορολογούμενοι.
Μια στενά δημοσιοϋπαλληλική γραφειοκρατική ερμηνεία, απρόσωπων παραγράφων… τις περισσότερες φορές δημιουργούν αδικίες και «θύματα» και χάνεται η ουσία!
Τελικά αυτόν τον καθηγητή γιατί τον κυνηγούν τόσα χρόνια; Τι έχει κάνει; Μήπως επειδή συνέβαλε καθοριστικά, μαζί με άλλους τοπικούς παράγοντες, να στεγαστεί και εδραιωθεί (με θετικό έργο), εδώ και 23 χρόνια το σχολείο στην περιοχή μας;
Αντί επαίνου ορισμένοι άνθρωποι της προσφοράς, εισπράττουν «αχαριστία», όπως ο Κώστας Κορδάτος.
Γιατί δεν ρωτήθηκε ποτέ η τοπική κοινωνία ποιος έφτιαξε το ΤΕΕ – ΕΠΑΛ Καινουρίου;
Ο τόπος μας είναι μικρός και γνωριζόμαστε και χρειάζεται ανιδιοτελείς και δραστήριους ανθρώπους.
Αυτός ο «Γολγοθάς» που περνά ο καθηγητής, είναι συνέπεια σκοπιμοτήτων και εμπάθειες παλιότερων εποχών.
Η επαναφορά τώρα αυτού του θέματος μας προβληματίζει για την ομαλή συνέχεια του σχολείου και ποια τροπή θα πάρουν τα πράγματα, με την έναρξη των μαθημάτων μετά τις διακοπές του Πάσχα και πριν τις Πανελλαδικές…
Οφείλει άμεσα η νέα πολιτική ηγεσία του Παιδείας να μεριμνήσει για την αναστολή της απόφασης αυτής, που κατήργησε τον ανασταλτικό χαρακτήρα δικαστικών αποφάσεων, στην υπόθεση, ενώ εκθέτει και εκτίθενται όσοι ταυτίζονται με αυτή (!).
Επιβάλλεται η επιστροφή του καθηγητή Κώστα Κορδάτου – Μηχανολόγου, στην εκπαιδευτική διαδικασία του σχολείου μας, για την ταχύρυθμη (αρχικά) αναπλήρωση της χαμένης διδακτικής ύλης και την ολοκλήρωση του προγράμματος σπουδών του σχολείου.
Ζητάμε: Από την κ. Υπουργό της Παιδείας και κάθε άλλη κρατική αρχή να δώσουν άμεσα την πρέπουσα λύση στο θέμα που προέκυψε ώστε να επανέλθει η εύρυθμη και πλήρης εκπαιδευτική λειτουργία στο ΕΠΑΛ Καινούργιου και η ομαλότητα στη τοπική κοινωνία, πριν είναι αργά
για όλους μας!
Δηλώνουμε ότι στηρίζουμε με κάθε τρόπο τον καθηγητή Κώστα Κορδάτο του ΕΠΑΛ
Καινούργιου της π. επαρχίας Τριχωνίδας, του ενιαίου διευρυμένου Δήμου Αγρινίου
Εν… αναμονή των εξελίξεων
Ευχόμαστε σε όλους
«ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ»
Καινούργιο - Μ. Δευτέρα 14/04/2025
Από το Συντονιστικό Δίκτυο Αλληλεγγύης Ενεργών πολιτών Καινούργιου
Γιάννη Λαθήρα*
40 χρόνια καθηγητής. «Από θέση αρχής» ενάντια στην αξιολόγηση. Σίγουρα θα ήμουν σήμερα από τους πρώτους, που θα απέλυε ο Μητσοτάκης…
Βασανίζομαι με την σκέψη, πως θα αντιδρούσαν οι χιλιάδες αγαπημένοι μαθητές και μαθήτριες μου. Των μπροστινών μα πιο πολύ των «πίσω θρανίων».
Από τους Γόνους της Λάρισας, τον Σοχό, το Πολύκαστρο, το Κιλκίς, το Αγιονέρι, τη Νεάπολη, τα Μετέωρα, την Πολίχνη, τον Άγιο Παύλο, το 3ο της Κασσάνδρου, τις Συκιές. Όλα τα σχολεία που υπηρέτησα…
-Μα εσύ τι έχεις να φοβηθείς από την αξιολόγηση;
Με ρώτησε κάποτε με εκτίμηση αλλά και αφέλεια μια συνάδελφος. Προηγήθηκε μια θυελλώδης συζήτηση στον σύλλογο του σχολείου.
-Δεν την φοβάμαι, την μισώ ! της απάντησα λίγο απότομα.
Αν μπορούσα θα της έλεγα ολόκληρη ιστορία..
Ο επιθεωρητισμός εισήχθη στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα με βασιλικό διάταγμα των Βαυαρών το 1830 (!) και το κράτησε δέσμιο για 150 ολόκληρα πέτρινα χρόνια μέχρι το 1982, οπότε καταργήθηκε με τον νόμο 1304. Επρόκειτο περί ενός συστήματος σκληρότατου, αυταρχικού ελέγχου της εργασίας των εκπαιδευτικών.
Στόχευε στην εποπτεία του εκπαιδευτικού, την πίεση, τον πειθαναγκασμό μέσω της επιβολής ποινών. Οδηγούσε μέχρι την πειθαρχική δίωξη ενός εκπαιδευτικού (λόγω “κακής” διαγωγής) και την επιμόρφωση μέσω παροχής υποδειγματικών διδασκαλιών ( αν σας θυμίζει κάτι…).
Αρκετοί από τους συνταξιούχους εκπαιδευτικούς έζησαν στο πετσί τους την “έκθεση προσόντων”, που συνέτασσαν οι επιθεωρητές και τις ολέθριες συνέπειες στο έργο τους μα και στη ίδια την εκπαίδευση: Φόβος, υποκρισία, υποταγή, ανταγωνισμός, ημετεροκρατία, δυσμενείς μεταθέσεις, μισθολογική καθήλωση, παιδαγωγική ανελευθερία, λογοκρισία και αυτολογοκρισία, επιβολή απόλυτης ομοιομορφίας, κατάπνιξη κάθε σκιρτήματος πειραματισμού, φαντασίας, αυτοσχεδιασμού και δημιουργικότητας στο εκπαιδευτικό έργο.
Ο αυταρχισμός και τα αυστηρά ιεραρχικά μοντέλα διαχέονταν σε όλο το οικοδόμημα της εκπαίδευσης με τελικούς αποδέκτες τους ανήμπορους μαθητές και μαθήτριες. Ακόμη θυμάμαι το τρέμουλο και τον ιδρώτα στο πρόσωπο των… αυστηρών τότε καθηγητών μας, όταν έμπαινε ο …μπαμπούλας στην τάξη. Όλα ψεύτικα και αντιπαιδαγωγικά.
- Όσοι ξέρετε την απάντηση σηκώστε το δεξί σας χέρι. Οι άλλοι το αριστερό. Δάσος τα χέρια! Εμείς «οι καλοί μαθητές» χεσμένοι από φόβο, βάζαμε τα δυνατά μας. Λες και μεις θα παίρναμε …μετάθεση στον Έβρο. Όταν οι δάσκαλοι μας μιλούσαν για ελευθερία , δημοκρατία, αλληλεγγύη, χαμήλωναν την ένταση της φωνής. Έριχναν κλεφτές, ανήσυχες ματιές στην …πόρτα.
Με μαχητικούς αγώνες της εκπαιδευτικής κοινότητας, εν μέσω της γενικής ανάτασης και ευφορίας του ριζοσπαστικού κλίματος της μεταπολίτευσης, που γεννήθηκε από το Πολυτεχνείο και την αντιδικτατορική αντίσταση, το 1982 οι επιθεωρητές, που θεωρούνται εχθροί του κλάδου, αποχωρούν από τις σχολικές αίθουσες και το «σβέρκο» του δασκάλου.
Έτσι ένας πρωτόγνωρος άνεμος ελευθερίας πλημμυρίζει τα σχολειά. Απελευθερώνει και κινητοποιεί τους δασκάλους. Ενθαρρύνεται η συλλογικότητα, η μόρφωση και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών, που κάνουν μικρά και μεγάλα …θαύματα στα σχολεία. Θεατρικές ομάδες, κινηματογραφικές λέσχες, λέσχες ανάγνωσης, επισκέψεις συγγραφέων στο σχολείο, σχολικές εφημερίδες, σχολικές βιβλιοθήκες, θεατρικά παιχνίδια, χορωδίες, μπάντες, graffiti, εργαστήρια Φ.Ε. και πληροφορικής, εκδρομές, σχολικοί κήποι, αθλητικές ομάδες και αγώνες, σχολικές γιορτές που έμοιαζαν με μεγάλες παραστάσεις, μουσική στα διαλείμματα, εκπαιδευτικές επισκέψεις, εναλλακτικές μέθοδοι διδασκαλίας, συνεργατικές μορφές μάθησης, γλέντια, χοροί, …μπουγέλα στο σχολείο ! Τίποτα από αυτά δεν έμπαινε σε «δείκτες» , «προγράμματα», «κουτάκια» και «πλατφόρμες». Μόνο στην καρδιά μας και στις ψυχούλες των παιδιών. Εκεί στέριωναν. Πολύτιμοι θησαυροί. Πώς να μετρήσεις, πως να συγκρίνεις τα δάκρυα, την αγάπη και τη συγκίνηση
Πρωτοπόροι κατά κανόνα σε όλα αυτά ήταν και είναι οι αρνητές της αξιολόγησης. Γι αυτό δεν θέλουν τέτοιους στο «σχολείο των οραμάτων» τους ο Μητσοτάκης κι οι λοιποί.
Οι φίλα προσκείμενοι στην αξιολόγηση (τότε και τώρα) κατά κανόνα ήταν αυτοί που κυνηγούσαν θεσούλες, ένα επίδομα θέσης δηλαδή, τους «κούραζε» η τάξη, δεν «έβρισκαν νόημα» στους αγώνες και τις απεργίες, μιλούσαν χαμηλόφωνα στους «προϊσταμένους» στους «συμβούλους» και δυνατά στους «άτακτους» και «άχρηστους» μαθητές, υπ-άλληλοι είμαστε, κοσμούσαν ενίοτε τα ψηφοδέλτια των κυβερνητικών παρατάξεων, αν και βγάζανε φλύκταινες με τον συνδικαλισμό, αγόραζαν και πουλούσαν «προσόντα».
Με πίστη, ενθουσιασμό και θάρρος αντιστρόφως ανάλογο με τον πάντα πενιχρό μισθό μας οργανώνονται πρωτοφανείς και πολύμορφοι αγώνες. Οδηγούν σε κατακτήσεις, που αναβαθμίζουν το επάγγελμα του εκπαιδευτικού. Το επάγγελμα γίνεται πια γίνεται περιζήτητο. Ανθρώπινο ωράριο- κλιμακωτό με τα χρόνια (να θυμίσουμε μόνο ότι μέχρι το 1977 οι καθηγητές εργάζονταν 6 μέρες επί 6 ώρες συν 10 ώρες υποχρεωτικές υπερωρίες σύνολο 36(!) την εβδομάδα).
Καρπός πολύμορφων και σκληρών αγώνων ήταν το αμετάθετο, η μοριοποίηση των υπηρεσιακών μεταβολών, οι διορισμοί με μόνο (το πιο δίκαιο ) κριτήριο την ημερομηνία λήψης του πτυχίου.
Κερδίσαμε πολλά: ακώλυτη μισθολογική εξέλιξη , σημαντική μείωση του αριθμού των παιδιών στην τάξη, νέα σχολικά διδακτήρια, εργαστήρια, εκσυγχρονισμός βιβλίων και διδακτικών μεθόδων, εισαγωγή της τέχνης στα σχολεία, σχολές επιμόρφωσης και διδασκαλεία με ετήσια άδεια, εκπαιδευτικές άδειες, επίδομα εξωδιδακτικής απασχόλησης, ικανοποιητική σύνταξη κύρια- επικουρική -εφάπαξ στα 60 χρόνια. κ.α.
Ο εκπαιδευτικός διεκδικεί λόγο και ρόλο στα εκπαιδευτικά δρώμενα . Εκπαιδευτικά περιοδικά, εκπαιδευτικά και συνδικαλιστικά συνέδρια διατυπώνουν πληθώρα από αναλύσεις, κριτικές και προτάσεις για την εκπαίδευση. Ο σύλλογος διδασκόντων διεκδικεί την εξουσία στο σχολείο, επιβάλλεται η συμμετοχή μας στα υπηρεσιακά συμβούλια, στους εκπαιδευτικούς θεσμούς, στους δήμους κ.α.
Αυτή την εποχή ζήσαμε οι περισσότεροι -συνταξιούχοι σήμερα εκπαιδευτικοί -και είμαστε τόσο περήφανοι για αυτήν. Γι αυτό αντιταχθήκαμε σθεναρά και ενωτικά σε κάθε προσπάθεια επαναφοράς της αξιολόγησης -και δεν ήταν λίγες- και την επιστρέφαμε ως απαράδεκτη στους εκάστοτε και όλων των αποχρώσεων αποστολείς.
Όσο περίτεχνα και παραπλανητικά κι αν πρόβαλαν τα άνομα σχέδια τους. Διαλαλούσαν με γλυκόλογα την πραμάτεια τους : ήπια, συμμετοχική, ανατροφοδοτική, ενθαρρυντική, βελτιωτική, μη τιμωρητική, εσωτερική, αυτοαξιολόγηση, καλή αξιολόγηση κλπ.
Δεν υπάρχει «καλή αξιολόγηση» ! Δεν υπήρξε ποτέ και πουθενά !
Αν θέλουμε καλύτερους (με την κοινωνική μετάφραση του όρου) εκπαιδευτικούς και καλύτερη εκπαίδευση, αυτό γίνεται με την ουσιαστική αναβάθμιση των βασικών σπουδών τους και του πτυχίου τους, την ελεύθερη είσοδο και εξέλιξη τους στο σχολείο, την πλήρη επιστημονική, περιοδική, δημοκρατική επιμόρφωσή τους, την συνεχή στήριξη τους, την απαλλαγή από εξωδιδιδακτικά γραφειοκρατικά και άλλα καθήκοντα, την δημοκρατική συλλογική λειτουργία του σχολείου, το ανθρώπινο ωράριο και χρονικό όριο εργασίας για συνταξιοδότηση, τους αξιοπρεπείς μισθούς. Συνθήκες που θα τους επιτρέπουν να διοχετεύουν τον πραγματικά ελεύθερο χρόνο τους στην ολόπλευρη μόρφωση τους και τον πολιτισμό. Η βελτίωση των όρων ζωής και εργασίας των εκπαιδευτικών συνιστά αυτόματα και την προϋπόθεση βελτίωσης του παραγόμενου εκπαιδευτικού έργου.
Το σχολείο θα τείνει να γίνει ευχάριστο και ελκυστικό για τους μαθητές και τις μαθήτριες. Σε συνδυασμό πάντως με μια σειρά μέτρων βελτίωσης του σχολείου με πλήρεις και γερές υποδομές, Α.Π., βιβλία, με ενιαίο, δημόσιο, δημοκρατικό και δωρεάν 12χρονο σχολείο της ολόπλευρης γνώσης, χωρίς την «γάγγραινα» των εξετάσεων, την αθλιότητα της παραπαιδείας, των βαθμών και των κατηγοριοποιήσεων, με μικρά τμήματα, αντισταθμιστική εκπαίδευση κ.α. Με γενναία χρηματοδότηση της εκπαίδευσης.
Αυτά όμως είναι έξω από την «λογική» των οπαδών της αξιολόγησης. Είναι «από θέση αρχής» ενάντια τους!
Έχουν εκ προοιμίου αποφανθεί ότι τα προβλήματα της εκπαίδευσης είναι ατομική ευθύνη του εκπαιδευτικού. Ότι η εκπαίδευση δεν είναι για όλα τα παιδιά. Γι αυτό στήνουν πρότυπα, Ωνάσεια, Bacalorea, ιδιωτικά σχολειά και πανεπιστήμια. Τυραννάνε με κάθε λογής εξετάσεις τα παιδιά από τα γεννοφάσκια τους.
Ζήσαμε (ευτυχώς χωρίς την «δαμόκλειο σπάθη» της αξιολόγησης) ως ελεύθεροι δάσκαλοι την πιο δημιουργική, την πιο παραγωγική, την πιο αγνή εποχή της ιστορίας της εκπαίδευσης στη χώρα μας. Δεν έγιναν βέβαια όλα όσα ονειρευτήκαμε… Ούτε καν τα περισσότερα. Η εκπαίδευση συνέχισε να είναι ταξική, υποβαθμισμένη, με τεράστιες ελλείψεις. Γι αυτό δεν σταματήσαμε ποτέ τον αγώνα. Πώς θα ήταν δυνατόν άλλωστε, αφού προϋποθέτουν γενικότερες ριζοσπαστικές, κοινωνικές ανατροπές. «Αλλάζουμε το σχολειό για να αλλάξουμε την κοινωνία. Αλλάζουμε την κοινωνία για να αλλάξουμε το σχολειό» ήταν ο φωτεινός οδηγός μας.
Έγιναν όμως πολλά ! Άβυσσος χωρίζει αυτή την εποχή από τον αλήστου μνήμης επιθεωρητισμό κι ακόμη μεγαλύτερη από το εφιαλτικό σχέδιο των κυβερνώντων, της ΕΕ, του ΣΕΒ, του ΟΟΣΑ, την οργουελιανή εποχή της νέας πολλαπλής προκρούστειας αξιολόγησης στο φτηνό, κατακερματισμένο, ιδιωτικοποιημένο, εντατικοποιημένο σχολείο της αμάθειας και της αγοράς. Το σχολείο που διώχνει βίαια παιδιά και εκπαιδευτικούς. Το περιγράφουν με τα πιο μελανά χρώματα οι ήδη αξιολογημένοι εκπαιδευτικοί –απεργοί σήμερα- στα σχολεία της Αγγλίας και των ΗΠΑ .
Αυτά είναι τα 40 και πλέον χρόνια που ξορκίζουν και τρέμουν οι Κοντογιαννόπουλοι, οι Αρβανιτόπουλοι, οι Διαμαντοπούλες, οι Αρσένηδες, οι Μαριέττες, αί Κεραμέως, οι Πιερρακάκηδες...
Ίσως μας πει ότι αυτά τα χρόνια ότι ήταν «η πιο άτυχη στιγμή της ιστορίας» της εκπαίδευσης, όπως λέει για το ΕΑΜ (!) ο πρωθυπουργός. Ο άνθρωπος που τόλμησε να απολύσει το μνημονιακό έτος 2013 χιλιάδες εκπαιδευτικούς. Τότε δεν χρειαζότανε καν την αξιολόγηση… Αυτόν τον αξιολογούσε η …Μέρκελ! Διάλεξε από το σωρό τα αδέλφια μας της Τεχνικής εκπαίδευσης. Δεν τα κατάφερε όμως και ηττήθηκε από άλλον έναν συγκλονιστικό και ηρωικό αγώνα των εκπαιδευτικών.
Σταθήκαμε όρθιοι κι αυτός …έπεσε !
Έχουμε πλήρη επίγνωση ότι η σημερινή μάχη που δίνουν οι ενεργεία εκπαιδευτικοί ενάντια στην αξιολόγηση είναι πιο δύσκολη από κάθε άλλη φορά. Για τους κυρίαρχους και τους κυβερνώντες η πλήρης αντιδραστική μετάλλαξη του σχολείου είναι «ζήτημα ζωής και θανάτου» για την διαιώνιση του ολέθριου συστήματός τους και το ξεπέρασμα της πολλαπλής κρίσης που βιώνει. Έτσι εξηγείται η βιαιότητα των κινήσεών τους, η απόλυτη κυνικότητα στις δηλώσεις, τις προθέσεις τους και η απροκάλυπτη πλέον καταστολή . Πολλά σημάδια στο σώμα των εκπαιδευτικών φαίνεται να υποδηλώνουν την δυνατότητα –για πρώτη φορά- ανάσχεσης των αντιδράσεών τους.
Ποια είναι αυτά; Η κατάργηση της επετηρίδας, η θέσπιση του άκρως ανταγωνιστικού και ψυχοφθόρου συστήματος διορισμών του διαβόητου προσοντολόγιου έχουν «μπολιάσει» με την ανάλογη κουλτούρα και συνείδηση μέρος των νέων εκπαιδευτικών σε συνδυασμό με την μακρά περίοδο επισφαλούς εργασίας που βιώνουν τα τελευταία χρόνια. Η απογοήτευση από τις ανατροπές κατακτήσεων που συντελέστηκαν την μνημονιακή περίοδο. Η αναβίωση και επικράτηση της ατομικότητας έναντι της συλλογικότητας. Ο φόβος των ατομικών συνεπειών της αξιολόγησης φαίνεται να υπερτερεί του φόβου της συνολικά καθημαγμένης εκπαίδευσης, που θα επιφέρει. Η προσχηματική, συμβιβαστική και ενίοτε πλήρως ταυτισμένη με κυβερνητικές επιλογές στάση των συνδικαλιστικών ηγεσιών.
Συνέβαινε αυτό και σε παλιότερες εποχές…
Εκεί που έλεγες ότι όλα είχαν τελειώσει, ότι «δεν κουνιέται φύλλο», ξαφνικά ο "μίζερος" γινότανε ..αντάρτης, «έπαιρνε τα όπλα» και νικούσε!
Έτσι θα γίνει και τώρα!
*Από το FACEBOOK
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ Π.Ε.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ Δ.Ε.
Δήλωση εκπροσώπων των Παρεμβάσεων σε ΔΟΕ & ΟΛΜΕ
ΒΙΟΛΕΤΤΑΣ ΠΑΤΕΛΗ – ΤΑΣΟΥ ΓΚΑΡΑΓΚΑΝΗ & ΑΚΗ ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΥ- ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΟΥΡΝΙΩΤΗ
Φανερά στριμωγμένη η κυβέρνηση από τη μαχόμενη εκπαίδευση…. που τους χαλάει τα σχέδια!
«Δεν έχει θέση στο δημόσιο σχολείο η αντιδραστική αντιεκπαιδευτική και αντιλαϊκή πολιτική σας!!!» η απάντησή μας στις δηλώσεις Μητσοτάκη.
Επισκέφτηκε ο Κ. Μητσοτάκης το υπουργείο παιδείας και είχαμε την τιμή να θέσει ως πρώτο αντίπαλο τον αγώνα των εκπαιδευτικών ενάντια στην αξιολόγηση. Ο λόγος είναι φανερός. Η κυβέρνηση της ΝΔ είναι χολωμένη και ζορισμένη!
Η μάχη της αξιολόγησης είναι η πλέον μακρόχρονη και σκληρή αναμέτρηση που έχει δοθεί τις τελευταίες δεκαετίες στην εκπαίδευση. Είναι μια μάχη ενάντια στην επιδίωξη της κυβέρνησης και των πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων που εκπροσωπεί, να προχωρήσει σε μια βαθιά, δομική αλλαγή όλου του εκπαιδευτικού μοντέλου ώστε να ηττηθεί η αντίληψη ότι η παιδεία αποτελεί κοινωνική ανάγκη και δωρεάν κοινωνικό δικαίωμα για όλους/ες. Όλα τα κυνικά και ακραία ταξικά σχέδια της για την αναδιάρθρωση της εκπαίδευσης, η ιδιωτικοποίηση, εμπορευματοποίηση και κατηγοριοποίηση των σχολείων βρίσκουν ισχυρό αντίπαλό της τον αγώνα του μαχόμενου εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αξιολόγηση και καθυστερούν.
Έχοντας απωλέσει ο Μητσοτάκης κάθε ελπίδα να πείσει τον κόσμο της εκπαίδευσης «για το καλό που θα φέρει η αξιολόγηση», εξαπέλυσε για πολλοστή φορά απειλές, αποκαλύπτοντας τις μύχιες προθέσεις του να στοχοποιήσει τους μαχόμενους εκπαιδευτικούς λέγοντας ότι δεν έχουν θέση στο δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα όσοι είναι επί της αρχής ενάντια στην αξιολόγηση! Ο Μητσοτάκης όχι μόνο αποσιωπά ότι οι εκπαιδευτικοί ασκούν το συνταγματικά κατοχυρωμένο απεργιακό τους δικαίωμα, αλλά ποινικοποιεί με τη δήλωσή του αυτή, ακόμα και τις απόψεις! Απέναντι στην κανιβαλική του διακήρυξη δηλώνουμε ότι είμαστε περήφανες/οι για τον αγώνα του κλάδου και θα τον συνεχίσουμε ανυποχώρητα μέχρι τη νίκη! Άλλωστε τα περί απολύσεων εκπαιδευτικών και Δ.Υ. τα έχουμε ξανακούσει και το 2013 με την απαίτηση να βγει το 15% ανίκανο , και τη διαθεσιμότητα των 2500 συναδέλφων/ισσών μας στα ΕΠΑΛ.
Ταυτόχρονα, αναγκάστηκε να ομολογήσει ότι η αξιολόγηση δεν έχει φέρει τα αναμενόμενα αποτελέσματα παραδεχόμενος ότι υπάρχει αντίσταση στα κυβερνητικά σχέδια. Λίγες ώρες πριν η κα Ζαχαράκη παραδέχθηκε επίσημα ότι το 40% των νεοδιόριστων εκπαιδευτικών του 2020-΄21-΄22-΄23 και περισσότερο από το 85% του συνόλου του εκπαιδευτικού σώματος δεν έχουν αξιολογηθεί!
Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος της εκπαίδευσης αντιστέκεται με ό,τι όπλο έχει παρ’ όλες τις απειλές, τους εκβιασμούς, τη δυνητική αργία για συνδικαλιστική δράση της Χρ. Χοτζόγλου, το τσουνάμι πειθαρχικών και διώξεων, τρομοκρατίας και ολοκληρωτισμού από την πλευρά της κυβέρνησης. Αντιστέκεται παρ’ όλο που οι πλειοψηφίες των ομοσπονδιών ΔΟΕ κι ΟΛΜΕ επιδεικνύουν πρωτοφανή αδράνεια εν μέσω αυταρχικού παροξυσμού, κάνοντας ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τελειώσουν τον αγώνα ενάντια στην αξιολόγηση.
Όμως, η αντίσταση είναι ζωντανή γιατί ο κόσμος της εκπαίδευσης καταλαβαίνει ότι το διακύβευμα είναι μεγάλο. Όλες οι απόπειρες της κυβέρνησης με τα Ωνάσεια, τις Ακαδημίες Επαγγελματικής Εκπαίδευσης, τα σχολεία της «αριστείας», την ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης, τις εξετάσεις PISA και όλες οι δηλώσεις για την άρση μονιμότητας, τη γονεϊκή επιλογή σχολείου, τις συγχωνεύσεις, τον ΑΣΕΠ δίπλα στο προσοντολόγιο ως σύστημα διορισμών κλπ, αποκαλύπτουν τις πραγματικές κυβερνητικές επιδιώξεις. Δίνουμε μάχη για το δημόσιο δωρεάν σχολείο, για τη θέση μας μέσα σε αυτό!
Η απέλπιδα προσπάθεια του πρωθυπουργού να αναθερμάνει τις απειλές, δηλώνει αδυναμία και την πλήρη απομόνωση της κυβέρνησης από τον εκπαιδευτικό κόσμο, την κοινωνία και τις ανάγκες της. Την ίδια στιγμή ο κόσμος βοά για τα αίσχη της κυβέρνησης της δολοφονίας, της συγκάλυψης, της καταστροφής και της φτώχειας. Της κυβέρνησης των ρουσφετιών, των κολλητών, της α(χ)ριστειας και των αντισυνταγματικών αποφάσεων. Όλοι καταλαβαίνουν ότι η αξιολόγηση, όπως και με τους σιδηρόδρομους, σημαίνει παράδοση του δημόσιου σχολείου στους ιδιώτες (αυτονομία, δηλαδή βρείτε λεφτά μόνοι σας για να τα λειτουργήσετε), μείωση προσωπικού και κλείσιμο τμημάτων... και σχολείων(27++ μαθητές/τμήμα, ψηφιακά σχολεία, παράλληλη για πέντε μαθητές κλπ). Το τι δημόσιο θέλουν το ζούμε στους λογαριασμούς ρεύματος της ιδιωτικοποιημένης ΔΕΗ, στα επί πληρωμή απογευματινά χειρουργεία του ιδιωτικοποιημένου ΕΣΥ και στα Τέμπη του ιδιωτικοποιημένου ΟΣΕ.
Η σημερινή εξέλιξη επιβεβαιώνει για άλλη μια φορά ότι είμαστε στο σωστό δρόμο και η μάχη ενάντια στην αξιολόγηση - διάλυση του δημόσιου σχολείου πρέπει όχι μόνο να συνεχιστεί αλλά να δυναμώσει ακόμη περισσότερο μέχρι την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης- ΕΕ!
Με τους αγώνες το εκπαιδευτικό κίνημα συνεχίζει να διευρύνει το ρήγμα που άνοιξε στις 26/1 και 28/2, στις 5 & 7/3 με την εισβολή του λαού στο προσκήνιο. Δεν θα κλείσει με τις απειλές και την τρομοκρατία και την επιχείρηση αλλαγής ατζέντας. Τώρα μαζικές, μαχητικές ΓΣ των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ και ολομέλειες προέδρων για οργάνωση των αγώνων σύγκρουσης και ανατροπής. Το εκπαιδευτικό κίνημα χρειάζεται να πάρει όλες τις αναγκαίες αγωνιστικές πρωτοβουλίες με συντονισμό σωματείων, συλλογικοτήτων ώστε και η κυβέρνηση να πάρει την απάντηση που της οφείλουμε απέναντι σε τέτοιου τύπου ολοκληρωτικές δηλώσεις και μεθοδεύσεις. Και θα την πάρει!
Το πρώτο αγωνιστικό ραντεβού μας είναι τις μέρες των εξετάσεων για τα Ωνάσεια και αμέσως μετά στις πιλοτικές εξετάσεις PISA!
Είμαστε περήφανοι που σας δυσκολεύουμε, δεν θα υποταχθούμε γιατί είμαστε δάσκαλοι/ες των παιδιών του λαού και όχι «ομάδα αλήθειας» της κάθε κυβέρνησης.
Να ανατρέψουμε την βάρβαρη, νεοφιλελεύθερη πολιτική τους.
Να διεκδικήσουμε δημόσια δωρεάν εκπαίδευση για όλα τα παιδιά.
Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
Μέχρι τη Νίκη!
Μισούν τα καλοκαίρια, φοβούνται τον Σεπτέμβρη: Η ζωή των αναπληρωτών
Ένα ανοιξιάτικο πρωινό στα Προπύλαια, στη σκιά μιας ακόμα εκπαιδευτικής κινητοποίησης, συναντώ τον Βασίλη, έναν αναπληρωτή εκπαιδευτικό στα 50 του. Χρόνια περιπλάνησης σε σχολεία από τον Έβρο μέχρι την Κρήτη. Το πρόσωπό του κουρασμένο, η φωνή του σπασμένη από τη βία της αβεβαιότητας.
«Μισώ
τα καλοκαίρια», μου λέει.
«Μου θυμίζουν
τις απολύσεις μου…»
Αυτή η μαρτυρία –ανθρώπινη, λιτή, σπαρακτική– δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ο κανόνας μιας εκπαιδευτικής πραγματικότητας που τείνει να μονιμοποιήσει την προσωρινότητα.
Το «μαρτύριο της λίστας»: Ο αναπληρωτής ως προϊόν προς διάθεση
Κάθε χρόνο, χιλιάδες αδιόριστοι εκπαιδευτικοί μπαίνουν στην ψηφιακή ουρά της μοριοδότησης. Εκεί, τα πτυχία τους, η προϋπηρεσία, τα σεμινάρια και τα μεταπτυχιακά αποτιμώνται με ψυχρά νούμερα. Δεν διεκδικούν μια θέση μονιμότητας. Διεκδικούν ένα συμβόλαιο λίγων μηνών, σε όποια γωνιά της χώρας προκύψει ανάγκη.
Η διαδικασία αυτή, όπως περιγράφει εύστοχα ο πανεπιστημιακός Γιώργος Μαυρογιώργος, δεν είναι απλώς ένας μηχανισμός πρόσληψης, αλλά ένα «εργαστήριο υποτίμησης». Είναι μια τελετουργία όπου η επαγγελματική αξιοπρέπεια διαβρώνεται, ενώ η εκπαιδευτική προσφορά μετατρέπεται σε αντικείμενο πλειστηριασμού.
Ο αναπληρωτής εκπαιδευτικός μετατρέπεται, σταδιακά και μεθοδικά, σε «νομάδα» της δημόσιας εκπαίδευσης. Ένας εκπαιδευτικός σε μόνιμη επιφυλακή, χωρίς ρίζες, χωρίς σταθερότητα, χωρίς τον χρόνο να οικοδομήσει μια ουσιαστική παιδαγωγική σχέση με τους μαθητές του.
Η συχνή εναλλαγή σχολείων, τάξεων, αντικειμένων και γεωγραφικών περιοχών συντρίβει την απαραίτητη συνέχεια στην εκπαιδευτική διαδικασία. Η σχέση δασκάλου-μαθητή γίνεται εύθραυστη και εφήμερη, υπονομεύοντας το παιδαγωγικό έργο στη ρίζα του.
Πώς να μιλήσεις για εμπιστοσύνη, έμπνευση και καθοδήγηση όταν δεν γνωρίζεις αν την επόμενη χρονιά θα έχεις εργασία;
Οι θέσεις των αναπληρωτών συχνά καλύπτονται με κονδύλια του ΕΣΠΑ. Όμως η επιλογή αυτή, όπως υπογραμμίζει ο Μαυρογιώργος, δεν είναι αθώα. Αντί να επενδύσουν σε μόνιμο προσωπικό, οι κυβερνήσεις προτιμούν ένα μοντέλο ελαστικής και ευέλικτης εργασίας, «επιδοτούμενης» ανασφάλειας.
Έτσι, οι εκπαιδευτικοί γίνονται μέρος ενός νεοφιλελεύθερου σχεδίου «κοινωνικής εκγύμνασης» στις συνθήκες επισφαλούς εργασίας. Ο ίδιος ο αναπληρωτής καταλήγει να βλέπει τον εαυτό του όχι ως λειτουργό, αλλά ως «πωλητή προσόντων», ενταγμένο στην αγορά αριστείας και ανταγωνισμού.
Η φράση του Μαυρογιώργο ότι οι αναπληρωτές έγιναν
«επιχειρηματίες του εαυτού τους» συνοψίζει τον πυρήνα του προβλήματος. Η παιδεία δεν μπορεί να λειτουργεί με λογικές αγοράς. Η εργασία στην εκπαίδευση είναι δημόσιο λειτούργημα. Και πρέπει να προστατεύεται με θεσμικές εγγυήσεις, όχι να αποδομείται με εργολαβίες ΕΣΠΑ.
Αν συνεχίσουμε να ανεχόμαστε αυτό το καθεστώς, δεν θα φτωχύνουν μόνο οι αναπληρωτές, αλλά ολόκληρη η εκπαιδευτική μας κουλτούρα.
