ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι καλώς ήρθατε στο νέο blog των Παρεμβάσεων Βοιωτίας.

ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΒΟΙΩΤΙΑΣ

Λιβαδειά, 22/06/14

«ΡΗΜΑΞΑΝ ΤΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΘΕΛΟΥΝ ΤΩΡΑ ΝΑ ΜΑΣ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΟΥΝ! »

Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,

Είναι πλέον φανερό ότι δικομματική – μνημονιακή κυβέρνηση κοινωνικής λεηλασίας των ΠΑΣΟΚ – ΝΔ, μετά την γελοία και τραγελαφική «αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας», συνεχίζει ακάθεκτη με τη δεύτερη φάση του σχεδίου της: Ατομική Αξιολόγηση. Μία  καθαρά προσχηματική διαδικασία χειραγώγησης, υποταγής και ενοχοποίησης των εκπαιδευτικών για την τραγική κατάσταση στο χώρο της Δημόσιας Παιδείας, μίας διαδικασίας  που,  αν περάσει, θα σημάνει τον ολοκληρωτικό εξανδραποδισμό των εκπαιδευτικών  και τη ραγδαία υποβάθμιση του εκπαιδευτικού έργου. 

Αλήθεια, η δικομματική κυβέρνηση που προωθώντας την αξιολόγηση μας εμφανίζεται ως κήνσορας και τιμητής και μας κουνά το δάκτυλο, τι έχει προσφέρει στη Δημόσια Εκπαίδευση τα τελευταία 4 χρόνια για να έχει το ηθικό δικαίωμα και την απαίτηση από εμάς να «αξιολογηθούμε»; Ας απαριθμήσουμε επιτροχάδην τα κυριότερα κυβερνητικά «επιτεύγματα»  που θεμελιώνουν αυτό το « ηθικό δικαίωμα» : 

1) Αιματηρές περικοπές των μισθών των εκπαιδευτικών με την καθιέρωση του κατάπτυστου Ενιαίου Μισθολογίου – φτωχολογίου που είχε σαν αποτέλεσμα οι εκπαιδευτικοί να εξαθλιωθούν οικονομικά χάνοντας το 20-40% του μισθού τους και ταυτόχρονα εισαγωγή ενός συστήματος βαθμολογικής – μισθολογικής καθήλωσης  που με ασφυκτικές ποσοστώσεις παρεμποδίζει την βαθμολογική-μισθολογική εξέλιξη των εκπαιδευτικών.

2) Συμπτύξεις και συγχωνεύσεις τμημάτων  που προαναγγέλλουν σαρωτικό κύμα νέων συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολείων ανά την επικράτεια – με ό,τι συνέπειες θα έχει κάτι τέτοιο για τις οργανικές θέσεις των εκπαιδευτικών και την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης. 

3) Αιφνιδιαστική αύξηση του ωραρίου των εκπαιδευτικών που είχε ως αποτέλεσμα τα τεθούν εκτός σχολείου γύρω στους 12 000 χιλιάδες αναπληρωτές εκπαιδευτικοί που ικανοποιούσαν πάγιες και διαρκείς ανάγκες και κάλυπταν δομικά κενά  και υπαρκτές  ελλείψεις του δημόσιου σχολείου.

4) Προσφυγή στο μέτρο πολιτικής επιστράτευσης ως μέσο εκφοβισμού και κατατρομοκράτησης των εκπαιδευτικών, όταν οι τελευταίοι επιχείρησαν να αντιδράσουν με απεργιακές κινητοποιήσεις πέρυσι την περίοδο των Πανελλαδικών εξετάσεων.

5) Πραξικοπηματική κατάργηση – με μία μονοκονδυλιά και με τρόπου που θυμίζει το κλείσιμο της ΕΡΤ – 52 ειδικοτήτων στην τεχνική εκπαίδευση ( ανάμεσά τους ειδικότητες νευραλγικές και περιζήτητες, όπως ο τομέας υγείας, οδηγώντας πάνω από 2000 εκπαιδευτικούς στον καιάδα της διαθεσιμότητας, αφήνοντας  χιλιάδες μαθητές χωρίς καθηγητές και την τεχνική εκπαίδευση σε κατάσταση ακατάσχετης αιμορραγίας, προσφέροντας τους πιο περιζήτητους τομείς της εύκολη λεία στο πιάτο των ιδιωτικών ΙΕΚ). 

6) Νομοσχέδιο – έκτρωμα για το Λύκειο, το οποίο  υποβάλλει χιλιάδες μαθητές σε διαδοχικές και εξαντλητικές εξετάσεις – λαιμητόμο, κάτι που μοιραία θα αυξήσει τη μαθητική αποτυχία και το φαινόμενο της σχολικής διαρροής και θα συντελέσει στην απογείωση της παραπαιδείας.

Ποιες ήταν οι συνέπειες των παραπάνω μέτρων; Ας τις θυμηθούμε : σχολεία αποδιοργανωμένα με δεκάδες ελλείψεις σε υποδομές, χρήματα και εκπαιδευτικούς, εκπαιδευτικοί, υλικά, ηθικά και ψυχολογικά ταπεινωμένοι που πηγαίνουν σε δύο και τρία σχολεία για να καλύψουν το αυξημένο τους ωράριο- όταν δεν  μεταφέρονται συχνά σα βαλίτσες στο εσωτερικό των περιφερειών - μαθητές- πειραματόζωα που βιώνουν τη τραγική διάλυση της τεχνικής εκπαίδευσης και τη μετατροπή του Γενικού Λυκείου σε εξεταστικό κάτεργο -με πρώτη πρόβα τζενεράλε την τράπεζα θεμάτων! Και όλα αυτά μέσα σε ένα ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιο, καλπάζουσας ανεργίας, συνεχών απολύσεων- διαθεσιμοτήτων και συρρίκνωσης της οικονομίας λόγω της βάρβαρης πολιτικής εσωτερικής υποτίμησης που οδήγησε σε οικονομική καταστροφή χωρίς προηγούμενο εν καιρώ ειρήνης! 

Και τώρα  θέλουν να μας «αξιολογήσουν» για το χάος και τη διάλυση της Δημόσιας Παιδείας που αυτοί οι ίδιοι συνειδητά και ηθελημένα προκάλεσαν! Να «αξιολογήσουν», αλήθεια, τι; Τις αντίξοες συνθήκες στα Δημόσια Σχολεία τις οποίες οι ίδιοι δημιούργησαν και  μέσα στις οποίες χιλιάδες εξαθλιωμένοι εκπαιδευτικοί διδάσκουν; Ή μήπως τα άπειρα κενά, τις αναρίθμητες υλικοτεχνικές ελλείψεις και παιδαγωγικές ανεπάρκειες που προκλήθηκαν από το ψαλίδισμα των χρημάτων, την κατάργηση στοιχειωδών υποστηρικτικών δομών και φορέων και τις διαθεσιμότητες εκπαιδευτικών; 

Η προσπάθεια εφαρμογής της αξιολόγησης δεν αποβλέπει διόλου στη βελτίωση της παρεχόμενης παιδείας. Σε μία εποχή όπου μεθοδεύεται η απόλυση και άλλων δημοσίων υπαλλήλων, όπου ο χώρος της Παιδείας έχει υποστεί ολέθρια πλήγματα εδώ και 4 χρόνια, θα είμαστε αφελείς και «ιδανικοί αυτόχειρες» αν αποδεχτούμε την προσχηματική αξιολόγηση που μεθοδεύεται με σκοπό τις απολύσεις εκπαιδευτικών. 

 Συναδέλφισσες, συνάδελφοι, στον αγώνα αυτό οι εκπαιδευτικοί δεν είμαστε μόνοι μας. Χιλιάδες υπογραφές έχουν ήδη συλλεγεί εναντίον της αξιολόγησης που προωθεί η κυβέρνηση. Στο υπόλοιπο Δημόσιο οι εργαζόμενοι μέσα από μαζικές συνελεύσεις σε όλους τους χώρους αποφασίζουν ανυπακοή στα εγκληματικά σχέδια της. Οι εκθέσεις αυτοαξιολόγησης συλλέγονται ασυμπλήρωτες και παραδίδονται στα σωματεία. Στον αγώνα μπαίνουν και αρκετοί διευθυντές που αντιλαμβάνονται ότι δεν μπορούν να έρθουν απέναντι στους εργαζόμενους και να συμβάλλουν στην απόλυση τους.

 Η εμπειρία των δυο τελευταίων χρόνων απέδειξε ότι για να αντιμετωπιστεί η πολιτική που οδηγεί τους εργαζόμενους στην ανεργία και στην εξαθλίωση δεν αρκούν πλέον μόνο παρεμβάσεις διαμαρτυρίας και καταγγελίας. Η απεργία των Χαλυβουργών, η απεργία των καθηγητών, ο αγώνας των απολυμένων της ΕΡΤ, η απεργία των διοικητικών υπαλλήλων των πανεπιστημίων, ο αγώνας των διαθέσιμων καθηγητών και των σχολικών ϕυλάκων, αλλά και ο ηρωικός αγώνας των απολυμένων καθαριστριών του υπουργείου Οικονομικών δείχνουν το δρόμο για όλους τους εργαζόμενους. Η μέχρι τώρα αδυναμία των αγώνων για ανατροπή αυτής της πολιτικής στο σύνολό της, δείχνει την αναγκαιότητα αναβάθμισης του κινήματος. Κάνει φανερή την απαίτηση για ανυποχώρητο - διαρκή αγώνα, συντονισμό και διεύρυνση του μετώπου των εργαζομένων. Η έλλειψη του συντονιστικού κέντρου λόγω της κατάστασης της ΑΔΕΔΥ, αλλά και της στάσης των ομοσπονδιών, οι οποίες αποϕεύγουν το συντονισμό και υποχωρούν όταν η κυβέρνηση σκληραίνει τη στάση της, πρέπει να καλυϕθεί με τη δημιουργία ανεξάρτητου κέντρου αγώνα και συντονισμού όλων των πρωτοβάθμιων σωματείων που κινούνται σε αγωνιστική κατεύθυνση. Έτσι θα βάλουν οι εργαζόμενοι τη σϕραγίδα τους στις εξελίξεις. Έτσι θα έχουμε εργατικές και λαϊκές νίκες στην κατεύθυνση της ανατροπής των πολιτικών κεϕαλαίου-ΕΕ-ΔΝΤ και των κυβερνήσεων τους. Με αγωνιστική ενότητα, αισιοδοξία και ελπίδα, προτάσσοντας τα δικαιώματα και τις ανάγκες μας.  

- Να ακυρώσουμε στην πράξη, εδώ και τώρα, τη διαδικασία αξιολόγησης και να εμποδίσουμε την Κυβέρνηση  να  μεθοδεύσει την υποταγή των εκπαιδευτικών και τις απολύσεις μέσα από αυτήν!

 -Να ανακληθούν οι απολύσεις των καθηγητών – Να επανέλθουν οι  τομείς και ειδικότητες  που καταργήθηκαν – Κανείς μαθητής, κανείς καθηγητής δεν περισσεύει.

ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!