Χρήστος Ζαγανίδης: Η κυβέρνηση στοχοποιεί αντίσταση και αλληλεγγύη

  Με αφορμή την πολιτική δίωξη του καθηγητή Χρήστου Ζαγα­νίδη, προέδρου της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, που επιχειρείται από την συγχορδία των παρα­τάξεων ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ, το Πριν είχε την ακόλουθη συζήτηση με τον αγωνιστή των Παρεμβάσεων.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΣΤΑΜΟΥΛΗ

Δέχεσαι μια πρωτοφανή για σωματείο επίθεση σαν πρόεδρος της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης. Πού αποσκοπεί αυτή η πρωτοβουλία των παρα­τάξεων ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ), ΔΑΚΕ (ΝΔ) και ΠΑ­ΜΕ (ΚΚΕ) να επιχειρούν την απομάκρυνσή σου από τη θέση του προέδρου;

Το καθοριστικό στοιχείο είναι η σκληρή μνημονια­κή επίθεση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ που με­τά το ασφαλιστικό φέρνει νέα μέτρα, όπως αυτά που ψηφίζονται με τον «κόφτη». Παράλληλα έρχονται σαν μνημονιακά προαπαιτούμενα αντιδραστικές αναδιαρ­θρώσεις ενάντια στο δημόσιο σχολείο. Η κυβέρνηση φοβάται το εκπαιδευτικό κίνημα που συγκρούστηκε σε όλη τη φάση της κρίσης και των μνημονίων, όχι μόνο με τις επιλογές των κυβερνήσεων, της ΕΕ και του ΟΟ­ΣΑ για την εκπαίδευση, αλλά και συνολικά. Ας μην ξεχνάμε ότι οι ΕΛΜΕ, στη Θεσσαλονίκη και γενικό­τερα, έπαιξαν πρωταγωνιστικό ρόλο στις προσπάθει­ες συντονισμού των πρωτοβάθμιων σωματείων, στην αλληλεγγύη στους πρόσφυγες. Δεν είναι τυχαίο, αλλά οφείλεται στους αποφασιστικούς και διαρκείς αγώνες των εκπαιδευτικών, το γεγονός ότι ανάμεσα στα ελά­χιστα μνημονιακά μέτρα που αναίρεσε η πρώτη κυ­βέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ πριν το 3ο μνημόνιο ήταν η διαθεσιμότητα, η απόλυση δηλαδή, των 2.500 πε­ρίπου καθηγητών της τεχνικής εκπαίδευσης. Αυτή η αγωνιστική πορεία, που σφραγίστηκε από το ρεύμα των Παρεμβάσεων, χτυπιέται σήμερα με πρωτοβου­λία του κυβερνητικού συνδικαλισμού, παλιού (ΔΑΚΕ) και νέου (ΣΥΝΕΚ), αλλά και του κομματικού που εκ­φράζει το ΠΑΜΕ. Αυτό δε βλέπει πέρα από την κομ­ματική συσπείρωση και τη διαμαρτυρία χωρίς αύριο, αφού πάντα θεωρεί ότι «δεν υπάρχουν οι όροι», ενώ σαν αντίπαλο έχει μόνο τις Παρεμβάσεις και την αγω­νιστική τους πρόταση. Στην πράξη το ΠΑΜΕ στήνει πλάτη στο μπλοκ εξουσίας για να μετατρέψει τα σω­ματεία σε μηχανισμούς τύπου ΓΣΕΕ.

Γιατί ακριβώς σε κατηγορούν και πόσο βάσι­μα είναι; Είναι λόγοι που θα μπορούσαν να οδηγή­σουν στην καθαίρεση ενός προέδρου σωματείου;

Η παράταξη του ΣΥΡΙΖΑ αναφέρεται σε δήθεν αντικαταστατικές ενέργειες του προέδρου και τελικά εννοεί τη στάση εναντίωσης στο ψευτοδιάλογο του υπουργού Παιδείας και συνολικά στην πολιτική κυ­βέρνησης-ΕΕ-ΔΝΤ. Έχοντας τοποθετηθεί πλέον υπέρ των μνημονίων και των επιλογών ΕΕ και ΟΟΣΑ, οι «κυβερνητικοί επίτροποι» στα σωματεία δεν συγχω­ρούν αυτούς που δεν αλλάζουν στάση απέναντι στα μνημόνια. Η ΔΑΚΕ αοριστολογεί περί «προβλημα­τικού» προσώπου. Φυσικά όλα αυτά δεν στέκονται σαν καταστατικές παραβάσεις. Το ΠΑΜΕ που έτσι και αλλιώς δε στηρίζει τις αποφάσεις του σωματείου ούτε διακινεί τα υλικά του, έπρεπε να βρει κάτι άλλο. Με συκοφαντίες για την οικονομική διαχείριση πα­ρουσιάζει τον πρόεδρο σαν καταχραστή και κλέφτη, χωρίς όμως να φέρνει ένα στοιχείο. Είναι χαρακτηρι­στικό ότι τα περισσότερα από αυτά που ανακυκλώνει το ΠΑΜΕ αφορούν περιόδους που υπάρχουν εγκε­κριμένοι οικονομικοί απολογισμοί. Ρίχνει λάσπη για τη διαχείριση της αλληλεγγύης στους πρόσφυγες, αν και υπάρχει έγκαιρη και αναλυτική ενημέρωση του κλάδου για το θέμα. Με βάση όλα αυτά δεν μπορεί να απομακρυνθεί ο πρόεδρος μέσα από τις προβλε­πόμενες διαδικασίες του καταστατικού. Γι’ αυτό με­θοδεύεται μια αντικαταστατική διαδικασία με τις πα­ρατάξεις ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ να «απειλούν» ότι θα χρησιμοποιήσουν τον …κανονισμό της Βουλής! Πρόκειται για πρωτοφανείς διαδικασίες που δίνουν πάτημα στην κυβέρνηση, η οποία ετοιμάζει παρέμβα­ση στην λειτουργία των σωματείων με τις «εργαλειο­θήκες» του ΟΟΣΑ.

Βλέπουμε ότι η δράση της Ε’ ΕΛΜΕ για το προσφυγικό βρίσκεται στο επίκεντρο…

Είναι γεγονός ότι η κυβέρνηση έχει στοχοποιήσει την αλληλεγγύη στους πρόσφυγες σε Πειραιά και Ει­δομένη, όπως και κάθε δράση που θέτει το ζήτημα των ανοιχτών συνόρων ενάντια στην συμφωνία ΕΕ-Τουρ­κίας. Έτσι ήρθε η γνωστή δίωξη του αγωνιστή εκπαι­δευτικού Π. Αντωνόπουλου για τη δράση του Συντο­νισμού σωματείων για το προσφυγικό στον Πειραιά. Σε ό,τι αφορά την Ειδομένη πέρα από τα εμπόδια του κρατικού μηχανισμού, ήρθε το ΠΑΜΕ με τις συκο­φαντικές, αλλά αόριστες καταγγελίες του για οικονο­μική κακοδιαχείριση να δημιουργήσει σκιές στη δρά­ση του κινήματος αλληλεγγύης.

Ποιες αντιδράσεις προκάλεσε αυτή η επίθεση;

Όσοι από την εκπαιδευτική κοινότητα γνωρίζουν πρόσωπα και πράματα δεν αμφιβάλλουν ότι χτυπιέται στο πρόσωπο του προέδρου η αγωνιστική δράση ενός σωματείου. Η πρωτοφανής ενέργεια προκαλεί σοκ, αγανάκτηση, αλλά και ένα ενθαρρυντικό κύμα αλλη­λεγγύης. Ήδη η γενική συνέλευση της ΕΛΜΕ, παρά την αποχώρηση ΔΑΚΕ και ΠΑΜΕ πήρε απόφαση στήριξης του προέδρου και απαιτεί να εφαρμοστεί το καταστατικό. Ανάλογες αποφάσεις έρχονται και από άλλες ΕΛΜΕ και σωματεία, ενώ μέχρι στιγμής πάνω από 500 εκπαιδευτικοί και εργαζόμενοι υπογράφουν το κείμενο στήριξης. Οι Παρεμβάσεις ανέδειξαν το θέ­μα στην πραγματική του διάσταση, ενώ το έθεσαν και στο ΔΣ της ΟΛΜΕ όπου οι άλλες παρατάξεις απέφυ­γαν να πάρουν θέση για να αποφύγουν το κόστος της αθλιότητας. Δε θα τους περάσει όμως.

(Εφημερίδα ΠΡΙΝ  22/5/2016)