Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Θεσσαλονίκης: Να μπει τέλος στη συκοφαντική εκστρατεία κατά του προέδρου της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Θεσσαλονίκης

Να μπει τέλος στη συκοφαντική εκστρατεία κατά του προέδρου της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης

Ώρα για αγωνιστική συσπείρωση και πρωτοβουλίες, καθώς το δημόσιο σχολείο και οι εκπαιδευτικοί μπαίνουν στο μνημονιακό στόχαστρο κυβέρνησης – Ε.Ε.

Όλοι στη Γενική Συνέλευση σήμερα Πέμπτη 23/6, στις 7.00 μ.μ., στο 1^ο Γ/Σ Σταυρούπολης

Για άλλη μια φορά, την τέταρτη κατά σειρά, το ΔΣ της Ε’ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης δε συζήτησε τις ανυπόστατες κατηγορίες των ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΑΜΕ σε βάρος του προέδρου της ΕΛΜΕ Χ. Ζαγανίδη. Στη συνεδρίαση της Τετάρτης 23/6 ο εκπρόσωπος του ΠΑΜΕ αποχώρησε, δίνοντας το πρόσχημα έτσι στη ΔΑΚΕ να αποχωρήσει και αυτή με τη σειρά της, δίνοντας συνέχεια έτσι στο σίριαλ των αποχωρήσεων τους από συνεδριάσεις ΔΣ (7/6, 14/6, 15/6, 23/6) και γενικές συνελεύσεις (19/5, 9/6). Με τον τρόπο αυτό αποφεύγουν να έρθουν αντιμέτωποι με το προφανές: όσα προσάπτουν στον πρόεδρο για αντικαταστατικές ενέργειες (ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ) και «οικονομικές ατασθαλίες» (ΠΑΜΕ) είναι παντελώς ανυπόστατα, γεγονός που έχει γίνει αντιληπτό από τον κλάδο.

Η συνεδρίαση συνεχίστηκε και πάρθηκαν αποφάσεις για κινητοποίηση στα πλαίσια και αποφάσεων της ΟΛΜΕ για τα θέματα που αφορούν τα κενά, τις υπηρεσιακές μεταβολές, τη λειτουργία των ΕΠΑΛ, τις απολύσεις αναπληρωτών, μπροστά και στις κυβερνητικές μεθοδεύσεις που θέτουν σε κίνδυνο τις θέσεις εργασίας, αλλά και την ίδια τη λειτουργία των ΕΠΑΛ και των σχολείων. Αποφασίστηκε η στήριξη του 19^ου Αντιρατσιστικού Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, πρωτοβουλία με σημασία μπροστά στην καμπή του προσφυγικού. Αποφασίστηκε επίσης να ζητηθεί η επιστροφή στην ΕΛΜΕ του βιβλίου των οικονομικών από τον εκπρόσωπο του ΠΑΜΕ που παραιτήθηκε από τη θέση του ταμία.

Η ενέργεια αυτή του εκπροσώπου του ΠΑΜΕ συνοδεύτηκε από μια δήλωση για τα οικονομικά της ΕΛΜΕ όπου ουσιαστικά «αναδιπλώνεται» σε σχέση με τα όσα ηχηρά διακινούσε με ανακοινώσεις, αλλά και προφορικά στα σχολεία. Δεν είναι παρά μια απεγνωσμένη προσπάθεια να παραμείνει μια σκιά, αφού όλη η συκοφαντική εκστρατεία του ΠΑΜΕ σε βάρος του προέδρου για τα οικονομικά έπεσε στο κενό και η απόπειρα σπίλωσης απέτυχε μπροστά στα σαφή στοιχεία, τους οικονομικούς απολογισμούς, τις αποδείξεις και τα σχετικά παραστατικά με τα οποία ενημερώθηκε ο κλάδος. Φάνηκε ότι η στόχευση δεν αφορούσε τίποτα άλλο παρά την αγωνιστική στάση του προέδρου και το μαχητικό προσανατολισμό που πρότεινε στην ΕΛΜΕ, ο οποίος δεν βόλευε τον κυβερνητικό συνδικαλισμό, αλλά και το ΠΑΜΕ που αρνείται τη σύγκρουση με την κυβερνητική πολιτική και μένει μόνο στις δηλώσεις, στοχεύοντας απλά στην κομματική ενίσχυση του ΚΚΕ.

Τα ΣΥΝΕΚ μπροστά στο δικό τους αδιέξοδο επιχειρούν να εμφανιστούν ότι τάχα έχουν πρόταση προς τον κλάδο και μοιράζουν ευθύνες στους άλλους γιατί δεν την αποδέχονται.  Στην πραγματικότητα αυτό που πρότειναν στην ΟΛΜΕ δεν είναι παρά ο εξωραϊσμός της κυβερνητικής πολιτικής, καθώς βρίσκουν θετικά σε ολέθριες επιλογές για την εκπαίδευση, όπως αυτές για την τεχνική εκπαίδευση, αρνούνται να δουν απολύσεις αναπληρωτών και ζητούν επανάληψη του ψευτοδιαλόγου των Φίλη-Λιάκου-Γαβρόγλου που λειτούργησαν σαν προπαγανδιστικός μηχανισμός για τα μνημονιακά προαπαιτούμενα και τις απαιτήσεις των ΕΕ και ΟΟΣΑ.

Όσο για τη ΔΑΚΕ, αφού πρωτοστάτησε μαζί με τα ΣΥΝΕΚ στο να γίνει ουρά του υπουργείου η ΟΛΜΕ, περιμένει τις καλοκαιρινές διακοπές για να ξεχαστούν στις ζέστες όλα αυτά και να διασώσει το προφίλ της.  ΣΥΝΕΚ και ΔΑΚΕ στην πραγματικότητα ευθύνονται για την αντικαταστατική αναβολή επ’ αόριστον της μετασυνεδριακής ΓΣ προέδρων ΕΛΜΕ, εμποδίζοντας έτσι τον κλάδο να ενημερωθεί και να προετοιμαστεί στοιχειωδώς για να παλέψει ενάντια στη μνημονιακή πολιτική.

Η Γενική Συνέλευση της Πέμπτης 23/6 αποκτά μεγάλη σημασία τόσο για να τοποθετηθεί ο κλάδος για τη σκευωρία και τη συκοφάντηση του προέδρου, αλλά και την κατάσταση στην ΕΛΜΕ, καθώς και να συζητήσει όσα αντικεκπαιδευτικά μέτρα έχει δρομολογήσει η κυβέρνηση. Να παρθούν αποφάσεις για την αγωνιστική συσπείρωση και προοπτική του κλάδου μέσα από την ΕΛΜΕ, προκειμένου να υπερασπιστεί το δημόσιο σχολείο και τον εκπαιδευτικό, αλλά και να συναντηθεί με λαϊκές και εργατικές αντιστάσεις ενάντια στην μνημονιακή πολιτική, τις εργαλειοθήκες του ΟΟΣΑ, τις αντιδραστικές επιλογές κυβέρνησης-ΕΕ.