Όχι στα νέα σχέδια του υπουργείου για αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση

Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης, 

Προξένου Κορομηλά 51, e.elme.thess@gmail.com

Όχι στα νέα σχέδια του υπουργείου για αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση

Πρόσφατα το Υπουργείο Παιδείας διοργάνωσε ημερίδα με θέμα «Νέες δομές υποστήριξης του Εκπαιδευτικού Έργου» εξαγγέλλοντας ταυτόχρονα την έναρξη «διαλόγου» προκειμένου να εγκλωβίσει για μία ακόμα φορά το εκπαιδευτικό κίνημα σε μια διαδικασία προειλημμένων αποφάσεων. Ένας ακόμα «εθνικός διάλογος», με προαποφασισμένα αποτελέσματα, επιδιώκεται να αξιοποιηθεί για να καλύψει την πραγματικότητα στην εκπαίδευση αλλά και τα σκληρά μέτρα και προαπαιτούμενα της τρίτης αξιολόγησης (βλ. μειώσεις συντάξεων, κατάργηση αφορολόγητου, κατάργηση επιδομάτων, χτύπημα στα συνδικαλιστικά δικαιώματα και την απεργία, περικοπές σε Παιδεία και Υγεία κ.ά.) που προωθεί ΑΜΕΣΑ η κυβέρνηση.

Με την πρότασή του για «τις νέες δομές υποστήριξης του εκπαιδευτικού έργου», το Υπουργείο Παιδείας, προωθεί μια σειρά αντιδραστικές αλλαγές στη δομή και το περιεχόμενο της εκπαίδευσης. Ταυτόχρονα προωθούνται οι διαδικασίες αξιολόγησης στην εκπαίδευση. Τα νέα οργανογράμματα, η δημιουργία νέων δομών μέσα από συγχωνεύεις και καταργήσεις υπαρχόντων, το νέο καθηκοντολόγιο των στελεχών εκπαίδευσης, όλα αυτά, προετοιμάζουν ένα σχολείο δεμένο ακόμα πιο σφιχτά με τις απαιτήσεις της αγοράς και των «τοπικών κοινωνιών», πιο «ευαίσθητο στις απαιτήσεις «των τοπικών οργανισμών» – επιχειρήσεων.

Το υπουργείο στο όνομα της παιδαγωγικής αυτονομίας των σχολείων στην πράξη επαναφέρει την αυτοαξιολόγηση / διαφοροποίηση των σχολικών μονάδων, μια πολιτική με την οποία συγκρούστηκε το εκπαιδευτικό κίνημα την περίοδο 2013-2014. Η επίσκεψη του ΟΟΣΑ τον Σεπτέμβρη που μας πέρασε και η αναμενόμενη νέα έκθεση του υπερεθνικού οργανισμού φαίνεται ότι επιταχύνει την πολιτική της αναδιάρθρωσης του δημόσιου σχολείου. Η ελληνική κυβέρνηση πιστή στην εφαρμογή του 3ου Μνημονίου βιάζεται να υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις της στα πλαίσια του κλεισίματος της 3^ης αξιολόγησης.

Ως επίκεντρο του «νέου» σχεδιασμού τίθεται η Σχολική Μονάδα.Κάθε σχολείο διαμορφώνει «..το δικό του παιδαγωγικό όραμα σε συνεργασία  με του εμπλεκόμενους φορείς (στελέχη εκπαίδευσης, γονείς, μαθητές, τοπική κοινότητα)». Στην βάση αυτού του «οράματος» θα γίνεται«..ο σχεδιασμός και η αποτίμηση του εκπαιδευτικού έργου της σχολικής μονάδας». Σε αντίθεση με τη σύγχρονη ανάγκη και απαίτηση για ένα σχολείο που θα διαπαιδαγωγεί και θα μορφώνει ενιαία όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από την οικονομική τους κατάσταση, την προέλευσή τους και τις κοινωνικές συνθήκες στις οποίες ζουν, περνάμε σ’ ένα διαφοροποιημένο παιδαγωγικό πλαίσιο με βάση τις τοπικές ιδιαιτερότητες. Δημιουργούνται μομάδες σχολείων, όπως ήδη έχει γίνει στην πρωτοβάθμια, για αλληλοσυμπλήρωση λειτουργιών που θα οδηγήσουν σε μετακινήσεις μαθητών και θα ανοίξουν το δρόμο για μεταφορά της οργανικότητας σε ομάδα σχολείων.

Δημιουργείται μια νέα περιφερειακή δομή τα ΠΕΚΕΣ (Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού), με στόχο την επιτήρηση των σχολικών μονάδων και την αξιολόγηση τους, καθώς όπως και το 2013-4 η λεγόμενη αυτοαξιολόγηση των σχολικών μονάδων θα βασίζεται σε κριτήρια αποτίμησης που θα καθορίζονται σε κυβερνητικό / κρατικό επίπεδο. Πίσω από τις ηχηρές διατυπώσεις περί «παιδαγωγικής αυτονομίας», το υπουργείο οικοδομεί συγκεντρωτικές συγχωνευμένες δομές ιεραρχίας, παραχωρώντας υπερεξουσίες στους Περιφερειακούς Συντονιστές Εκπαιδευτικού Έργου και προωθώντας τους βασικούς άξονες της εκπαιδευτικής πολιτικής του ΟΟΣΑ για την αυτονομία και την αξιολόγηση.

«Οι πιθανοί ενδεικτικοί θεματικοί άξονες τίθενται μέσω σχεδίου προγραμματισμού το οποίο καθορίζεται με Υπουργική Απόφαση και παρουσιάζεται στα σχολεία με οδηγίες συμπλήρωσης και ενημερωτικές συναντήσεις των διευθυντών των σχολείων με τα μέλη του ΠΕΚΕΣ… η έκθεση αποτίμησης αποστέλλεται στο τέλος στα ΠΕΚΕΣ». Οι διευθυντές σε ρόλο μάνατζερ των σχολείων μαζί με τη διοικητική γραφειοκρατία των ΠΕΚΕΣ, με βάση την πολιτική του ΟΟΣΑ και της Ε.Ε, θα επιχειρήσουν να επιβάλλουν τη διάχυση της κουλτούρας αξιολόγησης και πειθαρχικού ελέγχου σε όλο το εύρος των εκπαιδευτικών πρακτικών. Η διαμόρφωση γενικά συγκεντρωτικών δομών ελέγχου και αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου των σχολικών μονάδων (όπως τα ΠΕΚΕΣ) παραπέμπουν σε ένα ιεραρχικό μοντέλο οργάνωσης του εκπαιδευτικού συστήματος όπου κυριαρχούν ο διοικητισμός και τα τυποποιημένα κριτήρια αξιολόγησης του εκπαιδευτικού έργου. Το υπουργείο απλά εξειδικεύει την θέση του ΟΟΣΑ για “ανταποδοτικότητα με αυτονομία”, η οποία στην πράξη σημαίνει αποθέωση του τεχνοκρατισμού των ποσοτικών δεδομένων, της μέτρησης και των έτοιμων κριτηρίων αξιολόγησης και εκτίμησης του εκπαιδευτικού έργου.

Δημιουργούνται Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.) Διαμορφώνεται ένας νέος μηχανισμός σε επίπεδο διεύθυνσης εκπαίδευσης, κοινός για Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια, ο οποίος θα λειτουργεί ως ιμάντας μεταφοράς των κεντρικών και  περιφερειακών κατευθύνσεων. Δημιουργούνται Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.), κοινά για τις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης. Μαζί με τον προφανή στόχο για περιορισμό των υπευθύνων που ασχολούνται με αυτούς τους τομείς, το «συμμάζεμα» και την εξοικονόμηση προσωπικού, προωθείται η ενοποίηση σε επίπεδο περιεχομένου όλων των σχολικών δραστηριοτήτων που απευθύνονται στους μαθητές όλων των τάξεων. Δίνεται νέος ρόλος στο Σχολικό Συμβούλιο. Βασικό του έργο: «….η εξασφάλιση της ομαλής λειτουργίας και η ενίσχυση των σκοπών της σχολικής μονάδας με κάθε πρόσφορο τρόπο». Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί, οι γονείς και οι μαθητές καλούνται βαθιά το χέρι στη τσέπη για τη λειτουργία του σχολείου και να αναλάβουν την ευθύνη για αυτό.

Η κυβέρνηση δηλώνει ότι θα καταργήσει το Π.Δ 152 για την ατομική αξιολόγηση εκπαιδευτικών και ότι θα προχωρήσει μόνο στην αξιολόγηση των στελεχών. Άλλες όμως οι διακηρύξεις και άλλη η πραγματικότητα. Αυτή τη στιγμή σε όλο το δημόσιο, η κυβέρνηση επιχειρεί να αξιολογήσει το προσωπικό των δημόσιων υπηρεσιών με ένα σύστημα και με μια αξιολογική και βαθμολογική τεχνολογία που παραπέμπει ή απλά αναπαράγει το Π.Δ 152. Οι εκπαιδευτικοί δεν εξαιρέθηκαν από αυτή τη διαδικασία. Την άνοιξη ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας ανήγγειλε τη μείωση του αριθμού των μαθητών στην Α/θμια ανά τμήμα σε 22 και μέσα στο καλοκαίρι αναίρεσε την απόφασή του και με το Π.Δ 79 συγκροτήθηκαν ειδικές επιτροπές, οι οποίες θα μετακινούν μαθητές με κλήρωση σε διαφορετικές σχολικές μονάδες, προκειμένου να μην σπάσει κανένα τμήμα των 25 παιδιών. Οι 20.000 διορισμοί στην εκπαίδευση μετατράπηκαν σε πιστοποιητικό παιδαγωγικής και διδακτικής επάρκειας, όπου ένας μεγάλος αριθμός συναδέλφων μας δεν θα έχει πλέον το δικαίωμα να εργάζεται στο δημόσιο σχολείο ούτε καν ως αναπληρωτής/ τρια.

Το εκπαιδευτικό κίνημα με σκληρούς αγώνες σταμάτησε την αξιολόγηση/αυτοαξιολόγηση καταγράφοντας μια σημαντική νίκη και συνεχίζει να αγωνίζεται τόσο για τη συνολική κατάργηση του θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης/αυτοαξιολόγησης, όσο και ενάντια στα νέα σχέδια προώθησής της.

Καλούμε το ΔΣ της ΟΛΜΕ να μην συμμετέχει σε καμία περίπτωση στη νέα απόπειρα εγκλωβισμού του εκπαιδευτικού κινήματος σε στημένες διαδικασίες «διαλόγου» και να απορρίψει τα νέα σχέδια αξιολόγησης. Να  καλέσει τον κλάδο σε Γενικές Συνελεύσεις που θα πάρουν αποφάσεις  ενάντια στην αξιολόγηση – αυτοαξιολόγηση, θα απαιτήσουν την κατάργηση όλου του αυταρχικού – αντιδραστικού θεσμικού πλαισίου της αξιολόγησης και θα χαράξουν αγωνιστική πορεία.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ