ΕΛΜΕ ΛΕΥΚΑΔΑΣ: Ο ΣΥΡΙΖΑ, το σχολείο και η εποχή της διακύβευσης

ΕΛΜΕ ΛΕΥΚΑΔΑΣ

Ο ΣΥΡΙΖΑ, το σχολείο και η εποχή της διακύβευσης

Την άνοιξη αν δεν τη βρεις τη φτιάχνεις.

Και ή πας να παίξεις τρικυμία ή πνίγεσαι.

Οδ. Ελύτης

Τα τεκταινόμενα στην εκπαίδευση καθιστούν πρόδηλο πως ο καιρός είναι οριακός, διότι βρισκόμαστε στο κρίσιμο εκείνο σημείο της επικείμενης διολίσθησης του δημόσιου σχολείου στο νεοφιλελεύθερο μοντέλο εκπαίδευσης, που υπόκειται σε αμιγώς ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια και κινείται σε τροχιά εκ διαμέτρου αντίθετη από την κουλτούρα της ανθρωπιστικής παιδείας.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ενστερνίζεται και ακολουθεί κατά γράμμα τις θεμελιακές κατευθύνσεις του ταξικού σχολείου, όπως αυτές διαμορφώθηκαν και χαράχθηκαν εδώ και χρόνια στις ΗΠΑ και στην Ε.Ε. υπό το βάρος της διεύρυνσης της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων και των μονοπωλιακών ομίλων. Η ίδια η πραγματικότητα καταυγάζει τις προθέσεις της «αριστερής» κυβέρνησης, η οποία προωθεί αναδιαρθρώσεις που δεν είχαν καταφέρει να επιβάλουν επί δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ.

Το νομοσχέδιο για την «αναδιοργάνωση των δομών υποστήριξης της εκπαίδευσης» αποσκοπεί στην περιστολή των δαπανών μέσω της εξοικονόμησης προσωπικού, στην προώθηση των διαδικασιών αξιολόγησης στην εκπαίδευση και στην αποκέντρωση της εκπαίδευσης με απώτερο σκοπό τη διαμόρφωση συνθηκών για τη διοικητική και οικονομική αυτονομία των σχολικών μονάδων.

Σύμφωνα με το νομοσχέδιο καταργούνται τα Π.Ε.Κ., οι Προϊστάμενοι Παιδαγωγικής Καθοδήγησης και οι Σχολικοί Σύμβουλοι και στη θέση τους δημιουργούνται τα Περιφερειακά Κέντρα Εκπαιδευτικού Σχεδιασμού (ΠΕ.Κ.Ε.Σ.) σε επίπεδο Περιφερειακών Διευθύνσεων. Πρόκειται για γραφειοκρατικές, συγκεντρωτικές δομές που θα προωθούν τις κεντρικές εκπαιδευτικές κατευθύνσεις σε επίπεδο περιφέρειας. Τα ΠΕ.Κ.Ε.Σ., που λόγω της απόστασης θα είναι ξεκομμένα από τη σχολική πραγματικότητα, θα διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στην προώθηση της αξιολόγησης - χειραγώγησης μέσω της οργάνωσης και υλοποίησης της λεγόμενης αποτίμησης του εκπαιδευτικού έργου που δεν είναι τίποτα άλλο από τη γνωστή μας αυτοαξιολόγηση της σχολικής μονάδας, η οποία αποτελεί βασικό εργαλείο για την ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης.

Το συγκεκριμένο νομοσχέδιο καταργεί το Π.Δ. 152 για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών. Ωστόσο, οι αλλαγές στις οποίες προχωρά το νομοσχέδιο συνολικά δημιουργούν τις προϋποθέσεις για την ουσιαστική προώθησή της. Νόμος για την ατομική αξιολόγηση μπορεί να ψηφιστεί εν μια νυκτί. Προέχει η εμπέδωση κουλτούρας αξιολόγησης εκ μέρους των εκπαιδευτικών και αυτό θα γίνει μέσω της αυτοαξιολόγησης. Άλλωστε η ίδια η αποτίμηση - αυτοαξιολόγηση θα αποσείσει τις ευθύνες για τη λειτουργία των σχολείων από το Υπουργείο και θα τις μετακυλήσει στα σχολεία και στις πλάτες των εκπαιδευτικών.

Σε επίπεδο Διευθύνσεων συγχωνεύονται υποστηρικτικές δομές ζωτικής σημασίας (Κ.Ε.Δ.Δ.Υ., Συμβουλευτικοί Σταθμοί Νέων, Κ.Ε.Σ.Υ.Π., Κ.Ε.Π.Λ.Η.Ν.Ε.Τ.) και δημιουργούνται τα Κέντρα Εκπαιδευτικής και Συμβουλευτικής Υποστήριξης (Κ.Ε.Σ.Υ.), τα οποία θα είναι κοινά για τις δύο βαθμίδες εκπαίδευσης. Βλέπουμε, δηλαδή, ότι δομές με διακριτά αντικείμενα συγχωνεύονται με στόχο τη μείωση του ήδη ανεπαρκούς προσωπικού λόγω της υποχρηματοδότησης. Το αποτέλεσμα θα είναι η συρρίκνωση των υποστηρικτικών δομών και η υποβάθμιση του έργου τους. Η κατάσταση που διαμορφώνεται στην Ειδική Εκπαίδευση είναι κρίσιμη και σύντομα θα διαφανούν οι επιζήμιες συνέπειες για τα παιδιά με ιδιαίτερες μαθησιακές ανάγκες.

Η ίδια λογική της συρρίκνωσης παρατηρείται και στην μετεξέλιξη των Κ.Π.Ε. σε Κέντρα Εκπαίδευσης για την Αειφορία (Κ.Ε.Α.), τα οποία θα ενσωματώνουν τις αρμοδιότητες των υπευθύνων Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης, Αγωγής Υγείας και Πολιτιστικών Θεμάτων και Πολιτιστικών Δραστηριοτήτων. Μάλιστα τα Κ.Ε.Α. προβλέπεται να χρηματοδοτούνται από τους δήμους! Η λεπτομέρεια αυτή αποδεικνύει περίτρανα πως το συγκεκριμένο νομοσχέδιο δρομολογεί την αποκέντρωση – ιδιωτικοποίηση του εκπαιδευτικού συστήματος.

Ένα ακόμα σημαντικό σημείο του νομοσχεδίου είναι η θεσμοθέτηση των λεγόμενων ομάδων σχολείων που συνδέεται άμεσα με την πρόταση του Ι.Ε.Π. για τη Β΄ Λυκείου και ανοίγει το δρόμο για μετακινήσεις μαθητών και εκπαιδευτικών. Είναι ορατό πια το ενδεχόμενο μεταφοράς της οργανικότητας σε επίπεδο ομάδας σχολείων.

Ας  παραμερίσουμε τους εξωραϊσμούς της υποταγμένης στα ιδιωτικά οικονομικά συμφέροντα πολιτικής εξουσίας και ας κοιτάξουμε την ωμή πραγματικότητα κατάματα. Η συγκρότηση συγκεντρωτικών δομών σε επίπεδο Διευθύνσεων και Περιφερειών συνιστά απαραίτητη προϋπόθεση για την αποκέντρωση του εκπαιδευτικού συστήματος. Ο ευσεβής πόθος του Νεοφιλελευθερισμού, τις αρχές του οποίου εκφράζει ο ΟΟΣΑ, είναι να αποτινάξει το κράτος από πάνω του το βάρος της χρηματοδότησης της εκπαίδευσης. Αυτός ο στόχος μπορεί να επιτευχθεί μέσω της αποκέντρωσης, του περάσματος, δηλαδή, των σχολείων σε επίπεδο περιφερειών και δήμων, που θα επιφέρει και την αυτονομία των σχολικών μονάδων. Η αυτονομία, η οποία μπορεί να λειτουργήσει μόνο μέσω του εργαλείου της αυτοαξιολόγησης, θα είναι διοικητική και οικονομική γιατί σε παιδαγωγικό επίπεδο είναι αυτονόητο πως η κεντρική εξουσία δεν έχει λόγους να εκχωρήσει την ιδεολογική ηγεμονία της.

Αν, σε συνδυασμό με τα παραπάνω, λάβουμε υπόψη τις φαεινές ιδέες του ΟΟΣΑ, που πρόσφατα είδαν το φως της δημοσιότητας, όπως η πρόταση για τη δυνατότητα του διευθυντή - μάνατζερ να επιλέγει το προσωπικό του ή η πρόταση για πενταετείς συμβάσεις εργασίας, τότε κατανοούμε πως μεθοδικά και σταθερά οικοδομείται το νέο σχολείο της αγοράς, το οποίο θα λειτουργεί ως επιχείρηση, θα αναζητά τους πόρους του (μετακυλίοντας όπως είναι φυσικό ένα μέρος του κόστους στους γονείς) και θα απασχολεί το προσωπικό του με ελαστικές σχέσεις εργασίας. Σε ένα τέτοιο σχολείο ακόμα και ο μαθητής θα μετατραπεί σε πελάτη που θα αγοράζει δεξιότητες. Όχι όμως μόρφωση. Διότι η μόρφωση δεν αγοράζεται.

Η λειτουργία των σχολείων με όρους ιδιωτικής οικονομίας αργά ή γρήγορα θα οδηγήσει σε ακόμα πιο έντονες ταξικές διαφοροποιήσεις στον εκπαιδευτικό χάρτη της χώρας. Η δημιουργία ενός εκπαιδευτικού συστήματος πολλών ταχυτήτων θα πλήξει βάναυσα τα μορφωτικά δικαιώματα της εργατικής τάξης, των αδύναμων.

Ζούμε, λοιπόν, σε μια μεταιχμιακή εποχή και το διακύβευμα που ανακύπτει είναι ο δημόσιος χαρακτήρας της εκπαίδευσης. Όμως οι οριακές εποχές χαρακτηρίζονται από έντονη ενδεχομενικότητα. Οι συντηρητικές εξελίξεις δεν είναι μονόδρομος. Μπορεί και πρέπει να αναπτυχθεί η αντίρροπη δυναμική του εκπαιδευτικού κινήματος της αντίστασης. Το ερώτημα που τίθεται επιτακτικά σε εμάς σήμερα είναι αν θα καταφέρει ο Σύριζα να σβήσει με το νομοσχέδιο για τις δομές και την αυτοαξιολόγηση τους αγώνες δεκαετιών του εκπαιδευτικού κινήματος.

Οι αλλαγές που θα επέλθουν στην εκπαίδευση της χώρας, μέσω των αναδιαρθρώσεων που προωθούνται, θα είναι καταλυτικές και θα διαμορφώσουν ένα δυσμενές περιβάλλον για τη μόρφωση των παιδιών της εργατικής τάξης. Αν το σχολείο αυτό έρθει, θα έρθει για να μείνει. Κληροδότημα στις μελλοντικές γενιές. Δεν πρόκειται λοιπόν για μία ατομική υπόθεση. Ο ατομικισμός ιδεολογικά έχει νεοφιλελεύθερες συνδηλώσεις. Όλοι όσοι εμπλεκόμαστε στην εκπαίδευση φέρουμε το βάρος της ιστορικής ευθύνης για το πού θα πάνε τα πράγματα…

·        Απαιτούμε την άμεση απόσυρση του νομοσχεδίου από την κυβέρνηση.

·        Η ΟΛΜΕ να κηρύξει απεργία - αποχή από κάθε μορφή αξιολόγησης.

ΠΑΛΕΥΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΊΟ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΩΝ ΟΝΕΙΡΩΝ ΜΑΣ

Το ΔΣ της ΕΛΜΕ Λευκάδας