Συλλαλητήριο για τη ΛΑΡΚΟ το Σάββατο 13/6 στην Αθήνα. Αναχώρηση λεωφορείου για το συλλαλητήριο στις 8 π.μ. από τη Λιβαδειά (Ζάππειο)

«Παλιοσίδερα» η βαριά βιομηχανία

Μετά τους 80 νεκρούς, «σκοτώνουν» και τη ΛΑΡΚΟ και 13.000 οικογένειες

Του Δημήτρη Σταμούλη

Η κυβέρνηση δείχνει αποφα­σισμένη να «τελειώσει» τη ΛΑΡΚΟ, ξεπουλώντας την ή βάζοντας λουκέτο,

χωρίς να υπολογίζει τις περίπου 13.000 οικογένειες που ζουν από αυτήν, ούτε και τον δημόσιο πλούτο το οποίο ή θα «ροκανίσουν» ξένοι επενδυτές ή θα κατα­λήξει για... παλιοσίδερα. Το αφήγημα κυβέρνησης και συστημικών ΜΜΕ είναι ότι από το 1963 που ιδρύθηκε, η ΛΑΡΚΟ έχει περάσει τα περισσότερα από τα 57 χρόνια της ιστορίας της σε κατάσταση χρεοκοπί­ας. Δεν είναι ακριβώς έτσι.

Ο ιδρυτής της, Πρ. Μποδοσάκης-Αθανασιάδης, είχε αποκομίσει τεράστια κέρδη από την εκμετάλλευση εργατών και γης -μεταλλεία- τις δεκαετίες '60 και '70, αξιοποιώντας και τα περίφημα «θαλασ­σοδάνεια». Όταν αποφάσισε ότι δεν είχε όσα κέρδη ήθελε, το 1983 άφησε σύξυλους και με φέσια τράπεζες και ΔΕΗ. Έτσι, η ΛΑΡΚΟ πέρασε στις τράπεζες και το 1986 στον Οργανισμό Ανασυγκρότησης Επιχει­ρήσεων επί ΠΑΣΟΚ, με εκκαθάριση και απολύσεις εργαζομένων. Σήμερα, η ΛΑΡ­ΚΟ ανήκει στο Δημόσιο -στο ΤΑΙΠΕΔ από το 2012- κατά 55,2%, στη ΔΕΗ κατά 11,4% και στην Εθνική Τράπεζα κατά 33,4%.

Κατά την τετραετία 2015-2018, η εται­ρεία είχε σωρευτικές ζημιές 148 εκατ. ευρώ, χρέη προς τρίτους 500 εκατ. ευρώ, ενώ εκκρεμεί η επιστροφή 135 εκατ. ευρώ της κρατικής ενίσχυσης που χαρακτηρίστηκε «παράνομη» —μειώθηκε πρόσφα­τα κατά 30 εκατομμύρια. Όλοι οι εκάστοτε κυβερνώντες (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ακόμα και ΣΥΡΙΖΑ) αποσιωπούν τα βαθύτερα αίτια απαξίωσης και διάλυσης της ΛΑΡΚΟ. Πρόκειται για τη μοναδική βιομηχανία πανευρωπαϊκά που παράγει σιδηρονι­κέλιο, καλύπτοντας το 6% των αναγκών της Ευρώπης και το 3% παγκοσμίως. Έχει εργοτάξια εξόρυξης μεταλλεύματος σε Βοιωτία, Φθιώτιδα, Εύβοια, Καστοριά και λιγνιτωρυχείο στα Σέρβια Κοζάνης. Η χώρα μας έχει στο υπέδαφός της το 90% των κοιτασμάτων νικελίου της Ευρώπης.

«Πρόκειται για φτωχά μεταλλεύμα­τα», «μπορούσε να εισάγει λατερίτη», διατείνονται τα δημοσιογραφικά πα­παγαλάκια. Ο πρόεδρος του σωματείου έδρας εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Κ. Σαμαράς, μιλώντας στο Πριν, απαντά ότι «αυτά τα μεταλλεύματα είχαμε και όταν η εταιρεία ήταν κερδοφόρα» και πως «το νικέλιο που παράγει η ΛΑΡΚΟ περιέχει μεγάλο ποσο­στό κοβαλτίου και γι’ αυτό κατατάσσεται στα ποιοτικότερα παγκοσμίως». Θυμίζει πως την περίοδο 2005-2009, όταν η τιμή του νικελίου ήταν τριπλάσια από ό,τι σή­μερα, η εταιρεία είχε διαφυγόντα κέρδη 400 εκατομμυρίων. «Αντί για 57.000 δολάρια/τόνο, πουλούσαμε με 27.000 δολάρια/τόνο, λόγω της πολιτικής της ΝΔ να προπωλεί με χαμηλότερη τιμή».

Ένα άλλο ζήτημα αφορά την τεχνο­λογική απαξίωση της ΛΑΡΚΟ όλα αυτά τα χρόνια. Από τα κοιτάσματα χρωμίου και νικελίου θα μπορούσε να παραχθεί ανοξείδωτος χάλυβας, όπως απέδειξε επιτυχές πείραμα για την παραγωγή του στη ΛΑΡΚΟ, το 1982. Όμως, λόγω των πολιτικών της τότε ΕΟΚ, δεν έγινε ποτέ η μονάδα παραγωγής. Έτσι, συνέχισε να δίνει την πρώτη ύλη σε ξένους ομίλους που παρήγαγαν ανοξείδωτο χάλυβα για κλάδους όπως κατασκευές, αυτοκινητο­βιομηχανία, πολεμική βιομηχανία, αλλά και για εργαλεία ιατρικής και κατασκευή οικιακών συσκευών. «Έχουμε παλιά μη­χανήματα από τη δεκαετία του ‘80, δεν έγινε κανένας εκσυγχρονισμός για να παραχθούν υποπροϊόντα», σχολιάζει ο Κ. Σαμαράς και αναφέρεται στη συζήτηση που είχε ανοίξει το 2007 για μονάδα υδρομεταλλουργίας, με την οποία θα μπορού­σε να γίνει διαχωρισμός νικελίου και κο­βαλτίου που είναι περιζήτητα στην κατα­σκευή μπαταριών και την ηλεκτροκίνηση.

Πολύς λόγος γίνεται για το χρέος ύψους 350 εκατ. ευρώ της ΛΑΡΚΟ στη ΔΕΗ — σκοπίμως τηρείται σιγή ιχθύος για τα 31 εκατ. της Χαλυβουργικής. Η εταιρεία διαχρονικά πλήρωνε την κατα­νάλωση ηλεκτρικής ενέργειας παραπάνω από άλλες ενεργοβόρες ανταγωνιστικές επιχειρήσεις. Το 2006, επί κυβέρνησης ΝΔ, η ήδη αυξημένη τιμή της ηλεκτρικής ενέργειας για τη ΛΑΡΚΟ διπλασιάστηκε!

Βέβαια, πάντα ο «κακός δαίμονας» της ΛΑΡΚΟ για κυβερνώντες και ΜΜΕ ήταν οι. υψηλοί μισθοί των εργατών της — εκείνων έχουν δώσει και το αίμα τους, μετρώντας συνολικά 80 νεκρούς σε ώρα εργασίας και εκατοντάδες από επαγγελ­ματικές ασθένειες. Το «ευχαριστώ» είναι 25% περικοπές στους μισθούς, κατάργη­ση αποζημιώσεων, δώρων, επιδόματος αδείας και στο βάθος ανεργία. «Το 17% του κόστους της ΛΑΡΚΟ αποτελεί η μι­σθοδοσία, κάτω από το μέσο όρο στην ΕΕ, εργαζόμενοι με 30-40 χρόνια προϋπηρε­σίας αμείβονται με 1.000-1.200 ευρώ, τόσα περίπου παίρνουν και οι εργάτες στα καμίνια που δουλεύουν στους 1.500 βαθμούς Κελσίου», σημειώνει ο Κ. Σαμα­ράς. Υπάρχουν και πολλοί συμβασιούχοι, επινοικιαζόμενοι και εργολαβικοί που αμείβονται με λιγότερα χρήματα.

Νέο συλλαλητήριο το Σάββατο (13/6) στην Αθήνα

Νέο μεγάλο συλλαλητήριο οργανώνουν οι εργαζόμενοι της ΛΑΡΚΟ και τα σωματεία τους το ερχόμενο Σάββατο 13 Ιουνίου στο Σύνταγμα, απαιτώντας να πάρει πίσω η κυ­βέρνηση την τροπολογία του Ν.4664/2020 (άρθρο 21) που οδηγεί σε λουκέτο μια από τις ελάχιστες βαριές βιομηχανίες της χώρας, χωρίς καμία απολύτως πρόβλεψη για τους 1.200 εργαζόμενους. Μιλώντας στο Πριν, ο πρόεδρος του σωματείου έδρας εργαζομένων ΛΑΡΚΟ Κώστας Σαμαράς ση­μείωσε πως η κινητοποίηση προβλέπεται να είναι μεγαλύτερη και από την αντίστοιχη του Ιανουαρίου, όπου 5.500 διαδηλωτές κατήγγειλαν την ψήφιση της τροπολογίας στη βουλή. Το «παρών» θα δώσουν ερ­γαζόμενοι από το μέταλλο, τα ναυπηγεία, τον επισιτισμό και το εμπόριο και πολλοί άλλοι εργατικοί και κοινωνικοί φορείς, ενώ θα υπάρξει συναυλία αλληλεγγύης από τον Πανελλήνιο Μουσικό Σύλλογο.

Γιατί, όμως, εν μέσω πανδημίας, ενώ άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ επιχειρούν να διασώσουν μεγάλους καπιταλιστικούς κολοσσούς, διαθέτοντας τεράστια κονδύλια (τα οποία βέβαια θα φορτωθούν στις πλάτες των λαών), στην Ελλάδα όλες οι κυβερνήσεις διαχρονικά το μόνο που έπρατταν στην περίπτωση της ΛΑΡΚΟ ήταν είτε να υφαρπάζουν τον πλούτο που σε κάποιες περιόδους παρήγαγε, είτε να την καταδι­κάζουν σε υποβάθμιση και να αρκούνται στην υπερεκμετάλλευση εργαζομένων και περιβάλλοντος; Τι επιδιώκει η σημερινή κυβέρνηση με την Πράξη Νομοθετικού Πε­ριεχομένου του περασμένου Φεβρουαρίου και τους εκκαθαριστές που εγκατέστησε στην εταιρεία, αμείβοντάς τους αδρά με εκατομμύρια ευρώ;

Η λεγόμενη «εξυγίανση» που επιδιώ­κουν είναι η προετοιμασία για το «έγκλημα», δηλαδή είτε το ξεπούλημα, εάν βρεθεί ενδιαφερόμενος αγοραστής, είτε το λουκέτο και το πέταγμα στην ανεργία χιλιάδων οικογενειών. Οι εκκαθαριστές θέλουν όμως πρώτα να... καθαρίσουν με τους μισθούς των εργαζομένων, καθώς τους διαμήνυσαν ότι για να συνεχιστεί η παραγωγή θα πρέπει να υποστούν μείωση 25%. Οι περικοπές ξεκίνησαν στη διάρκεια της πανδημίας από τα πιο βασικά υλικά υγιεινής και ασφάλειας, καθώς, όπως καταγγέλλουν οι εργαζόμενοι, έζησαν τραγελαφικές καταστάσεις, αφού εργάζονταν χωρίς κανένα μέτρο ασφάλειας, ούτε καν μάσκες. Ό,τι μέτρα πάρθηκαν ήταν απόρροια της πρωτοβουλίας των ίδιων των εργαζομένων και όχι της διοίκησης.

Πηγή: Πριν

Αναδημοσίευση: ΕΥΦΟΡΗ ΠΕΔΙΑΔΑ ιδεών αγώνων πολιτισμού