Το μαύρο μάτι του κόσμου.
Ένα κοριτσάκι 8 χρονών σφηνωμένο στην ηλεκτρική πόρτα σχεδόν επί μιάμιση ώρα, εργαζόμενοι περνούν, κοιτούν, το βλέπουν, φεύγουν, κανείς δεν νοιάζεται. Μετά από πολύ ώρα κάποιος το κλωτσάει να δει αν κινείται, δεν ξέρουμε τι διαπιστώνει, απομακρύνεται. Το παιδάκι πεθαίνει αβοήθητο.
Κανείς δεν είναι ένοχος παιδοκτονίας. Θα γύρισαν στα σπίτια τους, θα χάιδεψαν τα παιδιά τους, θα τσακώθηκαν με τη γυναίκα τους, θα γύρισαν πλευρό, αύριο ξημερώνει μια νέα μέρα. Ήρεμοι, τι έκαναν κακό; Έκαναν ό,τι κάνουν οι κανονικοί άνθρωποι στις μέρες μας. Δεν ανακατεύονται. Αλλιώς μπορεί να μπλέξουν.
Ας το αφήνουν το παιδί να πεθαίνει εγκλωβισμένο στην πόρτα. Ας τα αφήνουν τα παιδιά να πνίγονται στο Αιγαίο. Είναι των άλλων.
Και οι άλλοι δεν μας ενδιαφέρουν...
Συμβαίνουν αυτά, θα πουν. Σήμερα πέθαναν 80, 90,100 από τον ιό. Αύριο θα πεθάνουν κι άλλοι τόσοι, μπορεί περισσότεροι. Ε, να κι ένα παιδί εδώ στην πόρτα. Συμβαίνουν αυτά.
Βγάλε μια κραυγή, ένα ουρλιαχτό, μια υστερία.
Ως πότεεεεεεεεεεεε;
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΕΔΩ:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου