«Η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διά ζώσης εκπαίδευση»

 ΕΛΜΕ ΕΥΒΟΙΑΣ  

 «Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή καμία συζήτηση για εξ αποστάσεως εκπαίδευση»«Η τηλεκπαίδευση δεν μπορεί να αντικαταστήσει την διά ζώσης εκπαίδευση»

Τα λόγια αυτά αποτελούν επίσημες δηλώσεις της υπουργού Παιδείας, λίγες μέρες πριν την επάνοδο της σχολικής κοινότητας στις σχολικές αίθουσες, στη χειρότερη φάση της πανδημίας, με 40000 κρούσματα ημερησίως.

Θα περίμενε κανείς, μετά από τις δηλώσεις αυτές, η τηλεκπαίδευση να εγκαταλειφθεί στη λήθη τουλάχιστον. Αν και μετά από ένα αποτυχημένο πείραμα τέτοιας έκτασης κανονικά ακολουθούν παραιτήσεις. Ξαφνικά όμως, με την είδηση της πρώτης κακοκαιρίας, ένα μπαράζ άτυπων, ανυπόγραφων εντολών εξαπολύεται από το υπουργείο, που μέσω των Διευθυντών Εκπαίδευσης επιχειρεί να ασκήσει πιέσεις να περάσουμε στην τηλεκπαίδευση για όλη τη διάρκεια της κακοκαιρίας. Η πολύπαθη Εύβοια (και όχι μόνο!) βρέθηκε έτσι πάλι στο έλεος όχι μόνο των φυσικών φαινομένων αλλά και της κυβερνητικής ανικανότητας και αναλγησίας. Ακολουθεί ένα πανδαιμόνιο, όπου κάποιοι/ες Διευθυντές/ντριες απλά προωθούν το μήνυμα, κάποιοι/ες πιέζουν λίγο παραπάνω και κάποιοι λιγότεροι/ες ζητούν και στοιχεία από τους συναδέλφους για το ΤΙ και το ΠΩΣ.

Συνάδελφοι/ισσες, το έχουμε πει και θα το ξαναπούμε όσο πιο απλά γίνεται:

1. Δεν υπακούμε σε προφορικές εντολές άνωθεν, κάτωθεν, εντεύθεν, κακείθεν. 

Η Διοίκηση λειτουργεί με γραπτές εντολές ή εγκυκλίους, ενυπόγραφες, ενσφράγιστες και πρωτοκολλημένες.

2. Όταν τα σχολεία κλείνουν με απόφαση αρμόδιου φορέα, χρειάζεται άλλη απόφαση, ενυπόγραφη, κάποιου υπηρεσιακού παράγοντα, που να μας υποχρεώνει να είμαστε στην υπηρεσία μας (και θα αναλάβει και τις οποιεσδήποτε ευθύνες για οτιδήποτε μπορεί να συμβεί κάτω από έκτακτες συνθήκες λειτουργίας)

3. Καμιά υποχρέωση δεν υπάρχει για παροχή τηλεκπαίδευσης από το σπίτι μας με δικά μας μέσα. (ΑΥΤΟ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΕΛΕΙΩΣΕΙ)

4. Δεν είμαστε απλοί εκτελεστές εντολών, αλλά παιδαγωγοί που μας ενδιαφέρει όλο αυτό, που έχει προκύψει μετά από δυο χρόνια εγκλεισμού και έκθεσης των μαθητών /τριών μας μπροστά στις οθόνες (αποσχολειοποίηση, τεράστια γνωστικά και ψυχοκοινωνικά προβλήματα, παραβατικές συμπεριφορές κ.λ.π).

5. Δεν έχουν όλοι/ες οι μαθητές/τριες εξοπλισμό και δυνατότητα πρόσβασης στο διαδίκτυο. Κάποιες οικογένειες δεν έχουν ούτε τα βασικά. Δεν είμαστε ανάλγητοι/ες μπροστά σε αυτή την υπαρκτή κατάσταση.

6. Ας μην λανθάνει της προσοχής μας ότι στο, όχι μακρινό μέλλον, το υπουργείο μπορεί να βαπτίζει έκτακτη ανάγκη τη, με δική της ευθύνη έλλειψη καθηγητών και να ζητά την κάλυψη των κενών με τηλεκπαίδευση

7. Αντί για τηλεκπαίδευση λοιπόν, ας κρατήσουμε πολλών λεπτών σιγή στους χιλιάδες εγκλωβισμένους και ταλαιπωρημένους από την κακοκαιρία

Τέλος, είναι αδιανόητο να επιλέγεται μια πρακτική, την οποία η ίδια η Υπουργός έχει χαρακτηρίσει κατώτερη της διά ζώσης διδασκαλίας, χωρίς να συντρέχει πραγματικός λόγος. Για να χρησιμοποιήσουμε μια γλώσσα πιο συναισθηματική, «ας αφήσουμε και λίγο τα παιδιά να χαρούν το χιόνι, ας αφήσουμε τα παιδιά να είναι επιτέλους παιδιά!», όπως κι εμείς υπήρξαμε στην ηλικία τους, αντί να καρφώνονται πάλι σε μια οθόνη. Κι ας κάνουν πραγματικό μάθημα σε μέρα, που να μπορεί να γίνει πραγματικό μάθημα.

Χαιρετίζουμε λοιπόν την πλειοψηφία των συναδέλφων, που με τη στάση τους τη Δευτέρα στήριξαν την έγκαιρη και αποφασιστική παρέμβαση των σωματείων των εκπαιδευτικών πανελλαδικά.

Η υποχώρηση του Υπουργείου, που ελπίζουμε να μην αποδειχτεί πρόσκαιρη, ήταν μια νίκη του συνδικαλιστικού κινήματος για όλους/-ες, και κυρίως για την ποιότητα της εκπαίδευσης που παρέχεται στα παιδιά μας σήμερα και αύριο.

Το Δ.Σ. της ΕΛΜΕ Εύβοιας