Ακρίτας Καλούσης
▸Πραξικοπηματική συμπαιγνία των παρατάξεων που πρόσκεινται σε ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ στο 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ. Αποχώρησαν οι Παρεμβάσεις. Μοναδικός δρόμος αγώνα, κόντρα στη συντονισμένη επίθεση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο συντονισμός των πρωτοβάθμιων σωματείων.
Στο διάστημα της πανδημίας η εργαζόμενη πλειοψηφία γενικά αλλά και ο κόσμος της εκπαίδευσης δέχθηκε μια ανελέητη, θατσερικού τύπου, επίθεση με στόχο τη διάλυση του δημόσιου σχολείου και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Σε αυτό το πλαίσιο, το 20ο συνέδριο της ΟΛΜΕ, το οποίο πραγματοποιήθηκε 1-4 Ιούλη στην Αθήνα, μπορεί να θεωρηθεί ως κορύφωση των πραξικοπημάτων που έγιναν στην ολομέλεια των προέδρων τον Οκτώβρη 2021, στη σκιά της μεγάλης μάχης του εκπαιδευτικού κινήματος ενάντια στην αξιολόγηση των σχολικών μονάδων που επιτακτικά θέλησε να επιβάλλει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσω της υπουργού Παιδείας.
Σε όλη τη διάρκεια του συνεδρίου, οι καθεστωτικές δυνάμεις του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού (ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ) εμφανίστηκαν ως ένα μπλοκ και –χωρίς κανέναν πολιτικό ενδοιασμό και με σαφή προσυμφωνία– έδρασαν με στόχο να συναινέσουν στην πολιτική των τελευταίων κυβερνήσεων για την εκπαίδευση. Κοινό τους χαρακτηριστικό ήταν και η συντονισμένη επίθεση στις Παρεμβάσεις, με αντικομμουνιστικούς χαρακτηρισμούς που μας γυρίζουν στην δεκαετία του 1950.
Τον ρόλο του «λαγού» ανέλαβαν οι ΣΥΝΕΚ (ΣΥΡΙΖΑ) και η ΠΕΚ (ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ), που με ένα κείμενο συμφωνίας θέσεων, ουσιαστικά έφερναν τον νόμο Γαβρόγλου ως θέσεις της ΟΛΜΕ. Το κείμενο, για να γίνει θέσεις της ΟΛΜΕ, έπρεπε να αποσπάσει τη συμφωνία της ΔΑΚΕ (ΝΔ) και γι’ αυτό η ΔΑΚΕ δεν κατέβασε καμία πρόταση στο συνέδριο, υλοποιώντας αυτό που έλεγε λίγο καιρό πριν. Ότι, δηλαδή, η Νίκη Κεραμέως έπρεπε να αφήσει τον νόμο Γαβρόγλου για την αξιολόγηση, γιατί πρόκειται για μια καλή αξιολόγηση και δεν θα συναντούσε την αντίδραση των εκπαιδευτικών καθώς είχε τη συναίνεση της ΟΛΜΕ. Επίσης, δεν υπήρξε καμία καταγγελία του επικείμενου γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ και της εφαρμογής του προσοντολόγιου Γαβρόγλου.
Συντονισμένη και πραξικοπηματική προσπάθεια για αλλαγή των θέσεων της Ομοσπονδίας
Απαραίτητη προϋπόθεση για να περάσουν αυτές τις θέσεις, οι οποίες άλλαζαν παλιότερες θέσεις της ΟΛΜΕ ενάντια στην αξιολόγηση, ήταν ένα πραξικόπημα. Παραβιάζοντας το καταστατικό της ΟΛΜΕ και το άρθρο 41 (παράγραφος 8), που δίνει δικαίωμα λόγου πριν την ψήφιση θέσεων σε όποιον σύνεδρο επιθυμεί, επέβαλαν με πραξικόπημα τη θέλησή τους για ψήφιση αυτών των αντιδραστικών θέσεων. Μάλιστα, έφτασαν στο σημείο να καλούν τους σύνεδρους-αντιπροσώπους να ψηφίσουν αριθμούς που αντιστοιχούσαν σε προτάσεις, χωρίς καν να τις αναγνώσουν, χωρίς διάλογο, συζήτηση, πολιτική αντιπαράθεση, με σύνθημα το νεύμα του αρχηγού της παράταξής τους, εκφράζοντας και με αυτόν τον τρόπο τον ολοκληρωτισμό τους και την απαξίωση κάθε συλλογικής διαδικασίας.
Οι Παρεμβάσεις ΔΕ προσπάθησαν να σταματήσουν το επιχειρούμενο πραξικόπημα των καθεστωτικών δυνάμεων, διαμαρτυρήθηκαν έντονα και τελικά αποχώρησαν από το συνέδριο-παρωδία. Την ίδια στάση κράτησε και η ΑΣΕ-ΠΑΜΕ.
Ουσιαστικά, πρόκειται για μια γενική πρόβα του κεντρικού πολιτικού σκηνικού, όπου η ΝΔ, ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ, στο πλαίσιο της συναίνεσης και της εθνικής ενότητας, θα συντονίσουν την επίθεση του κεφαλαίου και της ΕΕ ενάντια στα δικαιώματα της νεολαίας και του κόσμου της εργασίας, με την επιβολή μιας σειράς νέων μνημονίων, απαραίτητων για να ξεπεράσουν την οικονομική, κοινωνική, πολιτική και υγειονομική κρίση του συστήματος.
Σε αυτήν τη συντονισμένη επίθεση και τη συναίνεση του εργοδοτικού κυβερνητικού συνδικαλισμού, ο αγωνιστικός δρόμος βρίσκεται στον συντονισμό των πρωτοβάθμιων σωματείων, στις γενικές συνελεύσεις, στις επιτροπές αγώνα, με στόχο τη θωράκιση και την υπεράσπιση των μορφωτικών δικαιωμάτων των παιδιών και των εργασιακών δικαιωμάτων των εκπαιδευτικών. Οι Παρεμβάσεις, το επόμενο διάστημα, προς αυτά στρέφουν το βλέμμα τους και θα διαθέσουν όλες τις δυνάμεις τους για την ανατροπή αυτής της επίθεσης. Δεν έχουμε πει την τελευταία μας λέξη.
Στη συγκεκριμένη συγκυρία, η Αντικαπιταλιστική Αριστερά χρειάζεται να βρεθεί μπροστά στη συγκρότηση ενός νέου εργατικού κινήματος, που στόχο έχει την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας που έχουν επιβάλλει εδώ και πάνω από μια δεκαετία. Ενός εργατικού κινήματος που θα βάζει μπροστά τις ανάγκες της εργαζόμενης πλειοψηφίας, κόντρα στη λογική της υποταγής και της ήττας, πέρα κι έξω από τη λογική της ανάθεσης και της προσμονής μιας νέας κυβέρνησης που θα έρθει να μας σώσει. Κόντρα στη λογική που θέτει σαν όριο «ο λαός να βγάλει τα συμπεράσματά του και να ψηφίσει ανάλογα», όπως αποτυπώθηκε σε κεντρικές τοποθετήσεις των στελεχών της ΑΣΕ-ΠΑΜΕ.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα ΠΡΙΝ, 9-10/7/2022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου