17 Νοεμβρίου 1973 Ο αγώνας συνεχίζεται για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!

                                                  17 Νοεμβρίου 1973

Ο αγώνας συνεχίζεται για Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία!

« Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος

δε θα πάψεις ούτε στιγμή ν’ αγωνίζεσαι 

για την ειρήνη και για το δίκιο.

Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, 

τα χείλια σου θα ματώσουν απ’ τις φωνές. 

Το πρόσωπο σου θα ματώσει από τις σφαίρες 

μα ούτε βήμα πίσω…»

Τάσος Λειβαδίτης

Συμπληρώνονται φέτος  49 χρόνια από την εξέγερση του Πολυτεχνείου.

Ο Νοέμβρης του ’73 αποτελεί την ιστορική συνέχεια των ένδοξων αγώνων του λαού μας για λευτεριά και κοινωνική προκοπή. Η εξέγερση του λαού και της ανυπότακτης νεολαίας εξακολουθεί να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τους νέους ανθρώπους αλλά και για όσους πιστεύουν στην αληθινή δημοκρατία, στη βελτίωση της ζωής όλων των ανθρώπων, στην ειρήνη, στο σταμάτημα της εκμετάλλευσης του ανθρώπου από άνθρωπο. Ο ραδιοφωνικός σταθμός, οι φωνές των εκφωνητών, οι εικόνες των νέων της εποχής στα κάγκελα του Πολυτεχνείου να φωνάζουν για δημοκρατία, να ζητούν ανεξαρτησία της πατρίδας μας και ελευθερία έχουν ακόμα φοβερή δύναμη και προκαλούν συγκίνηση. Το Πολυτεχνείο, η Νομική, οι λίγες και μικρές αντιστασιακές οργανώσεις και ο Αλέκος Παναγούλης ήταν ευτυχώς αυτοί οι οποίοι διέσωσαν την δημοκρατική υπόληψη του ελληνικού λαού. Η εξέγερση λειτούργησε με άμεση δημοκρατία, χωρίς αρχηγούς και καθοδηγητές, με τάσεις αυτοοργάνωσης και αυτονομίας, συλλογικά και με κέντρο λήψης των αποφάσεων τη Γενική Συνέλευση. Τα ιδανικά, που συμπυκνωμένα εκφράστηκαν στο τρίπτυχο «Ψωμί – Παιδεία – Ελευθερία» παραμένουν αδικαίωτα, διατηρούν την ιστορικότητά τους και εκφράζουν σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες.

Σήμερα εν μέσω πολεμικών συγκρούσεων στη γειτονιά μας και της ενεργειακής και επικείμενης νέας οικονομικής κρίσης το αίτημα για «ψωμί», που συμβολίζει τις υλικές ανάγκες των εργαζομένων, είναι δραματικά επίκαιρο, καθώς το ψωμί στερεύει καθημερινά, αφού στα απαραίτητα για την επιβίωση υλικά αγαθά η ακρίβεια καλπάζει και ο πληθυσμός που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό αυξάνεται!

Οι κυβερνητικές πολιτικές της τελευταίας δεκαετίας, όπως δρομολογούνται από τις Βρυξέλλες και το Δ.Ν.Τ., κατεδαφίζουν συνεχώς, στο όνομα της κυριαρχίας των αγορών, κεκτημένα δικαιώματα από τον προηγούμενο αιώνα, όπως: η μόνιμη και σταθερή εργασία, το οκτάωρο, οι συλλογικές συμβάσεις, η δημόσια κοινωνική ασφάλιση. Συρρικνώνουν τις δημόσιες δομές της υγείας, της παιδείας, της πρόνοιας. Ξεπουλούν τη δημόσια περιουσία, «απελευθερώνουν» τις απολύσεις, αυξάνουν την υποαπασχόληση, την τηλεργασία, την εθελοντική και απλήρωτη «εργασία», δίνουν πλασματική εικόνα για την ανεργία και δημιουργούν τη, χωρίς προοπτική και ελπίδα, γενιά των φτωχών εργαζομένων των 400-500 ευρώ!

Συγχρόνως το αίτημα για Παιδεία, όπως αποτυπώθηκε στα ντοκουμέντα του Νοέμβρη, που παραπέμπει σε μια καθολική δημόσια, δωρεάν, ποιοτική, ζωντανή εκπαίδευση, η οποία να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά χωρίς διακρίσεις, έρχεται σε αντίθεση με το προωθούμενο «σχολείο της αγοράς». Η παιδεία μετατρέπεται σε εμπόρευμα για κατανάλωση από «λίγους και εκλεκτούς» με τη χορηγία των κάθε λογής «επιφανών» της αγοράς, στο πλαίσιο του «νέου σχολείου» (Τράπεζα Θεμάτων, ΕΒΕ, ελληνική PISA).

Μεθοδικά χτίζουν το «σχολείο της αγοράς» με όχημα την αξιολόγηση και το «πανεπιστήμιο – επιχείρηση», με την υποβάθμιση της μόρφωσης σε καλοπληρωμένες δεξιότητες δια βίου ειδίκευσης και κατάρτισης. Διαμορφώνουν, παρά τις παραπλανητικές εξαγγελίες του ΥΠΑΙΘ, μια εκπαίδευση που είναι αποκομμένη από τα δικαιώματα και τις ανάγκες των νέων, δεν μπορεί να προάγει την κριτική σκέψη ούτε να διαμορφώνει ελεύθερους, σκεπτόμενους, ενεργούς πολίτες. Η εκπαιδευτική πολιτική που βιώνουμε συρρικνώνει τις ήδη χαμηλές δαπάνες στην εκπαίδευση με λιγότερα σχολεία, συγχωνεύσεις τμημάτων, λιγότερους εκπαιδευτικούς, ελάχιστους μόνιμους διορισμούς, με στοίβαγμα των μαθητών σε 27ρια τμήματα και αναίρεση στην πράξη των πρωτοκόλλων της πυρασφάλειας και της αντισεισμικής προστασίας για ασφαλή λειτουργία των σχολείων! Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί, κάθε κατηγορίας, που βρίσκονται σε χρόνια ομηρία των κυβερνητικών εκπαιδευτικών πολιτικών, καλούνται να στηρίξουν τα σχολεία με συμβάσεις εργασίας όλο και πιο ελαστικές και συνθήκες εργασίας που παραπέμπουν σε σύγχρονο εργασιακό μεσαίωνα.

Αλλά και η ελευθερία, σχεδόν μισό αιώνα μετά τη 17η Νοέμβρη του 1973, δεν είναι καθόλου αυτονόητη! Χρόνια τώρα καταβάλλεται λυσσασμένη προσπάθεια από αντιδραστικούς κύκλους και κυβερνήσεις όλων των αποχρώσεων να συκοφαντήσουν, να διαστρεβλώσουν, να θάψουν το Πολυτεχνείο και να το μετατρέψουν σε μουσειακή επέτειο, με σκληρά κατασταλτικά μέτρα και απαγορεύσεις που θυμίζουν σκοτεινές εποχές.

Είναι ο φόβος της εξέγερσης που στοιχειώνει τον ύπνο τους. Γι’ αυτό τα συνδικαλιστικά και δημοκρατικά δικαιώματα, την απεργία και τη διαδήλωση προσπαθούν να τα βάλουν στο γύψο (νόμος Χατζηδάκη). Ταυτόχρονα, το σκηνικό πολεμικής ανάφλεξης στην περιοχή μας εντείνεται από τα σχέδια ιμπεριαλιστικών δυνάμεων (ΕΕ, ΗΠΑ, ΝΑΤΟ) και οικονομικών συμφερόντων για ζητήματα ενεργειακής εκμετάλλευσης, στα οποία οι προηγούμενες μνημονιακές κυβερνήσεις και η σημερινή δηλώνουν συνεργασία- υποταγή. Στο πλαίσιο αυτό ο εθνικισμός και η προσφυγική κρίση παίρνουν επικίνδυνες διαστάσεις.

Ο Νοέμβρης του ’73 σηματοδοτεί ότι δεν υπάρχουν «μονόδρομοι» και αναιρεί το ότι «τίποτε δε γίνεται». Οι δρόμοι ανοίγονται βαδίζοντας, όπως τότε που η χούντα φάνταζε ανίκητη, η κατάληψη του Πολυτεχνείου μπήκε ορμητικά στην ιστορία και άλλαξε την πραγματικότητα.

Σήμερα τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου πιάνοντας το νήμα της εξέγερσης και αγωνιζόμενοι, από τη μια, ενάντια στην ιστορική λήθη που επιτρέπει σε φαντάσματα του παρελθόντος αλλά και υπουργούς να αποσιωπούν το ξεπούλημα της χώρας στους Αμερικάνους, το πραξικόπημα εναντίον του Μακαρίου, την προδοσία της Κύπρου, την επταετία της μαζικής μετανάστευσης, τα ατέλειωτα σκάνδαλα, τη διαφθορά, τις φυλακίσεις, τα βασανιστήρια, τις εξορίες και τις δολοφονίες αγωνιστών. Από την άλλη σήμερα τιμάμε τους νεκρούς του Πολυτεχνείου υπερασπιζόμενοι τις αξίες της συλλογικότητας, της αλληλεγγύης και αγωνιζόμενοι αποφασιστικά και με τόλμη για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων (στα οποία συγκαταλέγεται και το δικαίωμα της διαδήλωσης και της απεργίας- αποχής), για την παροχή καθολικής και ποιοτικής δημόσιας εκπαίδευσης, ενάντια σε ντόπιους ή ξένους δυνάστες, στο φασισμό, την τυφλή βία, το ρατσισμό, σε ό,τι υποδουλώνει στο όνομα του κέρδους ανθρώπους και κοινωνίες, σε ό,τι ευτελίζει τον άνθρωπο ως υπόσταση!

ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΥΓΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!

Κάτω η βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική της φτώχειας και της καταστολής!

ΟΧΙ ΣΕ ΗΠΑ- ΝΑΤΟ ΟΧΙ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ

ΑΡΠΑ, 15-11-22

Συμμετέχουμε μαζικά στη συγκέντρωση στις 17 Νοέμβρη 2022

στην Κεντρική Πλατεία του Πύργου στις 6:00μ.μ