Η επιχείρηση τρομοκράτησης και ποινικοποίησης κάθε αγώνα «δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση. Ακριβώς γι’ αυτό πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε αγωνιστές σε όλους τους χώρους και η κυβέρνηση φέρνει τον νέο πειθαρχικό νόμο», δηλώνει στο Πριν ο διωκόμενος πρωτοπόρος αγωνιστής του εκπαιδευτικού κινήματος και της μαχόμενης και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς Κώστας Τουλγαρίδης. «Είναι γελασμένοι αν περιμένουν ότι θα φοβηθούμε. Μας πεισμώνουν και θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους», ξεκαθαρίζει.
Συνέντευξη στον Κυριάκο Νασόπουλο
Ο ΣΕΠΕ «Κ. Σωτηρίου» μιλάει για πολιτική και συνδικαλιστική δίωξη. Το σωματείο κι εσύ θεωρείτε ότι και η δική σου δίωξη εντάσσεται στο συνολικότερο πογκρόμ διώξεων εκπαιδευτικών;
Βεβαίως. Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που η κυβέρνηση του πολέμου, της φτώχειας, των ιδιωτικοποιήσεων και εμπορευματοποίησης των δημόσιων αγαθών, της επίθεσης στην εργασία, του σκανδάλου στον ΟΠΕΚΕΠΕ, του εγκλήματος των Τεμπών, των 2,5 δισ. των εταιρειών του Πιερρακάκη, του αυταρχισμού και της καταστολής θέλει να εφαρμόσει την πολιτική της, προσπαθώντας να επιβάλλει σιγή νεκροταφείου. Η επίθεση σε όσους αγωνίζονται και στα συνδικάτα που δεν υποτάσσονται είναι κεντρική επιλογή. Το εκπαιδευτικό κίνημα πληρώνει ήδη βαρύ τίμημα με τα χιλιάδες πειθαρχικά σε απεργούς από την αξιολόγηση και όχι μόνο, με διώξεις και καθαιρέσεις.
Γιατί, όμως, να επιδιώκει κάτι τέτοιο ειδικά στην περιοχή σας, ο Διευθυντής Εκπαίδευσης Ανατολικής Αττικής, Κώστας Παπαχρήστος;
Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης έχει εδώ και ενάμιση χρόνο αναπτύξει πολεμική ενάντια στο σωματείο και προσωπικά σε μένα. Έχει ανακοινώσει δημόσια τη διακοπή της επικοινωνίας του με το σωματείο, επικοινωνία που επιβάλλεται από τον θεσμικό του ρόλο. Και δεν σταμάτησε σε αυτό, αλλά έκανε υποδείξεις –με δημόσιες ανακοινώσεις– για το ποια συνδικαλιστική δράση είναι αρεστή και ποιοι δεν πρέπει να εκπροσωπούν το σωματείο! Η στάση αυτή εντάθηκε εξαιτίας της μαζικής αντίστασης στην αξιολόγηση, την ακύρωση συγχωνεύσεων, τη διεκδίκηση κτιριακών υποδομών για τα σχολεία (Ειδικό Ν/Γ Λαυρίου κλπ) και γιατί καταγγείλαμε ότι ήταν ο πρώτος Διευθυντής Εκπαίδευσης που προχώρησε σε καθαιρέσεις απεργών διευθυντών και προϊσταμένων από θέση ευθύνης. Απειλούσε τους απεργούς νεοδιόριστους με τελεσίγραφα και προχώρησε σε μπαράζ πειθαρχικών με κάθε αφορμή, όπως κατήγγειλαν και οι τέσσερις σύλλογοι ΠΕ της Ανατολικής Αττικής. Στις 30 Σεπτεμβρίου 2024 υπήρξε επίσημο έγγραφο της Διεύθυνσης προς όλες τις σχολικές μονάδες με τίτλο: «Αντιμετώπιση της επιθετικότητας και της άσκησης βίας από τον Γενικό Γραμματέα του Συλλόγου Εκπαιδευτικών ΠΕ “Κ. Σωτηρίου”», όπου καταγγέλλει τις «ενέργειές» μου ως «επικεφαλής της Ανεξάρτητης Κίνησης – ΑΝΤΑΡΣΥΑ» (!), αποκαλύπτοντας την πρόθεση να με θίξουν προσωπικά, συνδικαλιστικά και πολιτικά. Ο Διευθυντής Εκπαίδευσης υλοποιεί με ζήλο την πολιτική της επίθεσης του υπουργείου Παιδείας και της κυβέρνησης ενάντια στα συνδικάτα και σε όσους αγωνίζονται.
Πώς ξεκίνησε η υπόθεση πειθαρχικού σου ελέγχου; Ποια ήταν η αρχική κατηγορία και ποιο το συμπέρασμα της ΕΔΕ;
Η ΕΔΕ ξεκίνησε με αφορμή τον ισχυρισμό ενός γονέα ότι έβαλα τρικλοποδιά σε παιδί όταν σταμάτησα, ως εφημερεύων στο διάλειμμα, ένα επικίνδυνο παιχνίδι, για την ασφάλεια των παιδιών. Οι μαρτυρίες όλων των παρόντων απέδειξαν ότι το παιδί δεν χτύπησε καν και φυσικά δεν του έβαλα τρικλοποδιά. Πολύτιμη ήταν και η τοποθέτηση στην ΕΔΕ όλων των εκπαιδευτικών του σχολείου που μέσα σε τέτοιο κλίμα τρομοκρατίας και πιέσεων στήριξαν την αλήθεια.
Και γιατί δεν έκλεισε οριστικά η υπόθεση; Πώς φτάσαμε στην παραπομπή σου στο πειθαρχικό συμβούλιο και γιατί;
Παρά το γεγονός ότι το πόρισμα της ΕΔΕ αποτυπώνει τα παραπάνω, αντί να κλείσει την υπόθεση, μου αποδίδει ενδείξεις για άλλα «παραπτώματα» για τα οποία ποτέ δεν ενημερώθηκα για ποια θέματα ελέγχομαι, ώστε να υποδείξω μάρτυρες, να καταθέσω την άποψή μου. Δεν έγινε καν πλήρης διερεύνηση. Η ΕΔΕ αυτή βρίθει παρατυπιών γιατί μόνο σε τέτοιο καθεστώς θα μπορούσε να εφαρμοστεί η προειλημμένη απόφαση παραπομπής μου με φαιδρές (αμέλεια, μη τήρηση ωραρίου) αλλά και καταφανώς στοχευμένες κατηγορίες (παραβίαση της αρχής της εχεμύθειας, ανάρμοστη συμπεριφορά εντός υπηρεσίας), μια και δύναται να επισύρουν την ποινή της αργίας.
Η κατηγορία για «παραβίαση της αρχής της εχεμύθειας», τι ακριβώς αφορά;
Η κατηγορία αυτή αποδεικνύει καθαρά την πρωτοφανή όξυνση του αυταρχισμού και της απόπειρας να μας κλείσουν κυριολεκτικά το στόμα. Πρώτη φορά επιδιώκεται να τεκμηριωθεί το παράπτωμα αυτό με το επιχείρημα ότι με συνόδευσαν επτά συναδέλφισσες/φοι στην κατάθεση μου. Σύμφωνα με την παραπομπή, κατηγορούμαι γιατί αποκάλυψα «στοιχεία της ΕΔΕ». Επιχειρούν να ποινικοποιήσουν τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη στους διωκόμενους. Ο εγκαλούμενος πρέπει να μη πει πουθενά ότι διώκεται, να μην αναζητήσει μάρτυρες και στήριξη!
Είναι πρόκληση να λέει ο πρωθυπουργός των σκανδάλων και της λαμογιάς ότι κάνει νόμο για να σταματήσει το χάδι στους δημοσίους υπαλλήλους
Στην περίπτωσή μου, αυτό είναι ακόμα πιο στοχευμένο. Γιατί το κατηγορητήριο επιδιώκει να με παρουσιάζει ως αδιάφορο εκπαιδευτικό, που αξιοποιώ τη συνδικαλιστική μου ιδιότητα για την εξυπηρέτησή μου και επιβαρύνω τους συναδέλφους μου, ενώ θέτω σε κίνδυνο τη λειτουργία του σχολείου και τους μαθητές μου! Οι μαρτυρίες των συναδέλφων/ισσών δεν είναι μόνο ένδειξη αλληλεγγύης αλλά αποτελούν και στοιχεία της υπεράσπισής μου που η διοίκηση προσπάθησε με κάθε τρόπο να παρεμποδίσει. Είναι φανερό ότι η παραπομπή μου ήταν προαποφασισμένη και υλοποιήθηκε με πλήθος παραβιάσεων της διαδικασίας, για να με θίξει προσωπικά και ως εκπαιδευτικό αλλά και συνδικαλιστικά και πολιτικά. Να σημειώσω ότι το παράπτωμα της «παραβίασης της αρχής της εχεμύθειας» συνδέεται εν δυνάμει με την ποινή της αργίας. Αυτό απέδωσε η Διεύθυνση ΠΕ Ανατολικής Αττικής και στις συναδέλφισσες Καψαλάκη και Τριανταφύλλου, όταν δημοσιοποίησαν προβλήματα των σχολείων τους, δίνοντας το μήνυμα ότι πρέπει να επιβληθεί η «σιωπή των αμνών» απέναντι στην αντιεκπαιδευτική πολιτική και τον αυταρχισμό.
Η επιχείρηση τρομοκράτησης και ποινικοποίησης κάθε αγώνα περιορίζεται στην εκπαίδευση;
Όχι. Δεν αφορά μόνο την εκπαίδευση. Ακριβώς γι’ αυτό πολλαπλασιάζονται οι επιθέσεις σε αγωνιστές σε όλους τους χώρους και η κυβέρνηση φέρνει τον νέο πειθαρχικό νόμο. Στην ουσία διαμορφώνει ένα πλαίσιο που καμία σχέση δεν έχει με τις περιπτώσεις των παραπτωμάτων του απλού ποινικού δικαίου, όπως ισχυρίζεται. Αυστηροποιούν τις ποινές και ποινικοποιούν τη συνδικαλιστική δράση. Στοχοποιούν ακόμα και την παραμικρή αντίδραση στην πολιτική τους και σπέρνουν τον τρόμο, καθώς συνδέουν τα «παραπτώματα» αυτά –μαζί και την αντίθεση στην αξιολόγηση–με την αργία. Είναι πρόκληση να μας λέει ο πρωθυπουργός των σκανδάλων και της λαμογιάς ότι κάνει νόμο για να πατάξει το έγκλημα και να σταματήσει το χάδι στους δημοσίους υπαλλήλους! Ας κοιτάξει τους υπουργούς και την κυβέρνηση του.
Ποια μπορεί να είναι η απάντηση;
Πρέπει να δυναμώσουν οι αγώνες ανατροπής. Τα χέρια της κυβέρνησης απελευθερώνει το γεγονός ότι δεν υπάρχει αντιπολίτευση που να καλεί σε ξεσηκωμό των εργαζόμενων για την ανατροπή της κυβέρνησης και της πολιτικής της ΕΕ και του κεφαλαίου. Να οργανώσουμε την αντεπίθεση τώρα. Πού είναι οι διακηρύξεις της ΑΔΕΔΥ ότι το πειθαρχικό των απολύσεων αποτελεί «αιτία πολέμου»; Πρέπει να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας από τα κάτω. Να δυναμώσει η αλληλεγγύη στις/στους διωκόμενες/ους. Κανένας και καμιά δεν είναι μόνη/ος. Είναι συγκινητική η συμπαράσταση που εισπράττω με αφορμή τη δίωξη μου. Στο σωματείο ήρθαν, σε μια μόλις εβδομάδα, περισσότερες από 60 αποφάσεις φορέων για στήριξη. Επικοινωνούν μαζί μου συναδέλφισσες/οι και εργαζόμενες/οι από παντού! Τους ευχαριστώ. Τέλος, θα απαντήσουμε στους διώκτες μου, τις μεθοδεύσεις τους και στην προσπάθεια συκοφάντησής μου με κάθε τρόπο, συνδικαλιστικά, πολιτικά και νομικά. Δεν πρόκειται να μας φιμώσουν. Είναι γελασμένοι αν περιμένουν ότι θα φοβηθούμε. Μας πεισμώνουν και θα μας βρίσκουν συνέχεια μπροστά τους.
Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν, 12-13 Ιουλίου 2025
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου