Η υπόθεση αφορά εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο στις 25 Νοεμβρίου 2024, στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών.
Σύμφωνα με την καταγγελία της παράταξης Αγωνιστικές Παρεμβάσεις Δυτικής Αθήνας, η διαδικασία κινήθηκε έπειτα από εντολή του Υπουργείου Παιδείας και Θρησκευμάτων (ΥΠΑΙΘΑ), ενώ κλήθηκαν σε ένορκες διοικητικές εξετάσεις (ΕΔΕ) και άλλοι εκπαιδευτικοί του σχολείου. Ψήφισμα συμαπαράστασης από την ΕΛΜΕ Άνω Λιοσίων - Ζεφυρίου - Φυλής.
Η Λ. Κάσση καλείται να απολογηθεί την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2025, με το ερώτημα της δυνητικής αργίας, γεγονός που –όπως καταγγέλλουν συνδικαλιστικοί φορείς– συνιστά πλήγμα στην παιδαγωγική ελευθερία και στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών στα σχολεία.
Η εκδήλωση που αποτέλεσε αφορμή για τη δίωξη διοργανώθηκε από την καθηγήτρια με όλες τις προβλεπόμενες διαδικασίες και είχε στόχο την ενημέρωση και ευαισθητοποίηση των μαθητών γύρω από το ζήτημα της έμφυλης βίας. Στην εκδήλωση συμμετείχε και φεμινιστική συλλογικότητα, που δραστηριοποιείται ενεργά στον αγώνα κατά της βίας κατά των γυναικών.
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΤΩΝ ΙΔΕΩΝ ΚΑΙ Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ!
Να μην τεθεί σε δυνητική αργία η συνάδελφος Λ. Κάσση-Να σταματήσει κάθε δίωξη!
Καταγγέλλουμε την πειθαρχική διαδικασία που διατάχτηκε και ακολουθήθηκε από την ΠΔΕ Αττικής και τον πρώην προϊστάμενό της, με εντολή του ΥΠΑΙΘΑ, σε βάρος συναδέλφου του 2ου ΕΠΑΛ Ιλίου, με αφορμή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο σχολείο στις 25 Νοέμβρη ’24 για τη διεθνή ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών.
Η δίωξη δρομολογήθηκε με την κλήση και όλων των συνάδελφων του σχολείου σε ανακρίσεις στην Περιφερειακή Διεύθυνση Εκπαίδευσης Αττικής στο πλαίσιο ΕΔΕ. Άνοιξε έτσι η πόρτα σε μια γενικότερη στόχευση που καταστέλλει την ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα σχολεία. Τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν μπορεί να αμφισβητούνται από κανέναν και δεν μπορεί να τίθεται θέμα λογοκρισίας στις παιδαγωγικές δράσεις που πραγματοποιούνται.
ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΜΕ την παραπομπή της εκπαιδευτικού Λυδίας Κάσση στο πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της δυνητικής αργίας ως αυταρχική, αντιδημοκρατική, καταχρηστική ενέργεια από την πλευρά της Διοίκησης και προκλητική πράξη παραβίασης της παιδαγωγικής ελευθερίας της καθηγήτριας. Από τη στιγμή που το ΥΠΑΙΘΑ κρίνει ότι το αποδιδόμενο κατηγορητήριο επισύρει ποινές παύσης και αργίας, η συνάδελφος Λυδία Κάσση καλείται την Τετάρτη 3/9/25 να απολογηθεί στο πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της δυνητικής αργίας.
Η συνάδελφος διοργάνωσε στο σχολείο της με την ενδεδειγμένη διαδικασία εκδήλωση ενάντια στην έμφυλη βία καλώντας να συμμετάσχει και φεμινιστική συλλογικότητα που έμπρακτα δραστηριοποιείται ενάντια στη βία κατά των γυναικών, όπως είχε το δικαίωμα και την δημοκρατική υποχρέωση. Οι στόχοι μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι αντικειμενικά η πάλη για την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Αυτό το νόημα είχε και η πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού, δηλαδή να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές στο παραπάνω ζήτημα και να τους βοηθήσει να επικοινωνήσουν με το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα.
Η προσπάθεια της ιεραρχίας της Διοίκησης να λογοκρίνει το περιεχόμενο της εκδήλωσης με βάση αναφορά σε συγκεκριμένη πολιτική συλλογικότητα και, ταυτόχρονα, να θέσει υπό αμφισβήτηση την εργασιακή ικανότητα της εκπαιδευτικού, μας γυρίζει πολλά χρόνια πίσω, τότε που χρειαζόταν να είσαι “εθνικόφρων”, να υποστηρίζεις την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική, να έχεις αποκηρύξει την πολιτική και συνδικαλιστική δράση και τις απόψεις σου για να μπορείς να εργάζεσαι στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα.
Ταυτόχρονα, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλάνε για δήθεν διάδοση της βίας από τη πλευρά της συναδέλφου, αυτοί που υπερασπίζονται τη θεσμική βία σε όλες τις μορφές της μέσα στο υπάρχον κοινωνικό περιβάλλον. Από την προσπάθεια χειραγώγησης και υποταγής των εκπαιδευτικών μέσω της "αξιολόγησης" και των πειθαρχικών νομοσχεδίων, τον περιορισμό των μορφωτικών δικαιωμάτων και την εμπορευματοποίηση, μέχρι και την έμπρακτη υπεράσπιση της βίας του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ και της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα.
Μιλούν για διάδοση της βίας, αυτοί που δικαιολογούν και προωθούν την άσκηση βίας ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, την άρνηση ασύλου, που προσφεύγουν στην ωμή αστυνομική βία και καταστολή ενάντια σε εργαζόμενους, μαθητές, φοιτητές που διεκδικούν, αυτοί που διαδίδουν και προωθούν την κυβερνητική βία ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα, με την εκτόξευση των πολεμικών δαπανών, με την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, στέγη, μεταφορές), που οδήγησαν άλλωστε και στο ατιμώρητο έγκλημα των Τεμπών.
Το ΥΠΑΙΘΑ συνεχίζοντας το μόνο που του απομένει για να περάσει τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, δηλαδή τον εντεινόμενο αυταρχισμό, ζητάει υποταγή και απειλεί με απολύσεις. Με δεκάδες διώξεις για συνδικαλιστική δράση, για συμμετοχή σε απεργία-αποχή, ακόμη και για μια απλή έκφραση γνώμης, δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο για το τι συνέβη σε μια δράση του σχολείου. Την ίδια στιγμή, σταθερά υπονομεύει τα μορφωτικά δικαιώματα και το μέλλον των μαθητών με τους νόμους που προωθεί στα ΕΠΑΛ και σε όλα τα δημόσια σχολεία.
Το ΥΠΑΙΘΑ καλεί σε απολογία δασκάλους και καθηγητές, ενώ ταυτόχρονα δίνει το λόγο στην ισραηλινή πρεσβεία για το πανό με το σύνθημα «Λευτεριά στην Παλαιστίνη» -που έφτιαξαν μαθητές σε δημοτικό σχολείο-, που ποινικοποιεί το θεατρικό έργο της Έφης Λάζου “Η Άννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης, που ανέβηκε εκτός σχολείου, δίνει το λόγο στο Κεντρικό Ισραηλιτικό συμβούλιο, αφού από τα βιβλία Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄ Γυμνασίου αφαιρέθηκε κείμενο του δημοσιογράφου Π. Παπακωνσταντίνου που αναφέρεται στην Παλαιστίνη, το οποίο είχε δημοσιευθεί 22 χρόνια πριν στο «Κ» της Καθημερινής.
Δίνεται, ταυτόχρονα, ο λόγος σε διάφορα «ευαγή» ιδρύματα γνωστών εφοπλιστών «ευεργετών», την αστυνομία, αμερικανικά ιδρύματα και προγράμματα για την εκπαίδευση, σε θρησκευτικούς ποιμένες και σε όποιον άλλον αποκρύπτει στα παιδιά τα κοινωνικά δεδομένα και τους περιορίζει τους ορίζοντες.
Καλούμε τα εκπαιδευτικά σωματεία και τις Ομοσπονδίες να στηρίξουν τη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ στη συνάδελφο έξω από την ΠΔΕ Αττικής (Ξενίας 24, Μετρό «Μέγαρο Μουσικής») την Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου ’25 στις 10:30 π.μ.!
Να σταματήσει τώρα κάθε δίωξη σε βάρος της συναδέλφου του 2ου ΕΠΑΛ Ιλίου!
ΕΛΜΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ-ΖΕΦΥΡΙΟΥ-ΦΥΛΗΣ (1995 – 2025, 30 χρόνια αγώνες και μια μικρή ιστορία)
Να σταματήσει κάθε δίωξη και να μην τεθεί σε δυνητική αργία η συνάδελφος Λ. Κάσση
Η ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΔΙΑΚΙΝΗΣΗ ΙΔΕΩΝ ΚΙ Η ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΣΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΤΕΣ!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ την Τετάρτη 3/9 στις 10:30πμ στην ΠΔΕ Αττικής Ξενίας & Μιχαλακοπούλου, Μέγαρο Μουσικής
Καταγγέλλουμε την πειθαρχική διαδικασία που διατάχτηκε από την ΠΔΕ Αττικής με εντολή του ΥΠΑΙΘΑ και της κυβέρνησης, σε βάρος συναδέλφου του 2ου ΕΠΑΛ Ιλίου, με αφορμή εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε εκεί στις 25/11/24 για τη διεθνή ημέρα ενάντια στη βία κατά των γυναικών. Η δίωξη δρομολογήθηκε με την κλήση και όλων των συνάδελφων του σχολείου σε ανακρίσεις στην ΠΔΕ στο πλαίσιο ΕΔΕ. Έτσι υλοποιείται μια γενικότερη στόχευση που καταστέλλει την ελευθερία του λόγου και την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών στα σχολεία. Τα δημοκρατικά δικαιώματα δεν μπορεί να αμφισβητούνται από κανέναν και δεν μπορεί να τίθεται θέμα λογοκρισίας στις παιδαγωγικές δράσεις που πραγματοποιούνται.
Καταγγέλλουμε την παραπομπή της εκπαιδευτικού Λυδίας Κάσση στο πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της δυνητικής αργίας ως αυταρχική, αντιδημοκρατική και καταχρηστική ενέργεια από την πλευρά της Διοίκησης και προκλητική πράξη παραβίασης της παιδαγωγικής ελευθερίας της συναδέλφου.
Το ΥΠΑΙΘΑ κρίνει ότι το αποδιδόμενο κατηγορητήριο επισύρει ποινές παύσης κι αργίας και η Λυδία Κάσση καλείται την Τετάρτη 3/9/25 να απολογηθεί στο πρωτοβάθμιο πειθαρχικό συμβούλιο με το ερώτημα της δυνητικής αργίας.
Η συνάδελφος διοργάνωσε στο σχολείο της με την ενδεδειγμένη διαδικασία εκδήλωση ενάντια στην έμφυλη βία καλώντας να συμμετάσχει και φεμινιστική συλλογικότητα που έμπρακτα δραστηριοποιείται ενάντια στη βία κατά των γυναικών, όπως είχε το δικαίωμα και την δημοκρατική υποχρέωση.
Οι στόχοι μιας τέτοιας εκδήλωσης είναι αντικειμενικά η πάλη για την εξάλειψη της έμφυλης βίας. Αυτό το νόημα είχε και η πρωτοβουλία της εκπαιδευτικού, δηλαδή να ευαισθητοποιήσει τους μαθητές στο παραπάνω ζήτημα και να τους βοηθήσει να επικοινωνήσουν με το γυναικείο και φεμινιστικό κίνημα.
Η Διοίκηση προσπαθεί να λογοκρίνει το περιεχόμενο της εκδήλωσης με βάση αναφορά σε συγκεκριμένη πολιτική συλλογικότητα και, ταυτόχρονα, να θέσει υπό αμφισβήτηση την εργασιακή ικανότητα της εκπαιδευτικού. Αυτά μας γυρίζουν πολλά χρόνια πίσω, τότε που χρειαζόταν να υποστηρίζεις την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική ή να έχεις αποκηρύξει την πολιτική και συνδικαλιστική δράση και τις απόψεις σου για να μπορείς να εργάζεσαι στον ιδιωτικό ή τον δημόσιο τομέα.
Ταυτόχρονα, είναι τουλάχιστον υποκριτικό να μιλούν για δήθεν διάδοση της βίας από τη πλευρά της συναδέλφου, αυτοί που υπερασπίζονται τη θεσμική βία σε όλες τις μορφές της μέσα στο υπάρχον κοινωνικό περιβάλλον. Από την προσπάθεια χειραγώγησης και υποταγής των εκπαιδευτικών μέσω της αξιολόγησης και των αντιδραστικών κι αντιδημοκρατικών πειθαρχικών νόμων, τον περιορισμό των μορφωτικών δικαιωμάτων και την εμπορευματοποίηση, μέχρι και την έμπρακτη υπεράσπιση της βίας του κράτους-δολοφόνου του Ισραήλ και της γενοκτονίας των Παλαιστινίων στη Γάζα.
Μιλούν για διάδοση της βίας αυτοί που προωθούν την άσκηση βίας ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, την άρνηση ασύλου, που προσφεύγουν στην ωμή αστυνομική βία και καταστολή ενάντια σε εργαζόμενους, μαθητές, φοιτητές που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. Αυτοί προωθούν την κυβερνητική βία ενάντια στις κοινωνικές ανάγκες και δικαιώματα, με την εκτόξευση των πολεμικών δαπανών, με την ιδιωτικοποίηση κοινωνικών αγαθών (υγεία, παιδεία, στέγη, μεταφορές), ενέργειες που οδήγησαν άλλωστε και στο ατιμώρητο έγκλημα των Τεμπών.
Το Υπουργείο κάνει το μόνο που του απομένει, για να περάσει τις αντιεκπαιδευτικές πολιτικές, δηλαδή τον εντεινόμενο αυταρχισμό και ζητάει υποταγή κι απειλεί με απολύσεις. Με δεκάδες διώξεις για συνδικαλιστική δράση, για συμμετοχή σε απεργία-αποχή, ακόμη και για μια απλή έκφραση γνώμης, δείχνει υπερβάλλοντα ζήλο για το τι συνέβη σε μια δράση του σχολείου. Την ίδια στιγμή, σταθερά υπονομεύει τα μορφωτικά δικαιώματα και το μέλλον των μαθητών με τους νόμους που προωθεί στα ΕΠΑΛ και σε όλα τα άλλα δημόσια σχολεία.
Το Υπουργείο καλεί σε απολογία δασκάλους και καθηγητές, ενώ ταυτόχρονα δίνει το λόγο στην ισραηλινή πρεσβεία για το πανό με το σύνθημα Λευτεριά στην Παλαιστίνη που έφτιαξαν μαθητές σε δημοτικό σχολείο. Ποινικοποιεί το θεατρικό έργο Η Άννα Φρανκ συνομιλεί με τα παιδιά της Παλαιστίνης, που παρουσιάστηκε εκτός σχολείου και επιτρέπει στο Κεντρικό Ισραηλιτικό συμβούλιο να παρεμβαίνει αφού από τα βιβλία Νεοελληνικής Γλώσσας της Γ΄ Γυμνασίου αφαιρέθηκε κείμενο του δημοσιογράφου Π. Παπακωνσταντίνου για την Παλαιστίνη δημοσιευμένο 22 χρόνια πριν στην Καθημερινή!...
Δίνεται, ταυτόχρονα, ο λόγος σε ιδρύματα γνωστών «ευεργετών» εφοπλιστών, την αστυνομία, αμερικανικά ιδρύματα, σε θρησκευτικούς παράγοντες και σε όποιον άλλον θέλει να αποκρύπτει στα παιδιά την κοινωνική πραγματικότητα και να τους περιορίζει τους ορίζοντες.
Καλούμε τα σωματεία και τις Ομοσπονδίες να στηρίξουν τη ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ στη συνάδελφο στις 3/9 και να σταματήσει τώρα κάθε δίωξη σε βάρος της!
Το ΔΣ της ΕΛΜΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου