ΝΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ: ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ BROADWAY

 

ΝΕΑ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ

ΤΕΤΑΡΤΗ 14 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2022 9.30 ΜΜ.

CINEPLEX ΦΙΛΙΠΠΟΣ

ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΗΣ ΤΑΙΝΙΑΣ

BROADWAY

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΜΑΣΣΑΛΑ

Ελλάδα, Γαλλία, Ρουμανία, 2021

• Παραγωγή: Αμάντα Λιβανού, Μπερτράν Γκορ, Κρίστιαν Νικολέσκου

• Σκηνοθεσία: Χρήστος Μασσαλάς

• Σενάριο: Χρήστος Μασσαλάς

• Φωτογραφία: Κωνσταντίνος Κουκουλιός

• Μοντάζ: Γιώργος Λαμπρινός

• Μουσική: Γκάμπριελ Γιάρεντ

• Πρωταγωνιστούν: Ελσα Λεκάκου, Φοίβος Παπαδόπουλος, 

• Στάθης Αποστόλου, Ραφάελ Παπάντ, Σαλίμ Ταλμπί, Χρήστος Πολίτης

• Διάρκεια: 97 λεπτά

• Στην ταινία πρωταγωνιστεί ο Λιβαδείτης ηθοποιός Στάθης Αποστόλου, ο οποίος θα παραστεί στην προβολή. Θα ακολουθήσει συζήτηση.

  Μετά από 15 χρόνια κρίσης, η Αθήνα είναι μια πόλη λαβωμένη. Μοιάζει να φορά ένα ξεθωριασμένο κοστούμι μίας πάλαι ποτέ ένδοξης ντίβας - δεύτερο χέρι, ξεφτισμένο, ξεβαμμένο. Στο κέντρο, χρεοκοπημένα μαγαζιά, κλειστά ρολά, εγκαταλειμμένα θέατρα. Σ’ ένα από αυτά, το «Broadway» έχει βρει στέγη μία συμμορία από πορτοφολάδες. Ντόπιοι και ξένοι, στρέιτ και γκέι, γυναίκες και άντρες - απόκληρα, διαφορετικά πλάσματα που δεν τους δέχτηκε ποτέ, ή τους ξέρασε το σύστημα. Χαμένα παιδιά που βρήκαν κάπου να ανήκουν - έκαναν σπίτι τους τα ερειπωμένα παρασκήνια του λαμπερού πάρτυ μιας προηγούμενης γενιάς. Μια γενιάς που γλέντησε κι άφησε στα σημερινά παιδιά να υποστούν το χανγκόβερ.

  Ο Χρήστος Μασσαλάς («Copa-Loca») κάνει το σκηνοθετικό του ντεμπούτο στη μεγάλου μήκους με μία ωραία ιδέα και μια φιλόδοξη ταινία. Σκηνοθετικά, διαθέτει ένα φρέσκο, σύγχρονο βλέμμα, ενώ παράλληλα ξέρει να στήνει ατμόσφαιρα (συντελεί και το πρωτότυπο, υπέροχο μουσικό σκορ του Γκάμπριελ Γιάρεντ), να δημιουργεί σασπένς και, πάνω από όλα, να κατασκευάζει έναν ολόδικό του κόσμο από σκιές, φως, παγέτες, φτερά, πούπουλα, κόκκινα κραγιόν, σκισμένες ταπετσαρίες, μαϊμούδες, κατσαρίδες, αίμα, πάθος, ενοχές, εκδίκηση. Έναν κόσμο, που (κυριολεκτικά, συμβολικά και ψυχογεωγραφικά) ισορροπεί στο όριο ανάμεσα στη μυθοπλασία με την πραγματικότητα, στην περφόρμανς με τη ζωή, στον έρωτα με το θάνατο, στα εξαϋλωμένα όνειρα με τον εφιάλτη, στους λαμπερούς προβολείς, με τη βαριά σκιά της μαρκίζας. Ένα κόσμο παρακμιακό, ξεπεσμένο, βρώμικο, αλλά ταυτόχρονα τόσο αλήτικα γοητευτικό, μυσταγωγικό, επικίνδυνα ερωτεύσιμο.

  Oi αναφορές του είναι προφανείς, δεν τις κρύβει. Το κλείσιμο ματιού στον Χίτσκοκ (η ψυχαναλυτική διάσταση της μεταμόρφωσης του «Vertigo», το γκρο πλαν στο ποτήρι γάλα από τις «Υποψίες»), η σαφής επιρροή του τρυφερού queer σύμπαντος του Πάνου Χ. Κούτρα, η αγάπη για τον βρώμικο ρομαντισμό του Λέος Καράξ, οι εμβληματικοί πολυδιάστατοι καθρέφτες του Όρσον Ουέλς, αλλά και η «με γνώρισες σε μια περίεργη στιγμή της ζωής μου» κάθαρση του Ντέιβιντ Φίντσερ.