8 Μάρτη του ΄21: Μέρα της Γυναίκας να κάνουμε την κάθε μέρα!

Αγωνιστική  ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ  Γ΄ΕΛΜΕ  Δυτ. Αθήνας

8 Μάρτη του ΄21: Μέρα της Γυναίκας να κάνουμε την κάθε μέρα!

Αγωνιζόμαστε ενάντια στην εκμετάλλευση και την καταπίεση, για ίσα δικαιώματα στη ζωή και την εργασία για όλες /ους!

Η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας, ο συλλογικός αγώνας η δύναμή μας!

Δευτέρα 8 Μάρτη συμμετέχουμε στις συγκεντρώσεις και πορείες γυναικείων οργανώσεων, φεμινιστικών και εργατικών σωματείων στο κέντρο της Αθήνας!

13:00 πλ. Κλαυθμώνος και Υπ. Εργασίας,

στάση εργασίας ΑΔΕΔΥ και ΕΚΑ 12:00 έως 15:00,

17.30 Σύνταγμα

Πέρασαν 164 χρόνια από τη μεγάλη ταξική σύγκρουση των εργατριών κλωστοϋφαντουργίας της Νέας Υόρκης για ανθρώπινες συνθήκες εργασίας, εξίσωση μισθών με τους άντρες, μείωση των ωρών εργασίας από 16 σε 10, κατάργηση φυλετικών διακρίσεων. Η απεργία και οι μαχητικές διαδηλώσεις αντιμετωπίστηκαν από τους καπιταλιστές και το κράτος με την αστυνομία και τα όπλα και τελικά βάφτηκαν στο αίμα των εργατριών.

Οι αγωνιζόμενες γυναίκες είναι απόγονοι της Κλάρας Τσέτκιν, μέλους της Σοσιαλιστικής Διεθνούς που το 1910 πρωτοστάτησε για να καθιερωθεί η 8η Μάρτη ως ημέρα αφιερωμένη σε όλες τις αγωνιζόμενες γυναίκες, της Ρόζας Λούξεμπουργκ και της Αλεξάνδρας Κολλοντάι. Απόγονοι των εργαζόμενων γυναικών που το 1917 με τις διαδηλώσεις τους πυροδότησαν το κίνημα που ανέτρεψε τον τσάρο στη Ρωσία και των κομμουνιστριών που πρωτοστάτησαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Της Έμμας Γκόλντμαν που φυλακίστηκε για την προπαγάνδα της υπέρ της αντισύλληψης, αλλά και κατά του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Των μαύρων γυναικών στις ΗΠΑ που πρωτοστάτησαν στο κίνημα κατά της φυλετικής και έμφυλης καταπίεσης.

Αμείωτοι στην πορεία του χρόνου συνεχίζονται οι αταλάντευτοι αγώνες των γυναικών για τα δικαιώματά τους και στη χώρα μας. Η ιστορία του ελληνικού εργατικού κινήματος έχει καταγράψει τις πρωτοπόρες απεργούς εργάτριες του εργοστασίου Α^φοι Ρετσίνα στον Πειραιά, το 1892, ενάντια στη μείωση του μισθού τους, την έγκυο καπνεργάτρια Βασιλική Γεωργαντζέλη που δολοφονήθηκε από τους χωροφύλακες στη μεγάλη απεργία των καπνεργατών του Αγρινίου, τον Αύγουστο του 1926, τις μαχήτριες του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, την ΕΠΟΝίτισσα Διαμάντω Κουμπάκη που δολοφονήθηκε από τους ναζί και τους έλληνες συνεργάτες τους στην Κοκκινιά τον Αύγουστο του ’44, τη δασκάλα Ειρήνη Γκίνη (Μίρκα Γκίνοβα) – την ΕΛΑΣίτισα αντάρτισσα που εκτελέστηκε από τους χωροφύλακες τον Ιούλη του ΄46 στα Γιαννιτσά κι όλες τις γυναίκες που αγωνίστηκαν ενάντια στον φασισμό για την απελευθέρωση και το χτίσιμο μιας άλλης κοινωνίας.

Σήμερα οι αγωνιζόμενες γυναίκες ορθώνουν καθημερινά το ανάστημά τους συμμετέχοντας ενεργά στο κίνημα για τα εργασιακά, τα κοινωνικά και τα έμφυλα δικαιώματα, μέσα και έξω από το σπίτι, στη μισθωτή εργασία, στη μερική και ελαστική απασχόληση, στη μαύρη και ανασφάλιστη εργασία. Στο ζοφερό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει η εφαρμοζόμενη πολιτική από ΕΕ, ΔΝΤ και τις ντόπιες κυβερνήσεις. Αρνούνται να είναι τα θύματα της «κρίσης», οι πρώτες που απολύονται, οι τελευταίες που προσλαμβάνονται. Οραματίζονται-παλεύουν για την ανατροπή της παρούσας άθλιας κατάστασης, την κατάκτηση και κατοχύρωση των δικαιωμάτων τους σε όλα τα επίπεδα. Υψώνουν το ανάστημά τους απέναντι στην σεξουαλική καταπίεση, τα στερεότυπα του αποκλεισμού, τους διωγμούς, τη σεξιστική βία και τις δολοφονίες γυναικών που πληθαίνουν όλο και περισσότερο.

Δεν ξεφεύγει από τον κανόνα η εκπαίδευση με τις σαρωτικές αναδιαρθρώσεις, τη συρρίκνωση και τις περικοπές που συνεχίζονται. Το 2021 οι πάνω από 50.000 αναπληρώτριες και αναπληρωτές συνάδελφοί μας, οι πιο πολλοί στην ιστορία της εκπαίδευσης, βιώνουν απίστευτες κι απάνθρωπες δυσκολίες, λόγω της χρόνιας αδιοριστίας, της εναλλαγής μεταξύ ανεργίας και ελαστικής εργασίας, καθώς και της συνεχούς περιπλάνησης από πόλη σε πόλη και από σχολείο σε σχολείο για πολλά χρόνια. Με μισθούς πείνας και μισά δικαιώματα δεν είναι δυνατό να ανταπεξέλθουν στις διαμορφούμενες συνθήκες.

Στην α/θμια και β/θμια εκπαίδευση δύο στους τρεις είναι γυναίκες. Η ελαστική εργασία ξεπερνά το 25%. Παρόλα αυτά οι αναπληρώτριες εκπαιδευτικοί δεν έχουν το δικαίωμα να έχουν κανονική ζωή και να γίνουν μητέρες. Το καθεστώς των συμβασιούχων στην εκπαίδευση δεν αναγνωρίζει το δικαίωμα της προστασίας της μητρότητας, καθώς η κανονική άδεια που δικαιούνται είναι μόνο 7 μέρες! Η αναρρωτική άδεια είναι 15 μέρες κι αυτές µε την προϋπόθεση ότι θα αρρωστήσουν τουλάχιστον 10 μέρες μετά την πρόσληψη! Ακόμη, κινδυνεύουν µε απόλυση, αν χρειαστεί να παρατείνουν την αναρρωτική άδεια. Οι άδειες μητρότητας είναι 2 μήνες πριν τον τοκετό και 2¼ μήνες μετά τον τοκετό, ενώ στερούνται άδεια ασθένειας τέκνου, άδεια επαπειλούμενης κύησης με αποδοχές, ένσημα και αναγνώριση προϋπηρεσίας και έχουν λειψά δικαιώματα κατά την άδεια μητρότητας (κύησης, λοχείας, ανατροφής). Γι’ αυτό και πλήθος αναπληρωτριών εκπαιδευτικών οδηγούνται στην παραίτηση για να διαφυλάξουν την εγκυμοσύνη τους ή για να θηλάσουν! Μόλις πρόσφατα και μετά από αγώνες δόθηκε άδεια ανατροφής 3,5 μηνών.

Η ιστορία των εργατικών κοινωνικών αγώνων δείχνει ότι η πραγματική γυναικεία χειραφέτηση δεν χαρίζεται από την άρχουσα τάξη, τον καπιταλιστικό όλεθρο και το καθεστώς της καταπίεσης και εκμετάλλευσης σε όλα τα επίπεδα, αλλά κερδίζεται και οικοδομείται μέρα τη μέρα στο δρόμο του αγώνα και της ανατροπής. Τα αιτήματα για κατάργηση των ανισοτήτων και διακρίσεων κάθε είδους, στη μόρφωση, στην εργασία, στην κοινωνία δεν είναι μόνο γυναικεία. Οι διεκδικήσεις κι οι αγώνες απέναντι στο κράτος και την εργοδοσία, για προστασία της μητρότητας, για άδειες ανατροφής παιδιών, για τσάκισμα των στερεοτύπων και των διακρίσεων με βάση το φύλο και τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τη φυλή ή το χρώμα, την εθνική καταγωγή και τη θρησκεία, είναι ζητήματα όλων, για να βαδίσουμε στο δρόμο της οικοδόμησης μιας κοινωνίας της ελευθερίας, της ισότητας, της δικαιοσύνης, της απελευθέρωσης από τα δεσμά της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης.

Απαιτούμε:

·         Σταθερή και μόνιμη εργασία για όλους/ες. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί στην εκπαίδευση.

·         Εξίσωση των δικαιωμάτων των αναπληρωτών/ τριων με εκείνα των μονίμων εκπαιδευτικών.

·         Αυξήσεις στους μισθούς, σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, μονίμων και αναπληρωτών.

·         Να εξασφαλιστούν άμεσα στις αναπληρώτριες εκπαιδευτικούς οι ίδιες άδειες μητρότητας με εκείνες των μονίμων (εγκυμοσύνης, λοχείας, ανατροφής), αλλά και οι αναγκαίες αναρρωτικές άδειες. Εννιάμηνη άδεια ανατροφής για όλους τους γονείς αναπληρωτές εκπαιδευτικούς με πλήρεις αποδοχές, καταβολή ενσήμων και αναγνώριση της ανάλογης προϋπηρεσίας.

·         Μέτρα στήριξης των αναπληρωτών/τριών και των οικογενειών τους. Επίδομα στέγασης, δωρεάν μετακινήσεις, δικαίωμα συνυπηρέτησης στα ζευγάρια των εκπαιδευτικών.

·         Ενιαίο, καθολικό αποκλειστικά Δημόσιο και Δωρεάν σύγχρονο σύστημα Υγείας-Πρόνοιας, Προληπτικής και Επείγουσας ιατρικής για όλες και όλους, χωρίς καμιά άλλη προϋπόθεση. Απολύτως Δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

·         Αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες δομές προσχολικής αγωγής. Να γίνονται δεκτά στους δημοτικούς παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς όλα τα παιδιά, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, χωρίς τροφεία και άλλη οικονομική επιβάρυνση των γονιών.

·         Άμεση δημόσια καταγγελία, όπου εκδηλώνονται, σεξιστικές συμπεριφορές και σεξουαλικές παρενοχλήσεις. Λύνουμε τη σιωπή μας, εκφράζουμε την αλληλεγγύη μας. Ενάντια στο σύγχρονο σκοταδισμό.