Αγωνιστική Ενότητα Παρεμβάσεις Βοιωτίας
“Ζούμε την κανονικότητα έκτακτων γεγονότων..."
Σαρώνουμε σα χώρα τις πρωτιές στη φτώχεια, την ανεργία και τη λιτότητα, αλλά είμαστε εθνικά υπερήφανοι, για τα δισεκατομμύρια που έχουν κερδίσει μεγάλες αλυσίδες Σουπερ μάρκετ, εταιρίες πετρελαιοειδών & ενέργειας, μεγαλοεργολάβοι, μεγαλοτραπεζίτες και λοιπές ευαγείς επιχειρήσεις, στενοί συνεργάτες των «αρίστων», ενώ οι περισσότερες οικογένειες στενάζουν για να βγει ο μήνας από την ακρίβεια και τους χαμηλούς μισθούς.
Η Ελλάδα είναι Πρωταθλήτρια Ευρώπης στις υπερωρίες, στην ανεργία των νέων, στην ακρίβεια, ενώ οι μισθοί κατηφορίζουν. Ως χώρα είμαστε Πρωταθλητές Ευρώπης επίσης ,στις ανατιμήσεις για την περίοδο 2019-2023, στη μείωση των μισθών, και στην αύξηση των κερδών, στο κόστος στέγασης κ.λ.π. Μόνο σε μια θέση είναι η Ελλάδα τελευταία στην Ε.Ε. Στο ρυθμό αποταμίευσης με αρνητικό ποσοστό, -4%
Κάποτε το να φύγουν τα μνημόνια, σήμαινε ότι αποκαθίσταται η ζωή μας στο επίπεδο τουλάχιστον του 2009.
Τώρα ένα στους τρεις εκπαιδευτικούς είναι αναπληρωτής, με μισθούς 800 ευρώ και με αυτά τα χρήματα μπορεί να πληρώσει μόνο το πανάκριβο ενοίκιο και τους λογαριασμούς της ΔΕΗ!
Το όραμα για την ανάπτυξη ωστόσο πλησιάζει στη γειτονιά μας: μόνιμη ανεργία, δουλειά με όρους «η χαρά του εργοδότη» μέσω ΕΣΠΑ – ΕΕ, υγεία, παιδεία, ασφάλιση για όποιον έχει να πληρώνει, ξεπούλημα δημόσιας γης -περιουσίας… και οι πολεμικές μηχανές της «ευρωνατοϊκής συμμαχίας» να συνεχίζουν τον πόλεμο στην Ουκρανία, και να κάνουν τα στραβά μάτια στη γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα.
Κι εμείς, επιπλέον ζούμε στον αστερισμό του «νέου Λυκείου», κοπής 1950 –«τι να τα κάνουν όλα τα παιδιά τα γράμματα;». Με επιχειρησιακό μάνατζμεντ του στυλ –λίγοι πόροι, χαμηλό κόστος, υψηλή εμπορευσιμότητα των προϊόντων μαθητών, λίγα τμήματα – πολλοί μαθητές - υψηλές επιδόσεις- με πολύ καινοτομία, δράσεις και «καλές πρακτικές» διαφήμισης των σχολείων.
Το μοντέλο του εκπαιδευτικού που αναδύεται, είναι εξουθενωμένοι συνάδελφοι με αρκετές υπερωρίες, μετακινούμενοι σε αρκετά σχολεία!
Σε αυτό βέβαια, έχει ευθύνη και το ΔΣ της ΕΛΜΕ που δεν υπερασπίστηκε τους συναδέλφους ζητώντας επιτακτικά διορισμούς εκπαιδευτικών.
Τρέχουμε από σχολείο σε σχολείο, συμπληρώνουμε φόρμες, κλικάρουμε ρουμπρίκες, τρέχουμε την ύλη, διδάσκουμε τα θέματα, τρέμουμε μη τυχόν και κάποιος μαθητής έχει πολλές απορίες και δε φτάσει η ώρα. Αλλά καλούμαστε να αυξήσουμε και τη δική μας εμπορευσιμότητα, να πάρουμε περισσότερα πιστοποιητικά επιμόρφωσης από το διπλανό μας, να δείξουμε ότι οι «άλλοι» είναι ανεπαρκείς, να αξιολογηθούμε πιο ψηλά, να (υπ)ακούσουμε στις συμβουλές των ιθυνόντων, όσο κι αν η διάλυση της δημόσιας εκπαίδευσης με τις τεράστιες ελλείψεις, τον αυταρχισμό και την αξιολόγηση, μας δείχνουν το «μέλλον».
Τι κι αν είμαστε Δεκέμβρη και τα ακάλυπτα κενά στα σχολεία έγιναν καθεστώς, η ύλη εξεταστικοποιείται, τα επιστημονικά αντικείμενα συνθλίβονται, τα εφηβικά μυαλά πολτοποιούνται μεταξύ φροντιστηρίων, εντατικοποίησης και χαμένων προσδοκιών; Όλο το παιχνίδι είναι οι απαιτήσεις της αγοράς. Εξάλλου, η μόρφωση, η κριτική σκέψη, η αναζήτηση και η ελευθερία, δεν παράγουν υψηλό ποσοστό κέρδους.
Την ίδια ώρα, βγάζουν παράνομες όλες τις μορφές αγώνα, αν και «θεωρούν ότι ο κόσμος δεν ξεσηκώνεται». Βρίζουν το συνδικαλισμό ως συντεχνίες, όταν δεν μοιάζει στους κυβερνητικούς συνδικαλιστές και στον πρόεδρο της ΓΣΕΕ (κι όμως υπάρχει ακόμη). Διατυμπανίζουν σ’ όλους τους τόνους ότι το συνδικαλιστικό κίνημα πέθανε, αλλά καλού – κακού έφτιαξαν και τον (αντι)συνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη και ενεργούν πειθαρχικά, μήπως αναστηθεί από κάτι «άμυαλους» που δεν ασπάστηκαν το προφίλ του κοινωνικού εταίρου.
Με λίγα λόγια, συνάδελφοι μου. Κυβέρνηση, ΕΕ, ΔΝΤ, μεγαλοεργοδότες, τράπεζες, ΜΜΕ και λοιποί συγγενείς σου λένε: Σκύψε, δούλευε –όταν σου δίνουν-, ζήσε με φιλανθρωπίες, βλέπε τηλεόραση και σώπα. Θεώρησε τους μισθούς πείνας, τις υπερωρίες, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας, τις αξιολογήσεις τους, ως μέρος της φυσιολογικής ζωής σου. Άλλωστε δικαίωμα στη ζωή πρέπει να έχουν μόνο οι «καλύτεροι» και οι «υγιείς». Οι υπόλοιποι είναι βάρος κοστοβόρο για το δημόσιο. Ας επιβιώσουν όπως μπορούν …… Γίνε επιτέλους, το σωστό υπόδειγμα για τη μαθητιώσα νεολαία. Κι επειδή «μπορεί και να απειθαρχήσεις, ας πάρουμε και τα μέτρα μας». Γι΄ αυτό και στήνεται σωρεία πειθαρχικών διώξεων σε συνδικαλιστές που αντιστέκονται, όπως οι 7 διώξεις συναδέλφων στον Πειραιά, η πειθαρχική δίωξη του δάσκαλου Ηλία Σμηλιού κ.α.
Γιατί όλα αυτά; Τι φοβούνται; Μέσα σε ένα αναστατωμένο οικονομικό και κοινωνικό σκηνικό, όπου η κρίση σοβεί, ακόμη κι όταν οι δείκτες μεγεθύνονται παροδικά, η πολιτική αστάθεια τους γίνεται μόνιμη. Το σκηνικό γίνεται εύθραυστο και οι ρωγμές αμφισβήτησης εμφανίζονται, όλο και συχνότερα. Φοβούνται το συλλογικό μας μπόι σε τέτοιες ρωγμές. Όταν η ανυπακοή γίνεται αλληλεγγύη και μαζικός, αποφασιστικός αγώνας και βγαίνει στις πλατείες και τους δρόμους. Αλλά και τη συλλογική μας συνείδηση και ταυτότητα για έναν κόσμο με πρώτο κριτήριο τις ανάγκες των ανθρώπων, την ελευθερία και το δημόσιο, κοινωνικό όφελος. Γι αυτό χρειάζονται τον κυβερνητικό συνδικαλισμό ΔΑΚΕ – ΠΑΣΚΕ, τη γραφειοκρατία των ΓΣΕΕ – ΑΔΕΔΥ, να δρα ώστε η οργή να εξατμίζεται σε 24ωρες λιτανείες και οι κλάδοι να μη συναντιούνται, εν μέσω βέβαια αγωνιστικών κορόνων και αναγκαστικής υποχώρησης. Ώστε ο ανταγωνισμός και το κέρδος, με την εξαγορά και την υποταγή να καθοδηγούν την ανθρώπινη δράση. Αλλά και η αδυναμία της ανοχής και του «τίποτε άλλο δεν μπορεί να γίνει».
Τα σωματεία, οι σύλλογοι, οι επιτροπές, η μαζικοποίηση, η οργάνωση και ανασυγκρότηση των εργατικών συλλογικοτήτων και των διαδικασιών τους, είναι το δικό μας όπλο. Αν θέλουμε στα σοβαρά, ν’ αποκτήσουμε την αφήγηση των δικών μας αναγκών, της εργασίας, της εκπαίδευσης, της ελευθερίας και των αναγκών της κοινωνίας και των παιδιών της. Αν θέλουμε να τα βάλουμε στα σοβαρά με αυτούς που μας τις στερούν και να ξανακτίσουμε τη ζωή και την αξιοπρέπεια μας.
Καθόλου δεν προσφέρουν σ’ αυτό, οι κυρίαρχες λογικές του «όλα θα λυθούν» άκοπα και κυρίως «στην κάλπη». Και μάλιστα με μια νέα ανάθεση για να διαχειριστεί καλύτερα τα πράγματα κάποιος άλλος με διαπραγματευτική δεινότητα, εντός του ίδιου πλαισίου. Ή η λογική της αναχώρησης από τις απαιτήσεις του σήμερα, ωσότου ωριμάσουν οι συνθήκες πιο γενικευμένων ξεσηκωμών για τη λαϊκή εξουσία. Στον παρόντα χρόνο θα κριθεί η ζωή μας και το αν θα έχει μέλλον. Με το φως της εμπειρίας του ιστορικού παρελθόντος και των αιτιών της σημερινής μας κατάστασης. Εμείς θα επιβάλλουμε δρόμους ή θα δεχθούμε ήττες, επελαυνόντων φασισμών και οφείλουμε να προετοιμαστούμε για το πρώτο.
Οι Παρεμβάσεις Βοιωτίας –αυτόνομες από τα κυβερνητικά συμφέροντα, το συνδικαλισμό της αναρρίχησης, τους κρατικούς μηχανισμούς και τις πληρωμές του ΕΣΠΑ, αλλά όχι από τις ανάγκες και τα δικαιώματα εκπαιδευτικών, μαθητών και την πολιτικής τους - αυτή την προτεραιότητα ιεραρχούν. Με αυτό το μέτρο κρίνουν τις ανεπάρκειες στη δράση τους. Σ’ αυτό το στόχο επιδιώκουν να συσπειρώσουν και να ενώσουν μεγαλύτερο δυναμικό ανθρώπων στην κοίτη της κοινής δράσης. Από αυτή τη σκοπιά προτείνουν, συζητούν, αντιπαρατίθενται με άλλες απόψεις.
Συμμετέχετε στις Γενικές Συνελεύσεις και τις διαδικασίες της ΕΛΜΕ.
Δώστε ζωή στο σωματείο και φωνή στην οργή μας.
Είμαστε τόσο μικροί όσο οι φόβοι μας και τόσο μεγάλοι όσο οι εχθροί που επιλέγουμε να συγκρουστούμε.
Για να ανασάνουν τα όνειρα μας. Για να κάνουμε ζωή τη σημερινή επιβίωση.
Πλαισιώστε, στηρίξτε το ψηφοδέλτιο των Παρεμβάσεων Βοιωτίας.
Συνάδελφοι, σας καλούμε να συμμετέχετε μαζικά στη Γενική Συνέλευση της ΕΛΜΕ Τρίτη 12 Δεκεμβρίου 2023 στις 17.00 στο ΕΠΑΛ Λιβαδειάς, και στις Εκλογές του Σωματείου που θα πραγματοποιηθούν την Τρίτη 19 Δεκεμβρίου 2023.
Χώροι διεξαγωγής των εκλογών είναι οι παρακάτω:
Για τη Λιβαδειά: 3ο Γυμνάσιο Λιβαδειάς
Για τη Θήβα: Συνεδριακό Κέντρο
Για το Σχηματάρι : Γυμνάσιο Σχηματαρίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου