Το 21ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ στιγματίστηκε από την αποχώρηση της ΔΑΚΕ και των ΣΥΝΕΚ που οδήγησε στη διάλυση του Συνεδρίου λόγω έλλειψης απαρτίας. Πότε και γιατί αποχώρησε η ΔΑΚΕ; Στη διάρκεια των ψηφοφοριών για τις προτάσεις και τα αιτήματα του κλάδου και συγκεκριμένα μετά την ενδεικτική ψηφοφορία που ήταν ολοφάνερα υπέρ της πρότασης που στηρίχτηκε από τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και την ΑΣΕ-ΠΑΜΕ για απεργία – αποχή από κάθε διαδικασία αξιολόγησης (ατομική, εσωτερική-εξωτερική αξιολόγηση σχολικής μονάδας), που καλούσε ταυτόχρονα και τα πρωτοβάθμια σωματεία να κηρύξουν κι αυτά απεργία- αποχή, αν χρειαστεί.
Αυταρχισμός και πραξικοπηματική λογική και πρακτική
Η ΔΑΚΕ επικαλέστηκε κατά παράβαση του καταστατικού της ΟΛΜΕ την προϋπόθεση του 66,7% για τη λήψη απόφασης για απεργία, που ως γνωστόν ισχύει μόνο για τις Γενικές Συνελεύσεις προέδρων και όχι για το συνέδριο, για να ακυρώσει πραξικοπηματικά τη συνεδριακή απόφαση. Αφού απέτυχε το πραξικόπημά της, πήρε την πολιτική απόφαση να αποχωρήσει από το συνέδριο. «Η ΔΑΚΕ είναι πρώτη δύναμη και θα κάνει ό, τι θέλει…» αυτό είναι το δόγμα με το οποίο παρουσιάζεται στα συνέδρια των εκπαιδευτικών. Να σημειωθεί ότι οι σύνεδροι της ΔΑΚΕ τον περισσότερο χρόνο δεν ήταν παρόντες στο συνέδριο, αφού η ΔΑΚΕ είχε προγραμματίσει το δικό της συνέδριο παράλληλα με τις εργασίες συνεδρίου της ομοσπονδίας!… Τόσο πολύ σέβεται θεσμούς και διαδικασίες η «πρώτη δύναμη στον κλάδο»!
Οι ΣΥΝΕΚ αποχώρησαν για να διαβουλευτούν και τελικά επέστρεψαν στον χώρο του συνεδρίου κι ενώ έπρεπε να συνεχιστεί η διαδικασία ψήφισης της απόφασης , έθεσαν ως όρο για την παραμονή τους ώστε να υπάρξει απαρτία, ουσιαστικά να ψηφιστεί η δική τους πρόταση που δεν περιελάμβανε την απεργία αποχή από κάθε αξιολόγηση , που ισοδυναμούσε με την αναίρεση της αγωνιστικής απόφασης για την αξιολόγηση. Επειδή ο εκβιασμός δεν έγινε δεκτός από τους άλλους συνέδρους και καθώς συνεχιζόταν η διαδικασία της ψηφοφορίας για τη λήψη της απόφασης, αποχώρησαν από το συνέδριο ώστε να μην υπάρξει απαρτία. Δεν αποχώρησε το μέλος των ΣΥΝΕΚ στο προεδρείο και ορισμένοι σύνεδροι μετρημένοι στα δάχτυλα του ενός χεριού.
Μετά το πραξικόπημα του 20ου Συνεδρίου από την «Ιερή Συμμαχία» ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ που μετέτρεψαν τους συνέδρους σε νούμερα που δεν ψήφιζαν προτάσεις, αλλά αριθμούς, οι δυνάμεις των ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ πραξικοπηματικά διέλυσαν το 21ο Συνέδριο για να μην ληφθούν αποφάσεις κόντρα στη δική τους πολιτική του συμβιβασμού και της υποταγής. Στην έναρξη ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ προσπάθησαν να επιβάλουν αντιδημοκρατικές και αντικαταστατικές μεθοδεύσεις, θέλοντας να καταστήσουν τις επιτροπές επεξεργασίας θέσεων και ψηφισμάτων σε όργανα του συνεδρίου, με στόχο να μη συζητηθούν και κυρίως να μην παρθούν αποφάσεις για τα κρίσιμα ζητήματα. Με την αποφασιστική, επίμονη στάση των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ, που άδικα κατηγορήθηκε από όλες τις άλλες παρατάξεις ότι θέλει να διαλύσει το συνέδριο, δεν πέτυχαν τον εκφυλισμό της διαδικασίας και έτσι, την κρίσιμη στιγμή επέλεξαν τον δρόμο της αποχώρησης. Ήθελαν να εμποδίσουν αγωνιστικές αποφάσεις που θα έβαζαν τον κλάδο σε νέα τροχιά κινητοποιήσεων ενάντια στην αξιολόγηση κι ενάντια στην πολιτική που διαλύει το δημόσιο σχολείο και ισοπεδώνει τα εργασιακά δικαιώματα των εκπαιδευτικών και τα αντίστοιχα μορφωτικά των μαθητ(ρι)ών. Αποκαλύφθηκε για μια ακόμα φορά πόσο ψευδεπίγραφη και υποκριτική είναι η «ενότητα του κλάδου» την οποία επικαλούνται οι δυνάμεις αυτές.
Ο κυβερνητικός συνδικαλισμός έχει μεταλλαχτεί σε πιο αντιδραστική κατεύθυνση από ποτέ άλλοτε. Άλλοτε είχαμε μια κυβερνητική παράταξη που στήριζε την εκάστοτε κυβερνητική πολιτική. Σήμερα έχουμε τρείς, αν και η ΠΕΚ διατήρησε σημαντικές αποστάσεις, δεν αποχώρησε, αλλά ένα μεγάλο τμήμα των συνέδρων της απουσίαζε από τη διαδικασία της ψηφοφορίας! Παρατάξεις που λειτουργούν ως ιμάντες μεταβίβασης της κομματικής γραμμής με κοινό στόχο την παραπέρα αποσυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και στήριξη της εκπαιδευτικής πολιτικής, όπως υπαγορεύεται από ΕΕ – ΟΟΣΑ - ΔΝΤ .
«Εσωτερικός εχθρός» οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Κύριος στόχος της «Ιερής Συμμαχίας» του πρώην και νυν κυβερνητικού συνδικαλισμού ήταν να πλήξουν τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ. Από το προηγούμενο Συνέδριο συνεχίστηκε η αντισυνδικαλιστική πρακτική στον απολογισμό της Ομοσπονδίας να καταγγέλλεται συγκεκριμένη συνδικαλιστική παράταξη! Τέτοιος εκφυλισμός! Μόνο που αυτή τη φορά δεν αναφέρθηκαν ονομαστικά, αλλά φωτογράφιζαν: «… αποτέλεσμα της τακτικής κάποιων δυνάμεων…». Αυτές οι κάποιες δυνάμεις, ήταν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ που ήταν στο στόχαστρο, όχι μιας έντιμης κριτικής, αλλά πολεμικής από ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ που από την αρχή του Συνεδρίου μονότονα επαναλάμβαναν ότι οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ επιδίωκαν να διαλύσουν το Συνέδριο. Σε αυτό σιγόνταρε και τη ΑΣΕ – ΠΑΜΕ τσουβαλιάζοντας τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ με τις παρατάξεις ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ, αναφέρει χαρακτηριστικά σε σχετική ανακοίνωση: «Προηγήθηκε, δυστυχώς, από τις ίδιες δυνάμεις η γνωστή, από προηγούμενα συνέδρια, αποπροσανατολιστική, στείρα μικροπαραταξιακή αντιπαράθεση που είχε σαν αποτέλεσμα να μην πραγματοποιηθούν ομιλίες συνέδρων την πρώτη μέρα». Μάλιστα εκπρόσωπος της δήλωνε για τη διαλυτική κατάσταση της 1ης μέρας ότι την «απόλυτη ευθύνη» φέρουν οι ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ! Σε όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου σε συγχορδία ΣΥΝΕΚ – ΔΑΚΕ έκαναν επίθεση στις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ, κυρίως, με χυδαιολογίες και ένα ακατάσχετο υβρεολόγιο. Ωστόσο ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ έπεσαν στον λάκκο που άνοιξαν για τις ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ πέφτοντας οι ίδια μέσα και διαλύοντας το 21ο Συνέδριο!
Η αυτοονομαζόμενη κεντροαριστερά επανέρχεται σε αντιδραστικό ρόλο με ακροδεξιά στήριξη. Έχουν πάρει διαζύγιο από το εκπαιδευτικό κίνημα και τους αγώνες, εδώ και πολλά χρόνια. Η όποια αναφορά του στο κίνημα και τους αγώνες γίνεται για ψηφοθηρικούς και μόνο λόγους!
Σε όλη τη διάρκεια του Συνεδρίου η ΑΣΕ (ΠΑΜΕ), η οποία καταλαμβάνει πλέον την δεύτερη θέση, μπροστά από τις ΣΥΝΕΚ, εμφανίστηκε τόσο στο συνέδριο όσο και όλο το περασμένο διάστημα, ως η «υπεύθυνη δύναμη» που μιλά επίσης στο όνομα της «ενότητας» του κλάδου. Στην πραγματικότητα οι δυνάμεις της ΑΣΕ εδώ και καιρό μετατοπίζονται ολοένα και πιο δεξιά. Είναι φανερό ότι έχει επιλέξει να ακολουθήσει την πολιτική γραμμή της καταγγελίας της κυβερνητικής πολιτικής και όχι ενός κινήματος ρήξης και ανατροπής. Γι’ αυτό και κρατά πολύ χαμηλά τον πήχη των διεκδικήσεων, περιορίζοντας την πάλη των εκπαιδευτικών στα επιμέρους ζητήματα. Ακολουθούν την γενικότερη γραμμή του ΠΑΜΕ, αυτή της εγκατάλειψης και του κλεισίματος των αγώνων.
Πέντε παρατάξεις δυο πολιτικές για τις διώξεις!
Αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στο θέμα των διώξεων που αναδείχτηκε από ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ και άλλες δυνάμεις του εκπαιδευτικού κινήματος, ενώ θάφτηκε από ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ – ΠΕΚ –ΠΑΜΕ! Αναφέρεται στα πεπραγμένα της ΟΛΜΕ ότι «προσπάθησε με κάθε τρόπο να στηρίξει κάθε διωκόμενο/η συνάδελφο/ισσα», αλλά αυτό είναι ένα μεγάλο ΨΕΜΜΑ. Χαρακτηριστικά να αναφέρουμε μόνο ότι η γραφειοκρατία της ΟΛΜΕ αρνήθηκε να παραχωρήσει την αίθουσα για να πραγματοποιηθεί η σύσκεψη των ΕΛΜΕ (8) και ΣΕΠΕ (10) τον Φλεβάρη του 2024. Με την αιτιολογία ότι η αίθουσα δεν παραχωρείται «για δραστηριότητες που έρχονται σε αντίθεση με την πολιτική που χαράζει το ΔΣ της ΟΛΜΕ».
Λογαριάζουν χωρίς τον ξενοδόχο!
Η ομορφιά των δρόμων καμιά σχέση δεν έχει με το σκοτάδι των διαδρόμων της συνδικαλιστικής και κομματικής γραφειοκρατίας.
Ο λόγος πέφτει τώρα στον κλάδο, στα πρωτοβάθμια σωματεία και τις Γενικές Συνελεύσεις. Όπλο μας είναι ένας ανυπότακτος συνδικαλισμός που υψώνεται σαν ατίθασος πύργος απέναντι στον αντίπαλο που κηρύσσει τον πόλεμο. Τον συνδικαλισμό που έχει προμετωπίδα: «Το τραύμα του ενός είναι τραύμα για όλους».
Στις σημερινές σκληρές πολιτικές συνθήκες, του πολέμου, της ακρίβειας και της φτώχειας, του χτυπήματος των συνδικαλιστικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων, η ανασυγκρότηση των σωματείων σε ταξική και αγωνιστική κατεύθυνση είναι αναγκαία όσο ποτέ, σε σύγκρουση με τις δυνάμεις της ηττοπάθειας, της συνθηκολόγησης και της υποταγής. Για την ανατροπή της πολιτικής κυβέρνησης -ΕΕ -ΟΑΣΑ στην εκπαίδευση και την κοινωνία, για την ανάπτυξη ενός ρωμαλέου αντιπολεμικού κινήματος. Για αυτό είναι ανάγκη να προετοιμαστεί ο κλάδος για παρατεταμένο και πολύμορφο αγώνα με βασικούς άξονες την ανατροπή της αξιολόγησης, των διώξεων, της τράπεζας θεμάτων, της ΕΒΕ, του ν. Χατζηδάκη, τη διεκδίκηση για αύξηση στους μισθούς, την αντιμετώπιση της ακρίβειας και της φτώχειας, την υπεράσπιση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης!
Οι αγώνες που απαιτούνται θα γίνουν. Θα γίνουν γιατί είναι αναγκαίοι. Θα γίνουν γιατί είναι μονόδρομος. Και θα γίνουν κόντρα σε όλα τα κέντρα εξουσίας του συστήματος, κόντρα σε «νομιμότητες» υποταγής και υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες!
ΥΓ. Η συμμετοχή μου στο 21ο Συνέδριο της ΟΛΜΕ σφραγίζει και το τέλος μιας πορείας 39 χρόνων στο συνδικαλιστικό κίνημα και τους αγώνες των εκπαιδευτικών. Για αυτό και ένα μεγάλο ευχαριστώ σε κάθε μέλος και φίλο των ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ για αυτή την πορεία. Ένα μεγάλο ευχαριστώ για κάθε συνάδελφο/ισσα που με ανιδιοτέλεια αγωνίστηκε για ένα δημόσιο σχολείο που να αγκαλιάζει όλα τα παιδιά, χωρίς φραγμούς και διακρίσεις!
*Εκπρόσωπος των Αγωνιστικών ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΩΝ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΩΝ ΚΙΝΗΣΕΩΝ στο προεδρείο του 21ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ. Εκλεγμένος εκπρόσωπος της ΕΛΜΕ Πειραιά με το ψηφοδέλτιο της ΕΝΟΤΗΤΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου