Πολυτεχνείο 1973, Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει

Στις αρχές Νοεμβρίου κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καστανιώτη το βιβλίο «Πολυτεχνείο 1973, Το αίμα το αδικαίωτο ποτέ δεν ησυχάζει - Η εξέγερση μέσα από τις καταθέσεις συγγενών νεκρών, τραυματιών και αυτοπτών μαρτύρων – Αστυνομικά ντοκουμέντα για τους νεκρούς και τους τραυματίες». Η επιμέλεια και τα εισαγωγικά κείμενα είναι του Ιερώνυμου Λύκαρη και το επίμετρο, με τίτλο «Οι άγνωστοι στρατιώτες του Νοέμβρη», της Μαριάννας Τζιαντζή. Οι «Νησίδες» της Εφημερίδας των Συντακτών, δημοσιεύσαν αποσπάσματα από την Εισαγωγή και το Επίμετρο του βιβλίου.

Ένα από τα πιο συγκλονιστικά σημεία σε όλο το βιβλίο είναι η απάντηση που έδωσε ο Ιωάννης Κομνηνός, πατέρας του νεαρού Διομήδη, όταν ρωτήθηκε από έναν ξένο ανταποκριτή: “Σε ποιο κόμμα ανήκετε;” Πέντε λέξεις όλες κι όλες: “Ανήκω στο κόμμα των νεκρών”.Ίσως ηχεί παρατραβηγμένο, αλλά στο “κόμμα των νεκρών” δεν ανήκουν μόνο τα θύματα του Νοέμβρη, αλλά και όλοι οι αδικαίωτοι αδικοχαμένοι που στις μέρες μας πληθαίνουν –και ξεχνιούνται– επικίνδυνα. Και με έναν τρόπο, σε αυτό το άτυπο κόμμα ανήκει τούτο το βιβλίο, που δεν είναι απλώς μια επετειακή έκδοση, ένα στεφάνι στη μνήμη τους, ένα καντηλάκι που θέλουμε να κρατήσουμε αναμμένο. Παράλληλα με το συναίσθημα (επιμελώς συγκρατημένο αλλά όχι αόρατο), το βιβλίο αυτό κινητοποιεί τη λογική μας, ζητά την κρίση μας. Η αλήθεια είναι μεν συγκεκριμένη, αλλά χρειάζεται πείσμα, κόπος, μέθοδος και ανιδιοτέλεια για να τινάξουμε τη σκόνη που τη σκεπάζει».

Ανήκω στο κόμμα των νεκρών