▸Ο καταιγισμός διώξεων που γίνεται το τελευταίο διάστημα στην εκπαίδευση δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Αποτελούν έκφραση ενός εντεινόμενου αυταρχικού πλαισίου που βιώνουν συνολικά οι εκπαιδευτικοί.
Η καταστολή, ο αυταρχισμός, οι διώξεις δεν είναι απλά μια ακόμα πλευρά της αντιεκπαιδευτικής πολιτικής αλλά δομικό της στοιχείο. Δεν απευθύνεται μόνο στους διωκόμενους αλλά στο σύνολο των εκπαιδευτικών και των εργαζομένων, δίνοντας το μήνυμα ότι όποιος «δεν συμμορφώνεται με τις υποδείξεις» θα αντιμετωπίζεται ανάλογα.
Οι συγκεκριμένες διώξεις είναι η κορυφή του παγόβουνου ενός εντεινόμενου αυταρχικού πλαισίου στη λειτουργία και στην καθημερινότητα των σχολείων, όπως εκφράζεται με τις εγκύκλιους απειλών του υπουργείου Παιδείας για τη συμμετοχή σε απεργιακές κινητοποιήσεις που έχουν αποφασιστεί για την αξιολόγηση, τους εκβιασμούς σε νεοδιόριστους/ες εκπαιδευτικούς, τις απειλές που εκτόξευσε τόσο ο υπουργός, όσο και ο πρωθυπουργός για τη μη συμμετοχή στην αξιολογική διαδικασία, τις συνεχόμενες διώξεις για την άσκηση συνδικαλιστικού δικαιώματος, της έκφρασης γνώμης και κρίσης απέναντι στην εξουσία, της πολιτικής δράσης.
«Δένουν» με τη συνολικότερη νομοθετική προσπάθεια περιορισμού της συνδικαλιστικής δράσης, και είναι σαφές ότι έχουν πολιτικό χαρακτήρα. Δίνουν το μήνυμα ότι η συνδικαλιστική, πολιτική, κοινωνική δράση των εκπαιδευτικών και γενικότερα των δημοσίων υπαλλήλων και των εργαζόμενων θα μπαίνει στο στόχαστρο του κράτους και της εξουσίας όταν νιώθει ότι γίνεται επικίνδυνη. Αυτό το πλαίσιο διαμορφώνει μια νέα κοινωνική βαρβαρότητα, την κουλτούρα βίας από την εξουσία, την κυβέρνηση και τα στελέχη της σε βάρος των εκπαιδευτικών πρωτίστως και εμμέσως στους ίδιους τους μαθητές, όπως φαίνεται και από τα δεκάδες περιστατικά παρεμβάσεων από την αστυνομία και την διοίκηση της εκπαίδευσης στις μαθητικές καταλήψεις, οι οποίες γίνονται με αφορμή το νόμο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Οι διώξεις της τελευταίας περιόδου έχουν πανελλαδικό χαρακτήρα.
Λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές, ο Διευθυντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης (ΔΔΕ) Πειραιά παραπέμπει σε πειθαρχικό συμβούλιο επτά εκπαιδευτικούς της ΕΛΜΕ Πειραιά: τέσσερα μέλη της (Α. Καλούσης, Δ. Μητρόπουλος, Γ. Καββαδίας, Ν. Σακιώτη) διώκονται για την συμμετοχή τους σε κινητοποίηση ενάντια στις εξετάσεις PISA, δύο μέλη της (Π. Χουντής, Ζ. Γκέρτσος) διώκονται για συμμετοχή τους στην κινητοποίηση το 2020 για την επέτειο από την δολοφονία του Α. Γρηγορόπουλου, ενώ ένα μέλος της (Ν. Χατζηανδρέου) διώκεται με τις κατηγορίες της «ανάρμοστης συμπεριφοράς εντός και εκτός υπηρεσίας» και της «κακόβουλης άσκησης κριτικής των πράξεων της προϊστάμενης αρχής» γιατί σε ηλεκτρονικό του μήνυμα προς τους συναδέλφους του σχολείου του σχολίασε την εγκύκλιο του (πρώην) γενικού γραμματέα του υπουργείου Παιδείας Αλ. Κόπτση, μία μέρα μετά την κατάρρευση της Τράπεζας Θεμάτων.
Σε συνέχεια των παραπάνω, ο Γ. Καββαδίας διώκεται γιατί σε άρθρο του άσκησε κριτική και εξέφρασε πολιτική άποψη για τις προγραμματικές δηλώσεις του υπουργού Παιδείας στη Βουλή τον περασμένο Ιούλιο και ο Ν. Χατζηανδρέου γιατί σε σχόλιό του σε ιστοσελίδα μιλούσε για τη δίωξή του το καλοκαίρι. Νέο «χτύπημα» είναι η πρόσφατη κλήση σε προκαταρκτική εξέταση από αστυνομικό τμήμα στον Πειραιά σε τρεις εκπαιδευτικούς της ίδιας ΕΛΜΕ (Α. Καλούσης, Π. Χουντής, Ηλ. Πατίδης) για την κινητοποίηση που έγινε τον περασμένο Μάρτη ενάντια σε ημερίδα για τα ιδιωτικά σχολεία που διοργανώθηκε υπό την αιγίδα της ΔΔΕ Πειραιά.
Τον Σεπτέμβρη του 2023, το αστυνομικό τμήμα Ρεθύμνου καλεί τέσσερις εκπαιδευτικούς για «εξηγήσεις», αφού του διαβιβάστηκε από την Εισαγγελία Πρωτοδικών «καταγγελία» μαθητή Λυκείου εναντίον τους επειδή απέργησαν στις 21/9/2023 και του «στέρησαν το δικαίωμα στη γνώση»!
Πρωτοφανής παρέμβαση στις εσωτερικές διαδικασίες των σωματείων και απόλυτη εφαρμογή του νόμου Χατζηδάκη, αποτελεί η επιχείρηση πειθαρχικών διώξεων μελών της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης για τη στάση τους σε γενική συνέλευση του σωματείου. Η πρώτη αφορά τον Βασίλη Μορέλα, που υπηρετεί φέτος σε σχολείο της Ημαθίας, η οποία «διενεργείται για τη συμπεριφορά του στη γενική συνέλευση της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης στις 4/5/2022 στο 1ο Γυμνάσιο Σταυρούπολης», της οποίας εκείνη την περίοδο ήταν μέλος. Οι διώξεις συνεχίζονται στη Θεσσαλονίκη και από τον Διευθυντή ΔΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης κατά τριών μελών του ΔΣ της ΕΛΜΕ (Χ. Ζαγανίδης, Σ. Στεφανίδου, Σ. Φραντζέσκου).
Ο Διευθυντής ΠΕ Β΄ Αθήνας παραπέμπει στο πειθαρχικό συμβούλιο τρεις εκπαιδευτικούς επειδή δεν έκαναν τηλεκπαίδευση κατά την περίοδο της κακοκαιρίας των τριών ημερών του περασμένου Φεβρουαρίου που σχολικές μονάδες παρέμειναν κλειστές με απόφαση της Περιφέρειας Αττικής. Οι εκπαιδευτικοί είχαν ενημερώσει τις διευθύνσεις των σχολείων τους για τη μη δυνατότητά τους να πραγματοποιήσουν τηλεκπαίδευση.
Στο στόχαστρο για την κοινωνική, πολιτική και συνδικαλιστική του δράση για ακόμη μια φορά βρίσκεται ο εκπαιδευτικός Ηλίας Σμήλιος, μέλος του ΔΣ του Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης και δημοτικός σύμβουλος Αμπελοκήπων-Μενεμένης. Τον περασμένο Οκτώβρη, η Διευθύντρια ΠΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης προχώρησε στην παραπομπή του στο πειθαρχικό συμβούλιο με αφορμή την πρωτόδικη καταδίκη του (εκκρεμεί έφεση) για τη συμμετοχή του στο κίνημα ενάντια στους πλειστηριασμούς.
Όλες οι παραπάνω διώξεις γίνονται με βάση το άρθρο 107 του ν. 3528/2007, του γνωστού ως δημοσιοϋπαλληλικού κώδικα. Στο άρθρο αυτό, προβλέπονται 33 πειθαρχικά παραπτώματα, κάποια από τα οποία όμως έχουν τέτοια διασταλτική έννοια που ο δημόσιος υπάλληλος μπορεί να διωχθεί για το οτιδήποτε. Τέτοια είναι για παράδειγμα το παράπτωμα της «κακόβουλης άσκησης κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς», «η αναξιοπρεπής ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εντός ή εκτός υπηρεσίας», «η απλή απείθεια». Οι ποινές που προβλέπονται είναι από την έγγραφη επίπληξη και τη στέρηση μισθού έως και την «οριστική παύση», δηλαδή απόλυση. Η ποινή της οριστικής παύσης προβλέπεται μεταξύ άλλων και για την «χαρακτηριστικώς αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή εντός ή εκτός υπηρεσίας», ή για την «εξαιρετικώς σοβαρή απείθεια» με ό,τι αυτά μπορεί να σημαίνουν. Ωστόσο, η παράγραφος 3 του άρθρου 107 του ν. 4328/2007, αναφέρει ρητά ότι «σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά ή αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή η άσκηση συνδικαλιστικής, πολιτικής ή κοινωνικής δράσης».
Μέχρι στιγμής έχουν γίνει παραστάσεις διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεις καθώς και η έκδοση δεκάδων ψηφισμάτων και συλλογή υπογραφών από εκπαιδευτικά και εργατικά σωματεία και συλλογικότητες, όχι μόνο ως ένδειξη αλληλεγγύης αλλά και ως απάντηση του εκπαιδευτικού κινήματος για την υπεράσπιση των δημοκρατικών δικαιωμάτων και την ελεύθερη συνδικαλιστική δράση. Επόμενο βήμα η συγκέντρωση που θα πραγματοποιηθεί στο Σύνταγμα στις 2 Φλεβάρη.
Πανδημία πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων
Γιώργος Κ. Καββαδίας
διωκόμενος, μέλος ΔΣ ΕΛΜΕ Πειραιά
Πανδημία πολιτικών και συνδικαλιστικών διώξεων βρίσκεται σε εξέλιξη στο πλαίσιο της αντιλαϊκής-αντιεκπαιδευτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της επίθεσης που δέχεται συνολικά ο κόσμος της εργασίας. Διώξεις για πολιτική και συνδικαλιστική δράση: Από συμμετοχή σε νόμιμα προκηρυγμένη απεργία, σε κινητοποιήσεις σωματείων μέχρι και για διατύπωση άποψης!
Η κλιμάκωση της έντασης της καταστολής και του αυταρχισμού ενάντια στην πολιτική και συνδικαλιστική δράση και μάλιστα σε διαφορετικές περιοχές στην Ελλάδα, σε διαφορετικές ΔΙΔΕ και ΔΙΠΕ, αποτελεί συνέχεια των αλλεπάλληλων προσφυγών του υπουργείο Παιδείας στα δικαστήρια, προκειμένου να ποινικοποιήσει, να βγάλει παράνομες τις αγωνιστικές κινητοποιήσεις που αποφάσιζαν οι Ομοσπονδίες και τα σωματεία. Οι διώξεις είναι η συνέχεια των αντιδραστικών-απεργοκτόνων νόμων των προηγούμενων κυβερνήσεων και της σημερινής, θέτοντας όλο και μεγαλύτερα εμπόδια στην κήρυξη απεργίας, στη διοργάνωση συγκέντρωσης, στην πραγματοποίηση κινητοποίησης. Με το τελευταίο έκτρωμα-νόμο Γεωργιάδη, ακόμα και το μοίρασμα ανακοίνωσης έξω από ένα σχολείο την ημέρα της απεργίας, θεωρείται «άσκηση ψυχολογικής βίας σε όσους θέλουν να εργαστούν», επισύρει σύλληψη και βαρύτατο πρόστιμο!
Ο φάκελος του πειθαρχικού που αφορά τους εκπαιδευτικούς που κινητοποιήθηκαν στον Πειραιά ενάντια στον διαγωνισμό PISA δείχνει ότι έχουμε έως και ποινικοποίηση ανακοινώσεων παρατάξεων και εξόφθαλμες προσπάθειες σκευωρίας και κατασκευής ενόχων, που αποδεικνύουν ότι κινδυνεύουμε να γυρίσουμε 70 χρόνια πίσω, όταν δρούσε το συνδικαλιστικό της ασφάλειας! Πρακτικές και λογικές που θυμίζουν σκοτεινό παρελθόν. Ή μήπως δείχνουν το παρόν και το μέλλον της εκπαίδευσης;
Όλα αυτά και άλλα πολλά μόνο τυχαία και μεμονωμένα δεν είναι. Σε όποια ΔΔΕ υπάρχουν φωνές εκπαιδευτικών που εναντιώνονται απέναντι στην πολιτική του «σοκ και δέος», στελέχη της εκπαίδευσης που τους στοχοποιούν, τους καλούν σε απολογίες και ΕΔΕ, στέλνοντας το μήνυμα και στην υπόλοιπη εκπαιδευτική κοινότητα, ότι πρέπει να κρατήσει το κεφάλι σκυμμένο, να ανέχεται αξιολογήσεις, τηλεκπαιδεύσεις, συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και ό,τι άλλο σκαρφιστεί το επιτελείο του υπουργείου.
Απέναντι στην αυταρχική πολιτική των διώξεων, ο ανυποχώρητος συλλογικός αγώνας, ο δρόμος των μαζικών κινητοποιήσεων, είναι μονόδρομος, σε αντίθεση με την πολιτική του κατευνασμού της «διαβούλευσης» που οδηγεί σε αδιέξοδο!
Βαφτίζουν τον αγώνα «ανάρμοστη συμπεριφορά»
Ακρίτας Καλούσης
διωκόμενος, μέλος ΔΣ ΟΛΜΕ
Ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο ο ΔΔΕ Πειραιά κάλεσε την αστυνομία ώστε να επιβάλλει την «τάξη». Με βάση αυτό και τη εντολή που έδωσε, στήθηκε ένα ολόκληρο κατηγορητήριο που παραπέμπει σε πειθαρχικό συμβούλιο με την κατηγορία «της ανάρμοστης συμπεριφοράς δημοσίου υπαλλήλου εκτός υπηρεσίας». Είναι στημένο γιατί πραγματικά ο στόχος του, πέρα του εκφοβισμού, του παραδειγματισμού και της τρομοκρατίας που θέλει να ασκήσει σε όποιον αντιστέκεται και συμμετέχει στον αγώνα για την ανατροπή της κοινωνικής βαρβαρότητας της κυβερνητικής πολιτικής, είναι να κρατά σε ομηρία πρωτοπόρους αγωνιστές που βρεθήκαμε σ’ αυτήν τη συγκέντρωση, με χαλκευμένα στοιχεία που δεν ανταποκρίνονται στα πραγματικά γεγονότα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα μάλιστα είναι ότι στη προανακριτική διαδικασία, ενώ κλήθηκαν για κατάθεση αρκετά άτομα (ακόμα και ο θυρωρός του σχολείου), εμάς που είμαστε κατηγορούμενοι δεν μας κάλεσαν να καταθέσουμε για τις κατηγορίες που μας καταλογίζουν.
Σ’ αυτό εμπλέκεται άμεσα και η ΔΑΚΕ, η κυβερνητική παράταξη της ΝΔ στην ΟΛΜΕ, αφού τόσο η ανακρίτρια, στέλεχος της ΔΑΚΕ, η οποία ανέλαβε την υπόθεση και κατασκεύασε το κατηγορητήριο, όσο κι η παράταξη της ΔΑΚΕ συνολικά, έχουν παίξει καθοριστικό ρόλο στη δίωξη αυτή.
Κάτω τα χέρια από τα σωματεία!
Χρήστος Ζαγανίδης
διωκόμενος, μέλος ΔΣ Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης
Η απόλυτη εφαρμογή του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη, μάλιστα μέσω διευθυντών για να δώσουν νομιμοποιητική υπόσταση στο φακέλωμα των διαδικασιών των γενικών συνελεύσεων και να καταργήσουν στοιχειώδεις αρχές της ελεύθερης έκφρασης των συνδικαλιστικών οργάνων και των μελών τους!
Απαράδεκτη ήταν η στάση του διευθυντή, ο οποίος αρνήθηκε να δεσμευτεί ότι θα βάλει την υπόθεση στο αρχείο, ενώ επανέλαβε ότι «θα ενημερωθείτε υπηρεσιακά». Αρνήθηκε να ακούσει τους εκπροσώπους όλων των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, αποκάλεσε τους εκπροσώπους των σωματείων φασίστες και κάλεσε την αστυνομία! Κινείται εν κρυπτώ γιατί έχει επίγνωση για την κατακραυγή του κλάδου για την εφαρμογή από τον ίδιο του αντισυνδικαλιστικού νόμου Χατζηδάκη.
Στον συνάδελφο Β. Μορέλα ασκείται πειθαρχική δίωξη και ΕΔΕ μετά από εισαγγελική παρέμβαση, γιατί ο ίδιος και τα τρία μέλη του ΔΣ της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης που διώκονται έχουν μηνυθεί από τον Χ. Βαϊτσίδη και ομάδα της ΔΑΚΕ επειδή υπερασπίστηκαν ομόφωνες αποφάσεις του ΔΣ της ΕΛΜΕ και τις διαδικασίες της γενικής συνέλευσης, που διέγραψε τον Χ. Βαϊτσίδη. Η απόφαση της γενικής συνέλευσης είναι ισχυρή! Με αυτήν πορεύεται η Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης και καμία δικαστική προσφυγή και πειθαρχική δίωξη δεν πρόκειται να την αλλάξει.
Οι ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, η ΟΛΜΕ και ΔΟΕ, η ΑΔΕΔΥ να πάρουν αποφάσεις στήριξης των διωκόμενων και πρωτοβουλίες για να σταματήσουν τώρα οι πειθαρχικές διώξεις. Τα πρωτοβάθμια σωματεία μπροστά στη γενικευμένη κλίμακα διώξεων στην Αθήνα, τον Πειραιά, τη Θεσσαλονίκη, το Ρέθυμνο και αλλού να πάρουν την υπόθεση στα χέρια τους, να οργανώσουν άμεσα πανελλαδική ημέρα δράσης ενάντια στις διώξεις και σχετική πανελλαδική εκδήλωση!
Δεν θα σπείρουν τον φόβο στο κίνημα
Ηλίας Σμήλιος
διωκόμενος, μέλος του ΔΣ Ζ΄ ΣΕΠΕ Θεσσαλονίκης
Έτσι, βρίσκεται σε εξέλιξη η παραπομπή μου στο πειθαρχικό συμβούλιο εκπαίδευσης Κεντρικής Μακεδονίας για τη συμμετοχή μου στο κίνημα κατά των πλειστηριασμών και της αρπαγής της λαϊκής κατοικίας από τράπεζες και funds.
Συγκεκριμένα τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου, η διευθύντρια ΠΕ Δυτικής Θεσσαλονίκης προχώρησε στην παραπομπή μου στο πειθαρχικό συμβούλιο, βασιζόμενη στο άρθρο 107 του Δημοσιοϋπαλληλικού Κώδικα, το οποίο αναφέρεται σε «αναξιοπρεπή ή ανάρμοστη ή ανάξια για υπάλληλο συμπεριφορά εκτός υπηρεσίας». Στην ίδια στιγμή (και ακολουθώντας «άνωθεν εντολές», όπως η ίδια παραδέχτηκε στα εκπαιδευτικά σωματεία), αγνόησε και το ότι δεν υπάρχει τελεσίδικη δικαστική απόφαση αλλά και την παράγραφο 3 του άρθρου 107, όπου αναφέρεται ρητά ότι «σε καμιά περίπτωση δεν συνιστά ανάρμοστη συμπεριφορά ή αναξιοπρεπή ή ανάξια για υπάλληλο διαγωγή η άσκηση συνδικαλιστικής, πολιτικής ή κοινωνικής δράσης».
Είναι ξεκάθαρο ότι (και) η συγκεκριμένη παραπομπή (μαζί με τις τρεις δίκες μου μέσα στον Φλεβάρη, 6, 23 και 27, για παρόμοια ζητήματα) αποτελεί μια καθαρά πολιτική δίωξη, με πολλαπλά μηνύματα εκφοβισμού προς τους εκπαιδευτικούς και κάθε εργαζόμενο που αγωνίζεται για τα δικαιώματα και τις ανάγκες του.
Είμαι εργαζόμενος, πατέρας, δάσκαλος και στη ζωή μου επέλεξα ν’ αντικρίζω τα παιδιά μου στα μάτια, με το κεφάλι ψηλά! Κι έτσι θα συνεχίσω, δίπλα πάντα σε εργαζόμενους, φτωχούς ανθρώπους που καθημερινά αγωνίζονται για την εξασφάλιση των αναγκαίων για τη ζωή, αγωνιούν μην τους κόψουν το ρεύμα, μην τους πάρει η τράπεζα το σπίτι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου