Γεννήθηκε στις 2 Φλεβάρη 1853 στην Ερμούπολη Σύρου, ήταν ένας από τους σπουδαιότερους σατιρικούς ποιητές της νεότερης Ελλάδας, έχοντας χαρακτηριστεί ως «σύγχρονος Αριστοφάνης».. Τις γυμνασιακές σπουδές του τις τέλειωσε στην Αθήνα. Προοριζόμενος για τον ιερατικό κλάδο αναγκάστηκε να ξενιτευτεί, στα 17 του στο Ταϊγάνι της Ρωσίας, κοντά σ’ ένα θείο του σιταρέμπορα για να εντρυφήσει στα μυστικά του …εμπορίου. Όμως (ευτυχώς) αποδείχτηκεν ακατάλληλος μέσα στο δίμηνο κι επέστρεψεν άρον-άρον στη πρωτεύουσα, που εργάστηκε σαν αντιγραφέας συμβολαίων. Πήρε μέρος και σ’ ερασιτεχνικές παραστάσεις, ενώ παράλληλα φοιτούσε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου.
Συνεργάστηκε
με ποικίλα πεζά κι έμμετρα, στα τότε
περιοδικά της εποχής:
ΡΑΜΠΑΓΑ,
ΑΣΜΟΔΑΙΟ,
ΑΣΤΥ
& ΜΗ
ΧΑΝΕΣΑΙ.
Το 1883
εξέδωσε δική του σατιρική εφημερίδα,
τον ΡΩΜΗΟ,
που όμως τον σταμάτησε για ένα χρόνο,
για να δώσει πτυχιακές εξετάσεις. Η
απόρριψη του (επίσης
ευτυχώς)
απ’ αυτές τον έκαμε να εγκαταλείψει
οριστικά κάθε βλέψη για πτυχίο και ν’
αφοσιωθεί ολοκληρωτικά στη σάτιρα.
Ξανάβγαλε τον “ΡΩΜΗΟ” στις 2
Απρίλη 1883
και τον κυκλοφορούσε τακτικά μέχρι λίγο
πριν τον θάνατό του, ως τις 17
Νοέμβρη 1918
–36
χρόνια κι 8
μήνες-, και για 1444
συνολικά τεύχη. Έγραψε επίσης κι εύθυμα
μονόπρακτα, που γνώρισαν μεγάλη
επιτυχία.
Το 1873
γνώρισε τη Μαρία
Κωνσταντινίδου
-από τη Πόλη-,
την ερωτεύτηκε και παρά τις αντίξοες
-αρχικά- συνθήκες τη παντρεύτηκε το
1881.
Ζήσανε μια θαυμάσια οικογενειακή κι
ευτυχισμένη ζωή, αποκτήσανε 5
παιδιά, πράγμα που θα μπορούσε να
χαρακτηριστεί, -κι όχι άδικα- ιδεώδες.
Τύπος δειλός, μελαγχολικός, αφηρημένος,
μετριόφρων, μύωψ, αλλά ευφυέστατος και
λογιώτατος, άφησε πίσω του πολλά και
θαυμάσια “ανέκδοτα”. Παροιμιώδεις
ήτανε οι καλλιτεχνικές του συγκεντρώσεις,
στο σπίτι του, της Οδού
Πινακωτών 15
(σημερινή
Χαριλάου
Τρικούπη)
και πολλάκις οι εφημερίδες της τότε
εποχής, κάμανε στην άκρη σημαντικά
γεγονότα, για να αφιερώσουνε πεντάστηλα,
καλύπτοντας τέτοια… δρώμενα.
Συμπαθέστατος
κι εκτιμώμενος απ’ όλους προτάθηκε το
1908,
για το βραβείο Νόμπελ,
με τη πρόθυμη πρωτοβουλία και της Βουλής.
Το 1911
τιμήθηκε με τον Χρυσούν
Σταυρό Του Σωτήρος.
Πέθανε στις 26
Αυγούστου 1919, σ’
ηλικία 66
ετών και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη με
τιμές στρατηγού παρακαλώ. Η Πολιτεία
τον βράβευσε μετά θάνατον και με τον
Ταξιάρχη
Του Σωτήρος.
Στον τάφο του στο Α’
Νεκροταφείο Αθηνών,
στήθηκε προτομή του, έργο του γλύπτη Ν.
Γεωργαντή
κι άλλη μια στήθηκε στην είσοδο του
Ζαππείου,
έργο του γλύπτη Γ.
Δημητριάδη.
Πηγή: peri–grafis.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου