Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα, το 13ωρο και το νέο πειθαρχικό
Λεφτά για μισθούς - συντάξεις, δημόσια αγαθά
και υπηρεσίες.
ΟΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΙ ΤΑΞΙΚΟΙ ΑΓΩΝΕΣ ΕΙΝΑΙ Η ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗ
ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ,
ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ, ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΕ - ΝΑΤΟ,
ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Το πρώτο ερώτημα που τίθεται με το άκουσμα της δικαστική απόφασης είναι γιατί έπρεπε να κάνει δώδεκα μέρες απεργία πείνας ο Πάνος Ρούτσι για να να δοθεί η άδεια εκταφής. Γιατί έπρεπε να βάλει σε κίνδυνο την υγεία του ο τραγικός πατέρας για να γίνει (αυτό που έπρεπε να είναι) το αυτονόητο; Τι είδους δικαιοσύνη είναι αυτή που πρέπει να βασανιστείς για να βρεις το δίκιο σου; Τι καφκικό κράτος είναι αυτό που κατατρέχει τις οικογένειες των Τεμπών, λες και οι οικογένειες είναι οι θύτες και όχι τα θύματα του εγκλήματος;
Το δεύτερο ερώτημα είναι γιατί το αίτημα του Ρούτσι ικανοποιείται μόνο κατά το ήμισυ. Γιατί η δικαιοσύνη δίνει άδεια εκταφής μόνο για την ταυτοποίηση της σορού με DNA και όχι για βιοχημικές εξετάσεις; Δεν δικαιούνται οι οικογένειες των Τεμπών να σιγουρευτούν για το τι έχει συμβεί στους δικούς τους ανθρώπους; Δεν έχουν σοβαρούς λόγους να αμφιβάλουν για το ανακριτικό πόρισμα όταν έχουν προηγηθεί το μπάζωμα και τα αντικρουόμενα πορίσματα των κρατικών φορέων; Δεν αντιλαμβάνονται οι τεχνικοί της εξουσίας ότι η άρνηση των βιοχημικών αναλύσεων ενισχύει την υποψία της απόκρυψης στοιχείων;
Όμως ακόμα και αυτή η κατά το ήμισυ ικανοποίηση του αιτήματος του Πάνου Ρούτσι αποτελεί κόλαφο για όσους-ες τις προηγούμενες μέρες ισχυρίζονταν με περισσή σιγουριά και αλαζονεία ότι «δεν γίνονται αυτά τα πράγματα γιατί έχουν ήδη κριθεί». Συνιστά επίσης πολιτική ήττα για τον προπαγανδιστικό μηχανισμό του συστήματος εξουσίας που επιδίδεται σε μια εκστρατεία απαξίωσης των οικογενειών των Τεμπών. Μια εκστρατεία που καταπατά τους κανόνες της πολιτικής ηθικής και της πολιτισμικής ευπρέπειας.
Ο υπουργός Δικαιοσύνης Γιώργος Φλωρίδης είχε προαναγγείλει ουσιαστικά τη δικαστική απόφαση, δηλώνοντας ότι «η εκτίμηση που έχω εγώ με βάση και αυτά που διαβάζω σήμερα είναι ότι όντως οι εισαγγελικές αρχές θα προχωρήσουν γρήγορα σε αυτό» (ΣτΣ στην εκταφή με σκοπό την ταυτοποίηση). Από την πλευρά της, η πρόεδρος του Αρείου Πάγου Αναστασία Παπαδοπούλου έκανε μια καθαρά πολιτική δήλωση, υποστηρίζοντας ότι «η χώρα είχε και άλλα δυστυχήματα, ποτέ δεν έγιναν τέτοιες εκδηλώσεις που εκμεταλλεύονται τον πόνο των συγγενών». Οι προαναγγελίες δικαστικών αποφάσεων από τους υπουργούς και οι πολιτικές δηλώσεις από ανώτατους δικαστές δείχνουν το βάθος της κρίσης των θεσμών και κλονίζουν περαιτέρω την κοινωνική εμπιστοσύνη απέναντι τους.
Η δικαστική απόφαση για την εκταφή επιχειρεί να διαχειριστεί πολιτικά την απεργία πείνας χωρίς να εκθέσει τον ανακριτή των Τεμπών. Δεν καταφέρνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Ο Πάνος Ρούτσι συνεχίζει την απεργία πείνας (στην οποία φαίνεται ότι θα μπουν και άλλοι συγγενείς θυμάτων), ενώ γίνονται ακόμα πιο μεγάλα τα ερωτήματα για τη δικαιοσύνη. Ταυτόχρονα, ενισχύεται η αίσθηση του εμπαιγμού. Έστω και τώρα πρέπει να γίνει αυτό που είναι λογικό και δίκαιο: Να ικανοποιηθεί πλήρως το αίτημα του Πάνου Ρούτσι. Αρκετά έχει βασανιστεί ο άνθρωπος.
Το συγκεκριμένο σχόλιο αναρτήθηκε αρχικά στην προσωπική σελίδα του Γιάννη Αλμπάνη στο fabecook
Από περιστατικά βίας μεταξύ μαθητών, μέχρι ατυχήματα σε εκδρομές ή φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού, η κοινωνία τείνει να στρέφει το βλέμμα στο σχολείο, ζητώντας εξηγήσεις από τους λειτουργούς του.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, η επικίνδυνη διαδικτυακή μόδα του λεγόμενου “Superman Challenge” επανέφερε με δραματικό τρόπο στο προσκήνιο την ευθύνη της σχολικής κοινότητας απέναντι στις συμπεριφορές των μαθητών. Το “παιχνίδι” που κυκλοφορεί σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης — και το οποίο καλεί τους νέους να ξαπλώνουν μπροστά σε κινούμενα οχήματα για να δοκιμάσουν τα αντανακλαστικά τους — έχει προκαλέσει περιστατικά τραυματισμών, αλλά και ένα κύμα ανησυχίας σε γονείς, εκπαιδευτικούς και αρχές.
Το ζήτημα, όμως, δεν περιορίζεται στην επικινδυνότητα της πρόκλησης. Για άλλη μια φορά, οι πρώτοι που βρέθηκαν στο επίκεντρο της κριτικής ήταν οι εκπαιδευτικοί. Κατηγορήθηκαν ότι δεν «προβλέπουν» τις συμπεριφορές των μαθητών τους, ότι δεν «ελέγχουν» τον τρόπο με τον οποίο εκτίθενται στις ψηφιακές παγίδες, ακόμη και ότι δεν τους «μαθαίνουν» επαρκώς την κριτική σκέψη ώστε να αντισταθούν.
Ο εκπαιδευτικός ως “υβριδικός ήρωας” χωρίς προστασία. Καλείται να είναι παιδαγωγός, ψυχολόγος, διαμεσολαβητής, κοινωνικός λειτουργός, ακόμα και «γονιός». Του ανατίθενται ρόλοι πέρα από τις αρμοδιότητές του, χωρίς την ανάλογη εκπαίδευση ή θεσμική προστασία. Όμως, κάθε φορά που κάτι πάει στραβά, εκείνος φταίει. Όχι γιατί έκανε λάθος, αλλά γιατί… ήταν εκεί.
Το μοτίβο της ενοχοποίησης
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι εκπαιδευτικοί γίνονται αποδιοπομπαίοι τράγοι. Από περιστατικά βίας μεταξύ μαθητών, μέχρι ατυχήματα σε εκδρομές ή φαινόμενα σχολικού εκφοβισμού, η κοινωνία τείνει να στρέφει το βλέμμα στο σχολείο, ζητώντας εξηγήσεις από τους λειτουργούς του.
Αυτή η στάση, ωστόσο, κρύβει έναν επικίνδυνο απλουστευτισμό: θεωρεί ότι ο εκπαιδευτικός μπορεί (ή πρέπει) να ελέγχει ολοκληρωτικά τις πράξεις και τις επιλογές των μαθητών, ακόμη και στον χώρο και τον χρόνο εκτός σχολείου. Έτσι, το βάρος των ευθυνών μεταφέρεται σε ένα μόνο μέρος του οικοσυστήματος, ενώ παραγνωρίζεται το γεγονός ότι η αγωγή και η διαπαιδαγώγηση αποτελούν πολυπαραγοντική διαδικασία, όπου εμπλέκονται η οικογένεια, η κοινωνία, τα μέσα ενημέρωσης και βεβαίως το ψηφιακό περιβάλλον.
Η νέα διάσταση των social media
Το “Superman Challenge” δεν γεννήθηκε μέσα στο σχολείο· γεννήθηκε στο TikTok και διαδόθηκε με την ταχύτητα που μόνο τα social media γνωρίζουν. Οι πλατφόρμες, κυνηγώντας τη viral απήχηση, λειτουργούν ως επιταχυντές ρίσκου. Ένας μαθητής δεν χρειάζεται καν να είναι «παραβατικός» για να εμπλακεί· αρκεί η επιθυμία του να ενταχθεί σε μια μόδα που υπόσχεται προβολή και κοινωνική αποδοχή.
Μπορεί, λοιπόν, ένας εκπαιδευτικός να «προλάβει» μια τέτοια συμπεριφορά; Να ελέγξει ποια βίντεο βλέπουν οι μαθητές του, ποιες τάσεις υιοθετούν, σε ποιες ομάδες συνομιλούν τα βράδια; Η απάντηση είναι αυτονόητη: όχι. Αυτό που μπορεί να κάνει είναι να καλλιεργήσει ένα πλαίσιο συζήτησης, κριτικής σκέψης και ψηφιακής παιδείας. Αλλά και πάλι, το σχολείο δεν μπορεί να υποκαταστήσει τον γονεϊκό έλεγχο ή τις κοινωνικές ευθύνες των ίδιων των εταιρειών που διαχειρίζονται τις πλατφόρμες.
Ματιές από την τάξη – οι φωνές των εκπαιδευτικών
Η κοινωνική κατακραυγή για φαινόμενα όπως το “Superman Challenge” συχνά βρίσκει εύκολους στόχους: τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής στην εκπαίδευση. Οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί περιγράφουν πώς βιώνουν αυτή την πίεση:
Μ.Α., φιλόλογος σε λύκειο Αττικής:
«Όταν έμαθα για το “Superman Challenge”, η πρώτη μου σκέψη δεν ήταν πώς να προφυλάξω τον εαυτό μου, αλλά πώς να μιλήσω στους μαθητές χωρίς να τους δώσω την αίσθηση ότι τους ελέγχω. Κι όμως, λίγες μέρες μετά, ένας γονιός μού είπε: “Μα καλά, δεν τους προειδοποιήσατε;” Ένιωσα ότι φταίω για κάτι που συνέβη εκτός σχολείου, σε έναν ψηφιακό κόσμο που ούτε εγώ μπορώ να ελέγξω.»
Δ.Κ., δάσκαλος δημοτικού στη Θεσσαλονίκη:
«Εμάς μας φορτώνουν με ρόλους γονέα, ψυχολόγου, αστυνομικού, κι όλα αυτά πέρα από το διδακτικό μας έργο. Όταν ακούω να λένε “φταίει ο δάσκαλος που τα παιδιά μπλέκουν σε επικίνδυνες μόδες”, σκέφτομαι: πόσο άδικο είναι να μην βλέπουμε την ευθύνη των social media ή της οικογένειας που αφήνει το παιδί ατελείωτες ώρες μπροστά στην οθόνη.»
Ε.Π., καθηγήτρια πληροφορικής σε επαγγελματικό λύκειο:
«Οι μαθητές μου είναι όλη μέρα online. Κάθε μέρα εμφανίζεται μια νέα “πρόκληση”. Προσπαθώ να τους μιλήσω για ασφάλεια στο διαδίκτυο, αλλά ξέρω ότι η δύναμη των influencers είναι πολύ μεγαλύτερη από τη δική μου. Κι όμως, όταν γίνει κάτι, όλοι ρωτούν: “Τι έκανε το σχολείο;”»
Σ.Χ., διευθύντρια γυμνασίου σε νησί του Αιγαίου:
«Όταν ένα παιδί τραυματίστηκε προσπαθώντας να μιμηθεί ένα βίντεο, το σχολείο μας βρέθηκε στο επίκεντρο. Οι δημοσιογράφοι ήρθαν, οι γονείς απαιτούσαν απαντήσεις. Μας αντιμετώπισαν λες και είχαμε ευθύνη για το τι βλέπουν οι μαθητές στο κινητό τους στο σπίτι. Είναι ένας φαύλος κύκλος: το σχολείο κατηγορείται για όλα, αλλά δεν έχει τα εργαλεία να παρέμβει στα πάντα.»
Η σιωπηλή πίεση στον εκπαιδευτικό
Η συστηματική ενοχοποίηση των εκπαιδευτικών για κάθε παρεκτροπή μαθητών οδηγεί σε ένα επικίνδυνο αποτέλεσμα: τη δημιουργία μιας ατμόσφαιρας συνεχούς φόβου και επιτήρησης. Ο δάσκαλος ή ο καθηγητής αισθάνεται ότι οποιαδήποτε στιγμή μπορεί να βρεθεί στο στόχαστρο για πράξεις που δεν ελέγχει. Αυτό όχι μόνο επιβαρύνει ψυχολογικά τον ίδιο, αλλά τελικά πλήττει και την εκπαιδευτική διαδικασία.
Δεν είναι τυχαίο ότι πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί δηλώνουν πως νιώθουν εγκλωβισμένοι ανάμεσα στις υπερβολικές απαιτήσεις των γονέων, τις πιέσεις της διοίκησης και την αδιάκοπη κριτική της κοινωνίας.
Ένα ευρύτερο ζήτημα κοινωνικής ευθύνης
Η υπόθεση του “Superman Challenge” δείχνει κάτι μεγαλύτερο: την ανάγκη για μια πιο συλλογική αντιμετώπιση των προκλήσεων που φέρνει η ψηφιακή εποχή. Αντί να φορτώνεται το σχολείο με υπερβολικές ευθύνες, απαιτείται:
Ψηφιακή εκπαίδευση από μικρή ηλικία: όχι μόνο τεχνική γνώση, αλλά κυρίως κριτική στάση απέναντι στο περιεχόμενο που καταναλώνεται.
Συνεργασία σχολείου – οικογένειας: οι γονείς χρειάζονται ενημέρωση και εργαλεία για να υποστηρίξουν τα παιδιά στον ψηφιακό τους βίο.
Ρυθμιστικό πλαίσιο για τις πλατφόρμες: δεν είναι δυνατόν να αφήνονται στο απυρόβλητο εταιρείες που επωφελούνται από επικίνδυνο περιεχόμενο.
Στήριξη των εκπαιδευτικών: όχι με ενοχοποίηση, αλλά με επιμόρφωση, αναγνώριση και ουσιαστικό διάλογο για τις νέες παιδαγωγικές προκλήσεις.
Το “Superman Challenge” δεν είναι απλώς μια νεανική «τρέλα». Είναι ένας καθρέφτης της κοινωνίας μας: της βουλιμίας για προβολή, της δύναμης των αλγορίθμων, της αδυναμίας μας να προστατεύσουμε τους νέους από τις παγίδες ενός άναρχου διαδικτύου.
Το να στρέφουμε κάθε φορά το δάχτυλο στους εκπαιδευτικούς είναι εύκολο. Το δύσκολο —και ταυτόχρονα αναγκαίο— είναι να αναλάβουμε όλοι το μερίδιο της ευθύνης μας: γονείς, πολιτεία, εταιρείες, κοινωνία. Γιατί μόνο έτσι θα πάψουμε να κυνηγάμε «φαντάσματα» και θα αρχίσουμε να προστατεύουμε πραγματικά τα παιδιά.
Όσο οι πολιτικές ηγεσίες περιορίζονται σε αριθμούς, πίνακες και διακηρύξεις περί "εκπαιδευτικής αναβάθμισης", χωρίς να ακουμπήσουν τα πραγματικά προβλήματα των ανθρώπων που στέκονται μπροστά σε έναν πίνακα με 25 παιδιά, το εκπαιδευτικό σύστημα θα συνεχίσει να αιμορραγεί. Κι η Παιδεία, όσο κι αν αντέχει, δεν θα μπορεί για πάντα να καλύπτει τα κενά με εθελοντισμό και αυταπάρνηση.
Πόλεις και σημεία συγκέντρωσης:
Αθήνα
– Σύνταγμα
Θεσσαλονίκη – Δέντρο
Μνήμης
Βόλος – Παραλία
Κατερίνη
– Πλατεία Ελευθερίας
Αγ. Νικόλαος –
Κεντρική Πλατεία
Χανιά – Πλατεία
Αγοράς
Λιβαδειά – Κεντρική
Πλατεία
Μεσολόγγι – Κεντρική
Πλατεία
Αγρίνιο – Κεντρική Πλατεία
Τήνος
– Παραλία
Μήλος – Πλατεία Αρχ.
Μουσείου
Μυτιλήνη – Πλατεία
Σαπφούς
Πάτρα – Πλατεία Γεωργίου
Πρέβεζα
– Δικαστήρια
Άρτα – Κεντρική
Πλατεία
Λαμία – Πλατεία Πάρκου
Αίγιο
– Πλατεία Αγ. Λαύρας
Σαντορίνη –
Φηρά, Μητρόπολη
Ιεράπετρα – Κεντρική
Πλατεία
Λέρος – Πλατεία Πλατάνου
Λάρισα
– Κεντρική Πλατεία
Καβάλα – Δημοτικός
Κήπος
Σάμος – Βαθύ, Πλατεία
Πυθαγόρα
Σάμος – Καρλόβασι, Κεντρική
Πλατεία
Αίγινα – Παραλία
Πάρος –
Πλατεία Μαντώ Μαυρογένους
Άργος –
Πλατεία Αγ. Πέτρου
Ηράκλειο – Πλατεία
Ελευθερίας
Ιωάννινα – Περιφέρεια
Ηπείρου
Κοζάνη – Πλατεία Νίκης
Ρέθυμνο
– Πλατεία Αγνώστου Στρατιώτη
Χαλκίδα
– Πλατεία Ταχυδρομείου
Κέρκυρα –
Πλατεία Σπιανάδα
Ζάκυνθος – Πλατεία
Αγ. Μάρκου
Σπάρτη – Κεντρική
Πλατεία
Τρίπολη – Πλατεία
Πετρινού
Κομοτηνή – Κεντρική
Πλατεία
Βέροια – Πλατεία Δημαρχείου
Δράμα
– Πλατεία Ελευθερίας
Σέρρες – Πλατεία
Ελευθερίας
Καλαμπάκα – Πλατεία Ρήγα
Φεραίου
Αλεξανδρούπολη –
Δημαρχείο
Καλαμάτα – Κεντρική
Πλατεία
Κύπρος – Λεμεσός, 1ο Πάρκινγκ
Μόλου
Ισλανδία – Ρέικιαβικ (Παρασκευή
26/9, 18:00)
ΗΠΑ – Νέα Υόρκη, Προξενείο
Ελλάδας (Κυριακή 28/9, 11:30)
Ενωμένοι ζητάμε Δικαιοσύνη.
«Από τις 14 Σεπτεμβρίου, ο Πάνος Ρούτσι, πατέρας του 22χρονου θύματος των Τεμπών Ντένις, κάνει απεργία πείνας στην πλατεία Συντάγματος, μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη. Εκεί όπου έχει στηθεί το ανεπίσημο μνημείο για τα θύματα των Τεμπών και για την πάνδημη απαίτηση για Δικαιοσύνη και τιμωρία των ενόχων.
Ο Π. Ρούτσι ζητάει το αυτονόητο: να επιτραπεί η εκταφή και εξέταση της σορού του γιου του. Ώστε να μπορέσει να γίνει μια πραγματική έρευνα για τα αίτια του θανάτου και, κατ’ επέκταση του δυστυχήματος.
Αυτό το νόμιμο αλλά και στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα του Π. Ρούτσι, το απορρίπτει μέχρι στιγμής η δήθεν "Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη". Με αυτόν τον τρόπο, συμβαδίζει με τις μεθοδεύσεις και εντολές της κυβέρνησης για ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. Μετά από τόσα και τόσα «μπαζώματα», πριν από μερικές μέρες, με εξόφθαλμα προκλητικό και εξοργιστικό τρόπο, έγινε προσπάθεια να κλείσει άρον άρον μια δικογραφία 60.000 σελίδων, με ένα πόρισμα που βγάζει λάδι την κυβέρνηση και τους ενόχους.
Από την πρώτη μέρα, η Αστυνομία επιχείρησε να τρομοκρατήσει τον απεργό πείνας, ζητώντας του δήθεν "εξακρίβωση στοιχείων" και δείχνοντας ότι θέλει να σταματήσει την «ενοχλητική» δράση του. Τον υπερασπίστηκαν αποφασιστικά επί τόπου άλλοι συγγενείς θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών και ο κόσμος που περνάει από το Σύνταγμα.
Όπως έχει πει ο ίδιος: "Αντί να βλέπουμε μια δικαιοσύνη που θα έκανε σωστά τη δουλειά της, βλέπουμε τα πάντα να μπαζώνονται από την πρώτη μέρα… ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ. ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ".
Η συνεχιζόμενη αντίσταση των συγγενών των θυμάτων, οι μεγάλες κινητοποιήσεις όπως στις 28 Φεβρουαρίου 2025, δείχνουν ότι η κοινωνική απαίτηση για Οξυγόνο και Δικαιοσύνη δε θα υποχωρήσει! Μπορούμε και πρέπει να τιμωρήσουμε τους ενόχους των Τεμπών και της Συγκάλυψης, αλλά και της ακρίβειας, της φτώχειας, των σκανδάλων, της καταστολής.
Να στηρίξουμε έμπρακτα τον Π. Ρούτσι, κάνοντας την απεργία πείνας του ένα κέντρο αγώνα και συντονισμού.
Να προχωρήσουμε στις επόμενες μεγάλες κινητοποιήσεις. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από την κοροϊδία των κυβερνητικών, επίσημων και στημένων «επιτροπών», «πορισμάτων» και «θεσμών». Το καθεστώς της Συγκάλυψης μπορεί και πρέπει να σπάσει στην πράξη, με τους αγώνες μας»
Οι εκπαιδευτικοί καλούν σε συμμετοχή και στήριξη των συγκεντρώσεων αλληλεγγύης, που θα γίνουν σε όλες τις μεγάλες πόλεις της χώρας την Κυριακή 28/9, στις 6:30 μ.μ., για το έγκλημα των Τεμπών.
Ενδεικτικά ακολουθούν τα ψηφίσματα της Α΄ Ε.Λ.Μ.Ε. ΔΥΤ. ΑΤΤΙΚΗΣ και της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης.
Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής 25-9-2025
Ψήφισμα για τον απεργό πείνας Πάνο Ρούτσι
Η Α΄ ΕΛΜΕ Δυτικής Αττικής δηλώνει τη συμπαράστασή της στον απεργό πείνας, Πάνο Ρούτσι, πατέρα του 22χρονου Ντένις που έχασε τη ζωή του στο σιδηροδρομικό δυστύχημα -έγκλημα των Τεμπών.
Και ενώ ο Πάνος Ρούτσι ξεπέρασε τη μία εβδομάδα απεργίας πείνας, διεκδικώντας να γίνει η εκταφή του παιδιού του προκειμένου να μάθει την αλήθεια για τα αίτια θανάτου του, η κυβέρνηση εξακολουθεί να κρύβεται πίσω από έωλες θέσεις περί ανεξαρτησίας της δικαιοσύνης και η δικαιοσύνη να κωφεύει για τα αυτονόητα.
Η απόγνωσή του πατέρα, που έχει προκαλέσει κύμα συμπαράστασης σε όλη τη χώρα, δεν είναι «ιδιωτική υπόθεση», αλλά πολιτικό και ηθικό ζήτημα.
Στην τόσο κρίσιμη στιγμή για την υγεία του, απαιτούμε άμεση ικανοποίηση του δίκαιου αιτήματος του Πάνου Ρούτσι για εκταφή του γιου του και ανεξάρτητη ιατροδικαστική εξέταση.
Η άρνηση της δικαιοσύνης και η ολιγωρία της κυβέρνησης (που σε άλλες περιπτώσεις παρεμβαίνει προκειμένου να αποδοθούν ευθύνες πριν τις αποδώσει η δικαιοσύνη, να αποκαλυφθούν οι μάρτυρες δημοσίου συμφέροντος κ.ά.) διαστέλλει τη βία της αδικίας.
Η κυβέρνηση και η δικαιοσύνη δεν μπορούν πια να κρύβονται πίσω από το «Κράτος δικαίου» που έχουν επί δυόμισι χρόνια "μπαζώσει". Μαζί με το "μπάζωμα" του τόπου εγκλήματος, προσπαθούν ακόμα να κρύψουν τις πολιτικές τους ευθύνες για το δυστύχημα και την αδυναμία των κρατικών θεσμών να προστατεύσουν τον πληθυσμό που καθημερινά μετακινείται με τον σιδηρόδρομο.
Η ανικανότητα της ‘ανεξάρτητης’ δικαιοσύνης να ακούσει το αίτημα του Πάνου Ρούτσι και η αδιαφορία της κυβέρνησης να παρέμβει για το αυτονόητο δικαίωμα του πατέρα απεργού πείνας συνδέεται άμεσα με την υπεράσπιση των οικονομικών συμφερόντων των πολυεθνικών, βάζοντας ξανά το κέρδος των λίγων πάνω από τη δημόσια ασφάλεια. Αυτό άλλωστε επιτάσσει η πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων των δημόσιων αγαθών, που επιβάλλει η ΕΕ.
Απαιτούμε σεβασμό στο δικαίωμα της οικογένειας για αλήθεια και άρση κάθε γραφειοκρατικού ή νομικού εμποδίου που λειτουργεί ως συγκάλυψη.
Να μπει επιτέλους φραγμός στις αλλεπάλληλες προσπάθειες συγκάλυψης, με τελευταία το κλείσιμο της ανάκρισης χωρίς όλα τα στοιχεία. Όταν ο/η πολίτης έχει βάσιμες αμφιβολίες για το πώς πέθανε ένα παιδί, όταν ο πατέρας δεν γνωρίζει αν όντως έθαψε το δικό του παιδί, τότε το κράτος οφείλει να διευκολύνει την πλήρη διαλεύκανση κι όχι να την παρεμποδίζει.
Και αυτό πρέπει να γίνει άμεσα, για να μην μπει σε κίνδυνο η υγεία των απεργών πείνας στο Σύνταγμα.
Η πραγματική δικαιοσύνη θα έρθει με την άρση των αιτιών που προκάλεσαν το έγκλημα, με το να φύγει η Hellenic train, με όλα τα δημόσια αγαθά (Παιδεία, Υγεία, ρεύμα, νερό, μεταφορές) μακριά από τα κέρδη του κεφαλαίου και στην υπηρεσία της κοινωνίας.
Καλούμε σε μαζική συμμετοχή στην 24ωρη απεργία ΓΣΕΕ- ΑΔΕΔΥ στη 1/10.
Καλούμε στο συλλαλητήριο της Κυριακής 28-9 στο Σύνταγμα στις 18:30μμ, που οργανώνεται από συγγενείς των θυμάτων και σωματεία.
Έχουμε δώσει υπόσχεση ότι θα είμαστε η φωνή όλων των νεκρών!
ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ Α΄ ΕΛΜΕ ΔΥΤΙΚΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ
--------------
Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσσαλονίκης Θεσσαλονίκη 25-9-2025
Ψήφισμα αλληλεγγύης στον αγώνα του απεργού πείνας Π. Ρούτσι
ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΔΙΚΑΙΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥ
Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης: Κυριακή 28/9, 6:30 μ.μ., δέντρο της Μνήμης (νέα παραλία)
Το ΔΣ της Ε ΕΛΜΕ-Θ στηρίζει τον δίκαιο αγώνα του απεργού πείνας Π. Ρούτσι και τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, ώστε να ικανοποιηθούν άμεσα τα δίκαια αιτήματά του.
Από τις 14 Σεπτεμβρίου, ο Π.Ρούτσι, πατέρας του 22χρονου θύματος των Τεμπών Ντένις, κάνει απεργία πείνας μπροστά από τον Άγνωστο Στρατιώτη, στο ανεπίσημο μνημείο για τα θύματα των Τεμπών και για την πάνδημη απαίτηση για Δικαιοσύνη και τιμωρία των ενόχων.Ο Π. Ρούτσι ζητάει το αυτονόητο: να επιτραπεί η εκταφή της σορού του γιου του, ώστε να γίνει μια πραγματική έρευνα για τα αίτια του θανάτου και κατ’ επέκταση του δυστυχήματος.
Αυτό το νόμιμο και στοιχειώδες ανθρώπινο δικαίωμα του Π. Ρούτσι, το απορρίπτει η δήθεν «Ανεξάρτητη Δικαιοσύνη». Με αυτόν τον τρόπο, ακολουθεί πλήρως της εντολές της κυβέρνησης για ΣΥΓΚΑΛΥΨΗ. Μετά από τόσα διαδοχικά «μπαζώματα», πριν από μερικές μέρες, με εξόφθαλμα προκλητικό και εξοργιστικό τρόπο, έκλεισαν άρον άρον μια δικογραφία 60.000 σελίδων, με ένα πόρισμα που βγάζει λάδι την κυβέρνηση και τους ενόχους.
Από την πρώτη μέρα, η Αστυνομία επιχείρησε να τρομοκρατήσει τον απεργό πείνας, ζητώντας του δήθεν «εξακρίβωση στοιχείων» και δείχνοντας ότι θέλει να σταματήσει την «ενοχλητική» δράση του. Τον υπερασπίστηκαν αποφασιστικά επί τόπου άλλοι συγγενείς θυμάτων του εγκλήματος των Τεμπών και ο κόσμος που περνάει από το Σύνταγμα.
Όπως έχει πει ο ίδιος: «Αντί να βλέπουμε μια δικαιοσύνη που θα έκανε σωστά τη δουλειά της, βλέπουμε τα πάντα να μπαζώνονται από την πρώτη μέρα… ΕΓΩ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΦΥΓΩ. ΘΑ ΜΕΙΝΩ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΟΥΣ».
Η συνεχιζόμενη αντίσταση των συγγενών των θυμάτων, οι μεγάλες κινητοποιήσεις όπως στις 28 Φεβρουαρίου 2025, δείχνουν ότι η κοινωνική απαίτηση για Οξυγόνο και Δικαιοσύνη δε θα υποχωρήσει! Μπορούμε και πρέπει να τιμωρήσουμε τους ενόχους των Τεμπών και της Συγκάλυψης, αλλά και της ακρίβειας, της φτώχειας, των σκανδάλων, της καταστολής.
Να στηρίξουμε έμπρακτα τον Π. Ρούτσι, με τακτικές συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, για να οργανώσουμε ένα κέντρο αγώνα και συντονισμού.
Να προχωρήσουμε στις επόμενες μεγάλες κινητοποιήσεις. Δεν έχουμε τίποτα να περιμένουμε από την κοροϊδία των κυβερνητικών, επίσημων και στημένων «επιτροπών», «πορισμάτων» και «θεσμών». Το καθεστώς της Συγκάλυψης μπορεί και πρέπει να σπάσει στην πράξη, με τους αγώνες μας.
Π. ΡΟΥΤΣΙ: Η ΑΠΕΡΓΙΑ ΠΕΙΝΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΘΕΣΗ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
Στηρίζουμε τις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης:
Πέμπτη 25/9, 7μ.μ., άγαλμα Βενιζέλου
Κυριακή 28/9, 6:30 μ.μ., δέντρο της Μνήμης (νέα παραλία
Ο πατέρας του 22χρονου Ντένις που έχασε τη ζωή του στο έγκλημα των Τεμπών, συνεχίζει την απεργία πείνας, καθώς η εισαγγελική παραγγελία για την εκταφή, αφορά μόνο την ταυτοποίηση και όχι όλες τις απαραίτητες εξετάσεις που ζητούν οι συγγενείς των θυμάτων στα αιτήματά τους.
Ο Πάνος Ρούτσι ξεκαθάρισε το βράδυ της Παρασκευής στο Σύνταγμα ότι «δεν σταματάω, όπως έχω πει από την πρώτη στιγμή, την πρώτη μέρα. Μέχρι τέλους. Γιατί αυτά τα αγγελούδια που είναι εκεί πάνω θέλουν δικαίωση. Και δεν θα το αφήσω έτσι. Μέχρι να γίνουν όλα όπως πρέπει».
Σε δηλώσεις της η δικηγόρος της οικογένειας, Ζωή Κωνσταντοπούλου κατήγγειλε μια «ηθελημένα κουτσουρεμένη» εισαγγελική παραγγελία, που στόχο έχει τη «διαχείριση και όχι τη διερεύνηση».
Η Ζωή Κωνσταντοπούλου ξεκαθαρίζει:
«Πρώτον, έχει γίνει δεκτό, ακόμη και αν δεν το θέλανε, ότι δεν έχουν διερευνηθεί τα πάντα και έτσι η εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάρισας παραγγέλλει σήμερα να ανοίξει διαδικασία προκαταρκτικής εξέτασης για παράβαση καθήκοντος. Το ότι παραγγέλλει προκαταρκτική εξέταση για παράβαση καθήκοντος γύρω από την ταφή και την διαχείριση των θυμάτων των λειψάνων, των οστών, των σορών, σημαίνει ότι δεν τα είχε διερευνήσει αυτά η ανάκριση. Είναι μια πομπώδης και κραυγαλέα ομολογία ότι η ανάκριση δεν έπρεπε να κλείσει».
Εκείνη τη στιγμή, ο συγκεντρωμένος κόσμος μπροστά στο άγαλμα του Αγνώστου Στρατιώτη ξεκίνησε να τραγουδά «το Ακορντεόν», του Μάνου Λοΐζου. Η δικηγόρος δεν το άφησε ασχολίαστο, διακόπτοντας τη δήλωσή της για να πει «είναι συγκινητικό ότι τα λέμε αυτά την ώρα που νέα παιδιά τραγουδούν το ακορντεόν».
Συνεχίζοντας διευκρίνισε ότι «η εισαγγελέας Πρωτοδικών Λάρισας παρήγγειλε μόνο την έρευνα για ταυτοποίηση DNA και όχι τις απαιτούμενες τοξικολογικές, ιστολογικές, βιοχημικές και άλλες εργαστηριακές και ιατροδικαστικές εξετάσεις που πρέπει να γίνουν προκειμένου να αποκαλυφθεί ποια ήταν η αιτία θανάτου του Ντένις», ξεκαθαρίζοντας με αυτόν τον τρόπο ότι το αίτημα του Πάνου Ρούτσι δεν έχει ικανοποιηθεί.
Η δικηγόρος καταλόγισε δόλο στην Εισαγγελία, λέγοντας ότι «η παραγγελία αυτή είναι ηθελημένα κουτσουρεμένη, είναι ηθελημένα αποσπασματική και βέβαια προδίδει ότι δεν εμφορείται από βούληση διερεύνησης, αλλά από βούληση διαχείρισης. Να διαχειριστεί δηλαδή η εισαγγελική αρχή την κρίση που έχει δημιουργηθεί με την απεργία πείνας του Πάνου».
Συνέχισε εξηγώντας πως «είναι αυτονόητο ότι ένας πατέρας δεν κάνει δώδεκα ημέρες απεργία πείνας για να ξεθάψουν το παιδί του και να ερευνήσουν μόνο αν ταυτοποιείται. Κάνει απεργία πείνας προκειμένου να ερευνηθούν τα πάντα».
Αναλυτικά βίντεο και δηλώσεις του Πάνου Ρούτσι και της δικηγόρου του.
Όχι στον εργασιακό μεσαίωνα, το 13ωρο και το νέο πειθαρχικό
Αυξήσεις σε μισθούς – συντάξεις, δημόσια αγαθά και υπηρεσίες.
ΚΑΤΩ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ, ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ,
ΤΟΥ ΣΦΑΓΕΙΟΥ ΤΗΣ ΕΕ – ΝΑΤΟ, ΤΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΓΚΑΛΥΨΗΣ
Εργασιακός μεσαίωνας και επιχείρηση εκφασισμού. Η φτώχεια μας, τα κέρδη τους.
13ωρο! Όλη τη μέρα δουλειά με διακοπή 11 ωρών! Ο ιστορικός τροχός γυρνάει 150 χρόνια πίσω. Η κυβέρνηση της ΝΔ υιοθετώντας και επιβάλλοντας με τον πιο ακραίο τρόπο τις κατευθύνσεις ΕΕ-ΟΟΣΑ για την εξαΰλωση των εργασιακών δικαιωμάτων στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας» και της «ανάπτυξης», φέρνει ένα νόμο από το… σκοτεινό παρελθόν. Με την αγαστή συνεργασία των «δημοσιογραφικών» κλόουν και με μια ακροδεξιά και φαιδρή προπαγάνδα έρχεται να παρουσιάσει σαν «επιλογή» των εργαζόμενων την αύξηση του εργάσιμου χρόνου… στα όρια της ανθρώπινης αντοχής.
Στόχος του νομοσχεδίου η ακραία αύξηση και η εξοντωτική ελαστικοποίηση του χρόνου εργασίας. Η δημιουργία συνθηκών όπου η εργατική δύναμη θα είναι φθηνότερη και διαθέσιμη όποτε θέλουν και όσες μέρες και ώρες θα μπορούν να την εκμεταλλευτούν οι εργοδότες.
Δίνει γροθιά στο 8ωρο! Με 13 ώρες την ημέρα σε έναν εργοδότη, με 4ήμερη εργασία για ένα έτος με απλήρωτη υπερωριακή συμπλήρωση των υπόλοιπων ωρών, με προσλήψεις fast track 2 ημερών μέσω κινητού, με αυξομείωση του χρόνου εργασίας μέσα σε μία εβδομάδα, με σπάσιμο των αδειών ανάλογα με τις ανάγκες των εργοδοτών, με δυνατότητα προσέλευσης μέχρι 2ώρες πριν ή μετά της ορισμένης ώρας ως καμουφλάζ για την ΕΡΓΑΝΗ, απαλλαγή εργοδοτών από ασφαλιστικές εισφορές σε υπερωρίες, σε υπερεργασία, σε νυχτερινή εργασία, πέρασμα του χρόνου προετοιμασίας έξω από το εργασιακό ωράριο.
Αυτό το τεράστιο πισωγύρισμα στις εργασιακές σχέσεις και το εργατικό δίκαιο που έχει την σφραγίδα της ΕΕ – της υποτιθέμενης «δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» – και του κεφαλαίου γίνεται όχι μόνο με την ευθύνη της κυβέρνησης της ΝΔ αλλά και με την συμβολή όλων των κομμάτων που υπηρέτησαν και υπηρετούν την ίδια πολιτική των αιματοβαμμένων πλεονασμάτων, της άμεσης και έμμεσης φορολογίας, της ελαστικής εργασίας.
Το 13ωρο και η ελαστική εργασία στον ιδιωτικό τομέα δεν αφήνουν στο απυρόβλητο τις εργασιακές σχέσεις στο δημόσιο και τους εκπαιδευτικούς.
Η δυνατότητα επιβολής ανάθεσης 5ωρης υπερωρίας την εβδομάδα με το νόμο Κεραμέως του 4823/21, η ελαστική εργασία των 45.000 αναπληρωτών κάθε χρόνο, οι ωρομίσθιοι, οι τοπικές προσλήψεις μέσω των Διευθύνσεων Εκπαίδευσης, οι τρίμηνες συμβάσεις στην πανδημία, η επιμήκυνση του εργασιακού ωραρίου στα Ωνάσεια και το σπάσιμο του εργασιακού τους ωραρίου για την ανάθεση ομίλων παρά την δυνατότητα πλήρους κάλυψής του στο σχολείο, η ομηρία των νεοδιόριστων με τον εκβιασμό της αξιολόγησης, είναι οι προβολές της ελαστικοποίησης του αντεργατικού νομοσχεδίου στην εκπαίδευση.
Εργαζόμενοι χωρίς φωνή και δικαιώματα που θα προσλαμβάνονται και θα απολύονται με συνοπτικές διαδικασίες. Αυτή είναι η εργασιακή συνθήκη που επιδιώκουν να εγκαθιδρύσουν σε Ελλάδα και ΕΕ.
Πρόκειται για την ίδια ΕΕ που στηρίζει αταλάντευτα το σιωνιστικό κράτος και τα αναρίθμητα εγκλήματα που διαπράττει και στον τελευταίο γενοκτονικό πόλεμο. Πρόκειται για την ίδια κυβέρνηση της ΝΔ που έχει αναδειχθεί σε “στρατηγικό σύμμαχο” και θαυμαστή” του Ισραήλ. Του πιο πρόστυχου και αιματοβαμμένου σύγχρονου φασισμού. Που όπως δηλώνει ο Γεωργιάδης “θα ήθελε πολύ να του μοιάσει η Ελλάδα”! Και για αυτό έχουν μετατρέψει την χώρα σε πελάτη της πολεμικής βιομηχανίας του Ισραήλ και επιχειρούν να φιμώσουν κάθε φωνή υπέρ του Παλαιστινιακού λαού. Αυτή είναι και η δημοκρατία τους. Θαυμαστές και συνεργάτες των σιωναζί.
Και επειδή ακριβώς σε συνθήκες ακρίβειας και φτώχειας επιχειρούν να επιβάλουν την διάλυση κάθε εργασιακού δικαιώματος και κατάκτησης, επειδή οδηγούν την δημόσια υγεία και παιδεία στην εμπορευματοποίηση και ιδιωτικοποίησή τους γι’ αυτό επιδιώκουν τη δημιουργία ενός σιδηρόφρακτου κράτους με ένταση της καταστολής και της τρομοκρατίας.
Πειθαρχικό δίκαιο από τα παλιά…
Από το παρελθόν έρχεται και το “νέο” πειθαρχικό των δημοσίων υπαλλήλων άμεσα συνδεδεμένο με την άρση της μονιμότητας. Με εξοντωτικές ποινές και με σαφή στόχο την συνδικαλιστική δράση και την καταστολή κάθε φωνής διαμαρτυρίας. Με την διεύρυνση των «παραπτωμάτων» που συνιστούν λόγο απόλυσης, την επαναφορά ακόμη και του μέτρου της «δυσμενούς μετάθεσης» η κυβέρνηση προσπαθεί να απλώσει ένα πέπλο τρομοκρατίας πάνω από το δημοσιοϋπαλληλικό κίνημα. Αυτό το πειθαρχικό «δίκαιο» για τους δημόσιους υπαλλήλους που εξομοιώνει την διαμαρτυρία με ποινικά αδικήματα, το φέρνει η κυβέρνηση των αναρίθμητων σκανδάλων, των υποκλοπών και των Τεμπών. Η κυβέρνηση του ΟΠΕΚΕΠΕ και της μαφιόζικης συγκάλυψης των εγκλημάτων της.
…και εμμονή στην αξιολόγηση με στόχο οι διώξεις και οι απειλές να γίνουν κανονικότητα.
Με σαφή τρόπο στο «νέο» πειθαρχικό περιγράφεται η καταστολή της αντίστασης στην αξιολόγηση. Η κυβέρνηση αντιμέτωπη με την αντίσταση που προβάλουν οι εκπαιδευτικοί στην πολιτική της κατηγοριοποίησης σχολείων και εκπαιδευτικών, της πειθάρχησης και της διάλυσης των εργασιακών σχέσεων καταφεύγει σε νέο κύμα απειλών και εκφοβισμού. Με το εκπαιδευτικό κίνημα να μετράει ήδη 2500 διώξεις για συμμετοχή στην ΑΑ από την αξιολόγηση αλλά και πολλές ακόμη φρονηματικές διώξεις κάθε είδους (Χοτζόγλου, Τουλγαρίδης, Λάζου, Στεφανίδου κ.ο.κ) ο νέος νόμος έρχεται να ορίσει την ποινή της απόλυσης για “άρνηση της αξιολόγησης δύο συνεχών περιόδων”. Αν και με βάση το σύνταγμα όπως είπε και η υφυπουργός δεν αφορά την συμμετοχή σε απεργία, ωστόσο πολλοί είναι οι καλοθελητές εντός και εκτός εκπαίδευσης που επιχειρούν να πνίξουν τους αγωνιζόμενους εκπαιδευτικούς στις απειλές.
Αξιολόγηση, εμπορευματοποίηση κατηγοριοποίηση και ένταση των ταξικών φραγμών στο σχολείο
Η αξιολόγηση αποτελεί μια βαθιά αντιδραστική τομή που αποτελεί προϋπόθεση για την επιβολή του συνόλου της πολιτικής διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση προωθεί την κατηγοριοποίηση και ιδιωτικοποίηση της δημόσιας εκπαίδευσης και τελικά την δημιουργία σχολείων πολλών ταχυτήτων. Τράπεζα θεμάτων, ΕΒΕ, ιδιωτικά πανεπιστήμια και Επαγγελματικές Ακαδημίες, νόμος για Επαγγελματική Εκπαίδευση, Ωνάσεια και ο κατάλογος δεν έχει τέλος. Στόχος η γνώση για τους λίγους και η… κατάρτιση για τους πολλούς. Τα πάντα πληρωμένα από την τσέπη του λαού και πάντα προς όφελος των ιδιωτών.
Όλα αυτά σε μια περίοδο που στην Ευρώπη στήνονται οι πολεμικές οικονομίες, καταπίνοντας προϋπολογισμούς, δικαιώματα και μαζί την δημόσια υγεία, παιδεία πρόνοια και κάθε κοινωνική παροχή. Με την κυβέρνηση της ΝΔ να πρωτοστατεί σε εξοπλισμούς και στην εμπλοκή στους πολέμους και τους σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ και της ΕΕ με την υποστήριξη του συστημικού κοινοβουλευτικού μπλοκ που συμπλέει με αυτούς.
Συναδέλφισσες /οι.
Η πολύ επικίνδυνη κατάσταση που διαμορφώνεται μπορεί να απαντηθεί με την συσπείρωση στα σωματεία και τους αγώνες μας. Το μισθολόγιο της φτώχειας, η απώλεια της δημόσιας υγείας, το σχολείο της αγοράς και ο σκυμμένος και υποταγμένος δάσκαλος δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι το μέλλον μας.
Κόντρα στις επιδιώξεις της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας και του ρεφορμισμού να μετατρέψουμε την απεργία της 1ης Οκτώβρη σε ένα μεγάλο στέρεο βήμα για τον αναγκαίο ανυποχώρητο απεργιακό αγώνα μέχρι την νίκη!
1η Οκτώβρη κλείνουμε τα σχολεία. Όλοι και όλες στους δρόμους!
– Για να μην περάσει το 13ωρο και το νέο αντεργατικό νομοσχέδιο.
– Για σταθερή μόνιμη εργασία. Μαζικοί μόνιμοι διορισμοί για κάλυψη όλων των κενών και τη μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών αποκλειστικά με πτυχίο και προϋπηρεσία. Κατάργηση του νόμου για το προσοντολόγιο.
– Για πραγματικές αυξήσεις (1200 κατώτατος- επιστροφή 13ου, 14ου μισθών συντάξεων).
– Για να παρθούν τώρα πίσω όλες οι διώξεις και το «νέο» Πειθαρχικό- Όχι στην αξιολόγηση
– Μονιμοποίηση όλων των νεοδιόριστων τώρα.
– Για την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών κόντρα στο ξεπούλημα και τις ιδιωτικοποιήσεις. Υγεία παιδεία, ρεύμα, νερό , μεταφορές δεν είναι εμπορεύματα ανήκουν στο λαό.
– Για να επιβάλουμε την δικαιοσύνη που απαιτούν οι νεκροί των Τεμπών και όλων των εγκλημάτων της πολιτικής τους.
– Καμία συνεργασία και στήριξη της Ελλάδας στο φασιστικό κράτος του Ισραήλ και την γενοκτονία του αδούλωτου Παλαιστινιακού λαού. Νίκη στην παλαιστινιακή αντίσταση για Λευτεριά στη Παλαιστίνη!
Για την ανατροπή της βάρβαρης πολιτικής κυβέρνησης -ΕΕ-ΟΟΣΑ
Αναλυτικά:
