ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ: ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΙΡΕΤΩΝ

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ

ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΙΡΕΤΩΝ

Τα τελευταία επτά χρόνια εφαρμόζονται στη χώρα αντιλαϊκές πολιτικές από κυβερνήσεις διαφόρων συνδυασμών κομμάτων του πολιτικού συστήματος. Κοινά χαρακτηριστικά των κομμάτων αυτών και των κυβερνήσεων που υπηρέτησαν είναι:

·        Η προεκλογική καλλιέργεια αυταπατών και η καταγγελία των πολιτικών που η ΕΕ, η ΕΚΤ και το ΔΝΤ απαιτούν από αυτούς να εφαρμόσουν

·        Οι δήθεν προσπάθειες αρχικά να εναντιωθούν, βάζοντας τελικά τα θεμέλια για πιο ακραία μέτρα

·        Η πλήρης υποταγή στις πολιτικές αυτές και η σκληρότερη εφαρμογή τους

·        Η προσπάθεια να στηρίξουν το κομμάτι του ντόπιου κεφαλαίου που εκφράζουν, εμφανίζοντάς το σαν «χτύπημα της διαπλοκής»

·        Η εφαρμογή πολιτικών διάλυσης του όποιου κοινωνικού κράτους, καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου, ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, συνέχιση της αφαίμαξης των λαϊκών στρωμάτων, κατάρρευσης των ασφαλιστικών ταμείων, διαρκούς μείωσης των μισθών, κατάργησης όλων των κοινωνικών παροχών και γενικότερα η πολιτική της εκμετάλλευσης του κόσμου της εργασίας, της κατάργησης του δικαιώματος των πολλών στη μόνιμη και σταθερή δουλειά, την ασφάλιση και τη σύνταξη.

Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των παραπάνω πολιτικών, όλων των μνημονιακών κυβερνήσεων και των κομμάτων που συμμετείχαν σε αυτές (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΛΑΟΣ, ΔΗΜΑΡ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΕΛ) είναι η συνέπεια στη στήριξη και εφαρμογή τους.  

Αποτελέσματα των πολιτικών που εφαρμόστηκαν αυτή την επταετία είναι η επιστροφή στον εργασιακό μεσαίωνα και η καταπάτηση κατακτήσεων και δικαιωμάτων των εργαζόμενων. Η προσπάθεια να πείσουν για την αναγκαιότητα να πληρώσουν οι εργαζόμενοι την καπιταλιστική κρίση δίνει τη σκυτάλη στον αυταρχισμό. Οι κρατικοί μηχανισμοί, όποιας μορφής, στηρίζουν τις πολιτικές τους καταργώντας την όποια επίφαση δημοκρατίας. Παράλληλα τα «ενσωματωμένα» ΜΜΕ παπαγαλίζουν αυτές τις πολιτικές ενώ οι πλήρως υποταγμένες πλειοψηφίες της συνδικαλιστικής γραφειοκρατίας, που λειτουργεί σαν δούρειος ίππος μέσα στο συνδικαλιστικό κίνημα, απογοητεύουν και διώχνουν από την οργανωμένη διεκδίκηση  τη μεγάλη μάζα των εργαζόμενων. Η ελπίδα που καλλιέργησε ο ΣΥΡΙΖΑ και εντός των τειχών του συνδικαλιστικού κινήματος έδωσε τη θέση της σε μια νέα κυβερνητική παράταξη που βάζει πλάτη στις κυβερνητικές επιλογές. Ο οργανωμένος συνδυασμός αυτών σπρώχνει ακόμα περισσότερο τους εργαζόμενους έξω από κινηματικές διεκδικητικές διαδικασίες, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να επιβάλλουν χειρότερα μέτρα και με πιο αυταρχικό τρόπο.

Μέσα σ’ αυτόν τον κυκεώνα έχουν επεξεργαστεί και το σχέδιο διάλυσης του δημόσιου σχολείου. Νέες συγχωνεύσεις σχολικών μονάδων και τμημάτων χωρίς να τους ενδιαφέρει ούτε το γεωγραφικό ανάγλυφο ούτε οι εκπαιδευτικές ανάγκες, αύξηση των μαθητών ανά τμήμα, εφαρμογή κακέκτυπων  και αποτυχημένων εκπαιδευτικών μοντέλων, ταξικοί φραγμοί,  τεχνητά πλεονάσματα εκπαιδευτικών είναι μερικές από τις «καινοτόμες» ιδέες τους. Κερασάκι στην τούρτα οι νέες σαρωτικές αλλαγές που «προτείνει» ο Α. Λιάκος, προέδρου της επιτροπής του «εθνικού διαλόγου» (4ετές Γυμνάσιο, διετές ΓΕΛ – ΕΠΑΛ, διάλυση εργασιακών σχέσεων, αναθέσεις μαθημάτων, φθηνή κατάρτιση, κατάργηση ειδικοτήτων που έχουν «παρεισφρήσει» στην εκπαίδευση κλπ).  Παράλληλα προβλέπεται νέο κύμα συγχωνεύσεων και κλεισίματος Γενικών και Επαγγελματικών Λυκείων με «έξωση» πολλών ειδικοτήτων από τα Λύκεια. Και στο βάθος αυτής της πολιτικής «αχνοφαίνεται» ξανά η αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, που οδηγεί στη χειραγώγηση και την υποταγή δείχνοντας για άλλη μια φορά την πόρτα για απολύσεις.

Έτσι, σ’ όλους τους εργασιακούς χώρους καλλιεργούν την αντίληψη της πλήρους απαξίωσης του συνδικαλισμού αφού ακόμα και χαμηλότερου επιπέδου στελέχη του κυβερνητικού συνδικαλισμού ξεπουλάνε τους εργαζόμενους, διαπραγματευόμενοι την καλυτέρευση της δικής τους θέσης. Αυτό συμβαίνει και στα υπηρεσιακά συμβούλια.

Τα Υπηρεσιακά Συμβούλια ασχολούνται με θέματα που αφορούν στην καθημερινή ζωή του εκπαιδευτικού καθώς και στην οικονομική και υπηρεσιακή του εξέλιξη. Τέτοια θέματα είναι: σύσταση-κατάργηση οργανικών θέσεων, διορισμοί, μεταθέσεις, αποσπάσεις, εκπαιδευτικές άδειες, επιλογές των στελεχών της εκπαίδευσης, εκπαιδευτικές άδειες, προαγωγές, μισθολογικές εξελίξεις κ.λπ.

Ο θεσμός των αιρετών μελών των υπηρεσιακών συμβουλίων είναι μια σημαντική κατάκτηση των εργαζομένων χωρίς να παραγνωρίζουμε ότι τα Υπηρεσιακά Συμβούλια δεν εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών αλλά αποτελούν όργανα εφαρμογής της κυβερνητικής πολιτικής και μηχανισμούς ανάπτυξης πελατειακών σχέσεων. Η συμμετοχή αιρετών εκπροσώπων σε αυτά δεν αλλάζει το ρόλο τους αλλά μπορεί να προωθήσει τα συμφέροντα των εκπαιδευτικών αν ακολουθούνται κάποιες βασικές αρχές.  Προϋπόθεση ότι οι αιρετοί εκπρόσωποί υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων αποτρέποντας αδικίες σε βάρος τους, υπηρετώντας τις θέσεις του κλάδου, όπως αυτές διαμορφώνονται συλλογικά και συνεργάζονται στενά με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις.

Οι επιπτώσεις των αποφάσεων των Υπηρεσιακών Συμβουλίων στην καθημερινή ζωή, την οικονομική και υπηρεσιακή εξέλιξη του, εκπαιδευτικού απαιτούν από τα Αιρετά μέλη των Υπηρεσιακών Συμβουλίων:

• Να υπερασπίζονται την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα και τα δίκαια αιτήματα των εκπαιδευτικών, τη διαφάνεια, την αξιοκρατία, την αντικειμενικότητα, την ευθυκρισία και την ανεξαρτησία των Υπηρεσιακών Συμβουλίων από τον Κυβερνητικό έλεγχο χωρίς «εξυπηρετήσεις», κεφαλαιοποίηση στην αγορά των ψήφων και παραγοντισμούς. Να καταργήσουν στην πράξη το απόρρητο των συνεδριάσεων των υπηρεσιακών συμβουλίων, δημοσιοποιώντας, καταγγέλλοντας και αποχωρώντας από παράνομες, αναξιοκρατικές, αδιαφανείς και αντισυναδελφικές αποφάσεις.

• Να υπερασπίζονται τη δημόσια εκπαίδευση και τους εκπαιδευτικούς από πολιτικές διοικητικών-υπηρεσιακών παραγόντων και της κυβέρνησης. Να είναι ενάντια στις συμπτύξεις τμημάτων, σχολείων και τις αλόγιστες μετακινήσεις συναδέλφων ή υποχρεωτικές μετακινήσεις σε άλλα ΠΥΣΔΕ ή περιοχές ή στην Πρωτοβάθμια ή στην μη τυπική εκπαίδευση (ΙΕΚ) . Να διεκδικούν τον καθορισμό κενών και πλεονασμάτων σύμφωνα με τις ανάγκες των σχολείων και όχι με βάση αντιεκπαιδευτικές νομοθεσίες.

• Να είναι μακριά από την ιεραρχική διοικητική, αξιολογική και πειθαρχική πυραμίδα, γιατί  ο εναγκαλισμός μ' αυτές τους αφαιρεί κάθε δυνατότητα ανεξάρτητης έκφρασης. Είναι πάγια η τακτική της όποιας διοίκησης και εξουσίας να εκμαυλίζει συνειδήσεις και να δημιουργεί υποχείρια δίνοντας ένα μικρό κομμάτι από την πίτα της εξουσίας και ψίχουλα από την ασύδοτη οικονομική διαχείριση.

• Να είναι δίπλα στους μαχόμενους εκπαιδευτικούς , τους συλλόγους και τα συνδικαλιστικά τους όργανα, λειτουργώντας σύμφωνα με τις αποφάσεις του κλάδου χωρίς να χρησιμοποιούν την ιδιότητά τους για συγκρότηση προσωπικών και παραταξιακών μηχανισμών πελατειακών σχέσεων. Καλούνται να αντιμετωπίζουν τα διορισμένα μέλη - αλλά και κάποιους εκλεγμένους αιρετούς-παραγοντίσκους που λειτουργούν ως εντολοδόχοι της κυβερνητικής πολιτικής. Να λογοδοτούν και να απολογούνται στον κλάδο (συνελεύσεις, ΕΛΜΕ, επισκέψεις στα σχολεία κτλ).

• Να αντιπαλεύουν την νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική μέσα και έξω από τα Συμβούλια.

Όλες οι επιπτώσεις των κυβερνητικών πολιτικών έχουν άμεση ή έμμεση σχέση με τις αρμοδιότητες των Υπηρεσιακών Συμβουλίων γι αυτό τα Αιρετά μέλη τους πρέπει να γνωρίζουν άριστα όχι μόνο το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας της εκπαίδευσης και τα υπηρεσιακά θέματα, αλλά και το σύνολο των θεμάτων και προβλημάτων της εκπαίδευσης και των εκπαιδευτικών. Πάνω στη γνώση αυτή θα στηρίζουν τους αγώνες τους  για  την  κατοχύρωση  των  δικαιωμάτων  τους. Η  γνώση  αυτή  θα κατοχυρώσει τον αγώνα μας ακόμη και αν αυτός ο αγώνας αντιτίθεται στο πνεύμα και στην αντίληψη εγκυκλίων και νόμων.