14 χρόνια αναπληρώτρια δασκάλα. Δύο παιδιά με συνολική άδεια ανατροφής 4 μηνών. Νεοδιόριστη το 2021. Δόκιμη δημόσια υπάλληλος το 2024. Ένα τυπικό παράδειγμα της γενιάς των αποφοίτων των Παιδαγωγικών Τμημάτων του 2004 που παλέψαμε για το άρθρο 16, προασπιζόμενοι το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης. 20 χρόνια μετά είμαι ακόμα πιο σίγουρη ότι κανένας αγώνας δεν είναι αυτονόητος και χαμένος αν δεν δοθεί μέχρι τέλους.
Ευτυχώς, στις ζοφερές μέρες που ζούμε, οι εκπαιδευτικοί απέδειξαν ότι αντιστέκονται, υπερασπίζονται το δημόσιο σχολείο και δείχνουν έμπρακτα την αλληλεγγύη τους στους δοκιμαζόμενους /μενες συναδέλφους και συναδέλφισσες που καθημερινά δεχόμαστε εκβιασμούς και αφόρητες πιέσεις για τη συμμετοχή στις διαδικασίες της αξιολόγησης.
Μια γενιά εργαζομένων που γαλουχήθηκε στην ελαστικοποίηση της εργασίας, εκπαιδεύτηκε να της αφαιρούν κάθε διεκδίκηση εργασιακού δικαιώματος και τώρα στυγνά να εκβιάζεται. Δεν θα γίνεις μόνιμος αν δεν αξιολογηθείς. Δεν θα γίνεις μόνιμος αν δεν αποστείλεις την ψηφιακή έκθεση αυτοαξιολόγησης. Δεν θα γίνεις μόνιμος αν δεν παρουσιάσεις στον αξιολογητή σου για δύο διδακτικές ώρες την υποδειγματική σου διδασκαλία. Και τί θεωρείται άραγε υποδειγματική διδασκαλία; Πώς άραγε αποτυπώνονται σε ποσοτικά δεδομένα μετρήσεις ποιοτικών χαρακτηριστικών;
Μετριέται η αγάπη, η έμπνευση και η δημιουργικότητα; Μετριέται η αφοσίωση στο λειτούργημα του εκπαιδευτικού; Μετριέται η δημοκρατική εκπαίδευση;
Βιώνουμε την ανθρωποφαγία σε κάθε κοινωνική διεργασία. Στόχος ξεκάθαρα η διάσπαση του κινήματος. Διαβάσαμε πριν λίγες μέρες ότι μονιμοποιήθηκαν οι πρώτοι νεοδιόριστοι που αξιολογήθηκαν. Γνωστή η τακτική της διαίρεσης για να καταστείλουν αυτό που δεν μπορούν να καταφέρουν με επιχειρήματα. Αυτό έκαναν πάντα. Μόνιμοι εναντίον αναπληρωτών. Αναπληρωτές εναντίον ωρομισθίων. Σε αυτή τη χρονική συγκυρία όμως οι εκπαιδευτικοί με σθένος ενωμένοι απάντησαν στην πολιτική ηγεσία που βρέθηκε σε πανικό εξαπολύοντας απειλές όταν οι εκπαιδευτικοί δεν υπέκυψαν στους εκβιασμούς. Απαντήσαμε ξεκάθαρα με τη συμμετοχή στις γενικές συνελεύσεις του Μαρτίου και τη συμμετοχή στις εκλογικές διαδικασίες των σωματείων μας. Πιο πεπεισμένοι από κάθε άλλη φορά η αναγκαιότητα και η ασφάλεια που νιώθουμε από την έμπρακτη στήριξη των Συλλόγων μας στις καθημερινές πιέσεις που υφιστάμεθα.
Πιο σίγουροι από ποτέ ότι θα διασφαλίσουμε το δημόσιο χαρακτήρα των σχολείων μας και θα παλέψουμε για αυτονόητα εργασιακά δικαιώματα. Ποιοι θα υπερασπιστούν τα σχολεία και τους δασκάλους; Αυτοί που ιδιωτικοποιούν την αιμοδοσία; Αυτοί που ιδιωτικοποιούν την ενέργεια, το νερό; Αυτοί που ιδιωτικοποίησαν τα τρένα; Αυτοί που συγκαλύπτουν εγκλήματα; Αυτοί που υπερασπίζονται γενοκτονίες;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου